Κέιμπριτζ ...
...
H συγκατοίκηση των καταλήψεων με την απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμών
...
Κέιμπριτζ
Το κίνημα των καταλήψεων των πανεπιστημιακών χώρων, στη Μεγάλη Βρετανία, παρουσιάζεται απ' τον Τύπο σαν αυτό που ίσως είναι όντως, δηλαδή σαν το θέαμα μιας ακόμη συντηρητικής επανάστασης.
Μελοδραματικά εγκώμια για τη σχολαστική συνέπεια των φοιτητών στην τήρηση της καθαριότητας εναλλάσσονται με εξίσου θαυμαστικά σχόλια για τον επιδεικνυόμενο σεβασμό προς την αντικαπνιστική εκστρατεία, που μεσουρανεί ανεξαρτήτως της κοσμοσυρροής και που, βεβαίως, συνδυάζεται άψογα με το περιποιημένο γκαζόν στα μελαγχολικά τοπία της πανεπιστημιούπολης του Κέιμπριτζ, όπου δεν βλέπεις ούτε μία προκήρυξη. Εξάλλου, μόνον ορισμένα κτήρια τελούν υπό κατάληψη, κυρίως διοικητικά, ενώ στα υπόλοιπα οι παραδόσεις συνεχίζονται ομαλότατα.
ΑΥΤΗ η συγκατοίκηση των καταλήψεων με την απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμών, και μολονότι διατηρεί εκ πρώτης όψεως όλα τα χαρακτηριστικά μιας ανώτερης πολιτικής κουλτούρας, προδίδει ωστόσο την ευκολία με την οποία οι θεσμοί, στην εποχή μας, στα προηγμένα κράτη της Δύσης, αφομοιώνουν κάθε τι που τους εναντιώνεται ώστε να το επανεντάξουν, εσωτερικεύοντάς το σαν ένα είδος θεωρητικής ελευθερίας, ουσιαστικά αφοπλισμένης. Κατά κάποιο τρόπο, η κατάληψη θα λειτουργούσε αύριο, κάλλιστα, και η ίδια, σαν ένα τμήμα μεταπτυχιακών. Από εκεί, φοιτητές ολοκληρωτικά αδιάφοροι για την πολιτικοποίηση της σκέψης, φοιτητές με λαμπρές σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων και στη διαχείριση ανθρώπινων πόρων, για τον προσανατολισμό των οποίων ουδέποτε αναρωτήθηκαν, θα μπορούν να διαμαρτύρονται ευγενικά για τον τριπλασιασμό των διδάκτρων. Τέτοιοι φοιτητές δηλώνουν ότι αν τελικά επέμβει η αστυνομία θα μεταφέρουν τις κινητοποιήσεις τους αλλού. Ελπίζουμε όχι στο Hilton.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ λοιπόν εδώ μια βαθιά αντίφαση και σ' αυτό ακριβώς το σημείο μπαίνει στη σκηνή ο Νόαμ Τσόμσκι, η μεγάλη βεντέτα του αμερικανικού αντιαμερικανισμού, συζητώντας (λέει) με τους Αγγλους φοιτητές, πολιτισμένα μεν - ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΘΕΜΑ;
ΕΙΝΑΙ πράγματι χαρακτηριστικό το ότι οι φοιτητές «εξεγείρονται» ΜΟΝΟΝ ΕΦΟΣΟΝ η ενόχληση αφορά ένα τόσο απτό και επείγον ζήτημα οικονομικής διευθέτησης (δίδακτρα). Παράξενο: αυτή η συγκεκριμένη ομάδα (οι φοιτητές), θεωρούμενοι εξ υποθέσεως σαν η εμπροσθοφυλακή της ελεύθερης σκέψης, υποτιθέμενη πρωτοπορία μιας κοινωνικής κριτικής που θα αντιστεκόταν στην παρακμή, «απεργούν» ΜΟΝΟΝ κατόπιν μιας, στενά εννοουμένης, απειλής του γονεϊκού προϋπολογισμού. Δεν είναι μήπως ενδιαφέρον ότι, μέχρι τώρα, έχουν δείξει απείρως λιγότερη ευαισθησία απέναντι σε εγκλήματα μεγάλης κλίμακας, όπως η συρρίκνωση των ανθρωπιστικών σπουδών, ή και γιγάντιας, όπως η περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη; Αραγε, αν τα δίδακτρα παρέμεναν ως είχαν, οι φοιτητές του Κέιμπριτζ θα στέκονταν και πάλι αλληλέγγυοι με τη λογική αυτής της ανάλγητης και παραληρούσας κοινωνικής δυναμικής που διαλύει όλους τους δεσμούς; Μάλλον.
Από τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ
''Ελευθεροτυπία ''
Δεκεμβρίου 2010
(2)
Το Κέιμπριτζ υπό κατάληψη...
Εντυπωσιακό. Το Κέιμπριτζ, ένα από τα πέντε καλύτερα και πιο επιφανή Πανεπιστήμια στον κόσμο, βρίσκεται υπό κατάληψη. Οι φοιτητές του ή, για την ακρίβεια, ένα σημαντικό μέρος από αυτούς διαμαρτύρονται για την απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να τριπλασιάσει τα δίδακτρα. Είναι πράγματι ένα εντυπωσιακό ζήτημα.
Οι άνθρωποι, που αύριο θ' αποτελούν τη μαγιά της νέας τάξης πραγμάτων, εκείνοι που θα βρεθούν στα σημαντικότερα παγκοσμίως κέντρα αποφάσεων και δεξαμενών σκέψης, κάνουν τη δική τους επανάσταση. Νέοι και νέες, που αύριο θα ζεσταίνουν τις πιο σημαντικές καρέκλες υπουργικών γραφείων και πολυεθνικών, σήμερα, με περίσσια άνεση, κάθονται στα πατώματα των επιβλητικών αιθουσών του Πανεπιστημίου και συζητούν μεταξύ τους, με τους καθηγητές τους και με διανοούμενους.
Υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος, ωστόσο, που κάνει τις κινητοποιήσεις αυτές ενδιαφέρουσες. Οι άνθρωποι αυτοί, που σήμερα διαμαρτύρονται, επικαλούμενοι ταξικές επιλογές της βρετανικής κυβέρνησης (τον περιορισμό του δικαιώματος των οικονομικά ασθενέστερων να σπουδάζουν), ζουν σε μια χώρα όπου υπάρχουν δεκάδες ακόμα λόγοι για εξέγερση. Ή, έστω, για διαμαρτυρία.
Ηχεί παράδοξο για μια χώρα σαν τη Βρετανία, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Πάνω από δύο εκατομμύρια παιδιά ζουν στα όρια της φτώχειας, ενώ στο σύνολο του πληθυσμού, η χώρα αυτή, μαζί με τη δική μας, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, έχει τα υψηλότερα επίπεδα φτώχειας. Τα δύο δεδομένα μοιάζουν ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά είναι; Οι φοιτητές του Κέιμπριτζ μοιάζουν τόσο αποκομμένοι από τη χώρα όπου ζουν. Προφανώς το «πολιτικά ορθό» θα είναι ν' αντιδρούν μόνο για τα ζητήματα που τους αφορούν. Τα υπόλοιπα αφορούν άλλους...
Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ
''Ελευθεροτυπία ''
4 Δεκεμβρίου 2010
(2)
Το Κέιμπριτζ υπό κατάληψη...
Εντυπωσιακό. Το Κέιμπριτζ, ένα από τα πέντε καλύτερα και πιο επιφανή Πανεπιστήμια στον κόσμο, βρίσκεται υπό κατάληψη. Οι φοιτητές του ή, για την ακρίβεια, ένα σημαντικό μέρος από αυτούς διαμαρτύρονται για την απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να τριπλασιάσει τα δίδακτρα. Είναι πράγματι ένα εντυπωσιακό ζήτημα.
Οι άνθρωποι, που αύριο θ' αποτελούν τη μαγιά της νέας τάξης πραγμάτων, εκείνοι που θα βρεθούν στα σημαντικότερα παγκοσμίως κέντρα αποφάσεων και δεξαμενών σκέψης, κάνουν τη δική τους επανάσταση. Νέοι και νέες, που αύριο θα ζεσταίνουν τις πιο σημαντικές καρέκλες υπουργικών γραφείων και πολυεθνικών, σήμερα, με περίσσια άνεση, κάθονται στα πατώματα των επιβλητικών αιθουσών του Πανεπιστημίου και συζητούν μεταξύ τους, με τους καθηγητές τους και με διανοούμενους.
Υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος, ωστόσο, που κάνει τις κινητοποιήσεις αυτές ενδιαφέρουσες. Οι άνθρωποι αυτοί, που σήμερα διαμαρτύρονται, επικαλούμενοι ταξικές επιλογές της βρετανικής κυβέρνησης (τον περιορισμό του δικαιώματος των οικονομικά ασθενέστερων να σπουδάζουν), ζουν σε μια χώρα όπου υπάρχουν δεκάδες ακόμα λόγοι για εξέγερση. Ή, έστω, για διαμαρτυρία.
Ηχεί παράδοξο για μια χώρα σαν τη Βρετανία, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Πάνω από δύο εκατομμύρια παιδιά ζουν στα όρια της φτώχειας, ενώ στο σύνολο του πληθυσμού, η χώρα αυτή, μαζί με τη δική μας, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, έχει τα υψηλότερα επίπεδα φτώχειας. Τα δύο δεδομένα μοιάζουν ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά είναι; Οι φοιτητές του Κέιμπριτζ μοιάζουν τόσο αποκομμένοι από τη χώρα όπου ζουν. Προφανώς το «πολιτικά ορθό» θα είναι ν' αντιδρούν μόνο για τα ζητήματα που τους αφορούν. Τα υπόλοιπα αφορούν άλλους...
Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ
''Ελευθεροτυπία ''
4 Δεκεμβρίου 2010