Επιμερισμός των ευθυνών

   Κατασυντρίβουν την κοινή λογική επικαλούμενοι το θυμικό όλων μας  

Να θυμηθούμε λίγο πώς χειραγωγούνται οι πολίτες από την αγαστή συνεργασία των πολιτικών και των μεγαλοδημοσιογράφων. Μετατοπίζεις - εκτρέπεις το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων από την ουσία σε ασημαντότητες, από το μνημόνιο δηλαδή στην κατάρτιση των λιστών.

Δεύτερον, δημιουργείς προβλήματα ώστε η ίδια η κοινωνία αναγκάζεται να ζητήσει μέτρα από την εξουσία για την εξάλειψή τους. Σπουδαία είναι η στρατηγική της αναβολής. Αποκαλούν μια αντιλαϊκή απόφαση επώδυνη και αναγκαία, αλλά με μια θυσία του λαού μπορεί στο μέλλον να αποφευχθεί! Επιπροσθέτως: κατασυντρίβουν την κοινή λογική επικαλούμενοι το θυμικό όλων μας, τον πατριωτισμό μας, το εθνικό μας φρόνημα και λοιπά.

Δημιουργούν νεολογισμούς κυρίως στην οικονομία ώστε η κοινή γνώμη καθίσταται ανίκανη να κατανοήσει μεθόδους και τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για να την ελέγχουν. Επίσης: πείθουν τους περισσότερους ότι είμαστε ακαλλιέργητοι και αγράμματοι, ξύλα απελέκητα και ότι αυτοί μας βγάζουν από την αδαημοσύνη μας και την κακομοιριά μας. Μας φορτώνουν ευθύνες και ενοχές, ότι δηλαδή είμαστε κι εμείς οι φταίχτες για την κατάντια της χώρας.

Ολα αυτά μπορεί να μην έχουν σημασία, ερμηνεύουν, όμως , νομίζω, τη λύσσα των περισσότερων ΜΜΕ και των πλείστων πολιτικών δυνάμεων να κατασκευάσουν, όπως λέει ο Νόαμ Τσόμσκι, συναίνεση στην ελληνική κοινωνία, να επιμεριστούν όλοι τις ευθύνες της καταστροφής, τις οποίες όμως έπρεπε να φέρουν αποκλειστικά δύο πολιτικά κόμματα· όχι μόνο να φέρουν αλλά και να λογοδοτήσουν. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, άρα επικρατεί η κοντή μνήμη· πάμε γι’ άλλα και λοιπά.

Οσοι συμμετέχουν στις τηλεοπτικές προεκλογικές εκπομπές νομιμοποιούν, είτε το θέλουν είτε όχι, το σαθρό αυτό κλίμα συναίνεσης, ακόμα και εκείνοι που θεωρούν ότι με τον λόγο τους προκαλούν ρήγματα στην παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα. Για να μην αδικούμε και γενικεύουμε, υπάρχουν πράγματι μερικοί που αντιστέκονται στην ομοιοστασία, τα αποτελέσματα όμως είναι περιορισμένα· η λυσιτέλεια των επιχειρημάτων τους χάνεται στη δίνη των κραυγών και της σύγχυσης που προκαλείται αφού όλοι μιλούν ταυτόχρονα.

Αυτοί οι μερικοί θεωρούν ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία ή ότι αντιστέκονται στον εκχυδαϊσμό της γλώσσας και του πνεύματος. Αυτές όμως οι «αντιστάσεις» όφειλαν να είναι καθημερινό φαινόμενο και όχι καρπός μιας έντονης πολιτικής συγκυρίας. Η καθημερινότητα χρειάζεται να γίνει δημοκρατική και όχι η σπουδαιότητα τάχα του πολιτικού χρόνου. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολλούς, αλλά κάποτε πρέπει να διαβαστούν, έστω και αν χρειαστούμε υπερμεγεθυντικούς φακούς· θα τους ανακαλύψουμε!

Διαφορετικά θα παραμείνουμε βαθιά θωρακισμένοι στη μη ικανοποίηση της ιδεολογίας μας και στην απογοήτευση από την ήττα της Αριστεράς, καθώς και -στη συνέχεια- σε μια ανηδονική αίσθηση (ανήμπορης) εκδικητικότητας. Σώμα και πνεύμα άκαμπτα. Ντροπή. Ως εδώ, όμως, διότι αρχίζουν να διαμορφώνονται υπόνοιες για ολοκληρωτικές-αυταρχικές έννοιες... Οξείδωση.

Εύκολα κατασκευάζεται η συναίνεση και αυτό δείχνει ότι είμαστε ώριμοι πλέον να αποδεχτούμε τα αποτελέσματά της, κουρασμένοι, άβουλοι, αδιάφοροι, φιλοτομαριστές, σκοτεινοί, συνοφρυωμένοι και λοιπά. Ασκαρδαμυκτί θα κοιταζόμαστε πλέον. Εντάξει, υπάρχουν και τα καλά, διότι αρκετοί μην αντέχοντας τη συμπαιγνία εξουσίας - ΜΜΕ αρχίζουν να σκέφτονται πιο γνήσια, πιο λαϊκά, αρχίζουν να σκέφτονται κάθε μέρα, εννοώ.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

  Γιώργος Σταματόπουλος

http://www.efsyn.gr/arthro/epimerismos-ton-eythynon
09.09.2015 

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ