Τίτλοι τέλους;
Σεσημασμένοι Πολιτικάντηδες της Κουτάλας!
Με ελαφρά πηδηματάκια για άλλες... πολιτείες
Κόμμα ευκαιρίας για μία χρήση αποδεικνύεται, όπως αρκετοί είχαν προβλέψει, το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη. Ενα σχήμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα και σαφή πολιτική γραμμή, που εκτόξευε κοινοτοπίες περί ανανέωσης, εθνικής συνεννόησης και αντίστασης στο πελατειακό σύστημα και τον λαϊκισμό, έγινε η προσωρινή στέγη διάφορων επιτήδειων παραγόντων ευρέος ιδεολογικού φάσματος.
Τα ορφανά της Κεντροαριστεράς και του νεοφιλελευθερισμού, αφού περιηγήθηκαν σε διάφορους χώρους και απέτυχαν να στήσουν βιώσιμα μαγαζάκια, δεν είχαν πού αλλού να πάνε και τι άλλο να κάνουν και προτίμησαν να συμπορευτούν υπό την καθοδήγηση του Στ. Θεοδωράκη για να επιβιώσουν εκλογικά. Οι πιο διορατικοί απ’ αυτούς -παλιές καραβάνες της πολιτικής και ατσίδες της ίντριγκας- γνώριζαν ότι το συμβόλαιο που υπέγραψαν είχε ημερομηνία λήξης.
Στην αρχή το κόμμα προβλήθηκε από πολλά μέσα ενημέρωσης ως κάτι καινούργιο, ελπιδοφόρο και ρηξικέλευθο. Παρουσιάστηκε ως μια πρωτοβουλία μετριοπαθών πολιτικών που θα έμπαινε σφήνα στην πόλωση που καλλιεργούσε ο νέος διπολισμός. Εξωθεσμικοί κύκλοι και τμήματα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας το αγκάλιασαν γιατί πίστεψαν ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ανάχωμα για να κόψει το ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αρκετοί πολίτες «τσίμπησαν» και το έστειλαν με υπολογίσιμο ποσοστό στη Βουλή. Η ηγεσία του άλλοτε ζητούσε από τον Τσίπρα να διώξει τους ΑΝ.ΕΛΛ. από την κυβέρνηση και να «προσλάβει» το Ποτάμι στη θέση του εταίρου (πίεζαν προς αυτήν την κατεύθυνση και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι) και άλλοτε έλεγε ότι η μόνη λύση στο πρόβλημα της χώρας είναι η συνεργασία των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων (οικουμενική).
Ο κόσμος μπερδεύτηκε και το τιμώρησε. Το κακό εκλογικό αποτέλεσμα του Σεπτεμβρίου άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η προοπτική της πολιτικής εξαφάνισης τρομοκράτησε τα περισσότερα στελέχη. Συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο ότι μπορεί να βρεθούν ξανά χωρίς απασχόληση και μακριά από τη θαλπωρή των μέσων ενημέρωσης άρχισαν να ξεδιπλώνουν τις στρατηγικές διάσωσής τους.
Οι νεοφιλελεύθεροι κοιτάνε προς τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι κεντροαριστεροί φλερτάρουν με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που δεν θα έλεγαν «όχι» αν τους καλούσε ο Αλ. Τσίπρας να βάλουν πλάτη.
Ενα τέτοιο κόμμα μπορεί να έχει μέλλον; Οχι. Μπορεί να φτάσει χωρίς απώλειες μέχρι το συνέδριό του; Δύσκολο και μόνο αν ο αρχηγός του κάνει γαργάρα τις προσβολές. Αλλά ακόμη κι αν φτάσει ώς εκεί, ουδείς εγγυάται ότι θα πειθαρχήσουν όσοι διαφωνήσουν με τις αποφάσεις που θα λάβουν οι σύνεδροι.
Θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια για άλλες... πολιτείες. Αλλωστε, γιατί να παραμείνουν σ’ ένα κόμμα που ψυχορραγεί, αφού και η Ν.Δ. και η Δημοκρατική Συμπαράταξη και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο ελκυστικές διέξοδοι.
Ανάγωγα
Μεγάλος συνωστισμός παρατηρείται στον χώρο του Κέντρου, του προοδευτικού, του μεταρρυθμιστικού, του σκέτου Κέντρου χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς.
Τέτοιος διαγκωνισμός για το ποιος μπορεί να τον εκφράσει καλύτερα και ποιος δικαιούται να ομιλεί στο όνομά του προκαλεί οπωσδήποτε ενδιαφέρον. Αν υπήρχε και κόσμος να ακολουθήσει, θα είχε κάποιο νόημα η συζήτηση.
20.01.2016
Τάσος Παππάς
http://www.efsyn.gr/arthro/titloi-teloys