Ισορροπίες τρόμου

(...)

το δικομματικό καθεστώς, στριμωγμένο από παντού και χωρίς τους παραδοσιακούς μηχανισμούς αναπαραγωγής του, αποφάσισε, προκειμένου να μην απειληθεί ο πυρήνας του, να θυσιάσει μερικούς από τους εκπροσώπους του, τους πιο ξεφωνημένους, τους πιο άπληστους, τους πιο προκλητικούς λαφυραγωγούς. 

(...)

Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ

Οι χειροπέδες στους επίορκους αξιωματούχους είναι το σήμα κατατεθέν της επίσημης προπαγάνδας. Ωστόσο, και παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει το σύστημα εξουσίας για να ελέγξει την κατάσταση, έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο ξεφυτρώνει. Μίζες για τα εξοπλιστικά, διασπάθιση δημόσιου χρήματος από ΜΚΟ, θαλασσοδάνεια από διοικήσεις τραπεζών στα δύο κόμματα που κυβερνούν και σε επιχειρηματίες, συμμορίες ιδιωτών και κρατικών υπαλλήλων, ύποπτες ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών, λίστες με φοροφυγάδες, χαριστικές ρυθμίσεις στη διαπλοκή. 

Προς τα έξω πουλάνε το γνωστό παραμύθι ότι η εκκαθάριση των βρόμικων ιστοριών ξεκίνησε από την παρούσα κυβέρνηση. Και αυτό, υποστηρίζουν, αποδεικνύει ότι η Δικαιοσύνη κάνει τη δουλειά της σωστά και εξαντλητικά χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις. Συνεπώς είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί στην κυβέρνηση. Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Απλώς το δικομματικό καθεστώς, στριμωγμένο από παντού και χωρίς τους παραδοσιακούς μηχανισμούς αναπαραγωγής του, αποφάσισε, προκειμένου να μην απειληθεί ο πυρήνας του, να θυσιάσει μερικούς από τους εκπροσώπους του, τους πιο ξεφωνημένους, τους πιο άπληστους, τους πιο προκλητικούς λαφυραγωγούς. 

Τα γεγονότα όμως είναι πεισματάρικα και επιμένουν να λένε τη δική τους αλήθεια, που δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια των συνηγόρων του μπλοκ εξουσίας. Δεν έχουμε να κάνουμε με τις παραβατικές συμπεριφορές κάποιων στελεχών που ξέφυγαν από τα όρια και ενθυλάκωσαν δημόσιο χρήμα. Εχουμε να κάνουμε με ένα πλέγμα συμφερόντων, απλωμένο σ’ όλη την επικράτεια της δημόσιας ζωής, που διέπρεψε επί πολλά χρόνια και στο οποίο ενεπλάκησαν, είτε ενεργά είτε διά της ένοχης σιωπής τους, εμβληματικοί παράγοντες των δύο παρατάξεων. Κι αν είναι σχετικά απλό να ξεμπερδέψεις με τους αναλώσιμους, πρώην μεγαλόσχημους και με τη μαρίδα που κολυμπούσε δίπλα τους, η κατάσταση ζορίζει αν απέναντί σου βρίσκονται δύο πρώην πρωθυπουργοί, το ειδικό βάρος των οποίων δεν είναι αμελητέο. 

Και ο Γ. Παπανδρέου και ο Κ. Καραμανλής βγήκαν στη σέντρα γιατί την εποχή της παντοδυναμίας τους διάφοροι τύποι της απολύτου εμπιστοσύνης τους είχαν ξεσαλώσει. Και οι δύο όμως δεν θα είναι εύκολοι αντίπαλοι για τους Αντ. Σαμαρά και Ευάγγ. Βενιζέλο. Ο Καραμανλής διαθέτει σημαντική επιρροή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στο ακροατήριο του κόμματος και δεν πρόκειται να παραδοθεί αμαχητί για να κάνει το κομμάτι του ο πρωθυπουργός ως αρχιερέας της κάθαρσης, ενώ ο Γ. Παπανδρέου εκτοξεύει συνεχώς απειλές κατά του διαδόχου του στο ΠΑΣΟΚ για τον τρόπο που έπεσε από την πρωθυπουργία. 

Στο βιβλίο τους με τον τίτλο «Αυτοί που κινούν τα νήματα στην Ευρώπη», δύο ανταποκριτές μεγάλων μέσων ενημέρωσης στις Βρυξέλλες, ο Ράιμουντ Λεβ και η Κέρτσιν Γκάμελιν, φιλοξενούν δήλωση ανώτατου διπλωμάτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σύμφωνα με τον οποίο δεν ήταν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί που εξανάγκασαν τον Παπανδρέου σε παραίτηση (λόγω δημοψηφίσματος), αλλά ο Ευάγγ. Βενιζέλος: «Ο Παπανδρέου μαχαιρώθηκε από τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών» («Το Βήμα» 23-2-2014). Βεβαίως ο κ. Παπανδρέου είναι ευάλωτος λόγω του πορίσματος των έξι ελεγκτικών εταιρειών που έχει στα χέρια του εδώ και μήνες ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, το οποίο περιγράφει σημεία και τέρατα στη διαχείριση των οικονομικών του κόμματος την περίοδο που ήταν πρόεδρός του ο κ. Παπανδρέου. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε ασταθείς ισορροπίες τρόμου. Ουδείς εκ των τεσσάρων πρωταγωνιστών του δράματος μπορεί να αισθάνεται ασφαλής.

Tου Τάσου Παππά

http://www.efsyn.gr/?p=177509