Αδειάζουμε χωράφια και πουλάμε κοπάδια, να σωθούμε...
Αδειάζουμε χωράφια και πουλάμε κοπάδια,
να σωθούμε...
Ας πούμε ότι οι 15.000 ξυλόσομπες Τουρκίας είναι παραμύθι. Τα χωράφια που μένουν χωρίς χέρια και τα κοπάδια χωρίς τροφές είναι κι αυτό παραμύθι;
Και εμείς;
Εμείς έχουμε την "προστασία" της οικονομίας από την φροντίδα της Ε.Ε... Και τις "ευχές" της νέας συνόδου κορυφής, την άλλη Πέμπτη, (τρίτης κατά σειρά...).
Τι άλλο θέλουμε...; Φτάνουν αυτά. Να μην είμαστε και πλεονέκτες...
Κατά τα άλλα, καλό χειμώνα... Και αν δούμε ελιές σε τσουβάλια... Και τσουβάλια στα ελαιοτριβεία τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη, να κάνουμε και τον σταυρό μας...
Δεν υπερβάλλουμε καθόλου. Ούτε εμείς, ούτε οι παραγωγοί ειδών για θέρμανση, που έδωσαν τη θέση τους στην τούρκικη ξυλόσομπα.
Ούτε οι παραγωγοί-αγρότες της ελιάς και των φρούτων που είναι έτοιμοι να αφήσουν "ορφανά" τα μισά χωράφια από αυτά που είναι δυνατόν να καλλιεργηθούν.
Ούτε οι κτηνοτρόφοι που βλέπουν σαν λύση να πουλάνε κοπάδια για αναγκαστική σφαγή, μιας και δεν είναι δυνατόν να τα θρέψουν.
Ούτε οι παραγωγοί εξαγώγιμων της ελληνικής γης που ναι μεν δίνουν ό,τι τους είναι δυνατόν για το μάζεμα, αλλά ποιος κάθεται τώρα να χάσει το κρατικό "μπαξίσι".
Ποιος θα χάσει το πριμ για μισθό... Το κρατικό χαρτζιλίκι που διπλασιάζεται με κάποια μεροκάματα στη μαύρη, που είναι άφθονη και την βρίσκεις, σε όποιο καφενείο και αν τη ζητήσεις.
Πώς θα καλλιεργηθεί λοιπόν η γη της πατρίδας. Πώς θα κάνει αγροτικές εξαγωγές η οικονομία ή πως θα τις συνεχίσει;
Με ποια χέρια και (από εδώ και πέρα) με τι λιπάσματα; Με αυτά που προσφέρονται σε τιμές που πουλιόνται τα "κοσμήματα";
Αν είχαμε ικανότητες και αληθινό σοσιαλισμό ας κρατούσαμε την κάποτε ιστορική μας λιπασματοβιομηχανία. Έστω και την κρατική (μετά την ατυχή κατάληξη της ιδιωτικής και την κρατικοποίηση του κλάδου στο σύνολό του).
Την κρατική με τα 4 (κάποτε) εργοστάσια σε όλη την Ελλάδα. Αυτά που κάναμε (τότε) "κέντρα διορισμού του κομματικού στρατού" που δεν χωρούσε (από πόρτες και παράθυρα) απ’ ευθείας στην κρατική μηχανή.
Τι έγιναν τα κρατικά λιπάσματα; Κράτησαν 4-5 χρόνια και πέρασαν στα κόμματα για κάθε χρήση... Στη συνέχεια, μαζί με κρατικές κλωστοϋφαντουργίες, αποθήκες και άλλες μονάδες παραγωγής έγιναν και ελεύθερα ουρητήρια... (όχι κρατικά).
Έχετε εσείς διαφορετική εικόνα από αυτή που μας παρουσιάζουν οι άνθρωποι που συνομιλούμε σε όλη την Ελλάδα;
Από αυτή που βλέπουν φίλοι μου στον Έβρο, που μετράνε αυτούς που μπαινοβγαίνουν στην Τουρκία και κερδίζουν από τον δικό της ασυγκράτητο πληθωρισμό; Οι Βορειοελλαδίτες που χάνουν σιγά-σιγά και τα όνειρα τους για οικογένεια και παιδιά στην Ελλάδα;
Αλλά, τι να κάνουμε όταν έχουμε πληθωρισμό που μας τσακίζει τα κόκκαλα με 12%.
Τι να κάνουμε που θα πληρώνουμε όσο-όσο τη βενζίνη και κάθε είδους πετρέλαιο γιατί οι Γερμανοί επιμένουν μα μη χάσουμε τους προμηθευτές, με το πλαφόν που θέλουμε να βάλουμε, μπας και μας τους πάρει η Κίνα, που περιμένει να σπάσουμε τα μούτρα μας στην Ευρώπη...
Θα δούμε. Εμείς πάντως παρουσιάζουμε αυτά που ακούμε. Αυτά που βλέπουμε σε όλη την αγορά και όλες τις τάξεις, και κλάδους της οικονομίας.
Και εκείνο που έχουμε να πούμε είναι τι δεν πρέπει να κάνουμε. Τι μας χαλάει. Τι είναι αυτό που συντηρεί, ως πολιτικό, το πρόβλημα της οικονομίας μας.
Κατά τη γνώμη μας είναι απαράδεκτα σκόπιμη η συντήρηση στην επικαιρότητα τριτοκοσμικών πολιτικών αντιπαραθέσεων μόνο σε κοινωνικές χυδαιότητες και βλακώδη πολιτικά παρασκήνια (όπως τα κρυφακούσματα των πολιτικών) την ώρα που οι κτηνοτρόφοι μας σφάζουν τα κοπάδια τους γιατί αδυνατούν να τα θρέψουν. Γεωργοί αφήνουν χωράφια γιατί δεν έχουν χέρια να τα δουλέψουν και δεν συμφέρουν τα λιπάσματα. Και η νοικοκυρά βάζει στο "καλάθι" με τα τρόφιμα, μόνο τις μπουγάδες της...
Του Γιώργου Κράλογλου
14/10/2022
https://www.capital.gr/