Τα προβλήματα της χώρας και το φύλο των αγγέλων. Κάποια στιγμή πρέπει να βάλουμε μυαλό.

 BESTDESIGNS VIA GETTY IMAGES

Τα προβλήματα της χώρας και το φύλο των αγγέλων.
Κάποια στιγμή πρέπει να βάλουμε μυαλό.

Η χώρα μας αντιμετωπίζει αυτή τη κρίσιμη εποχή σωρεία σοβαρών προβλημάτων εθνικών, οικονομικών και κοινωνικών, τα οποία απαιτούν άμεση ή τουλάχιστον δρομολόγηση για γρήγορη επίλυση τους και συνεχώς προκύπτουν καινούργια προβλήματα, που επισωρεύονται στα ήδη υπάρχοντα και απαιτούν και αυτά λύση. Νομίζω, ότι τόσα πολλά και σοβαρά προβλήματα δεν είχε αντιμετωπίσει η χώρα μας από την εποχή του Β παγκοσμίου Πολέμου, σαν να ισχύει και για τα κράτη ο «νόμος του Μέρφυ». Η επίλυση των προβλημάτων αυτών απαιτεί εκτός των άλλων πρόσθετες σοβαρές δαπάνες, που δεν περιλαμβάνονται στον κρατικό προϋπολογισμό, οι οποίες λόγω του κορονοΐου, της παγκόσμιας και ημεδαπής οικονομικής κρίσης, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπισθούν. 

Συνεπώς η υπεύθυνη κυβέρνηση καλείται να επιλύσει τα σωρευμένα προβλήματα, που αποτελούν ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Μία βασική παράμετρος των προς επίλυση θεμάτων είναι η σειρά αξιολογήσεως τους από άποψη κατεπείγοντος, βαρύτητας και επιπτώσεων στη χώρα την κοινωνία και όχι μόνο. 

Επιπλέον υπάρχουν και κάποιοι άλλοι συντελεστές για τον χειρισμό των καταστάσεων αυτών, όπως είναι το πολιτικό κόστος, που μπορεί ο πρωθυπουργός να μην το υπολογίζει, πολλά όμως κυβερνητικά στελέχη αντιδρούν, η αντιπολίτευση που περιμένει τη κυβέρνηση στη γωνία, οι στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων που υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο, που με την ολοκλήρωση της ψηφιακής διακυβέρνησης πολλοί θα μείνουν χωρίς αντικείμενο εργασίας, αλλά προστατεύονται από το πολιτικό δόγμα ότι κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν απολύεται, η οικονομική ανάπτυξη, που έχει υποχωρήσει κατά διψήφιο αριθμό, η απώλεια του τουριστικού εισοδήματος και η για τον λόγο αυτό ανεργία, οι διεκδικήσεις για τα αναδρομικά των δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων, το μεταναστευτικό πρόβλημα και οι εμπρησμοί των ΚΥΤ, τα προβλήματα από τα μέτρα για τη πρόληψη της πανδημίας και κυρίως η μη ικανοποιητική (επιεικώς) λειτουργία της δικαιοσύνης.

Φυσικά το κυριότερο και το πλέον επικίνδυνο για τα εθνικά συμφέροντα πρόβλημα είναι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας στην ελληνική ΑΟΖ και όχι μόνο με κινήσεις πολεμικών σκαφών και με την απειλή πολεμικού επεισοδίου για να δημιουργήσει τετελεσμένες καταστάσεις σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας στην οποία περιλαμβάνεται η ΑΟΖ. 

Το ζήτημα για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις από ισχυρή βάση πρέπει εκτός από τη σύναψη ισχυρών συμμαχιών, που όπως φαίνεται πάμε καλά, να εξοπλίσουμε άμεσα τις ένοπλες δυνάμεις κυρίως την αεροπορία και ναυτικό με σύγχρονα και αξιόμαχα οπλικά συστήματα και μάλιστα από τη Γαλλία, που είναι άμεσα παραδοτέα και πιστεύω χωρίς τη παρεμβολή μεσαζόντων.

Πολλοί γκρινιάζουν για το κόστος, αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα κανόνια ή βούτυρο με δεδομένη την απάντηση. 

Το επόμενο επείγον θέμα είναι η αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας, για το οποίο θα εφαρμοσθούν οι πρακτικές του πρώτου κύματος με άγνωστη μέχρι στιγμής διάρκεια, αλλά με σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία και με παράλληλη προσπάθεια για την αποφυγή του τρίτου κύματος.. 

Εκτός από τα παραπάνω ζητήματα, που είναι απόλυτης προτεραιότητας, ως προς τα λοιπά για τη κατάρτιση της σειράς αξιολόγησης πρέπει να ληφθεί υπόψη η βαρύτητα, οι επιπτώσεις στη κοινωνία και οι οικονομικές δυνατότητες της χώρας με παράλληλη περιστολή των μη απαραίτητων έως πολυτελών δημόσιων δαπανών, που αποτελεί αποκλειστικά κυβερνητική απόφαση μετά προηγουμένη όμως ακρόαση της γνώμης των πολιτών, γιατί τα τελευταία χρόνια οι υπουργοί δεν ακούνε τον ψίθυρο του δήμου και της αγοράς, όπως δήλωσε ο Στέφανος Μάνος σε συνέντευξη στην εφημερίδα Καθημερινή. 

Για την πλειοψηφία όμως των πολιτών μείζον θέμα είναι η οικονομική κρίση και οι συνέπειες της (ανεργία, πτωχεύσεις και κλείσιμο μικρό επιχειρήσεων) και οι δυνατότητες ανάκαμψης της οικονομίας με παραγωγικές και όχι με καταναλωτικές παροχές.

Για όσους όμως αποτελούν τη σκεπτόμενη μειοψηφία, πρώτιστο θέμα είναι η κατάπτωση της κοινωνίας και η μη ικανοποιητική λειτουργία του κράτους και κυρίως της δικαιοσύνης, που είναι η λύδια λίθος ως τελικός κριτής για την επίλυση όλων. 

Για τους παροικούντες τη δικαιοσύνη τα προβλήματα της δεν λύνονται με τη δημιουργία θέσεων προέδρων εφετών (201) ούτε με τη θέσπιση δικαστηρίων ειδικών αρμοδιοτήτων, αλλά με τη κοινή προσπάθεια των δικαστικών λειτουργών και δικηγόρων, που αφού παραμερίσουν τα συνδικαλιστικά μικροσυμφέροντα, επιλύσουν με κοινή συναίνεση τα προβλήματα της. Συνεπώς αφού διαπιστωθούν τα αίτια, που είναι ήδη γνωστά, αλλά ο πολιτικός κόσμος δεν το αποδέχεται, με κυριότερη αιτία το πελατειακό κράτος, ή ύπαρξη του οποίου αποτελεί taboo και δεν επιτρέπεται συζήτηση για αυτό, πρέπει οι αρμόδιοι και εννοώ τη κυβέρνηση και τους θεσμούς, να προσπαθήσουν με διάφορες παρεμβάσεις να τα βελτιώσουν, ώστε όταν εξέλθομε από τη κρίση η χώρα να παρουσιάσει μία καλύτερη γενική εικόνα. 

Για την κατανόηση και επίλυση των παραπάνω προβλημάτων πρέπει να έχομε δύο μπούσουλες: 

1)Την μελέτη της ιστορίας, γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται και πρέπει να διδαχθούμε, για να μην επαναλάβομε τα ίδια λάθη. Την εποχή μας την παρομοιάζω με την περίοδο του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ Κατακουζηνού στο Βυζάντιο και τον εμφύλιο πόλεμο με τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Γ, που διέλυσε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και κάλεσαν τους Τούρκους ως συμμάχους από την Μ. Ασία στην Ευρώπη με αποτέλεσμα να παραμείνουν, να κατακτήσουν όλα τα Βαλκάνια και να δημιουργήσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την προσπάθεια για την ανασύσταση της πληρώνουμε τώρα.

2) Το τι γίνεται σε άλλες χώρες, δηλαδή mutatis mutandis, (τηρουμένων των αναλογιών), που αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα και πως τα επιλύσανε.  Δεν σας κρύβω, ότι ετοιμάζοντας το άρθρο, μελαγχόλησα, γιατί φαντάστηκα τον εαυτό μου σαν βυζαντινό λόγιο την εποχή της άλωσης της Πόλης, που ενώ εμαίνετο η μάχη, η ελίτ συζητούσε και φανάτιζε τα πλήθη με πάθος για το ζήτημα από πού εκπορεύεται το άγιο πνεύμα (filioque) ή για το φύλο των αγγέλων. Μυαλό δεν βάζουμε διαχρονικά... 

Λέανδρος Τ.Ρακιντζής
Αρεοπαγίτης ε.τ.


16/9/2020