«Το Ισραήλ δεν έχει ΟΥΤΕ λόγο ΟΥΤΕ συμφέρον να τροποποιήσει προς το ελληνικότερον την φυσιογνωμία του».

 «Το Ισραήλ δεν έχει ΟΥΤΕ λόγο ΟΥΤΕ συμφέρον να τροποποιήσει προς το ελληνικότερον την φυσιογνωμία του»

Μετά από την αιφνίδια και κυρίως προσβλητική ακύρωση της επίσκεψης του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ, Μπένι Γκάντζ, στο υπό σύσταση Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα, οι πολιτικοί μας ταγοί, δια των μιντιακών θεραπαινίδων τους, εναποθέτουν και πάλι τα πάντα, στην πιθανότητα επανεκλογής Νετανιάχου στην πρωθυπουργία…

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν πρόκειται απλώς για μια επιζήμια και πολλαπλά επικίνδυνη αντίληψη. Πρόκειται στην ουσία για μια έμμεση αναγνώριση του ναυαγίου του γνωστού μεγαλόσχημου αφηγήματος περί στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των δυο χωρών, το οποίο υιοθετήθηκε, όχι για να αποτυπώσει επ’ ακριβώς το περιβάλλον της διμερούς συνεύρεσης της Ελλάδας με το Εβραϊκό κράτος, αλλά για να τροφοδοτηθούν με το απαραίτητο υλικό οι επικοινωνιακές ανάγκες των κυβερνώντων. Και για να εξηγηθούμε πληρέστερα, θεωρούμε πως είναι απαραίτητο να αποσαφηνίσουμε τα εξής:

Πρώτον: Καλώς επιδιώχτηκε να αναζητηθεί ένα modus vivendi μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ, σε μια εποχή εξαιρετικά κρίσιμη και με την ΝΑ Μεσόγειο να εμφανίζεται πλήρως αποσταθεροποιημένη. Δυστυχώς όμως η Εξωτερική πολιτική της χώρας μας δεν κατέδειξε, στο πλαίσιο αυτής της σχέσης, την αποφασιστικότητά της να διεκδικήσει και εν τέλει να «επιβάλει» και ένα ανάλογο modus operandi που θα αναδείκνυε και θα επιβεβαίωνε καθημερινά τον στρατηγικό χαρακτήρα αυτής της σχέσης.

Δεύτερον: Η κρισιμότητα της παραπάνω διαπίστωσης, δεν συνιστά μια απλή διαχειριστική ανεπάρκεια ως προς την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου ζητήματος. Αποτελεί ένα διαρκές δομικό πρόβλημα στην Εξωτερική μας πολιτική, που επιβεβαιώνει μια άκρως καταστροφική αντίληψη με την οποία αντιμετωπίζεται η χώρα μας και το γεωπολιτικό ειδικό της βάρος, από το ίδιο το πολιτικό της προσωπικό διαχρονικά.

Τρίτον: Η εύκολη καταφυγή στο «σωσίβιο» Νετανιάχου, δεν αποτυπώνει μια ρεαλιστική προσέγγιση που θα ήταν από κάθε άποψη θεμιτή και καλοδεχούμενη. Επιβεβαιώνει μια επικίνδυνη απροθυμία των αρμοδίων, να συνειδητοποιήσουν, έστω και την ύστατη στιγμή, τις κρίσιμες ολιγωρίες και τα σημαντικά κενά που επέδειξαν κατά την διαδικασία δόμησης αυτής της περιφερειακής σχέσης, και κυρίως αποδεικνύει μια καταστροφική εμμονή σε λογικές ετεροπροσδιορισμού, από όλους εκείνους που αρνούνται να τροποποιήσουν τα κακώς κείμενα και να διαχειριστούν με «επιθετικό» δυναμισμό την Εξωτερική πολιτική της χώρας.

Τέταρτον: Μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση εκ μέρους του Ισραήλ, θα έπρεπε να θεωρείται μάλλον αναμενόμενη και η εκδήλωσή της ήταν απλώς θέμα χρόνου και διαμόρφωσης των απαραίτητων συνθηκών για να προκύψει. Για το Ισραήλ αυτή η σχέση ήταν από την πρώτη στιγμή – και συνεχίζει να παραμένει – μια σχέση ετεροβαρής, πέρα και ανεξάρτητα από τον επικοινωνιακό φερετζέ με τον οποίο την περιέβαλε η Ελλάδα.

Πέμπτον: Οι στρατηγικές συνεργασίες, για τις οποίες η Ελλάδα αρέσκεται να μιλά, κατά κανόνα δεν είναι έωλες, ευάλωτες, επιρρεπείς και εξαρτημένες από τα γούστα, τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες των πολιτικών ηγετών, οι οποίοι βεβαίως προσδίδουν σ’ αυτές το προσωπικό τους στοιχείο. Και δεν είναι όλα τούτα διότι σφυρηλατούνται, οικοδομούνται, ισχυροποιούνται και επιβεβαιώνονται καθημερινά και διαχρονικά, μέσα από ένα πλέγμα αμφίδρομων συμφερόντων, μακροπρόθεσμων γεωπολιτικών και άλλων στοχεύσεων, αλλά και μιας δυναμικής προσέγγισης των υφιστάμενων ισορροπιών, προσβλέποντας σε ένα status με συγκεκριμένη ταυτότητα και ισχυρά γεωπολιτικά εργαλεία που είναι δυνατόν να το επιφέρουν.

Όλα τα παραπάνω είναι πλευρές τις οποίες η Ελλάδα εμφανώς τις υποτίμησε. Το πολιτικό της προσωπικό μερίμνησε για τις δάφνες των ανακοινώσεων, ενώ αυτό που όφειλε να πράξει, ήταν να καταδείξει από την πρώτη στιγμή ότι…

• Σε αυτήν την συνεργασία, δεν μπαίνει ως φτωχός συγγενής, αλλά ως πρωταγωνιστής αποφασισμένος να την τιμήσει αλλά και να διεκδικήσει τα αυτονόητα…
• Σε αυτήν την συνεργασία, δεν είναι το συμβαλλόμενο μέρος που θα συνεχίσει να διαχειρίζεται μίζερα και φοβικά τα εθνικά του δίκαια, αλλά ένας αποφασισμένος δρών που αντιλαμβάνεται ότι το αποφασιστικότερο ανάχωμα στον τυχοδιωκτικό αναθεωρητισμό, είναι μεταξύ άλλων ΚΑΙ η στρατηγική συμφωνία των μερών, για την διεύρυνση της συλλογικής τους ατζέντας ΚΑΙ με τα απαράγραπτα ιστορικά τους δίκαια, καθοριστικό συστατικό των οποίων είναι τα διαχρονικά ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή.
• Σε αυτήν την συνεργασία, δεν μπαίνει για να ανεχτεί αλλά για να απαιτήσει και να προσφέρει, ισότιμα, ειλικρινά και αποφασιστικά.

Το Ισραήλ έχει μια διαφορετική παράδοση στην περιοχή και είναι εκ των πραγμάτων καταδικασμένο στις διμερείς του σχέσεις, να συνδυάζει την υποχρέωσή του σε σεβασμό με το «δικαίωμά» του σε «απαιτήσεις».

Η Ελλάδα αντίθετα έχει μια παράδοση υποχωρητικότητας, συμβιβασμών και φοβικών συνδρόμων. Μια σχέση που θεωρεί ότι μπορεί να συνδυάζει τα ασυμβίβαστα, είναι καταδικασμένη εκ των πραγμάτων να είναι ετεροβαρής, με το ασθενές της μέρος να αντιμετωπίζεται ως διοικητική περιφέρεια του ισχυρού και όχι ως ισότιμος και υπολογίσιμος εταίρος.

Το Ισραήλ δεν έχει… ΟΥΤΕ λόγο… ΟΥΤΕ συμφέρον να τροποποιήσει προς το… ελληνικότερον την φυσιογνωμία του. Η Ελλάδα μήπως έχει ΚΑΙ λόγους αλλά ΚΑΙ συμφέρον να γίνει επιτέλους σοβαρός και υπολογίσιμος δρών στην περιοχή;;;

Το πολιτικό της προσωπικό, έχει την υποχρέωση να αναζητήσει τις λύσεις στις επιλογές του, αντί να τις εναποθέτει στην ελπίδα για κυβερνητικές ανατροπές σήμερα στο Ισραήλ, αύριο στην Λιβύη, μεθαύριο στην Τουρκία και αλλού…

22/10/2022

https://www.militaire.gr/to-israil-den-echei-oyte-logo-oyte-symferon-na-tropopoiisei-pros-to-ellinikoteron-tin-fysiognomia-toy/


               ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ             

 Δυο εναλλακτικές ερμηνείες για την άκομψη ακύρωση της επίσκεψης του ΥΠΑΜ Μπένι Γκαντζ.

«Η ακύρωση της επίσκεψης του υπουργού Άμυνας Μπένι Γκαντζ στην Ελλάδα οφείλεται σε λόγους που επιβάλλουν ο υπουργός να βρίσκεται στο Ισραήλ». Με αυτά τα προσχηματικά λόγια επιχείρησε η Ιερουσαλήμ να δικαιολογήσει την αιφνιδιαστική ακύρωση της επίσκεψη του υπουργού, ο οποίος θα επιθεωρούσε μαζί με τον Έλληνα ομόλογό του, Νίκο Παναγιωτόπουλο, την πρόοδο των έργων στην αεροπορική βάση Καλαμάτας, όπου θα ιδρυθεί Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης. Στο έργο εμπλέκεται η ισραηλινή εταιρία Elbit, στην οποία δόθηκε από το ελληνικό δημόσιο ένα χρυσοφόρο συμβόλαιο, που θα διαρκέσει δυο δεκαετίες.

Του Ζαχαρία Μίχα*
(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)

Η ισραηλινή διαρροή αναφέρει, ότι «οι υπουργοί Άμυνας των δύο χωρών βρίσκονται σε στενή επαφή και συμφώνησαν να έχουν διάλογο αργότερα»! Και μόνο από τη φρασεολογία που επελέγη, φαίνεται πως έχει υπάρξει δικαιολογημένη έκφραση δυσαρέσκειας από ελληνικής πλευράς, καθώς πρόκειται για μια ενέργεια μη φιλική τόσο απέναντι σε έναν υπουργό Άμυνας που έχει στηρίξει σταθερά την ανάπτυξη των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα, όσο και συνολικά απέναντι στην Ελλάδα.

Στην προσπάθεια μετριασμού των πολύ αρνητικών αντιδράσεων που έχουν προκληθεί στην Αθήνα, οι Ισραηλινοί υπογραμμίζουν πως «οι σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ είναι σταθερές και σημαντικές και για τις δύο πλευρές». Μόνο που ο τρόπος που οι Ισραηλινοί τις χειρίζονται έρχεται σχεδόν σε αντίθεση με αυτή τη ρητορική διαβεβαίωση. Και τις χειρίζονται με αυτόν τον κραυγαλέα άκομψο διπλωματικά τρόπο, επειδή είναι πεπεισμένοι πως η Αθήνα ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές και ως εκ τούτου δεν θα έχουν κόστος. Κι αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, επί του οποίου το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα ήταν σκόπιμο κάποια στιγμή να προβληματιστεί σχετικά.

Επειδή, όμως, τελικά οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, θα ήταν σκόπιμο η Αθήνα να εκφράσει τη δυσφορία της πιο ωμά, αφού έχει κάθε λόγο να αισθάνεται προσβεβλημένη από τη στάση του Ισραήλ, το οποίο έχει ωφεληθεί πολλαπλά από τα εξοπλιστικά συμβόλαια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και από διευκολύνσεις που η Ελλάδα έχει παράσχει.

Αναφορικά με αυτή καθαυτή την επίσκεψη του Μπένι Γκαντς στην Τουρκία την επόμενη εβδομάδα, οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως «δεν σχετίζεται με την επίσκεψη στην Ελλάδα, πως ήταν προκαθορισμένη και η ουσία της είναι η ενίσχυση της περιφερειακής ασφάλειας». Η αναφορά αυτή, που είναι μία προσχηματική διπλωματική δικαιολογία χαμηλού επιπέδου, δεν συμβάλει καθόλου στο να αμβλύνει την ελληνική δυσφορία από την ακύρωση της επίσκεψης. Προφανώς, η Αθήνα δεν θέλει να υπαγορεύσει στο Ισραήλ που θα πάει και που δεν θα πάει ο υπουργός του. Το γεγονός, όμως, ότι θα επισκεφτεί την Τουρκία, όταν ακυρώνει την επίσκεψή του στην Ελλάδα λέει πολλά, τα οποία θα είναι απαράδεκτο να μείνουν αναπάντητα από την ελληνική κυβέρνηση.

Προκαθορισμένη ήταν, εξάλλου, και η επίσκεψη στην Ελλάδα και μάλιστα προς υποστήριξη μιας εκ των κορυφαίων ισραηλινών αμυντικών βιομηχανιών, της Elbit Systems. Μέχρι νωρίς το πρωί της Πέμπτης που κυκλοφόρησε η πληροφορία για την ακύρωση της επίσκεψης του Μπένι Γκαντζ, επικρατούσε οργασμός προετοιμασίας, τόσο από ελληνικής όσο και από ισραηλινής πλευράς για την επιτυχή έκβαση της επιθεώρησης στην Καλαμάτα.

Τελικά, στην Καλαμάτα θα μεταβούν οι επικεφαλής των αρμοδίων υπηρεσιών για τους εξοπλισμούς των δυο χωρών (ΓΔΑΕΕ από ελληνικής και SIBAT από ισραηλινής πλευράς), αλλά η επικοινωνιακή και πολιτική ζημιά είναι δεδομένη και μεγάλη. Κατά πληροφορίες, η δημοσιογραφική αποστολή που είχε οργανωθεί για να μεταβεί στην Καλαμάτα για να καλύψει την επίσκεψη των δυο υπουργών Άμυνας, θα είναι αισθητά υποβαθμισμένη.

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ;
Πληροφορίες από έγκυρη πηγή υποστηρίζουν ότι η ακύρωση πηγάζει από εσωτερική πολιτική σκοπιμότητα και πιο συγκεκριμένα από σκοπιμότητα που συνδέεται με τις επερχόμενες εκλογές στο Ισραήλ. Με την ίδια σκοπιμότητα συνδέεται και η προσπάθεια της ισραηλινής κυβέρνησης για μερική έστω αποκατάσταση των σχέσεων με την Τουρκία.

Εκτιμάται λοιπόν, ότι η ακύρωση της επίσκεψης Γκαντζ στην Ελλάδα είναι προϊόν παρασκηνιακής διπλωματικής συναλλαγής με τους Τούρκους, με την προσδοκία ο Ερντογάν να επηρεάσει το που θα κατευθυνθεί η ψήφος των Αράβων πολιτών του Ισραήλ. Ασφαλώς εγείρονται ερωτήματα περί της δυνατότητας του Τούρκου προέδρου να ασκήσει μία αποφασιστική επιρροή, αλλά έτσι κι αλλιώς οι Άραβες ψηφοφόροι στο Ισραήλ κατά κανόνα δεν ψηφίζουν το Νετανιάχου.

Άρα, υπάρχει μία προφανής αμφισβήτηση της προηγηθείσας ερμηνείας. Η έμμεση πλην σαφής στροφή από την Ελλάδα προς την Τουρκία, εξάλλου, με την ίδια λογική, μπορεί να συσπειρώσει γύρω από το Νετανιάχου της μεγάλης μερίδας των Ισραηλινών, που αντιμετωπίζουν την Τουρκία ως χώρα που με την πολιτική της συνιστά απειλή για το εβραϊκό κράτος.

Η ΡΩΣΟ-ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Μια εναλλακτική ερμηνεία συνδέει την ισραηλινή απόφαση και με την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία, όπου η πολιτική της κυβέρνησης των Λάπιντ-Γκαντζ είναι διαφορετική από αυτή του Νετανιάχου. Εκείνος είχε κατορθώσει να πετύχει μια έστω δύσκολη ισορροπία με τους Ρώσους, δεδομένης της παρουσίας τους στη Συρία, η οποία αγγίζει την ισραηλινή εθνική ασφάλεια.

Πλέον υπάρχουν ενδείξεις ότι η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση αλλάζει τη στάση ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία, με την αιτιολογία της αξιοποίησης ιρανικών μη επανδρωμένων αεροχημάτων από τους Ρώσους, καθώς η Τεχεράνη θεωρείται παραδοσιακά κορυφαία απειλή εθνικής ασφαλείας για το Ισραήλ. Η υπόθεση που γίνεται είναι μήπως η προσέγγιση της Τουρκίας και το σνομπάρισμα της Ελλάδας εντάσσεται σ’ αυτή την πολιτική.

Να αποτελεί δηλαδή προσπάθεια να χρυσωθεί το χάπι για τη Μόσχα και να διατηρηθεί ένα κανάλι επικοινωνίας με τους Ρώσους μέσω Ερντογάν. Θα μπορούσε επίσης να έχει ζητηθεί από τον Τούρκο πρόεδρο να μεσολαβήσει, ώστε να μην υλοποιηθεί η απόφαση της Μόσχας να απαγορεύσει τη μεγαλύτερη παγκοσμίως εβραϊκή μη κερδοσκοπική οργάνωση, που βοηθάει τους Εβραίους να μεταβούν στο Ισραήλ.

Σε κάθε περίπτωση, τα γεγονότα των τελευταίων ωρών, ενισχύουν την πεποίθηση ότι η Ελλάδα συνηθίζει να αντιδρά σε τέτοιες διπλωματικές συμπεριφορές εξαιρετικά αδύναμα. Και επειδή ακριβώς οι συνομιλητές μας το γνωρίζουν δεν μας υπολογίζουν όσο θα όφειλαν, πεπεισμένοι πως η τουλάχιστον άκομψη συμπεριφορά τους δεν θα έχει κόστος γι’ αυτούς. Προφανώς, ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, ζυγίζοντας το κόστος που θα είχε η ακύρωση της επίσκεψής του, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα είναι μικρό. Είναι, λοιπόν, η στιγμή η Αθήνα να τον διαψεύσει για να πάρει το μάθημά του.

Μπορεί άραγε κανείς να φανταστεί τι θα είχε συμβεί εάν στη θέση της Ελλάδας θα βρισκόταν η “περήφανη” όπως αρέσκονται να λένε ακόμα και Έλληνες αναλυτές, Τουρκία; Κατά συνέπεια, θα πρέπει να γίνει πολύ δουλειά ακόμη από το ελληνικό πολιτικό σύστημα συνολικά, στον τομέα της οικοδόμησης μιας σωστής διεθνούς εικόνας της Ελλάδας, η οποία θα την καταστήσει σεβαστή.

Ζήτημα ασφαλώς εγείρεται και για τον περιβόητο “γεωπολιτικό χειρισμό” των εξοπλιστικών προγραμμάτων, καθώς η στάθμιση του εν λόγω παράγοντα είναι δυσανάλογα βαρύνουσας σημασίας, όπως έχει δημοσίως ομολογηθεί από κυβερνητικούς αξιωματούχους. Κι αν βάλουμε κάτω όλες τις συμφωνίες που έχουν συνομολογηθεί μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ κι αυτές που βρίσκονται στα σκαριά, ε τότε η συμπεριφορά του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας είναι προκλητική. Επ’ αυτού, όμως, θα επανέλθουμε, επειδή μπορούν να γραφτούν πολλά και ιδιαιτέρως δυσάρεστα…

21/10/2022

https://www.defence-point.gr/news/dyo-enallaktikes-ermineies-gia-tin-akompsi-akyrosi-tis-episkepsis-toy-ypam-mpeni-gkantz