Το πραξικόπημα του Μάλι θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το Sahel. Γιατί η ξεφτισμένη ειρηνευτική συμφωνία είναι η καλύτερη ελπίδα της χώρας.

  MALI  

Το πραξικόπημα του Μάλι 
θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το Sahel.

Γιατί η ξεφτισμένη ειρηνευτική συμφωνία 
είναι η καλύτερη ελπίδα της χώρας. 

  Η ΕΕ, η Γαλλία και οι ΗΠΑ καταδίκασαν γρήγορα το πραξικόπημα στο Μάλι, και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ακολούθησε σύντομα κάνοντας το ίδιο. Η Αφρικανική Ένωση χαρακτήρισε τα στρατιωτικά πραξικοπήματα ως «κάτι του παρελθόντος που δεν μπορούμε πλέον να δεχτούμε» και απέβαλε το Μάλι. Ωστόσο, αυτοί οι σύμμαχοι ανησυχούν για ένα κενό ισχύος στο Μάλι που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει περαιτέρω την ευρύτερη περιοχή. 

Εβδομάδες αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο Μάλι έφτασαν στο απροχώρητο στις 18 Αυγούστου, όταν μια ομάδα στασιαστών στρατιωτικών αξιωματικών συνέλαβε τον πρόεδρο της χώρας, Ibrahim Boubacar Keïta, και τον ανάγκασε να παραιτηθεί [1] στην εθνική τηλεόραση. Πολλοί Μαλιανοί θεώρησαν ότι ο Keïta δεν ενδιαφερόταν να αναχαιτίσει την παρακμή των κοινωνικών υπηρεσιών, να ξεριζώσει την διαφθορά, και να σταματήσει την εξάπλωση της ενδοκοινοτικής και τρομοκρατικής βίας, ενώ ευνοούσε την ανάρρηση του γιου του. Η αδέξια αντίδρασή του στην ανατροπή των αποτελεσμάτων των πρόσφατων κοινοβουλευτικών εκλογών από το Συνταγματικό Δικαστήριο αποδείχθηκε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Παρόλο που οι Μαλιανοί υποστηρικτές της αντιπολίτευσης χαιρέτησαν την απομάκρυνση του Keïta με χαρά, πλημμυρίζοντας [2] τους δρόμους για να γιορτάσουν, οι διεθνείς σύμμαχοι του Μάλι δεν το έκαναν.
Στρατιώτες του Μάλι παρευρίσκονται σε συγκέντρωση που γιορτάζει την ανατροπή του προέδρου Ιμπραήμ Μπουμπακάρ Κίτα στη Μπαμάκο, στο Μάλι, τον Αύγουστο του 2020. Mamadou Keita / Reuters

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδίκασαν γρήγορα [3] το πραξικόπημα, και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ακολούθησε σύντομα κάνοντας το ίδιο. Η Αφρικανική Ένωση χαρακτήρισε τα στρατιωτικά πραξικοπήματα ως «κάτι του παρελθόντος που δεν μπορούμε πλέον να δεχτούμε» και απέβαλε [4] το Μάλι. Ωστόσο, αυτοί οι σύμμαχοι ανησυχούν για ένα κενό ισχύος στο Μάλι που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει περαιτέρω την ευρύτερη περιοχή. Αντιμετωπίζουν τώρα το ερώτημα πώς να υποστηρίξουν ένα ειρηνικό και εποικοδομητικό αποτέλεσμα της τρέχουσας κρίσης.

Η ειρηνευτική συμφωνία του Μάλι με τους βόρειους αντάρτες του 2015, γνωστή ως Συμφωνία του Αλγερίου (Algiers Accord), πρέπει να παραμείνει στην πρώτη γραμμή των διεθνών προσπαθειών -και όμως κινδυνεύει να αποτύχει. Η έλλειψη προόδου στην εφαρμογή της συμφωνίας τροφοδότησε την αίσθηση της στασιμότητας πριν το πραξικόπημα και, επειδή οι διατάξεις αφοπλισμού και αποστράτευσης παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεκπλήρωτες, συνέβαλε στην κρίση ασφάλειας του Μάλι. Αν και οι αξιωματικοί του στρατού που ανέτρεψαν τον Κίτα έχουν δεσμευτεί να τηρήσουν την συμφωνία και να διευκολύνουν τις νέες εκλογές, η εξελισσόμενη μετάβαση εξακολουθεί να αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, εκ των οποίων δεν είναι αμελητέα η ευάλωτη υποστήριξη της ειρηνευτικής συμφωνίας από το κοινό και από σημαντικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς κύκλους.

Η αλλαγή πορείας θα απαιτήσει από τους διεθνείς συμμάχους του Μάλι να μεταβάλλουν την προσέγγισή τους. Για να συμβάλουν στην σταθεροποίηση της ειρήνης και της ασφάλειας στο Μάλι, οι διεθνείς σύμμαχοι της χώρας πρέπει να αναγνωρίσουν την επιτακτική ανάγκη να μετατρέψουν τον ρόλο τους στην διαδικασία εφαρμογής [της συμφωνίας]. Οι εταίροι του Μάλι δεν εκπλήρωσαν πάντα τις δεσμεύσεις τους βάσει της συμφωνίας. Προκειμένου να την βοηθήσει να σωθεί και να υποστηρίξει μια ειρηνική μετάβαση, τώρα είναι η ώρα να δράσει η διεθνής κοινότητα.

ΤΟ ΑΝΑΧΩΜΑ ΤΟΥ ΜΑΛΙ ΡΑΓΙΣΕ

Από το 2011, το Μάλι έχει αναδειχθεί ως το επίκεντρο μιας διευρυνόμενης κρίσης ασφάλειας και ανθρωπιστικής κρίσης στο Σαχέλ. Η αυτονομιστική εξέγερση που ξεκίνησε εκείνο το έτος, αρχικά υπό την ηγεσία ενός συνασπισμού βόρειων εθνοτικών Tuareg και αραβικών ομάδων, έδωσε στους ισλαμιστές μαχητές που ενθαρρύνθηκαν από ξένες τρομοκρατικές οργανώσεις, την ευκαιρία να καθιερωθούν στον Βορρά. Και ενώ η ειρηνευτική συμφωνία του 2015 τερμάτισε αποτελεσματικά την προσπάθεια των ανταρτών να σχηματίσουν ένα κράτος από απόσχιση, η τρομοκρατική δραστηριότητα συνέχισε να αυξάνεται. Οι τρομοκρατικές ομάδες που εδρεύουν στο βόρειο Μάλι επιτίθενται τακτικά σε πολίτες, καθώς και σε μαλιανές και διεθνείς δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ και των γαλλικών αντιτρομοκρατικών δυνάμεων. Η εμβέλεια αυτών των τρομοκρατικών ομάδων έχει επεκταθεί επίσης -σε όλο το Μάλι, στον δυτικό Νίγηρα, στην βόρεια και κεντρική Μπουρκίνα Φάσο και στην βόρεια Ακτή Ελεφαντοστού [5]. Τον Ιανουάριο, τα Ηνωμένα Έθνη προειδοποίησαν [6] για «καταστροφική αύξηση τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον αμάχων και στρατιωτικών στόχων» στην περιοχή, σημειώνοντας ότι η τζιχαντιστική βία είχε σκοτώσει περίπου 4.000 άτομα στη Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι και τον Νίγηρα το 2019, σε σύγκριση με 770 άτομα τρία χρόνια νωρίτερα. Τον Μάρτιο, ανώτερος αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ χαρακτήρισε [7] την κατάσταση στην περιοχή ως «όλο και χειρότερη, μέρα με τη μέρα» και ανακοίνωσε την θεσμοθέτηση ενός νέου ειδικού απεσταλμένου για το Σαχέλ για τον συντονισμό των προσπαθειών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Η κρίση ρούφηξε τους γείτονες του Μάλι και την διεθνή κοινότητα. Η Μπουρκίνα Φάσο, η Ακτή του Ελεφαντοστού και ο Νίγηρας ξεκίνησαν επιχειρήσεις αντιτρομοκρατίας και ανέλαβαν το βάρος της ανταπόκρισης στις αυξανόμενες ανάγκες ανθρωπιστικής βοήθειας. Η αποστολή του ΟΗΕ στο Μάλι, η οποία απασχολεί 15.000 ειρηνευτές και πολιτικό προσωπικό, βοήθησε την χώρα να αποφύγει την επιστροφή στον εμφύλιο πόλεμο στον Βορρά. Αλλά το τίμημα της συμμετοχής των Ηνωμένων Εθνών ήταν υψηλό: η αποστολή υπέστη περισσότερα θύματα από οποιαδήποτε άλλη ενεργή ειρηνευτική αποστολή του ΟΗΕ -χωρίς να φέρει το Μάλι πολύ πιο κοντά σε μια βιώσιμη ειρήνη.

Από το 2015, η Συμφωνία του Αλγερίου έχει εφαρμοστεί ελάχιστα. Αλλά δεν είναι ακόμα νεκρή, και η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να παραιτηθεί από αυτήν. Υπογεγραμμένη από την κυβέρνηση του Μάλι και τα δύο βασικά επαναστατικά κινήματα στον βορρά -τον Συντονισμό των Κινημάτων Azawad (Coordination of Azawad Movements, CMA) και την Πλατφόρμα, αμφότερα εκ των οποίων αναφέρονται συλλογικά ως «τα Κινήματα»- η συμφωνία ανέθεσε την θέσπιση ενός ανεξάρτητου παρατηρητή για την παρακολούθηση της εφαρμογής της. Από το 2018, το Carter Center [8], το οποίο και οι δύο μας εκπροσωπούμε, έχει λειτουργήσει ως ανεξάρτητος παρατηρητής της συμφωνίας. Η δημιουργία από τους υπογράφοντες ενός ανεξάρτητου οργάνου για την εκτίμηση της προόδου τους –μια πρωτιά στην Αφρική- αποδεικνύει την ειλικρίνεια των προθέσεων και της δέσμευσής τους για διαφάνεια, ένα σημείο που συχνά παραβλέπεται από τους επικριτές της συμφωνίας. Ωστόσο, μαρτυρά επίσης έναν υψηλό βαθμό αμοιβαίας δυσπιστίας.

Παρόλο που η κυβέρνηση Keïta και τα Κινήματα φέρουν τη μεγάλη ευθύνη για την παγωμένη εφαρμογή της συμφωνίας από την υπογραφή της πριν από πέντε χρόνια, η διεθνής κοινότητα δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ανεύθυνη. Η συμφωνία καλεί το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, την Αφρικανική Ένωση και τα περιφερειακά κράτη να επιβλέψουν την εφαρμογή της. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, αντιμέτωπη με τον αργόσυρτο ρυθμό των υπογραφόντων, η διεθνής κοινότητα εμφανίστηκε αμήχανη και μπερδεμένη σχετικά με τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει. Επιβλήθηκαν κυρώσεις από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εναντίον μικρού αριθμού ατόμων μεσαίου επιπέδου που θεωρείται ότι παρεμπόδισαν την εφαρμογή της, χωρίς ουσιαστικά καμία επίπτωση. Υπήρξαν λίγες συνέπειες για τις χαμένες προθεσμίες που έθεσε η κυβέρνηση και τα Κινήματα ή για την τακτική καθυστερήσεων από όλες τις πλευρές. Μέσα στην διεθνώς εποπτευόμενη διαδικασία υλοποίησης, μια νοοτροπία καθυστερήσεων έχει κανονικοποιηθεί, και έχουν γίνει ανεκτές η αντίσταση στον αφοπλισμό και την αποστράτευση από τα Κινήματα. Έχουμε επανειλημμένα αναφέρει αυτά τα σφάλματα στις επτά εκθέσεις ανεξάρτητων παρατηρητών μας, συμπεριλαμβανομένων των πιο πρόσφατων [9].

Για να διασφαλιστεί ότι η τρέχουσα πολιτική μετάβαση του Μάλι θα παραμείνει ειρηνική και για να σωθεί η συμφωνία ως μηχανισμός επίλυσης μακροχρόνιων, αναγνωρισμένων παραπόνων, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να διπλασιάσει τις προσπάθειές της για την υποστήριξη της εφαρμογής της. Ο ανανεωμένος διεθνής ακτιβισμός θα μπορούσε να επικεντρωθεί γύρω από ένα σαφές, ισχυρό και αποτελεσματικό σύνολο κινήτρων για την πρόοδο, και σε αντικίνητρα για την αδράνεια. Οι διεθνείς εταίροι θα μπορούσαν επίσης να αρχίσουν μια εστιασμένη διαμεσολάβηση για να ξεπεράσουν τα επίμονα εμπόδια στον αφοπλισμό και την αποστράτευση του CMA και της Πλατφόρμας και για να αποκαταστήσουν βασικές κοινωνικές υπηρεσίες στον Βορρά. Ωστόσο, η αποστράτευση είναι μόνο ένα κομμάτι του παζλ. Πρέπει να είναι συνυφασμένη με την πολιτική μεταρρύθμιση, συμπεριλαμβανομένης της αποκέντρωσης της κυβέρνησης -όπως συμφωνήθηκε από όλα τα μέρη της συμφωνίας- διαφορετικά οι δύο διαδικασίες θα αποτύχουν. Τέλος, στις προσπάθειες συμφιλίωσης πρέπει να συμμετάσχουν πολύ ευρύτερα τμήματα της μαλιανής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων εκπροσώπων από την κεντρική περιοχή και αποσχισθεισών παραστρατιωτικών φατριών. Χωρίς ευρύτερη συμμετοχή του κοινού προς και υποστήριξη για την ειρηνευτική διαδικασία, οι προοπτικές επίλυσης της κρίσης του Μάλι είναι χαμηλές.

ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή οφείλονται εν μέρει στην έλλειψη εμπιστοσύνης. Οι μαλιανοί συντηρητικοί παραμένουν μη πεπεισμένοι για τη νομιμοφροσύνη των στρατιωτών που έχουν ενσωματωθεί από την CMA. Οι κατηγορίες για συνεργασία της CMA με τζιχαντιστικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της Αλ Κάιντα, του Ισλαμικού Κράτους (επίσης γνωστού ως ISIS) και της Jama Nusrat al-Islam wal-Muslimin (JNIM) είναι κοινές, και είναι αλήθεια ότι ορισμένα μέλη της CMA δεν έχουν κόψει όλους τους δεσμούς τους με τους πρώην τζιχαντιστές συμμάχους τους. Η CMA, με την σειρά της, διαμαρτύρεται ότι ο αργός ρυθμός εφαρμογής της συμφωνίας αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση δεν ήταν αξιόπιστος εταίρος για την ειρήνη. Η CMA ανταποκρίθηκε στις τρομοκρατικές απειλές και την κρίση ασφάλειας επεκτείνοντας την εδαφική της εμβέλεια στο βόρειο και βορειοανατολικό Μάλι. Αν και αυτό βοήθησε αναμφίβολα στη μείωση της ανασφάλειας βραχυπρόθεσμα (και απέδειξε την ικανότητα του μαλιανού στρατού και των Κινημάτων να συνεργάζονται σιωπηρά όταν είναι απαραίτητο), υπονομεύει τις προσπάθειες αφοπλισμού και αποστράτευσης και παραβιάζει την ειρηνευτική συμφωνία.

Πράγματι, η CMA μπόρεσε να επεκτείνει την εμβέλειά της στον βορρά, ακριβώς επειδή η διαδικασία αποστράτευσης είναι καθυστερημένη. Το θεμέλιο της Συμφωνίας του Αλγερίου είναι ο αφοπλισμός των ανταρτών και η ένταξή τους σε έναν νέο, πιο συμμετοχικό και αποτελεσματικό εθνικό στρατό, ικανό να αντιμετωπίσει την τρομοκρατική απειλή. Παρά την κεντρικότητά της στην ειρηνευτική διαδικασία, η αποστράτευση παρεμποδίστηκε από την αδυναμία ή την απροθυμία της κυβέρνησης Κίτα να διατυπώσει ένα σχέδιο για την ένταξη των πρώην ανταρτών μαχητών στις εθνικές δυνάμεις ασφαλείας. Ενώ περίπου 1.300 μαχητές έχουν ενσωματωθεί, λίγες από τις κοινές μονάδες λειτουργούν, και πολλές πάσχουν από έλλειψη τροφίμων, καυσίμων, στέγασης και όπλων. Ούτε τα Κινήματα ούτε η κυβέρνηση συμφώνησαν για τον συνολικό αριθμό μαχητών που θα ενσωματωθούν. Η διαδικασία αποστράτευσης, εν συντομία, δεν έχει σαφές τελικό σημείο ή συμφωνημένο στόχο. Η έλλειψη κατεύθυνσης επιδεινώνεται από το γεγονός ότι ούτε η CMA ούτε η Πλατφόρμα έχουν δεσμευτεί να εγκαταλείψουν πλήρως την διοίκηση των αντίστοιχων μαχητών της. Η συνεχιζόμενη ανησυχία από όλες τις πλευρές εμβαθύνει το χάσμα δυσπιστίας μεταξύ των υπογραφόντων.

Η εφαρμογή της συμφωνίας επίσης μειονεκτεί λόγω του γεγονότος ότι η διαδικασία είναι εγγενώς αποκλειστική και όχι συμπεριληπτική. Ενώ το σύμφωνο απαιτεί υποστήριξη από την «κοινωνία των πολιτών, ιδίως τις γυναίκες και τους νέους, τα μέσα ενημέρωσης, και τις παραδοσιακές και θρησκευτικές Αρχές», δεν παρέχει κανένα μέσο για να συμμετάσχουν. Η κοινωνία των πολιτών έχει αποκλειστεί από την εφαρμογή της, η οποία πραγματοποιείται σε μεγάλο βαθμό στην πρωτεύουσα Μπαμάκο. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πολιτικές προτεραιότητες, ιδίως η επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης της ανασφάλειας, αλλά και οι διατάξεις της συμφωνίας περί οικονομικής ανάπτυξης και δικαιοσύνης, σχεδόν παραμελούνται πλήρως. Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός Μαλιανών έχει θεωρήσει την συμφωνία ως ένα σχέδιο αυτοεξυπηρέτησης των πολιτικών ελίτ.

Οι διεθνείς προσπάθειες για την διευκόλυνση της εφαρμογής σε μεγάλο βαθμό απέτυχαν να ξεπεράσουν αυτά τα εμπόδια. Οι υπογράφοντες τονίζουν ότι η δέσμευση της διεθνούς κοινότητας, τόσο η πολιτική όσο και η οικονομική, τους έπεισε το 2015 ότι αυτή η συμφωνία θα ήταν διαφορετική από τις αποτυχημένες συμφωνίες του παρελθόντος. Ωστόσο, η διπλωματική δέσμευση, με επικεφαλής την Αλγερία ως επικεφαλής της διεθνούς ομάδας διαμεσολάβησης, ήταν ασυνεπής, χαρακτηριζόμενη από αντιφατικές αξιολογήσεις σχετικά με την πρόοδο και ταλαντευόμενη μεταξύ μιας μη παρεμβατικής προσέγγισης εστιασμένης στον ενδομαλιανό διάλογο και σε υψηλού επιπέδου, ευκαιριακές παρεμβάσεις που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα κρίσιμα αδιέξοδα. Όταν εμφανίστηκαν σημαντικά εμπόδια, η διεθνής κοινότητα απέτυχε να εντυπώσει στους υπογράφοντες την επείγουσα ανάγκη να βρουν ουσιαστικές λύσεις ή να προτείνει συνέπειες εάν δεν το κάνουν.

ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΟΔΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ

Η τρέχουσα πολιτική κρίση του Μάλι, ερχόμενη αμέσως μετά την πενταετή επέτειο της συμφωνίας, αυξάνει σίγουρα τον κίνδυνο ενός κενού εξουσίας που θα μπορούσε να διαλύσει περαιτέρω την χώρα, αλλά προσφέρει επίσης μια ευκαιρία για αλλαγή πορείας. Είναι σημαντικό τα συμβαλλόμενα μέρη να κατανοήσουν από κοινού το τι συνιστά επαρκή εφαρμογή. Όπως προβλέπει η ίδια η συμφωνία, η δημιουργία μιας τέτοιας συναίνεσης θα απαιτήσει εντατική διευκόλυνση από τον διεθνή παράγοντα. Η τάση της διεθνούς κοινότητας ως τώρα να αντιμετωπίζει την ειρηνευτική συμφωνία ως ζήτημα που έχει αφεθεί σε μεγάλο βαθμό να εκτελέσουν οι μαλιανοί υπογράφοντες, και να εστιάζει στην περιφερειακή τρομοκρατική απειλή που επικεντρώνεται στο Μάλι, δεν έχει λειτουργήσει. Η διεθνής δέσμευση θα πρέπει να συνδέσει αποτελεσματικότερα την διμερή και πολυμερή πολιτική, στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη με συγκεκριμένα βήματα της κυβέρνησης και των Κινημάτων.

Η διεθνής δέσμευση για την διαδικασία αποστράτευσης πρέπει να επικεντρωθεί στα βασικά ζητήματα: στον αριθμό των πρώην ανταρτών που θα συμπεριληφθούν στις εθνικές δυνάμεις ασφαλείας˙ στον βαθμό τους και τους τομείς όπου είχαν αναπτυχθεί˙ στο χρονοδιάγραμμα για την πλήρη αποστράτευση των πολιτοφυλακών της CMA και της Πλατφόρμας˙ στις διατάξεις για όσους επιλέγουν να εισέλθουν στην πολιτική ζωή ή θεωρούνται μη επιλέξιμοι για την διαδικασία˙ και στην φύση των υποεθνικών φορέων ασφάλειας, όπως η αναμενόμενη βόρεια περιφερειακή αστυνομική δύναμη. Ένα επίκεντρο αυτής της προσπάθειας θα μπορούσε να είναι οι τακτικές συνομιλίες μεταξύ των στρατών των υπογραφόντων, επικουρούμενοι από στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ. Ένας ειδικά διορισμένος διαμεσολαβητής για αυτήν την προσπάθεια θα έδινε [στην συμφωνία] τις καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Κανένας υφιστάμενος μηχανισμός στην διαδικασία εφαρμογής δεν επιτρέπει με συνέπεια τις υψηλού επιπέδου στρατιωτικές προσωπικότητες των υπογραφόντων να οικοδομήσουν εμπιστοσύνη και διάλογο σχετικά με κοινούς στόχους ασφάλειας.

Τέλος, η διεθνής κοινότητα πρέπει να αυξήσει την δέσμευσή της στις διατάξεις της συμφωνίας περί την πολιτική μεταρρύθμιση -και να δει αποτελεσματική αποκέντρωση μέσω αυτής- ενώ θα πιέζει επίσης τους υπογράφοντες να διασφαλίσουν ότι περισσότεροι Μαλιανοί, που εκπροσωπούν μια ευρύτερη πτυχή της κοινωνίας του Μάλι, συμμετέχουν στην διαδικασία εφαρμογής. Οι ρίζες της εξέγερσης του 2012 έγκεινται στην απογοήτευση μέρους του βόρειου πληθυσμού από την μαλιανή εθνική πολιτική ζωή, και οι μεταρρυθμίσεις ασφαλείας από μόνες τους δεν θα αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα. Το να γίνει η διαδικασία περισσότερο δημόσιο κτήμα –κάτι που επιτυγχάνεται με την άμεση συμμετοχή περισσότερων πολιτών στο έργο της υλοποίησης και με την οργάνωση περισσότερων ανταλλαγών μεταξύ και μέσω των μερών, της διεθνούς ομάδας διαμεσολάβησης και των πολιτών του Μάλι- θα μπορούσε να δώσει στην συμφωνία νέα ζωή και στο Μάλι μια νέα αρχή.

Εν μέσω των πολλαπλών κρίσεων της χώρας -και δεδομένης της έλλειψης προόδου στην εφαρμογή- η Συμφωνία του Αλγερίου άρχισε να βγαίνει αργά έξω από το διεθνές ραντάρ. Δεν θα πρέπει. Η συμφωνία παρέχει το καλύτερο διαθέσιμο πλαίσιο για την αντιμετώπιση της σύγκρουσης στο βόρειο Μάλι και των ευρύτερων παραπόνων σχετικά με την διακυβέρνηση που έχουν συμβάλει στην τροφοδότηση της βίας εδώ και χρόνια. Η επιτυχία είναι ακόμα πιθανή˙ το διακύβευμα είναι η βιώσιμη ειρήνη στο Μάλι. Απαιτείται επειγόντως επικεντρωμένη δράση από τους διεθνείς συμμάχους του Μάλι ώστε να αποφευχθεί μια ακόμη ευρύτερη και ακόμη πιο σοβαρή κρίση για το Μάλι και την περιοχή του Σαχέλ συνολικά.

Source URL:  


Σύνδεσμοι:

 Bisa Williams και John Goodman
Η BISA WILLIAMS είναι ειδική σύμβουλος για το Μάλι στο Carter Center. Στο παρελθόν διετέλεσε πρέσβειρα των ΗΠΑ στον Νίγηρα και αναπληρώτρια βοηθός γραμματέας για την Αφρική στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.Ο JOHN GOODMAN είναι αναπληρωτής διευθυντής στο Πρόγραμμα Επίλυσης Συγκρούσεων του Carter Center.


30/08/2020