ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.Ταμείο Ανάκαμψης και ένα διπλό στοίχημα.
Ταμείο Ανάκαμψης και ένα διπλό στοίχημα.
Το πιο καλό νέο δεν ήταν τόσο το ύψος του ευρωπαϊκού προγράμματος ανάκαμψης. Τα περίπου 800 δισ. ναι μεν είναι το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ, αλλά είναι μικρό αναλογικά, π.χ., με το αντίστοιχο αμερικανικό. Το πιο σπουδαίο νέο ήταν ότι έγινε ένα βήμα αμοιβαιοποίησης του χρέους: Πρώτη φορά ανοιχτά διακηρύσσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δανείζεται από τις αγορές και επιμερίζει το προϊόν του δανεισμού στα κράτη-μέλη και, μάλιστα, όχι ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας τους, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τις καταστροφές που υπέστη καθένα από την πανδημία και τις ανάγκες που έχει. Η Ελλάδα είναι από τους κερδισμένους. Και έχει ευθύνη να ευοδωθεί αυτό το σχέδιο, στον εαυτό της αλλά και στην Ευρώπη. Εξηγούμαι. Μέσα στην επόμενη 7ετία έχουμε την ευκαιρία να απορροφήσουμε 30,5 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Συνολικά, μαζί με τη μόχλευση, τα λεφτά του νέου ΕΣΠΑ και της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, τα κεφάλαια θα ξεπεράσουν τα 80, θα πλησιάσουν τα 90 δισ. ευρώ. Εχουμε, δηλαδή, την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε πρόσθετους πόρους που αντιστοιχούν στο περίπου 50% του σημερινού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος μας. Και αυτοί οι πόροι δεν θα αξιοποιηθούν κατά το δοκούν, αλλά στο πλαίσιο και με προτεραιότητες που έχει προσδιορίσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – έτσι, το 60% των δαπανών θα οδεύσουν στην πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση. Μέσα σε ασφυκτικές προθεσμίες καταρτίστηκε το κυβερνητικό σχέδιο. Εγκρίθηκε από την Κομισιόν. Το στοίχημα είναι η ορθολογική και έγκαιρη υλοποίησή του. Αν κοιτάξουμε στο παρελθόν θα δούμε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν μεταπολεμικά «πέντε ΕΣΠΑ» (το σχέδιο Μάρσαλ και τέσσερα κοινοτικά προγράμματα), χωρίς να μείνει το ανάλογο αναπτυξιακό αποτύπωμα. Εγιναν έργα, αλλά έγιναν και κουφάρια εργοστάσια, έγιναν διαμερίσματα στην επαρχία αντί για επενδύσεις στην αγροτική οικονομία, έγιναν και «ξύπνιες» υπερτιμολογήσεις ξενοδοχείων ή/και άλλων αστραφτερών κατασκευών που τροφοδότησαν αδήλωτες καταθέσεις ιδιωτών σε κάποια Ελβετία, Σιγκαπούρη ή Παναμά. Τέτοιες αθλιότητες δύσκολα θα επαναληφθούν στις σημερινές συνθήκες. Οι κίνδυνοι είναι (α) να παροχετευτούν κεφάλαια σε παράπλευρες δράσεις και (β) να μην καταφέρουμε να απορροφήσουμε όλα τα κεφάλαια που μας αναλογούν.
Το Ταμείο Ανάκαμψης δεν θα μοιράσει πόρους γενικά σε όλους, αλλά στο πιο σύγχρονο και ισχυρό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας. Ενα άλλο κομμάτι της οικονομίας, καθυστερημένο ή μη βιώσιμο, που καταφέρνει να επιβιώνει κάθε κρίσης, σε βάρος του φορολογουμένου και των ασφαλιστικών ταμείων, θα επιδιώξει να πάρει μερίδιο από τα άλλα κοινοτικά προγράμματα. Κάθε ευρώ που θα φύγει προς επιχειρήσεις-ζόμπι θα βλάψει το δημόσιο συμφέρον. Δεύτερος κίνδυνος είναι να μην καταφέρουμε να απορροφήσουμε τα κεφάλαια. Τα εμπόδια βρίσκονται στο ίδιο το κράτος (ειδικά στη δικαιοσύνη…), στην ελληνική επιχειρηματικότητα, που έχει κακοσυνηθίσει σε άλλου τύπου συναλλαγές, και στις τράπεζες, που γλείφουν τις πληγές τους από τα κόκκινα δάνεια. Το στοίχημα είναι να τα αντιμετωπίσουμε.
Κι αυτό το στοίχημα είναι διπλό. Αφορά εμάς: Αξιοποιούμε ή χάνουμε τους πόρους. Αφορά και όλη την Ευρώπη: Είτε θα δικαιωθεί το πρώτο βήμα αμοιβαιοποίησης του χρέους ή θα δοθεί η ευκαιρία στους «φειδωλούς» να υποστηρίξουν ότι «με τέτοιους Νότιους» δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Κώστας Καλλίτσης
https://www.kathimerini.gr/opinion/561405688/tameio-anakampsis-kai-ena-diplo-stoichima/?fbclid=IwAR31MGRDu-EGGs_qSgkEsCsak47w7ORIwUow4uePW0eMZwjA6rT8Pinq6hs
20.06.2021
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Νύχτα θα έρθει η ανάπτυξη;
Πολύ το χαρήκαμε το μεσοπρόθεσμο 2022-2025 της κυβέρνησης, με εκρήξεις σε ανάπτυξη και επενδύσεις. Συμβαδίζουν όμως οι εκλογές του 2023 και τα άλλα...;
Εκτός αν η ανάπτυξη έλθει νύχτα και μας πιάσει στον ύπνο... Γιατί τα 12 χρόνια, από τη χρεοκοπία του 2009, την περιμέναμε μέρα... Άντε καταμεσήμερο... Θα είναι λοιπόν το κάτι άλλο να έλθει νύχτα...
Άλλωστε την ημέρα σφαζόμαστε. Κατεβαίνουμε στους δρόμους ενάντια στα συμφέροντα και στην ολιγαρχία. Στο τέλος της εβδομάδας, κατά διαβολική σύμπτωση..., η κρατική μηχανή απεργεί. Έρχεται το Σαββατοκύριακο ή η αργία της Δευτέρας και έτσι πάμε στην άλλη εβδομάδα...
Τι άλλαξε, άρα, στο ελληνικό Κρατιστάν, ώστε το 2022-2025, (που λέει το μεσοπρόθεσμο) να δούμε καλπάζουσα ανάπτυξη;
Ούτε που να διανοηθεί κάποιος ότι αμφισβητούμε τα στοιχεία και την αισιοδοξία του σχεδίου ανάπτυξης μέχρι το 2025, που παρέδωσε χθες στην πολιτική ηγεσία, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Ξαφνιαστήκαμε όμως. Αναλογιστήκαμε, με αφορμή την αναμενόμενη νέα ανάπτυξη, τι έγινε και δεν ήλθε και η άλλη ανάπτυξη. Αυτή που μας υποσχέθηκαν μετά τη χρεοκοπία του 2010. Μετά την "ηρωική" αναγνώρισή της από το ακριτικό Καστελόριζο.
Το 2011, είναι αλήθεια, ανασύρθηκαν από το χρονοντούλαπο της οικονομικής ιστορίας 2-3 εμβληματικές (από τότε) επενδύσεις που θα άλλαζαν την Αττική. Τη ναυπηγοεπισκευαστική βάση Πειραιά-Ελευσίνας και περιχώρων... Τη ναυπηγική βιομηχανία. Την αξιοποίηση του μεταλλευτικού και ορυκτού πλούτου της χώρας. Μαζί και πάμπολλα ταξίματα... Για φυσικά αέρια από το Ιόνιο και τη στεριά... της Δυτικής Ελλάδας. Στήσαμε έτσι μια οικονομία για την επόμενη 4ετία που θα μας έβγαζε από τη χρεοκοπία και την πτώχευση. Τι είδαμε όμως ως το 2014; Μνημόνια, Τρόικες, κουτσούρεμα μισθών και μεροκάματων στον ιδιωτικό τομέα. Και μεγάλωμα του κράτους από πόρτες και παράθυρα, με διάφορες προφάσεις...
Το 2014 μάθαμε ότι η ανάπτυξη του 2011-2014 δεν ήρθε γιατί δεν ήταν δίκαιη... Και ότι αν θέλουμε δίκαιη ανάπτυξη να διαλέξουμε δυνάμεις της αριστεράς και της προόδου... που θα την φέρουν μέσα σε μια διετία. Οι μισθοί θα γυρνούσαν στα 725 ευρώ γιατί ήταν δίκαιο... ο ΕΝΦΙΑ θα έφευγε γιατί ήταν άδικος... Και η ανάπτυξη θα ερχόταν με επενδύσεις ελληνοαμερικανών και μερικών αμερικανών, που ήταν στα σύνορα και περίμεναν την αλλαγή...
Το 2015 φέραμε τη δίκαιη ανάπτυξη να μας βγάλει από φόρους και μνημόνια. Οι ορδές ελληνοαμερικανών επενδυτών (και ολίγων αμερικανών...) δεν ήρθαν. Ήρθε όμως το 3ο μνημόνιο. Ήρθε και φέσι στο χρέος, 80 δισ. (παίζεται ακόμη αν ήταν και περισσότερο...). Ήρθε και το "Ντάρλιγκ έκλεισα τις Τράπεζες..." μαζί με τα capital controls. Τη δίκαιη ανάπτυξη θα την έφερναν επενδύσεις πάσης φύσεως και πάσης φυλής..., μιας και οι μισθοί και τα μεροκάματα (στον ιδιωτικό τομέα και μόνο) έγιναν Βουλγάρικα της τότε εποχής και έφθασαν μέχρι και Σκοπιανά. Ανάπτυξη δεν είδαμε. Είδαμε όμως στο Κρατιστάν άλλες 60.000 και πάνω, νέες προσλήψεις με μισθούς που δεν θα άλλαζαν. Όπως ποτέ δεν άλλαξαν, την 12ετία της φτώχειας ως σήμερα.
Το 2018 η δίκαιη ανάπτυξη θα ερχόταν αμέσως μετά την υπογραφή συμφωνίας με τους δανειστές. Συμφωνία να βγούμε από το μνημόνιο και να μπούμε στα αναγκαστικά πλεονάσματα. Στη σκληρή Εποπτεία των δανειστών, άγνωστο μέχρι πότε. Για ανάπτυξη θα έπρεπε να κάνουμε 29 αποκρατικοποιήσεις, τη λίστα των οποίων βάλαμε στη συμφωνία. Έτσι βγήκαμε από τα μνημόνια.
Το 2019 δεν ήλθε πάλι η ανάπτυξη. Ήρθαν εκλογές. Ήρθε η πανδημία ως "διάδοχος" της δίκαιης αριστερής ανάπτυξης. Ήρθαν και τουρίστες. Πολλοί τουρίστες, που δεν ξανάρθαν το 2020. Ο τουρισμός και η παραγωγή μας (βιοτεχνικού και χειροτεχνικού επιπέδου) είχε ζημιές μέχρι και 80%, σε σχέση και με το 2019.
Το 2021 βλέπουμε πορεία προς την ανάπτυξη με έκρηξη επενδύσεων, ως το 2025 (λέει). Βλέπουμε όμως και την αποκρατικοποίηση κολλημένη με πρόθεση τη διάσωση του Κρατισταν αλλά και τα κομματόσκυλα να χτίζουν πόρτες στα κρατικά ερείπια-βιομηχανίες για να μην εκσυγχρονιστούν!!! Βλέπουμε και εκλογές το 2023 (κατάμεστης της ανάπτυξης 2022-2025...) και απορούμε... Μήπως έχει αλλάξει κάτι, στο 40χρονο πολιτικό πρόβλημα της κρατικής μας οικονομίας, ή η ανάπτυξη θα έρθει νύχτα;
Του Γιώργου Κράλογλου
https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3554828/nuxta-tha-erthei-i-anaptuxi?fbclid=IwAR2x7lkBbFCitL44biH-vdfu93IGZ0JytLBvB9rGmhFev37Bo_yFQO7rSwk
24/6/2021