Γράμμα στον αμηρά Ρετζέπη, τον και Ταγίπη.



Γράμμα στον αμηρά Ρετζέπη, τον και Ταγίπη.

Δεν έκλεισες ακόμη έναν αιώνα ντεμόκρασι, αμηρά πλαστέ κι αντίδικε, και από την υπόλοιπη παράδοση, κλέβεις ασύστολα. Γεννήτορας και εμίνης σου ήταν ο στρατηγός Κεμάλ, ο πατήρ των Τούρκων που διέλυσε το χαλιφάτο και το σουλτανάτο και άλλαξε το αλφάβητο, πέταξε τα φέσια και τον φερετζέ. Σε αυτούς τους Τούρκους απευθύνεσαι κι ας το παίζεις νοσταλγός.

Κακώς μιλάς ως συνεχιστής των Σελτζούκων. Το Μανζικέρτ και το Μυριοκέφαλον ήταν νίκες του Αλπ Ασλάν και του Κιλίτζ, κι αυτοί, με έδρα το Ικόνιο, ισορροπούσαν μεταξύ σταυροφορικών υπολειμμάτων, μπεηλικιών της Ανατολίας, σιχασιάς στους Σιίτες του Ιράν των Ουρανών.

Ο δικός σου λαός ήταν οι Καγί, μια φυλή που σκάλωσε στα βουνά πέραν της Παφλαγονίας, ενισχυμένη από εξωμότες ρωμιούς και ένας υγιός του εμίρη τους, ο Ερτογρούλ, γέννησε τον Οσμάν που πρώτος πάτησε τη Νίκαια, ήτοι το Ιζνίκ και πέρασε στην Προύσα έως κι αργότερα την Σμύρνη.

Έδινες στρατό σε Ρωμιούς καλοπληρωτές, κατάκτησες την Τζύμπη, το καρδιόσχημο δυναμάρι του Ελλησπόντου και πάτησες την Αδριανούπολη κι έγινες δύναμη της Ευρώπης στη δεκαετία του 1360.

Δεν έχεις χίλια χρόνια ιστορία, που να χτυπιέσαι. Ο Μουράτ σε μεγάλυνε κι ας έχασε στο Κόσσοβο την ηδονή του βίου. Ο μπατάλικος γιός του ο Παγιαζήτης πάτησε τη Σαλονίκη ειρηνικά και ο σαχίνης, γαζής και κατακτητής του, ο Εβρενός, εξωμότης που κέρδισε το τεράστιο βακούφι του με την πονηριά που η Διδώ κέρδισε την Καρχηδόνα της, έσφαξε τον γιο του διότι το άτι του τριπόδισε μπροσά σε Σουλτάνο (κλεμμένες παραδόσεις από τον Αλεξανδρο στο μεγάλο ποτάμι και τον Βασίλειο τον Μακεδόνα, καρφωμένον στα κέρατα ενός ελαφιού, ιστορίες που είχαν απήχηση πατέρα και γιου έως τον Ταράς Μπούλμπα).

Ο Παγιαζήτης βέβαια, είχε πήλινα πόδια, κι όταν ο Τιμουλέγκ, ο σαχίμπ Κιράν των Μογγόλων του ζήτησε υποταγή, εκεινος του έστειλε καυχησιάρικη απάντηση, ο Ταμερλάνος τα πήρε στο κρανίδι και του υπόσχεται να τον ανταμώσει γρήγορα.

Αλλά προηγουμένως, τον αποκαλεί «μικρόν τουρκομανικόν σκουλήκιον». Μα το σταυρό, σε λέω.

Κι ο Βαγιαζήτης πόθανε στην κλούβα και όλες οι κατακτήσεις των Οσμανλήδων διαταράχτηκαν και η Σαλονίκη από το 1402 έως το 1430 διακρατήθηκε πλην έγινε μισητή στα καλογέρια, διότι ο Μανουήλος φορολόγησε ή δέσμευσε τις μοναστικές περιουσίες και ενίσχυσε τα καστράκια του γύρωθεν.

470 χρόνους άντεξε το κράτος των σουλτάνων σου. Από το 1453 κι ώς το 1923. Μήτε χίλια, μήτε εξακόσια που παινεύεσαι. Οι Ρωμιοί που τους βλέπεις και αριτσώνεσαι, έχτισαν τα καράβια σας, δίδαξαν κτηματολόγιο, παιδομάζωμα (δια των τουρκοπώλων) γίνανε μαζί με τους Αρβανιτάδες οι γραφειοκράτες σου.

Και πάντα είχαν Τούρκους εντός των συνόρων τους. Από τους Βαρδαριώτες που κατοικούσαν τις αρχαίες παιονικές γειτονιές, χριστιανοί της Βαρδαρόφτσας, με το αγγουρωτό καπέλο και τα ραβδιά, τα μαγκλάβια, να ανοίγουν χώρο να περάσει ο βασιλέας μας, καλοί τραγουδιστάδες, Κουμάνοι τοξότες και πολέμαρχοι σαν τον Σιτζιάν-Συργιάννη, πάνω κάτω από τα Μόγλενα στους κάμπους, είχαν και λεξικό, ενώ πρόσφυγες απόγονοι του Σουλτάνου Καϊκαούς νέμονταν χωριά της Βέροιας.

Και κεραμοπλαστικώς στολίζαμε στα τείχη της Σαλονίκης κατέναντι Βλαττάδων τον Προσούχ που ήταν δεξί χέρι του Λαπαρδά, ενώ ο Μανουήλ Φιλής, νεκρολογεί δια στίχων τον Παχατούρ τον πολεμιστή.

Και Τουρκοχώριο είχαμε στα κρεμάσματα πριν τον Βάβδο και πρόσφυγες πολλούς Κλαζομενίτες και όταν ο Ουρχάνης τόλμησε να γιουρντίξει στην Ορμύλια, ο Ιωάννης Κατακουζηνός το έμαθε στους Κρητικούς, σήμερα Προφήτη, κατέβηκε καρφί στο νοτιά ανάμεσα στες λίμνες και έφτασε Ρεσετνίκια, Βατόνια και κατέβηκε το ρέμμα των μύλων και διέλυσε τους μπατακτσήδες κατά την Καλλίπολη. Αλλά κανένας δε χαλούσε παντρολογήματα.

Με μικρασιατικό και βαλκανικό αίμα νικήθηκες στο Λεπάντε και νίκησες Ούγγρους.

Άσε που τους κουραστικούς, βαχαβιόλικους εμφυλίους σας, το δικό μας μιλέτι έκρυβε διεκδικητές που είχες για στραγγαλισμό.

Και μη ξεχνάς πως κράτος ενιαίο δύσκολα κρατούσατε και ήταν πολλά τα μπεηλίκια που αποστατούσαν έως αργά.

Το Χαλιφάτο σου δεν συνεργήσαμε να το χάσεις! Πήρες την γερμανόφιλη θέση στον Μεγάλο Πόλεμο, εμπιστεύτηκες τους Γερμανίδοι και έπαιζες τον στρατόκαυλο με δανεικά στρατά. Η μοίρα σου έμοιαζε να΄ναι προδιαγραμμένη με του Σάχη της Περσίας, αλλά τη γλύταρες, δεν σου λέω το γιατί.

Δεν θέλεις τη γνώμη μου, μουτεσαρίφη του μηδενός, (μήτε και κάποιος άλλος, βέβαια) αλλά γιατί ο έρμος έχω την εντύπωση πως είναι λάθος ερμηνευμένος ο γκαϊλές σου, διότι από την Αντιόχεια έως το Καστελόριζο, συν από το Καστελόριζο έως την Ρόδο και στο μισό της επαφής με τα ελληνικά νησιά έως Ίμβρο και Τένεδο κι έπειτα ανεμπόδιστος από τη νήσο Πορδοσελήνη (έτσι λέγεται!) και μέσω Άσσου και Τρωάδας στην Προποντίδα τον Βόσπορο κι όλη την ασιατική ακτή έως τα ριζά του Καυκάσου, η γαλάζια σου πατρίδα όχι μόνον παραμένει ατλαζένια και απείραχτη, αλλά μας χώνεσαι έως τη νήσο των Ανθρωποφάγων και άλλα σφάγια της δήθεν οσμανικής αγανάχτησης.

Επιπλέον, τατά και δήθεν άρχοντα των Σούφι, έχεις βάλει χέρι, εδώ και 46 χρόνια, στη βόρεια Κύπρο κι ό,τι κάνεις, δεν το κάνεις για το Καστελόριζο, αλλά για τα κατεχόμενα που επιθυμείς ΑΥΤΑ να έχουν συγχωνευμένη ΑΟΖ με την δική σου, αυτή σε νοιάζει, για να το παίζεις με αμερικάνικα όπλα, ρώσικα πυραυλάκια και ευρωπαϊκές πλάτες, να κάνεις αεροπλανοφόρο και πολλαπλή βάση Κερύνεια και Αμμόχωστο για να τυραννάς την Εγγύς και τη Μέση Ανατολή.

Κι όλο υπονοείς πως θα πάς με τους Ρώσοι, για να καρδιοχτυπάνε κάτι μαλθακοί που δεν ξέρουν το μελό που δεν κυβερνάει.

Φυσικά, έχεις κι άλλη λύση, αν κάποιοι σου στράγγιξαν κάθε λογική: να παραστήσεις τον τσαντισμένο και να απειλήσεις πως θα φύγεις από το ΝΑΤΟ προτείνοντας να σβηστεί η έρις των Κριμαϊκών και να γεμίσει Ρώσους η Μικρασία. Αλλά η Κόλαση δεν έχει ασανσέρ, μήτε Πύλες στην Βαλχάλα της.



4/9/2020