Αιματοβαμμένη Γάζα ...

Τι είναι η Γάζα;

Ενα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης ανθρώπων που περίσσεψαν απ' τον κόσμον αυτόν. Ανθρώπων που εξοντώνονται λόγω της καταγωγής τους - είναι Παλαιστίνιοι. Κι εξοντώνονται απ' τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα.

Είναι η Γάζα -δεκαοχτώ μήνες τώρα αποκλεισμένη- ένα Γκουαντάναμο κι ένα Νταχάου εν τω άμα. Διοικείται από κάπο και πυρπολείται απ' τους υπερανθρώπους της εν πολλαίς αμαρτίαις Γουώλ Στρητ. Είναι η Γάζα το όνειδος της Ευρώπης, είναι προσέτι το φλεγόμενο λάβαρο (σαν από την Κου Κλουξ Κλαν) των ΗΠΑ, όταν θέλουν να δείξουν στην Οικουμένη το στίγμα τους. Και το δείχνουν διαρκώς, ανειρήνευτα από το 1948 έως σήμερα...

Χριστουγεννιάτικα

Πρωτοχρονιάτικα
και την ιερή τους μέρα της αργίας του Σαββάτου επέλεξαν οι Ισραηλινοί για να εισβάλουν από αέρος στη Γάζα και να την κάνουν ακόμα μία φορά κόλαση πυρός, γης Μαδιάμ, κρανίου τόπο, έναν Γολγοθά βοώντα φωνή και φωνή οργής, θρήνου και εκδίκησης.

Μια χώρα κατάφρακτη, το Ισραήλ, διαπράττει ένα τερατώδες έγκλημα πολέμου εν καιρώ -υποτίθεται- ειρήνης με τον πιο βάρβαρο τρόπο και υπό την πιο ειρωνική και χυδαία σημειολογία.

Το Ισραήλ στηριγμένο στις αμερικανικές πλάτες και -σε αυτήν τη συγκυρία στη σιωπή των Αραβικών ηγεσιών- βγάζει τη γλώσσα του στην ανθρωπότητα, στη μνήμη της και στο μέλλον της. Ενα κράτος τρομοκράτης

πολλά ευνοημένο από την πολιτική κατευνασμού απέναντί του πολλών γειτόνων του καθώς και σφόδρα υποστηριζόμενο από τη Δύση στο σύνολό της, μετέρχεται ναζιστικές μεθόδους και χτυπάει όποιον γουστάρει, όπου γουστάρει, όποτε γουστάρει.

Το Ισραήλ με πρωθύστερο πρόσχημα τις δέκα ρουκέτες που μπόρεσε να του ρίξει (κατόπιν, στην άμυνά της η Χαμάς) προσέθεσε πάλι αίμα στο αίμα και θα συνεχίσει να το κάνει. Είτε εξαπολύσει χερσαία επίθεση, είτε συνεχίσει την από αέρος πυρπόληση, έχει δώσει το μήνυμά του στην Οικουμένη -κι όχι μόνον στον ψοφοδεή ΟΗΕ- αυτήν τη μαριονέτα των ΗΠΑ, αλλά στο σύνολο των λαών: η διεύρυνση των πολεμικών

επιχειρήσεων σε μια τεράστια περιοχή που αρχίζει απ' τις ταραγμένες Ινδίες, το Πακιστάν, το ήδη αιμάσσον Αφγανιστάν, το Ιράν, το Κουρδιστάν, τον Καύκασο και καταλήγει στην Αίγυπτο, στο Σουδάν, στην Αιθιοπία και στη Σομαλία, μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκδηλωθεί.

Για όλα αυτά ο κ. Ομπάμα ομίλησε με την γκρουπενφύρερ Κοντολίζα Ράιχ οκτώ μόλις λεπτά. Υποθέτω ότι θα αφιερώσει περισσότερο χρόνο όταν έλθει εν τη βασιλεία του

συνομιλώντας με τον προσωπάρχη του κ. Ραμ Εμάνιουλ, επιφανές στέλεχος του Εβραϊσμού στις ΗΠΑ, γνωστό σκυλί του πολέμου και πραιπόζητο (πέστε το και ομοτράπεζο, πέστε το και τραπεζοκόμο) της κυρίας Χίλαρυ Λεβίνσκυ Κλίντον, για πάρτη της οποίας το Εβραϊκό Λόμπυ στις ΗΠΑ ξόδεψε μιλιούνια δολάρια μπας και βγει -τέτοια δολάρια γεμάτα αίμα, βόμβες και καθώς πρέπει κουβέντες.

Το μήνυμα είναι σαφές! Η ενδημούσα κρίση στη Μέση Ανατολή μπορεί να πυροδοτήσει κρίσεις παντού - «με τα λεφτά μου (βγάζω Προέδρους στις ΗΠΑ) και με τον παρά μου (τους κάνω ό,τι θέλω)»! Αυτή είναι η δήλωση του Ισραήλ, του κράτους χωροφύλακα των ΗΠΑ αλλά ταυτοχρόνως και του Εβραϊκού Λόμπυ που διοικεί τις ΗΠΑ.

Το μόνον που βρήκαν να πουν οι Αμερικανοί στους Ισραηλινούς για τη νέα σφαγή είναι να προσέξουν να μη χτυπούν αμάχους (όπως κάνουν οι ίδιοι ασταμάτητα στο Ιράκ και το Αφγανιστάν είτε εκ προθέσεως είτε από ανικανότητα και μπουνταλοσύνη).

Ομως αυτή η πιπίλα για τα «έξυπνα όπλα», τους «ακριβείς βομβαρδισμούς» και τις -φευ- «παράπλευρες απώλειες» έχει κρατήσει πολύ και δεν πείθει κανέναν εκτός εκείνων που προσκυνάνε τις αμερικανιές (για να κρύψουν τις δικές τους ντροπές). Ουδείς πόλεμος ποτέ από γενέσεως πολέμων έκανε διακρίσεις μεταξύ μαχίμων και αμάχων στις επιχειρήσεις.

Από τους ανηλεείς Ελληνες, που μόνον αν έκαναν σπονδές (και δεν τις παραβίαζαν) άφηναν να γλυτώσει καμιά ψυχή ή κάνα γαϊδουράκι, από τις δορυάλωτες πόλεις, έως τους Σταυροφόρους κι από τους Αυστριακούς που μπήκαν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σφάζοντας έως κότας το πλησιέστερο στα σύνορά τους σερβικό χωριό έως τους Αμερικανούς

που αφάνισαν εν μια νυκτί 160.000 έως 200.000 Γιαπωνέζους λαμπαδιάζοντας με βομβαρδισμό-τάπητα το Τόκυο στα 1945, από πάντα και διαρκώς ο πόλεμος ουδέποτε κάνει διακρίσεις στα θέατρα των επιχειρήσεων.

Η Γάζα για το Ισραήλ έχει γίνει ένα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης του καιρού μας, όπου όποτε θέλουν μπουκάρουν οι γκαουλάϋτερ κι ανάβουν τους φούρνους. Είναι ο ναζισμός της εποχής μας και υποστηρίζεται από πλήθος «συνεργατών» και δωσιλόγων σε πλήθος χωρών, κυρίως της Δύσης. Είναι αυτοί οι ίδιοι που κατηγορούν για «αντισημιτισμό» και «αντιαμερικανισμό» όσους αντιδρούν στα έργα τους, που προγράφουν κόσμο (κι, όπου τους παίρνει, δολοφονούν), είναι τα τσιράκια της Μοσάντ που υπηρετούν ως πεμπτοφαλλαγγίτες

σε έναν πόλεμο που δεν έχει τέλος.

Σε έναν «χρήσιμο πόλεμο»-εργαλείο για την κατασκευή του μέλλοντος. Η κρίση του 1929 εκτονώθηκε με τον εκφασισμό της μισής Ευρώπης και την έκρηξη του πολέμου στα 1939.

Κι αν η οικονομία των ναζί στήθηκε με άξονα τον επανεξοπλισμό και αναπόφευκτο στόχο τον πόλεμο (αυτή την «ανάκαμψη» πέτυχε ο Χίτλερ), άλλο τόσο σήμερα η πολεμική οικονομία ή ο έλεγχος της οικονομίας διά του πολέμου προβάλλει ως η μοναδική σανίδα σωτηρίας (που είναι ικανοί να αντιληφθούν οι ιέρακες του πετρελαιο-εξοπλιστικού συμπλέγματος) για τους κεφαλαιοκράτες μετά τον νεοφιλελευθερισμό και εξ αιτίας του...
(Κείμενο του ΣΤΑΘΗ Σ.-Ελευθεροτυπία-29/12/2008)

Η εικονογράφηση του κειμένου έγινε με ευθύνη του IVOS 2