ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ:Χρειάζεται ένα "New Deal" για τους μικρομεσαίους.


Χρειάζεται ένα "New Deal" για τους μικρομεσαίους. 

Όπως έχω γράψει επανειλημμένα στα τελευταία δέκα χρόνια, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα παράγει κυρίως θέσεις εργασίας για τον μικρομεσαίο επιχειρηματία και 1,2,3 άλλους εργαζόμενους και δευτερευόντως προϊόντα, υπηρεσίες και φόρους για το κράτος. 

Αυτό το έχουν καταλάβει όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες και κυρίως όσες θέλουν να λειτουργούν με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. 

Ένα κράτος που αντιλαμβάνεται ότι από τις μικρές εταιρείες των 1-9 ατόμων προσωπικού που εισπράττει ως φόρο εισοδήματος λιγότερο από το 3% των συνολικών εσόδων του, μπορεί να εξασφαλίζει άνω του 60% με 70% των θέσεων εργασίας για τους οικονομικά ενεργούς πολίτες του, στοχεύει να διευκολύνει την έναρξη, λειτουργία και διακοπή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προκειμένου να έχει μικρή ανεργία στην οικονομία και μικρότερη εξάρτηση των πολιτών του από τις θέσεις εργασίας του δημοσίου και τα επιδόματα (όταν υπάρχουν) που συμπληρώνουν το εισόδημα των οικονομικά αδύνατων. 

Η Ελλάδα ως τώρα δεν είναι ένα τέτοιο κράτος. 

Αντίθετα στην Ελλάδα μια μικρή εταιρία με 3-15 υπαλλήλους και βιβλία 3ης κατηγορίας αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζεται μια βιομηχανική μονάδα των 300 υπαλλήλων ή ένας πολυεθνικός κολοσσός με θυγατρικές σε 20-30 χώρες. 

Το ελληνικό κράτος, σήμερα απαιτεί ενοικιαστήριο συμβόλαιο, έλεγχο από το δήμο και ξέρω και 'γω πόσα άλλα για να κάνει έναρξη ένας μικρομεσαίος από το σπίτι του, και κατόπιν επιβάλλει την πάγια και συνεχή ανάγκη ενός λογιστή για να παρακολουθεί και να καταγράφει όλες τις εργασιακές κινήσεις του δυστυχή που έκανε το λάθος να προτιμήσει να μην παραμείνει άνεργος. 

Το αποτέλεσμα είναι πως όσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία ή την πιθανότητα να κάνουν μια έναρξη για να βγάζουν τα προς το ζειν, να προτιμούν την ανεργία γιατί έτσι δεν κινδυνεύουν και τα περιουσιακά τους από το κράτος που, Ω! Οποία γελοιότητα!!, απαιτεί καταχώρηση τελικού φυσικού δικαιούχου για εταιρίες με μετοχικό κεφάλαιο €2.000-€3.000 με απειλή ποινής μεγαλύτερης από την αξία της εταιρείας. 

Το γεγονός ότι ακόμα μετά από δεκαετίες συνεχών επεκτάσεων και ερμηνευτικών εγκυκλίων και υπουργικών εφαρμοστικών αποφάσεων και τροπολογιών του ελληνικού φορολογικού πλαισίου περί τις 20 ετησίως και σημερινό όγκο πάνω από 10.000 σελίδες καταγραφής του φορολογικού πλαισίου, εταιρείες με €100-€200 χιλιάρικα ετήσιο τζίρο (που παραπάνω από τα μισά πάνε στο κράτος ως ΦΠΑ και εισφορές, και μισθοί στους εργαζόμενους) καταλήγουν να ελέγχονται και να διώκονται από τις φορολογικές διωκτικές αρχές ως να ήσαν η κοκακόλα ή η ζήμενς! Άσε που οι μεγάλες εταιρίες είναι σε θέση να αμυνθούν νομικά τυχόν αυθαιρεσίες από υπερβολικό ζήλο των ελεγκτών ΔΥ, ενώ ένας μικρομεσαίος απλά θα αποδεχθεί την άμεση και συνοπτική οικονομική του θανάτωση με ένα αυθαίρετο και υπέρογκο πρόστιμο και έναν αυθαίρετο "εξωλογιστικό προσδιορισμό".  Ο εξωλογιστικός προσδιορισμός είναι μια παγκόσμια πρωτοτυπία της Ελλάδος, όπου ένας ελεγκτής "ρίχνει" τα βιβλία ενος μικρού (γιατί τους μεγάλους δεν τολμάει διότι θα πάνε δικαστικά) αποφασίζει ψυχανεμιζόμενος με βάση κάποιο όνειρο ή ξέρω εγώ τί άλλο, πόσα μάλλον θα έβγαλε ο δυστυχής, και μετά επιβάλλει πρόστιμα που είναι ανήκουστα ακόμα και για αποδεδειγμένους οικονομικούς εγκληματίες των ΗΠΑ!

Σε μια πρόσφατη περίπτωση που άκουσα ένας κακομοίρης που τζιράριζε €120-€150 χιλιάρικα τον χρόνο, απασχολώντας 4-5 άτομα προσωπικό, "έφαγε" εξωλογιστικό προσδιορισμό ένα εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για δυο χρονιές, ενώ στα επόμενα χρόνια συνέχισε να έχει τζίρο €120-€150 χιλιάρικα τον χρόνο. Και όλα αυτά αγοράζοντας όλες τις χρονιές πάνω κάτω τις ίδιες πρώτες ύλες και απασχολώντας το ίδιο προσωπικό! Ο προσδιορισμός όμως ήταν €2.000.000 υποτιθέμενος τζίρος με μηδέν αναγνωρισμένα έξοδα, ότι καν μισθοί ΙΚΑ πρώτες ύλες και ενοίκια, με 100% πρόστιμα ίσο με τον υποτιθέμενο τζίρο, και άλλα €2.000.000 προσαυξήσεις. Ο κακομοιριασμένος βρέθηκε να χρωστάει €4.000.000 με €120 χιλιάρικα τζίρο, και αντί να σκάσουν στα γέλια οι δικαστές και να τα πετάξουν τις υποθέσεις συνεχίζουν να τον τρέχουν στα ποινικά και τα διοικητικά δικαστήρια εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Γελοιότητες!

Το αποτέλεσμα αυτού του παραλογισμού είναι ότι οποίος έχει σώας τας φρένας δεν ρισκάρει να φτιάξει ελληνική εταιρεία, όταν 600 χιλιόμετρα παραπάνω μπορεί να φτιάξει ευρωπαϊκή εταιρεία σε χώρες όπως η Ρουμανία, που λένε πλήρωνε το ΦΠΑ και 1%-2% του τζίρου σου ως φόρο και κανείς δεν θα νοιάζεται που και πώς ξοδεύεις τα χρήματα που βγάζεις, ως €1.000.000 ετήσιο τζίρο. Βέβαια αν θες μπορείς να υπάγεσαι στο κανονικό καθεστώς φορολόγησης αν αυτό σε συμφέρει. 

Τί να πει ο ελληνάκος που έχει να πληρώσει 24% φόρο και 95% προκαταβολή και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με οικονομική εκτέλεση από έναν ελεγκτή με υπερβάλλοντα ζήλο, καθώς το νομικό πλαίσιο διέπει αντινομία και πολυνομία ώστε οτιδήποτε να έχει το νόμο που το επιτρέπει και το νόμο που το απαγορεύει, ώστε στο τέλος έρμαιο του ζήλου του ελεγκτή, ο επιχειρηματίας-σκουλήκι να εύχεται να μην έχει τσακωθεί με τη γυναίκα του ο ελεγκτής το πρωί που ξύπνησε. 

Είναι καιρός για ένα New Deal για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα σε αυτή την ευλογημένη από τον θεό και καταραμένη από τους ανθρώπους της χώρα!

Δεν υπάρχει καμία λογική στο πλαίσιο παρακολούθησης της λειτουργίας και φορολόγησης του 90% των επιχειρήσεων (κάτω των 15 εργαζομένων και μικρότερου τζίρου από €1.000.000 ετησίως) που όμως προσφέρουν το 97% των θέσεων εργασίας στην οικονομία και τελικά αυτές είναι που μπορούν να εκμηδενίσουν την ανεργία!

Δεν υπάρχει λογική στο να διέπονται από τους ίδιους κανόνες εταιρίες με €100.000 ετήσιο τζίρο και εταιρείες με €100.000.000 ετήσιο κύκλο εργασιών. 

Ας δοκιμάσουμε ένα New Deal όπως έκαναν οι Ρουμάνοι και σήμερα έχουν μισθούς ψηλότερους από την Ελλάδα και στην πρώτη δεκαετία του μέτρου απολάμβαναν ανάπτυξη 5%-9% ετησίως και ξεπέρασαν 40 χρόνια κομμουνισμού και την ανεργία μιας κατεστραμμένης οικονομίας σε λίγα χρόνια. 

Στο κάτω-κάτω μόνο με δραστικές λύσεις λύνονται χρονίζοντα προβλήματα όπως η εξοντωτική ανεργία που οδηγεί στο brain-drain, στη δημογραφική συρρίκνωση της χώρας, στη δημιουργία ανέργων πολυετούς ανεργίας και στην παρακμή μιας ολόκληρης κοινωνίας. 

  Του Άγη Βερούτη 

www.facebook.com/a.veroutis,
www.twitter.com/agissilaos, agissilaos@gmail.com

13/12/2019