Μαζικά μεταναστεύουν σε Κύπρο και Βουλγαρία οι ελληνικές εταιρείες.

Μαζικά μεταναστεύουν σε Κύπρο και Βουλγαρία οι ελληνικές εταιρείες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

(1) Είσαι μεσαία τάξη ή μικρομεσαίος; Πέθανες ...

 (2) Πανελλήνια Ένωση Ελευθέρων Επαγγελματιών
 - H σύγχρονη αναγκαιότητα. 



Μαζική είναι η φυγή των ελληνικών επιχειρήσεων προς τη Βουλγαρία και την Κύπρο, οι οποίες, σε αντίθεση με την Ελλάδα, καταφέρνουν τα τελευταία χρόνια να προσελκύουν επενδύσεις αντί να τις διώχνουν. Οι δύο χώρες έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά αυτό που είναι κοινό και στις δύο περιπτώσεις είναι το θετικό επενδυτικό περιβάλλον, που ευνοεί την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές και χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές, σε συνδυασμό με μεταρρυθμίσεις και την αναγκαία πολιτική συναίνεση για την έξοδο από το μνημόνιο, στην περίπτωση της Κύπρου, κατέστησαν τη χώρα πόλο έλξης για περίπου 5.200 επιχειρήσεις την τελευταία πενταετία. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, στην Κύπρο οι εγγραφές ελληνικών επιχειρήσεων ήταν αυξημένες κατά 77% στα τέλη του 2016 σε σύγκριση με το 2015, ενώ αυξητική είναι η τάση και το τρέχον έτος.

Η Βουλγαρία, από την πλευρά της, αξιοποιεί την παρουσία διεθνών τραπεζικών ομίλων και το περιβάλλον των χαμηλών επιτοκίων στην Ευρώπη, επιτυγχάνοντας να εξασφαλίσει φθηνό χρήμα για τις επιχειρήσεις της που δανειοδοτούνται με χαμηλότερα –περίπου κατά 3%– επιτόκια σε σχέση με τις ελληνικές. Οι ξένες άμεσες επενδύσεις που εισρέουν στη χώρα συντηρούν την ανάπτυξή της, καθώς η Βουλγαρία καθίσταται πόλος έλξης για 15.000 ελληνικές επιχειρήσεις. Σταθερά άλλωστε τα τελευταία χρόνια κερδίζει συνεχώς έδαφος στην κατάταξή της σε σχέση με τον δείκτη ανταγωνιστικότητας του World Economic Forum, ανεβαίνοντας θέση –βρίσκεται στην 39η– για 6η συνεχή χρονιά το 2017, σε σχέση με την 87η θέση στην οποία υποχώρησε η Ελλάδα.

Φθηνός ο δανεισμός για τις επιχειρήσεις στις γειτονικές χώρες

Φθηνότερη και κυρίως ευκολότερη είναι η πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία. Παρά το μικρό μέγεθος της οικονομίας της γειτονικής χώρας και ως εκ τούτου και του μεγέθους των τοπικών επιχειρήσεων, τα βασικά επιτόκια χορηγήσεων είναι κατά 2 ή ακόμη και 4 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα σε σχέση με αυτά με τα οποία δανείζονται οι ελληνικές επιχειρήσεις στη χώρα μας.

Η βασική αιτία είναι ο ισχυρός ανταγωνισμός που υπάρχει στο τραπεζικό σύστημα της Βουλγαρίας με την παρουσία μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, όπως η Unicredito, η OTP Bank κ.ά., οι οποίες αντλώντας ρευστότητα με πολύ χαμηλό κόστος, μπορούν να χρηματοδοτούν με φθηνό χρήμα τις τοπικές επιχειρήσεις. Το γεγονός αυτό δημιουργεί άλλο ένα συγκριτικό μειονέκτημα για τις ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες με εξαίρεση τις μεγάλες και υγιείς με εξαγωγικό προσανατολισμό που καταφεύγουν σε ομολογιακές εκδόσεις για να μειώσουν το κόστος δανεισμού τους, δανείζονται στην Ελλάδα με επιτόκια άνω του 5%. Τα επιτόκια για τις μεσαίες επιχειρήσεις (δηλαδή με τζίρο έως 50 εκατ. ευρώ) που είναι και η πλειοψηφία των επιχειρήσεων στη χώρα μας διαμορφώνονται στο 5%-6%, ενώ στο 7% - 8% διαμορφώνεται το μέσο επιτόκιο δανεισμού για τις μικρότερες –υγιείς πάντα επιχειρήσεις– όταν στη γειτονική χώρα το μέσο κόστος δανεισμού για τις μεγάλες επιχειρήσεις δεν ξεπερνά το 3% και για τις μεσαίες το 5%. Το υψηλό κόστος δανεισμού, που συνοδεύεται με τα υψηλά έξοδα που επιβαρύνουν τη λειτουργία μιας επιχείρησης στη χώρα μας λόγω των capital controls, σε συνδυασμό με την έλλειψη ρευστότητας και την υψηλή φορολογική επιβάρυνση, έρχονται ουσιαστικά να ισοπεδώσουν την επιχειρηματική προσπάθεια.

Στον αντίποδα είναι η Βουλγαρία, η οποία εκτός από το ευνοϊκό φορολογικό περιβάλλον, καταφέρνει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες των χαμηλών επιτοκίων στην Ευρώπη, προσφέροντας φθηνό χρήμα. Ετσι ο τραπεζικός τομέας της γειτονικής χώρας, στηριζόμενος στην άνοδο των καταθέσεων, που αυξάνονται λόγω της μεγέθυνσης της οικονομίας και των ξένων επενδύσεων που εισρέουν στη χώρα, είναι βασικός τροφοδότης της ανάπτυξης. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία η πιστωτική επέκταση τρέχει με ρυθμό 3,8% το 2017, ενώ σε θετικό έδαφος είναι οι εισροές λόγω των ξένων άμεσων επενδύσεων που αυξήθηκαν το 2017 με ρυθμό 1%, 1,1% το 2016 και 5,1% το 2015.

Η Κύπρος που συνεχίζει να υφίσταται τις επιπτώσεις της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος, που οδήγησε σε εκτίναξη των κόκκινων δανείων, εμφανίζει αρνητική πιστωτική επέκταση, καταγράφει ωστόσο υψηλές άμεσες ξένες επενδύσεις, που φθάνουν το 13,4% του ΑΕΠ της χώρας, αντισταθμίζοντας την έλλειψη τραπεζικής ρευστότητας. Στηριζόμενη στην πολιτική σταθερότητα η χώρα προχώρησε στην πλήρη άρση των capital controls δύο ακριβώς χρόνια μετά την επιβολή τους και η εμπιστοσύνη προς το τραπεζικό σύστημα αποκαθίσταται με τις καταθέσεις να αυξάνονται με ρυθμό 2,6% το 2017 (4,7% το 2016). Η ανάπτυξη υποστηρίζεται σταθερά από το ευνοϊκό φορολογικό περιβάλλον και η χώρα επανακάμπτει, μετά τη βουτιά του 2013, σε θετικούς ρυθμούς, που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα διαμορφωθεί φέτος στο 3,4%, έναντι 1,5% που πιθανολογείται για την Ελλάδα. Αντίστοιχος και συγκεκριμένα στο 3,7% είναι ο ρυθμός ανάπτυξης της βουλγαρικής οικονομίας, η οποία κερδίζει συνεχώς έδαφος στην κατάταξή της σε σχέση με τον δείκτη ανταγωνιστικότητας του World Economic Forum, ανεβαίνοντας θέση –βρίσκεται στην 39η– για 6η συνεχή χρονιά το 2017, σε σχέση με την 87η θέση, στην οποία υποχώρησε η Ελλάδα.

77% νέες εγγραφές εταιρειών σε Λευκωσία, 30% σε Σόφια

Μαζικά μεταναστεύουν στις γειτονικές χώρες οι επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, για να αποφύγουν την υπερφορολόγηση και τις τεράστιες ασφαλιστικές εισφορές. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, στην Κύπρο οι εγγραφές ελληνικών επιχειρήσεων ήταν αυξημένες κατά 77% στα τέλη του 2016 σε σύγκριση με το 2015, ενώ σύμβουλοι ελεγκτικών οίκων αναφέρουν ότι η τάση είναι αυξητική και για το τρέχον έτος. Συγκεκριμένα, από τις 1.012 εγγραφές το 2015 έφθασαν τις 1.799 στα τέλη του 2016. Μάλιστα, από το 2012 μέχρι και τις 31/12/2016 έχουν εγγραφεί 5.200 επιχειρήσεις.

Στη γειτονική Βουλγαρία, σύμφωνα με μεγάλα γραφεία φοροτεχνικών που δραστηριοποιούνται στη Θεσσαλονίκη, καταγράφεται το πρώτο εξάμηνο του έτους αύξηση 30% σε σύγκριση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2016. Δηλαδή, έχουν μεταναστεύσει στη Βουλγαρία 30% περισσότερες επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.

Και στις δύο χώρες τόσο οι φορολογικοί συντελεστές όσο και οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν τεράστιες διαφορές συγκριτικά με τους υπερβολικούς συντελεστές που ισχύουν σήμερα στη Ελλάδα. Μάλιστα, όπως αναφέρει ελεύθερος επαγγελματίας που δραστηριοποιείται στη Βουλγαρία, εάν δεν μετέφερε την έδρα, θα είχε οδηγηθεί όχι μόνο σε «λουκέτο», αλλά και στη δημιουργία υψηλών χρεών, καθώς θα αδυνατούσε να πληρώσει τους προμηθευτές του και τις τράπεζες. Ο ίδιος, πάντως, αναφέρει ότι δυσκολεύεται να συνεργαστεί με ελληνικές επιχειρήσεις και αυτό καθώς οι τελευταίες δέχονται απειλές, όπως υποστήριζε, στην περίπτωση που δεχθούν βουλγαρικά τιμολόγια. Δηλαδή, οι ελεγκτές επισημαίνουν «με τρόπο» ότι πιθανόν τα τιμολόγια να μην γίνουν αποδεκτά και να μην εκπέσει η δαπάνη που πραγματοποίησαν.

Προς το παρόν, πάντως, οι κινήσεις των ελεγκτικών αρχών είναι αποσπασματικές, καθώς ακόμα, σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία, δεν έχει υπογραφεί η σύμβαση ανταλλαγής πληροφοριών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η φορολογική διοίκηση επιθυμεί την επικαιροποίηση της σύμβασης ώστε να προσαρμοστεί στα δεδομένα του ΟΟΣΑ, προκειμένου να αποτραπούν τα φαινόμενα κατάχρησης. Οι έλεγχοι αυτήν τη στιγμή γίνονται κατά κύριο λόγο στα τελωνεία, ενώ το τελευταίο διάστημα ελέγχονται τα αυτοκίνητα που έχουν αλλάξει πινακίδες. Συγκεκριμένα, έχουν εντοπιστεί 500 οχήματα τα οποία το δεύτερο εξάμηνο του 2016 απέκτησαν βουλγαρικές πινακίδες. Οι αρχικοί έλεγχοι δείχνουν ότι η απόκτηση βουλγαρικών πινακίδων έγινε μόνο και μόνο για να γλιτώσουν οι ιδιοκτήτες τους τα υψηλά τέλη και τα τεκμήρια διαβίωσης.

Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, αυτή τη στιγμή δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία περί τις 15.000 ελληνικές επιχειρήσεις. Βέβαια, η υφυπουργός Οικονομικών Κ. Παπανάτσιου ανέφερε πριν από 15 ημέρες ότι οκτώ στις δέκα επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων που ιδρύθηκαν σε γειτονικές χώρες είναι καθαρά εικονικές. Είναι εταιρείες-σφραγίδες, οι οποίες διαθέτουν μόνον ΑΦΜ. Ούτε καν εταιρείες που έχουν μεταφέρει ένα μέρος της δραστηριότητας αλλού και ένα μέρος κράτησαν στην Ελλάδα. Είναι εταιρείες χωρίς προσωπικό και χωρίς καμία πραγματική δραστηριότητα. Πάντως, η υψηλή φορολόγηση, από τις υψηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι ο λόγος που οι εταιρείες μεταφέρουν τις δραστηριότητες ακόμα και εικονικά. Και δυστυχώς είναι αυτό που δεν φαίνεται να μπορεί να κατανοήσει το οικονομικό επιτελείο. Σε κάθε περίπτωση, η φοροδιαφυγή πρέπει να παταχθεί, αλλά η κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει το τεράστιο πρόβλημα των υψηλών φορολογικών συντελεστών. Στην Κύπρο ο φόρος στα κέρδη ανέρχεται στο 12,5%, ενώ δεν υπάρχει φόρος στη διανομή μερίσματος. Ωστόσο, τα διανεμόμενα κέρδη, όταν δηλωθούν στη φορολογική κατοικία του φυσικού προσώπου και ειδικότερα στην Ελλάδα, φορολογούνται ως προς τον φόρο μερίσματος με 2,5%. Στη Βουλγαρία ο φορολογικός συντελεστής είναι ακόμα χαμηλότερος και ανέρχεται στο 10%.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΕΥΓΕΝΙΑ ΤΖΩΡΤΖΗ


22/10/2017


Σκίτσο του ΑΡΚΑ

Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ


              ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ                 

Είσαι μεσαία τάξη ή μικρομεσαίος; 
Πέθανες...
  
Η αριστερά θα παραδώσει μια Ελλάδα με ολιγαρχία, μεσάζοντες, απατεώνες, λίγους βιοτέχνες και γκαρσόνια. Τίποτε δεν αλλάζει έως και το 2019. 

Η ολιγαρχία των 20-30 "μεγάλων" της Ελλάδας (έτσι τους αποκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι η στήλη) δεν έχει κανένα λόγο να το κουνήσει από τον τόπο της και από τον χρήσιμο Τσίπρα.

Η αποκρατικοποίηση δεν είναι ούτε στην αρχή. Οι 29 ιδιωτικοποιήσεις κρατικών ΔΕΚΟ, υποδομών και κρατικής περιουσίας είναι στον δρόμο. 

Οι δε "επενδυτές" της Αμερικής... και σήμερα το πρωί να σχεδιάσουν δουλειές στην Ελλάδα, θα περιμένουν 2 με 3 εκλογές για να γίνει κάτι... Αν γίνει. 

Γιατί τίποτε δεν άλλαξε στην Ελλάδα. Η επένδυση (αν είναι της προκοπής και όχι της αρπαχτής...) πρέπει να "πουληθεί" πολιτικά. Και αυτό "στοιχίζει" στον επενδυτή δύο με τρεις κυβερνήσεις... Βεβαίως με αντίστοιχες εκλογές. 

Το 2018 και 2019 θα συζητάμε μόνο για ελληνοαμερικάνικες Επιτροπές που θα στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να περνάει η ώρα... Και να βολέψουν κάποιον σύντροφο που θα φύγει από την σημερινή του καρέκλα... 

Λάθος μέγα, συνεπώς να ψάχνουμε για την ολιγαρχία, τους κρατικοδίαιτους, τους μεσάζοντες, και κάθε απατεώνα (με μορφή επενδυτή) σε αυτούς που εγκαταλείπουν την Ελλάδα και μεταφέρονται στις πρώην κουμμουνιστικές  χώρες του Ανατολικού μπλοκ ή αλλού, εντός της λεκάνης της Μεσογείου. 

Αλλά τι σόι επιχειρηματίες βάζουν τα λουκέτα ή δίνουν μούντζα στην Ελλάδα, του Καρανίκα και της παραγωγής φόρων..., ανοίγοντας πανιά σε πρώην κομμουνιστικές γειτονιές; 

Τη διετία 2016 και 2017 είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (στη μεγίστη πλειοψηφία) και επαγγελματίες που γονάτισαν χάνοντας κέρδη κοντά στα 4 δισ., γιατί η ύφεση, από τη μια, αλλά και το κράτος, από την άλλη, τους πήραν 2 δισ. 

Ίδιο προφίλ είχαν, 9 στις 10, οι 15.000 ελληνικές επιχειρήσεις που μετανάστευσαν στη Βουλγαρία ή επένδυσαν 2,5 δισ. στα Σκόπια ή κατευθύνονται, από το 2016, (άνω των 2000) στην Κύπρο.

Στην ανάλυση της μετανάστευσης αυτής θα βρούμε, αν ψάξουμε, πολλούς από τους λόγους και των λουκέτων. Κυρίως δε της μεταποίησης στη Βόρεια Ελλάδα (όπως αποκαλύπτει έρευνα -των ημερών- και του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος:

• Στον Έβρο έχουν κλείσει το 63% των μεταποιητικών ΑΕ και ΕΠΕ.

• Στο Κιλκίς έχουν μείνει λιγότερες από το 50% των επιχειρήσεων, ενώ φθίνει καθημερινά η μοναδική αυτοδιοικούμενη βιομηχανική περιοχή της Βόρειας Ελλάδας

• Στη Ροδόπη έκλεισε το 34 % των επιχειρήσεων  

• Στα Γιάννενα το 22%, των επιχειρήσεων.

• Στην Καστοριά το 21% των επιχειρήσεων, χωρίς να έχουν συνυπολογιστεί το πλήθος των εργαστηρίων γούνας της περιοχής, τα οποία είτε έκλεισαν, είτε βρίσκονται σε δυσχερή κατάσταση.

• Στη μεγαλύτερη βιομηχανική περιοχή της χώρας μας, στη ΒΙΠΕ της Σίνδου, Θεσσαλονίκης, λειτουργεί περίπου το 70% των επιχειρήσεων σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Η ιστορία των λουκέτων και της ελληνικής επιχειρηματικής μετανάστευσης (20.000 και πλέον επιχειρήσεων) είναι νωπή. Φέτος κλείνει μια 15ετία.

Βασική αιτία της φυγής θεωρείται (από τους επιχειρηματίες μετανάστες) η αδιαφορία των κυβερνήσεων, των πολιτικών και (ιδίως) του κράτους που έχει μάθει μόνο να "αστυνομεύει" και να εκδικείται την επιχειρηματικότητα.

Από την τραγικότητα αυτή ασφαλώς και δεν απαλλάσσεται, σε καμιά περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ (οι ΑΝΕΛ δεν λογαριάζονται...) με το ευκολο πρόσχημα πως τα βρήκε εμπρός του, σαν δημιουργήματα της κρίσης και των άλλων...

Το αντίθετο μάλιστα. Γιατί, (ως αριστερή κυβέρνηση) έχοντας να δώσεις μάχη με το τέρας της ανεργίας (που ακόμη συντηρείται) είναι μέχρι και "ύποπτη" η αδιαφορία, ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, να ανακόψουν (τουλάχιστον την αύξηση) στην ταχύτητα συρρίκνωσης της επιχειρηματικότητας η οποία (σε ανθρώπινο δυναμικό) έπληξε τη μεσαία τάξη. Και σε επίπεδο επιχειρήσεων (σχεδόν αποκλειστικά) τον χώρο των μικρομεσαίων. 

Το 95%-98% της φυγής ήταν και είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επαγγελματικές υπηρεσίες που δεν άντεξαν τον φορολογικό πνιγμό και τη σκόπιμη, (κατά τους μικρομεσαίους) αδιαφορία της κυβέρνησης, των πολιτικών και του κράτους. Διωγμό της μεσαίας τάξης υποπτεύονται και τα, κάπου 15.000, στελέχη και τεχνίτες που μεταφέρθηκαν στη νέα έδρα. Τα ίδια ακούς και ανάμεσα στους 470.000 έλληνες επιστήμονες και ειδικευμένους εργαζόμενους που τα βρόντηξαν από την Ελλάδα. Κουβεντιάστε τους και θα δείτε. 

  ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΛΟΓΛΟΥ  


23/10/2017
Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ
Πανελλήνια Ένωση Ελευθέρων Επαγγελματιών
 - H σύγχρονη αναγκαιότητα 

 1.
 Ο χώρος του συνδικαλισμού σε ανώτατο (τριτοβάθμιο) επίπεδο κυριαρχείται, μονοπωλείται για την ακρίβεια, από δύο ενώσεις: Την ΑΔΕΔΥ (Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων) και τη ΓΣΕΕ (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας), για τους (μισθωτούς) εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα αντίστοιχα. Η ισχύς και των δύο Ενώσεων είναι εμφανής και τα αποτελέσματα των (αντι)δράσεων τους απέναντι στα μέτρα που θίγουν τα συμφέροντά τους, προφανή. 

 Από την άλλη πλευρά, ο χώρος των ελευθέρων επαγγελματιών, στον οποίο εντάσσουμε τους επιστήμονες και τους αυτοαπασχολούμενους (χονδρικά όλους τους ασφαλισμένους των δύο πρώην ταμείων ΕΤΑΑ και ΟΑΕΕ ), χαρακτηρίζεται από κατακερματισμό και πολυδιάσπαση. Η πολυδιάσπαση αυτή αποτελεί ιστορικό κατάλοιπο του παρελθόντος, καθώς τα "συμφέροντα" όσων εντάσσονται στην έννοια των ελευθέρων επαγγελματιών είχαν κατά το παρελθόν ιδιαίτερα (επαγγελματικά) χαρακτηριστικά, τα οποία έπρεπε να αντιμετωπιστούν με διαφορετικό, ανά κλάδο, τρόπο. Οι καιροί όμως άλλαξαν και ιδίως σήμερα, στη "μνημονιακή" εποχή, ο κλάδος των ελευθέρων επαγγελματιών βάλλεται με ενιαίο τρόπο, από όλες τις κυβερνήσεις, στη λογική των "συνήθων υπόπτων" φοροδιαφυγής, έναντι των "συνήθων υποζυγίων", μισθωτών και συνταξιούχων. Μία λογική, η οποία, αν και παντελώς εσφαλμένη, εντούτοις έχει κυριαρχήσει παντού. Σε επίπεδο κυβερνήσεων, σε επίπεδο κοινωνίας, σε επίπεδο μέσων μαζικής ενημέρωσης, ακόμα και σε επίπεδο τρόικας, "θεσμών", δανειστών, οι οποίοι, χάρη στις σχετικές αναφορές των εμπλεκόμενων υπουργών, έχουν πλήρως αποδεχθεί αυτή τη λογική: Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είναι τα συνήθη υποζύγια και οι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι οι συστηματικά φοροδιαφεύγοντες! "Τιμωρήστε" τους λοιπόν! 

 2.
 Από τη λογική αυτή και την αναγκαιότητα "τιμωρίας" των ελευθέρων επαγγελματιών, προέκυψε τα τελευταία χρόνια μια σειρά βαρύτατων μέτρων σε βάρος ΟΛΩΝ των ελευθέρων επαγγελματιών: Η κατάργηση του αφορολόγητου, η επιβολή τέλους επιτηδεύματος, οι διαφορετικοί φορολογικοί συντελεστές, η φορολόγηση στο τεκμαρτό εισόδημα, η προκαταβολή φόρου 100%, οι ασφαλιστικές εισφορές ύψους 27% (πρώην ΟΑΕΕ) και 38% (πρώην ΕΤΑΑ) κλπ. Η "στοχευμένη" αυτή δέσμη μέτρων σε βάρος των ελευθέρων επαγγελματιών αντιμετωπίστηκε από μέρους μας με τα "όπλα" του παρελθόντος: Μεμονωμένες και σπασμωδικές αντιδράσεις ανά κλάδο, οι οποίες αποδείχθηκαν άσφαιρα πυρά. Ακόμα και η αντίδρασή μας απέναντι στο "νόμο Κατρούγκαλου" για το Ασφαλιστικό, το περίφημο "κίνημα της γραβάτας" ήταν δυσκίνητη, ασυντόνιστη και αναποτελεσματική. Για να υπάρξει μία κοινή αντίδραση ή μία κοινή θέση, θα έπρεπε να συνεδριάσουν τα όργανα δεκάδων ίσως και εκατοντάδων φορέων που εκπροσωπούν τους ελεύθερους επαγγελματίες. Ξεκινώντας από το δικό μας κλάδο, των Δικηγόρων, θα έπρεπε να συνεδριάσουν τα Διοικητικά Συμβούλια 64 Δικηγορικών Συλλόγων (ή οι αντίστοιχες Γενικές Συνελεύσεις), να εξουσιοδοτήσουν τους Προέδρους του κάθε Συλλόγου να παραστούν στην Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων, η οποία θα έπαιρνε μία απόφαση για τις θέσεις του Δικηγορικού κλάδου απέναντι στο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, καθώς και για τους τρόπους αντίδρασής μας, την οποία ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων και Πρόεδρος του ΔΣΑ θα έπρεπε να συζητήσει με τους Προέδρους των άλλων φορέων ελευθέρων επαγγελματιών (μηχανικών, γιατρών, οικονομολόγων κλπ.) και να καταλήξουν σε μία κοινή θέση και μέθοδο αντίδρασης. Αποτέλεσμα: Βούτυρο στο ψωμί του Υπουργού, ο οποίος "έπαιξε μπάλα" μόνος του και μας αγνόησε επιδεικτικά, ενδιαφερόμενος κυρίως για τους αγρότες και τα τρακτέρ τους. Μόλις "έσπασε" το κοινό "μέτωπο" "γραβάτας και γαλότσας", οι ελεύθεροι επαγγελματίες βρέθηκαν κατακερματισμένοι και παντελώς αγνοημένοι από την κυβέρνηση και υπέστησαν μία καθαρή και επώδυνη ήττα. 

 3. 
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των ελευθέρων επαγγελματιών, ιδίως σε ανώτατο επίπεδο, θα πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και στις συνθήκες του 21ου αιώνα. Απέναντι στα κοινά πλέον προβλήματα, θα πρέπει να υπάρχει κοινή αντίδραση, από έναν ενιαίο συνδικαλιστικό φορέα, ο οποίος θα αποφασίζει άμεσα και θα εκπροσωπεί συλλογικά όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Από μία τριτοβάθμια συνδικαλιστική ένωση, από μία Πανελλήνια Ένωση Ελευθέρων Επαγγελματιών, ή όπως αλλιώς θα ονομαστεί. Με έναν Πρόεδρο και συλλογικά όργανα, που θα αποφασίζουν άμεσα και θα εκπροσωπούν σε ανώτατο επίπεδο όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Μία Ένωση, η οποία θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ. 

 Για να φτάσουμε όμως στη δημιουργία αυτής της Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρων Επαγγελματιών θα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα και ιδίως η υπάρχουσα σήμερα νοοτροπία του "κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη"! Ξεκινώντας από τον κλάδο μας, των Δικηγόρων, όπου σήμερα υφίστανται 64 διαφορετικοί Δικηγορικοί Σύλλογοι σε όλη την Ελλάδα, οι Πρόεδροι των οποίων συμμετέχουν στο ανώτατο συλλογικό όργανο των Δικηγόρων, την Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων. Ένα όργανο προφανώς δυσκίνητο, καθώς, προκειμένου να ληφθεί μία απόφαση, θα πρέπει να ακουστεί η γνώμη 64 διαφορετικών ανθρώπων, οι οποίοι έχουν διαφορετικές απόψεις και ενίοτε και διαφορετικά συμφέροντα (προσωπικά ή συλλογικά). Πόσο εύκολα μπορούν να καταλήξουν σε μία κοινή απόφαση; 

 Ξεκινώντας λοιπόν από "τα του οίκου" μας, είναι απόλυτη αναγκαιότητα η ίδρυση ενός Πανελλήνιου Δικηγορικού Συλλόγου, με τα αναγκαία τοπικά του παραρτήματα, ούτως ώστε να αντιμετωπίζονται ενιαία όλα τα ζητήματα που αφορούν το Δικηγόρο ως συλλειτουργό της δικαιοσύνης, ανεξαρτήτως του συλλόγου στον οποίο ανήκει σήμερα, να βελτιωθεί η ποιότητα της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης του κλάδου και να αποκτήσει η εκάστοτε κυβέρνηση έναν αξιόπιστο συνομιλητή ή συνεργάτη σε ζητήματα που αφορούν τη δικαιοσύνη, με ενιαία φωνή και ενιαίες προτάσεις που θα καλύπτουν όλους τους Δικηγόρους ανεξαρτήτως του συλλόγου στον οποίο ανήκουν σήμερα. 

 Σε επόμενο στάδιο, οι εκπρόσωποι όλων των δευτεροβάθμιων Ενώσεων, καταρχήν των επιστημόνων (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας κλπ.), και ακολούθως των υπολοίπων κλάδων των ελευθέρων επαγγελματιών (των πρώην ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ) ή ακόμα και των αγροτών (οι οποίοι σε πολλά ζητήματα βάλλονται ομοίως με τους ελεύθερους επαγγελματίες), θα πρέπει να ξεκινήσουν τη συζήτηση για τη δημιουργία μίας συνομοσπονδίας, ενός τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου, μιας Πανελλήνιας Ένωσης Επιστημόνων και Αυτοαπασχολούμενων ή μιας Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρων Επαγγελματιών και γιατί όχι και μίας Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρων Επαγγελματιών και Αγροτών. Η ισχύς εν τη ενώσει. Αντιλαμβάνεται καθένας, πόσο διαφορετικό είναι να έχει απέναντί του ο εκάστοτε Υπουργός ή η εκάστοτε κυβέρνηση τον Πρόεδρο και τους εκπροσώπους μιας αντίστοιχης Πανελλήνιας Ένωσης και πόσο διαφορετικό είναι να έχει απέναντί της τους Προέδρους και τους εκπροσώπους 10, 20, 30, 100 διαφορετικών συλλογικών οργάνων. Πόσο ευκολότερα μπορεί να αγνοήσει ή να διασπάσει 10, 20, 30, 100 διαφορετικούς συνδικαλιστικούς φορείς και πόσο δυσκολότερα έναν ενιαίο συνδικαλιστικό φορέα, με ενιαία φωνή, ενιαίες θέσεις και κοινή δράση. Μια τέτοια Πανελλήνια Ένωση Ελευθέρων Επαγγελματιών θα έπρεπε να είχε γίνει χθες. Αλλά έστω και σήμερα δεν είναι αργά. Αρκεί να γίνει αντιληπτό από όλους τους φορείς των ελευθέρων επαγγελματιών, ότι η μεμονωμένη αντίδραση δεν οδηγεί πουθενά και να καμφθούν ορισμένες προσωπικές φιλοδοξίες και ανησυχίες. Και φυσικά να προβλεφθεί η εκπροσώπηση και η διασφάλιση των συμφερόντων όλων των υφιστάμενων κατηγοριών   (λ.χ. έμμισθοι και μαχόμενοι Δικηγόροι) ή "τάξεων" (παλαιοί και νέοι, υψηλών και μεσαίων ή χαμηλών εισοδημάτων κλπ.) εντός των κόλπων των ελευθέρων επαγγελματιών. 

 4. 
Τα προβλήματά μας είναι, σε μεγάλο βαθμό, κοινά και η αντιμετώπισή τους θα πρέπει ομοίως να είναι κοινή και συντονισμένη. Και όχι να υπάρχουν δεκάδες μαγαζάκια, παράγκες, πρόεδροι, αντιπρόεδροι, σύμβουλοι, επιτροπές, συνδικαλιστές, ντουντούκες, αποχές, απεργίες … Κάποιοι ζουν ακόμα στη δεκαετία του 1980. Πρέπει να εκσυγχρονιστούμε επιτέλους, γιατί οι εποχές άλλαξαν. Εφόσον σε φορολογικό και ασφαλιστικό επίπεδο η κυβέρνηση μας αντιμετωπίζει ενιαία και αποτελούμε μονίμως τα θύματα των "μνημονιακών" μέτρων των τελευταίων ετών, θα πρέπει και να μπορούμε να αντιδράσουμε ΟΛΟΙ μαζί, με ενιαίο τρόπο και μέσω ενός ενιαίου συνδικαλιστικού οργάνου, που θα μας εκφράζει όλους και θα μπορεί να κινείται άμεσα και δυναμικά. Όχι να πρέπει να συνεδριάσουν 200 φορείς και όργανα και να λάβουν 50 διαφορετικές αποφάσεις για ένα κοινό πρόβλημα. 

 Τελικός στόχος είναι σήμερα η "πάλη" με το Κράτος (Νομοθέτη, Διοίκηση, Δικαιοσύνη) που βάλλει εναντίον όλων μας. Όταν απέναντι σου έχεις να αντιμετωπίσεις ένα τρισυπόστατο "τέρας" και τρεις εξουσίες, θα πρέπει και εσύ να έχεις την ανάλογη δύναμη. Τέτοια δύναμη δεν έχει μόνος του ένας Πρόεδρος ενός συνδικαλιστικού φορέα ελευθέρων επαγγελματιών. Τέτοια δύναμη έχει μόνο ΕΝΑΣ άνθρωπος: Αυτός που θα καθίσει απέναντι στο "τέρας", ως εκπρόσωπος 1.000.000 ελευθέρων επαγγελματιών, δηλαδή 3 εκατομμυρίων ψήφων. Αυτός ναι, μπορεί να καταφέρει να αντιμετωπίσει το "τέρας". Αυτό προϋποθέτει ότι ο κάθε κλάδος θα έχει ΕΝΑΝ εκπρόσωπο, ως Πρόεδρο ενός Πανελληνίου Συλλόγου (ΤΕΕ, Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, Πανελλήνιος Δικηγορικός Σύλλογος κλπ.) ο οποίος θα συμμετέχει στη Διοικούσα Επιτροπή μίας Συνομοσπονδίας Ελευθέρων Επαγγελματιών, που θα εκλέξει τον (υπερ)Πρόεδρό της, ο οποίος, ως εκπρόσωπος 1.000.000 ελευθέρων επαγγελματιών και 3.000.000 ψήφων θα τα βάλει με το "τέρας" του Κράτους και θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος της ΑΔΕΔΥ των 700.000 δημοσίων υπαλλήλων και 2.000.000 ψήφων και της ΓΣΕΕ των αντίστοιχων μεγεθών. Απλά πράγματα! 

 Άλλως, θα συνεχιστεί η σημερινή εικόνα, στην οποία ο ιδιωτικός τομέας, των ελευθέρων επαγγελματιών, αλλά και των ατομικών επιχειρήσεων, των εμπόρων, των βιοτεχνών και των αγροτών, δεν καταφέρνει να "αμυνθεί" αποτελεσματικά απέναντι σε σωρεία "επιθέσεων" εναντίον του και μάλιστα χωρίς "σύμμαχους". Που είναι στοχοποιημένος και ενοχοποιημένος, ως τομέας φοροδιαφυγής, και που θα συνεχίσει να σηκώνει το μεγαλύτερο κομμάτι των δημοσίων βαρών, τη στιγμή που ο δημόσιος τομέας θα βλέπει αυξήσεις στους μισθούς των υπαλλήλων του. Που θα συνεχίσει να πληρώνει εισφορά υπέρ του ΟΑΕΔ, χωρίς να έχει δικαίωμα λήψεως επιδόματος ανεργίας, για να αναφέρουμε ένα απλό από τα πολλά παραδείγματα. 

 5. 
Είναι σαφές ότι τους διάφορους κλάδους των ελευθέρων επαγγελματιών μας χωρίζουν κάποια πράγματα . Αυτά όμως που μας ενώνουν είναι πλέον περισσότερα. Θα πρέπει λοιπόν να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, αντί να "πολεμούμε" ο καθένας με το δικό του "μπαϊράκι". Οι Πρόεδροι και τα συλλογικά όργανα όλων των φορέων των επιστημόνων, των αυτοαπασχολούμενων, των ελευθέρων επαγγελματιών, αλλά και των εμπόρων, των βιοτεχνών και των αγροτών, ας καθίσουν σε ένα κοινό τραπέζι και ας αποφασίσουν επιτέλους τη δημιουργία μιας Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρων Επαγγελματιών, ενδεχομένως μέσω ενός ιδρυτικού συνεδρίου, που θα θέσει και τις βασικές αρχές της λειτουργίας της. Η σύσταση ενός τέτοιου τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου των ελευθέρων επαγγελματιών μπορεί χθες να αποτελούσε απλά μία ανάγκη. Σήμερα, όμως, αποτελεί βασική προτεραιότητα για την "επιβίωσή" μας. 

  Ιωάννης Γκιτσάκης 
 Δικηγόρος Θεσσαλονίκης και Διδάκτωρ Διοικητικού Δικαίου.
 Κωνσταντίνος Παπακασόλας,
Δικηγόρος Αθηνών,
 αμφότεροι εκ των συνιδρυτών  της διαδικτυακής ομάδας "Πανελλήνια Ένωση Δικηγόρων"   (Π.Ε.Δ.).

 http://www.capital.gr/me-apopsi/3247688/panellinia-enosi-eleutheron-epaggelmation-h-sugxroni-anagkaiotita

17/10/2017