ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΣ απέναντι σε κράτος-συμμορία με νοοτροπία νομάδων ασιατικής στέπας...
Ένα άθλιο πολιτικό σύστημα απέναντι σε κράτος-συμμορία με νοοτροπία νομάδων ασιατικής στέπας.
Όσο κι αν ταΐσουμε το θηρίο με εδάφη μας και με κυριαρχικά μας δικαιώματα, το μόνο που θα θα είναι να του ανοίξουμε ακόμη περισσότερο την όρεξη για να μας κατασπαράξει στο τέλος.
Τις
τελευταίες μέρες, σε άλλη μία τρανή απόδειξη της ασύστολης κοροϊδίας
που υφίσταται ο ελληνικός λαός από την πολιτική ηγεσία του, ο Άδωνις
Γεωργιάδης επιχείρησε σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ να κερδίσει τις
εντυπώσεις δηλώνοντας ότι τάχα τώρα που έχουμε δρομολογήσει την αγορά
σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών F-35, οι Τούρκοι είναι αυτοί που θα
πρέπει στο εξής να φοβούνται μην εμφανιστούμε εμείς στην Άγκυρα ξαφνικά
κάποιο βράδυ. Πρόκειται φυσικά για γελοιότητες ολκής που καταδεικνύουν
την παντελή έλλειψη σοβαρότητας που διακρίνει τους κυβερνώντες. Σαφώς οι
σύγχρονες φρεγάτες και τα μαχητικά αεροσκάφη είναι άριστα εργαλεία στα
χέρια ικανών κυβερνήσεων που επιδεικνύουν αποφασιστικότητα στην
υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, αλλά είναι εντελώς άχρηστα στα χέρια
κυβερνήσεων που δεν έχουν όρεξη να αγωνιστούν για τίποτα και που
νοιάζονται μόνο για το πώς θα συνεχίσουν ανενόχλητες να νέμονται την
εξουσία. Άραγε πόσο ισχυρή πολεμική αεροπορία είχαν, για παράδειγμα, τα
Σκόπια το 2018 και μας υποχρέωσαν να υπογράψουμε την εξευτελιστική για
εμάς συμφωνία των Πρεσπών; Ποιον και τι φοβηθήκαμε και σπεύσαμε να
ξεπουλήσουμε την Ιστορία μας σε ένα θρασύδειλο βαλκανικό μόρφωμα το
οποίο μας κοροϊδεύει κατάμουτρα; Είναι δυνατόν να μας σώσουν οι ένοπλες
δυνάμεις μας από μια εθνική ήττα την οποία αποδέχεται η εκάστοτε
πολιτική ηγεσία; Ασφαλώς όχι.
Δυστυχώς μία πολύ μεγάλη μερίδα της πολιτικής, οικονομικής και
ακαδημαϊκής ελίτ της πατρίδας μας, όπως και σημαντικό μέρος των απλών
πολιτών, θεωρούν πως δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθούμε να
αντισταθούμε στους Τούρκους επειδή είναι δυνατότεροι από εμάς. Άνθρωποι
που βρίσκονται σε κρίσιμες θέσεις ευθύνης, που λαμβάνουν αποφάσεις και
διαμορφώνουν την άποψη της κοινής γνώμης, προπαγανδίζουν την ηττοπάθειά
τους ως τη μοναδική εθνικά συμφέρουσα λύση, φθάνοντας στο σημείο να
υποστηρίζουν ότι οι Τούρκοι έχουν δίκιο σε πολλές αξιώσεις τους! Όσα
όπλα και να δώσει κανείς σε τέτοιους ανθρώπους θα πάνε στράφι, αφού δεν
πρόκειται να τα χρησιμοποιήσουν ποτέ διότι είναι εκ πεποιθήσεως
αντίθετοι με την αξιοποίηση της στρατιωτικής ισχύος ως εργαλείου άσκησης
εξωτερικής πολιτικής. Και αυτό το μήνυμα το λαμβάνει ξεκάθαρα ο
ανατολικός γείτονάς μας. Ο Τούρκος δεν πιστεύει ότι έχουμε την
αποφασιστικότητα να αντιδράσουμε δυναμικά για να τον σταματήσουμε, γι’
αυτό και έχει αποθρασυνθεί απέναντί μας.
Οι εξοπλισμοί, όσο σημαντικοί κι αν είναι, δεν αποτελούν τον
σημαντικότερο παράγοντα στην άμυνα. Η Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων όπου
στρατοί κατώτεροι σε οπλισμό και αριθμό κέρδισαν υπέρτερους αντιπάλους
τους. Καλό είναι να θυμόμαστε πως όποτε η Ελλάδα ηττήθηκε στη σύγχρονη
Ιστορία της, η ήττα δεν ήταν αποτέλεσμα τεχνολογικής υστέρησης (1974 και
1996), ενώ όποτε κέρδισε, η νίκη δεν οφειλόταν σε εξοπλιστική υπεροχή
(1940). Δεν έχει απολύτως καμία σημασία πόσα όπλα διαθέτεις και πόσο
καλύτερα είναι από εκείνα του αντιπάλου αν απουσιάζει η πολιτική βούληση
να τα χρησιμοποιήσεις. Τα όπλα εξυπηρετούν μόνο αυτόν που είναι
αποφασισμένος να τα χρησιμοποιήσει όταν χρειαστεί, διαφορετικά είναι
πεταμένα χρήματα. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του 1974 οι ελληνικές
ένοπλες δυνάμεις είχαν ένα κρίσιμο ποιοτικό πλεονέκτημα έναντι των
τουρκικών: τα υπερσύγχρονα για την εποχή υποβρύχια Type 209 απέναντι στα
οποία οι Τούρκοι δεν είχαν πρακτικά κανέναν τρόπο αποτελεσματικής
αντιμετώπισης. Όταν έγινε η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, δύο από αυτά
τα τέσσερα υποβρύχια που διαθέταμε, τα «Γλαύκος» και «Νηρεύς», πήραν
δύο φορές εντολή να πλεύσουν προς το νησί και να πλήξουν τον τουρκικό
αποβατικό στόλο (η ζημιά που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ήταν τεράστια),
και δύο φορές ανακλήθηκαν και διατάχθηκαν να επιστρέψουν στην περιοχή
της Ρόδου. To «Γλαύκος» έχει πλέον παροπλιστεί και οδεύει για τα
διαλυτήρια. Το υποβρύχιο δηλαδή που το 1974 μπορούσε να σώσει την εθνική
μας αξιοπρέπεια και κυριολεκτικά να γράψει Ιστορία δίνοντας στους
Τούρκους ένα μάθημα που θα το θυμούνταν για δεκαετίες, σήμερα δεν έχουμε
πού να το πετάξουμε. Ας το χωνέψουμε λοιπόν πως αν τα οπλικά συστήματα
δεν χρησιμοποιηθούν τον καιρό που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει,
είναι εντελώς περιττά και κατάλληλα μόνο για τα μουσεία ή για σκραπ.
Κάθε φορά που ακούω δημοσιογράφους να μιλάνε για αγορές πανάκριβων
όπλων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και να κάνουν βαθυστόχαστες
στρατηγικές αναλύσεις πως δήθεν η Ελλάδα μετατρέπεται σε Μεγάλη Δύναμη
της Ανατολικής Μεσογείου επειδή αγόρασε 24 μαχητικά αεροσκάφη Rafale και
3 φρεγάτες FDI ή επειδή σκοπεύει να αγοράσει την επόμενη δεκαετία 20
μαχητικά αεροσκάφη F-35, μου έρχεται στον νου η εικόνα ενός τύπου που
πηγαίνει και αγοράζει όλες τις πανάκριβες συλλογές εργαλείων που
βρίσκει, με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να γίνει μάστορας, ενώ δεν είναι
ικανός ούτε να βάλει ένα καρφί στον τοίχο για να κρεμάσει ένα κάδρο και
δεν ξέρει ούτε να ξεχωρίσει το γαλλικό κλειδί από τον κάβουρα. Ακόμη και
τα τελειότερα εργαλεία του κόσμου να κατέχει κάποιος, είναι εντελώς
άχρηστα αν ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ και ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να τα χρησιμοποιήσει.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα, για να τελειώνουμε με τη φαρσοκωμωδία των
εξοπλισμών που κρατάει δεκαετίες τώρα και δεν αποσκοπεί παρά μόνο στις
μίζες των επιτήδειων και στην άγρα ψήφων των αφελών.
Η απλή αλήθεια, την οποία όμως δεν θα τη δείτε δυστυχώς πουθενά
γραμμένη και δεν θα την ακούσετε από κανέναν, είναι ότι τον πόλεμο τον
διεξάγουν ΠΑΝΤΑ οι πολιτικοί και ΟΧΙ οι στρατιωτικοί. Κι όμως, αυτή τη
θεμελιώδη αλήθεια το 99,9% των συμπολιτών μας είναι εντελώς αδύνατον να
τη συλλάβει και να τη συνειδητοποιήσει. Αρνείται να πιστέψει ότι τον
πόλεμο τον κάνουν οι άνθρωποι με τα κοστούμια, και ότι οι άνθρωποι με
τις στολές είναι απλώς τα εργαλεία των πρώτων. Ο πολιτικός είναι ο μόνος
αρμόδιος να ορίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί ο στρατιωτικός.
Για να το πω διαφορετικά, η ικανότητα, ο χαρακτήρας και η στρατηγική
στόχευση του πολιτικού είναι το οικόπεδο μέσα στο οποίο καλείται να
χτίσει ο στρατιωτικός. Δεν λέω ότι πάντα το κτίσμα του στρατιωτικού θα
είναι εφάμιλλο του μεγέθους του οικοπέδου, αλλά αν το οικόπεδο έχει
έκταση τηλεφωνικού θαλάμου τι περιμένουμε να χτίσει εκεί μέσα ο
στρατιωτικός; Αν, για παράδειγμα, ο Πούτιν δεν επιθυμούσε μία πολεμική
σύρραξη με την Ουκρανία, ακόμη κι αν όλοι οι Ρώσοι στρατηγοί την ήθελαν
δεν θα άνοιγε ρουθούνι. Αντιστρόφως, αν στη θέση του Ζελένσκι βρισκόταν
ένας άλλος πολιτικός με διαφορετικό χαρακτήρα και διαφορετική αντίληψη
για τον διεθνή ρόλο της χώρας του, πιθανώς η ουκρανική αντίσταση να
κατέρρεε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Για να δείτε ποιος πραγματικά διεξάγει
τον πόλεμο, αναλογιστείτε για ποιον λόγο ηττηθήκαμε στην Κύπρο το 1974
και στα Ίμια το 1996. Ούτε τα όπλα μας έλειπαν τότε, ούτε η διάθεση των
απλών Ελλήνων να πολεμήσουν για την πατρίδα τους. Ηττηθήκαμε όμως
ντροπιαστικά επειδή και στις δύο περιπτώσεις οι ελληνικές πολιτικές
ηγεσίες που κλήθηκαν να διαχειριστούν τις κρίσεις και να διεξάγουν
πολεμικές επιχειρήσεις δεν ήξεραν κυριολεκτικά τι τους γίνεται από
πόλεμο, και πίστευαν ότι ήταν ευθύνη των Αμερικανών να δώσουν τη λύση
στην ελληνοτουρκική διαμάχη.
Αν υποθέσουμε ότι ένα από τα περιοδικά του χώρου της Άμυνας θέλει να
κάνει ένα αφιέρωμα στις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ αμυντικές δυνατότητες της Ελλάδας
και στο αν μπορούμε να υπερασπιστούμε αποτελεσματικά την εθνική μας
κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, δεν χρειάζεται να παραθέσει
οπλικά συστήματα και να περιγράψει τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους. Το
μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να παρουσιάσει ένα πληρέστατο
βιογραφικό και ψυχογραφικό αφιέρωμα στον Μητσοτάκη ώστε να καταλάβουμε
τι σκέφτεται ο άνθρωπος που εκ του Συντάγματος και του νόμου έχει τον
πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην άμυνα της χώρας μας, ποια είναι τα
παιδικά του βιώματα, πώς βλέπει το υψηλό αξίωμα που κατέχει, πώς
αντιλαμβάνεται την ιστορική βαρύτητα της χώρας που κυβερνά, τι άποψη
έχει πραγματικά για τον λαό και το έθνος που κυβερνά, τι γνωρίζει από
αμυντική στρατηγική, από οργάνωση ενόπλων δυνάμεων και από διεξαγωγή
στρατιωτικών επιχειρήσεων, πώς βλέπει την απειλή της Τουρκίας (πολύ
πιθανώς να θεωρεί ότι δεν υπάρχει καμία απειλή εκ μέρους της), τι
απόψεις έχει για τα θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, πόσο δυνατό
χαρακτήρα έχει και πόσο θάρρος και κουράγιο έχει, και για ποιον λόγο
υπάρχει περίπτωση να πολεμήσει (αν υπάρχει τέτοια περίπτωση). Πιστέψτε
με, το πόσα Rafale ή F-16 ή Leopard ή φρεγάτες ή υποβρύχια έχεις, ή το
πόσο κορυφαίους πιλότους και ναυτικά πληρώματα διαθέτεις ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΗΜΑΣΙΑ αν κυβερνά τη χώρα ένας πρωθυπουργός σαν τον Μητσοτάκη.
Στην περίπτωση αυτή έχεις ηττηθεί από τα αποδυτήρια όσα όπλα και να
έχεις, και θα τρως μονίμως καρπαζιές από όλους χωρίς να τολμάς να ρίξεις
ούτε τουφεκιά.
Δεν αμφιβάλλω ότι πολλοί από τους φίλους σχολιαστές που τάσσονται
υπέρ μιας ειρηνικής διευθέτησης των διμερών προβλημάτων μας με την
Τουρκία έχουν αγνά και ανιδιοτελή κίνητρα, και επιθυμούν ειλικρινά να
αποφύγει η χώρα μας τις δυσάρεστες περιπέτειες. Ωστόσο θα ήθελα να τους
θέσω δύο πολύ καίρια ερωτήματα:
1) Αν η Τουρκία εμφανίζεται απρόθυμη να λύσει ακόμη και μικρά
προβλήματα που έχει με την Ελλάδα τα οποία δεν της στοιχίζουν πρακτικά
τίποτα, πώς θα δεχτεί να λύσει δίκαια το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας και
της ΑΟΖ όπου διακυβεύονται εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ; Είδε κανείς
επί τόσα χρόνια την παραμικρή πρόθεση της Τουρκίας να λύσει π.χ. το
πρόβλημα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης το οποίο πρακτικά δεν της
στοιχίζει τίποτα; Είδε κανείς να καταβάλει η Τουρκία καμία προσπάθεια να
ανακόψει τις μαζικές ροές λαθρομεταναστών προς τη χώρα μας, που όχι
μόνο δεν της στοιχίζει τίποτα αλλά εισπράττει και μερικά δισεκατομμύρια
ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να το κάνει; Είδε κανείς καμία
προσπάθεια της Τουρκίας να αποζημιώσει τους Έλληνες της
Κωνσταντινούπολης τους οποίους έδιωξε κακήν-κακώς από τις πατρογονικές
τους εστίες κατά τις δεκαετίες του 1950 και 1960; Είδε κανείς να
αποδίδει η Τουρκία στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος το καθεστώς αυτονομίας
που προβλέπει για αυτά η Συνθήκη της Λωζάνης, και το οποίο επίσης δεν
της στοιχίζει τίποτα; Είδε κανείς να επιτρέπει η Τουρκία να λειτουργήσει
και πάλι ο ναός της Αγίας Σοφίας για τον σκοπό που ανεγέρθηκε (όπως
επιτάσσει η UNESCO), κάτι που όχι μόνο δεν θα της στοίχιζε τίποτα αλλά
θα της απέφερε και μεγάλα έσοδα από τον θρησκευτικό τουρισμό των
ορθοδόξων; Αν λοιπόν η Τουρκία δεν κάνει ούτε το παραμικρό για τα
ελάσσονα διμερή προβλήματα που έχει με την Ελλάδα και τα οποία είναι
απολύτως στην ευχέρειά της να τα επιλύσει ως χειρονομία καλής θέλησης
απέναντί μας, πιστεύει κανείς ότι θα κάνει κάτι για τα μείζονα;
2) Έχει αποδείξει μήπως διαχρονικά η Τουρκία ότι σέβεται την
υπογραφή της και κρατάει τον λόγο της; Φυσικά και όχι. Ο Τούρκος
αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία ότι δεν έχει μπέσα, και παραβιάζει
συστηματικά κάθε συμφωνία που έχει υπογράψει. Σήμερα αμφισβητεί ακόμη
και τη Συνθήκη της Λωζάνης ενώ παραβιάζει κατάφωρα τη συμφωνία που έχει
κάνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών
προς την Ελλάδα και την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών στις
τουρκικές ακτές.
Ας υποθέσουμε όμως ότι πραγματοποιείται αυτό που θέλουν διακαώς
ορισμένοι «ρεαλιστές» φίλοι, και η Ελλάδα υπογράφει έναν διπλωματικό
συμβιβασμό με την Τουρκία. Πώς φανταζόμαστε άραγε ότι θα είναι η επόμενη
μέρα μιας τέτοιας συμφωνίας; Ακόμη κι αν έχουμε παραχωρήσει στην
Τουρκία π.χ. ολόκληρη την ΑΟΖ του Καστελόριζου και τη μισή ΑΟΖ της
Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης, πιστεύει κανείς ειλικρινά
ότι την επόμενη μέρα οι Τούρκοι θα μας αγαπήσουν ξαφνικά, θα μας λένε
«τι καλά παιδιά που είστε», και θα σταματήσουν τις παραβιάσεις του
εναέριου χώρου μας, τις υπερπτήσεις των νησιών μας και τις παρενοχλήσεις
των Ελλήνων ψαράδων; Πιστεύει κανείς ότι ξαφνικά θα τερματιστούν
οριστικά ως δια μαγείας οι αφίξεις μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στα
νησιά μας; Πιστεύει κανείς πως θα πάψουν οι Τούρκοι να διεκδικούν την
υπόλοιπη «γαλάζια πατρίδα» και ότι ο Ερντογάν θα δηλώσει ότι δεν έχει
πια καμία αξίωση σε βάρος της Ελλάδας όταν κάθε τόσο οι τουρκικές
εφημερίδες δημοσιεύουν χάρτες και καταλόγους με δεκάδες ελληνικά νησιά
που υποτίθεται ότι κατέχονται παράνομα από τη χώρα μας; Αν οι γείτονές
μας διαπιστώσουν ότι το στρατιωτικό bullying που ασκούσαν επί 50 χρόνια
σε βάρος της Ελλάδας απέδωσε τόσο πλούσιους καρπούς, για ποιον λόγο να
το εγκαταλείψουν ως εργαλείο άσκησης πίεσης εναντίον μας;
Η Τουρκία έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι εκλαμβάνει την
υποχωρητικότητα ως αδυναμία. Από τη στιγμή που είδε ότι η Ελλάδα
υποχώρησε εξευτελιστικά απέναντι στο ανύπαρκτο και γελοίο κρατίδιο των
Σκοπίων, θεώρησε πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να προχωρήσει σε πιο
αποφασιστικά βήματα εναντίον μας, γι’ αυτό και κορυφώθηκαν οι προκλήσεις
της. Ακόμη κι αν ικανοποιήσουμε κάποιες διεκδικήσεις των Τούρκων, αυτοί
απλώς θα προχωρήσουν σε νέες, θρασύτερες διεκδικήσεις, αξιώνοντας
δικαιώματα ακόμη και στο Ιόνιο πέλαγος. Κι αυτό διότι ο στρατηγικός
στόχος της Τουρκίας δεν είναι άλλος από το να κυριαρχήσει απόλυτα στην
Ανατολική Μεσόγειο και να εξαλείψει ουσιαστικά την Ελλάδα ως γεωπολιτική
οντότητα. Επομένως ας μην τρέφουν κάποιοι αυταπάτες ότι μπορεί να
βρεθεί ένας διπλωματικός συμβιβασμός με την Τουρκία. Δεν έχουμε απέναντί
μας ένα πολιτισμένο ευρωπαϊκό κράτος, αλλά ένα κράτος-συμμορία με
νοοτροπία νομάδων της ασιατικής στέπας. Όσο κι αν ταΐσουμε το θηρίο με
εδάφη μας και με κυριαρχικά μας δικαιώματα, το μόνο που θα πετύχουμε θα
είναι να του ανοίξουμε ακόμη περισσότερο την όρεξη για να μας
κατασπαράξει στο τέλος.
Stirlitz
(Σχόλιο στο άρθρο του Κ. Στούπα '' Οι Τούρκοι θα ξυπνήσουν κάποιο πρωί ξαφνικά'' https://www.capital.gr/forum/thread/8099095/?messageId=8099095
24/7/2024
(https://www.vesselfinder.com/)
Στην ΑΟΖ αυτή (συμφωνηθείσα ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου με κόκκινες γραμμές) μπούκαραν και απειλούν οι Τούρκοι και εμείς λέμε είμαστε υπέρ του διαλόγου... Έτσι λοιπόν ,με την απαξίωση/κατάργηση στο πεδίο της νόμιμης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας - Αιγύπτου ,ο στόχος της ''ελληνικής εξωτερικής πολιτικής'' (ενός ΚΑΤΑΓΕΛΑΣΤΟΥ κράτους και ενός ΑΘΛΙΟΥ πολιτικού συστήματος) επιτεύχθηκε ξανά… Τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο, παραμένουν ήρεμα με έναν …μεγαλειώδη ελιγμό μας ! ΑΠΟΣΥΡΑΜΕ άρον άρον το ιταλικό πλοίο πόντισης καλωδίων από την περιοχή της ...Κάσου! Αναρωτιέται κανείς αν αυτό που κυβερνά την Ελλάδα είναι κυβέρνηση ή παιδική χαρά...
το επεισόδιο στην Κάσο.
Η Τουρκία στην Κάσο αμφισβητεί, όχι ρητορικώς, αλλά δια των όπλων, όχι κάποια κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Αυτό το πράττει, καταρχάς, δια της ένοπλης παρουσίας της μέσα σε χώρο ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων.
Ακόμη και αν η Ελλάδα δεν έχει προβεί στην (επιβεβλημένη από το διεθνές δίκαιο αλλά και τη διεθνή πρακτική) επέκταση των χωρικών της υδάτων, ο χώρος μεταξύ έξι και δώδεκα ναυτικών μιλίων δεν παύει να αποτελεί αναντίρρητο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η Τουρκία, δια της ένοπλης παρουσίας της και όχι απλώς δια ρητορικών διακηρύξεων, αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Προσοχή, δεν αμφισβητεί το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά γενικώς το να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, επιδιώκοντας να επιβάλει το παρανοϊκό αφήγημά της ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν προέκταση της μικρασιατικής ακτής και “κάθονται” πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας, σαν να ήτανε πλωτές εξέδρες.
Περιττεύει να πούμε ότι οι τουρκικές θέσεις παραβιάζουν προκλητικά, ολοκληρωτικά και απόλυτα το διεθνές δίκαιο. Τόσο τη συνθήκη UNCLOS για το Δίκαιο της Θάλασσας, όσο και την ιστορικής σημασίας απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης το Καλοκαίρι του 2016, κατόπιν προσφυγής σε αυτό των Φιλιππίνων, που “πακτώνει” τα δικαιώματα των νήσων και κονιορτοποιεί τα, έτσι και αλλιώς ανύπαρκτα, επιχειρήματα της Άγκυρας και άλλων “χερσαίων” Δυνάμεων του πλανήτη, περί “ανωτερότητας” της ηπειρωτικής ακτής έναντι των νήσων.
Συνακόλουθα, το να αμφισβητεί η Άγκυρα ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν καθόλου ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα δεν είναι κάποια “διμερής διαφορά”, ούτε “πρόκληση”, ούτε καν μια απλή επιθετική ενέργεια. Είναι άρνηση της ίδιας τους της ύπαρξης. Όταν αρνείσαι ότι τα ελληνικά νησιά έχουν κυριαρχικά δικαιώματα γενικώς, αρνείσαι εμμέσως πλην σαφώς την ίδια τους την ύπαρξη ως νομικές οντότητες. Άρα, εμμέσως πλην σαφώς αρνείσαι και την ελληνική κυριαρχία και επί του εδάφους. Και επειδή τα ελληνικά νησιά είναι κομμάτι της μίας, ενιαίας και αδιαίρετης ελληνικής επικράτειας, αρνείσαι την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας ως χώρα. Τόσο απλά. Άρα, οι ενέργειες της Τουρκίας είναι ολοκληρωτικού χαρακτήρα. Τελεία και παύλα.
Τι δείχνει το επεισόδιο στην Κάσο
Και δεν είναι μόνον αυτό. Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη των ελληνικών νησιών ως νομικές οντότητες (juridical islands), τη στιγμή που θεωρεί ότι αυτά βρίσκονται μέσα στο τουρκικό “γαλάζιο έδαφος”. Δηλαδή, μέσα σε ένα Αιγαίο το οποίο θεωρεί ότι είναι προέκταση της στεριάς της και συνακόλουθα χώρος πλήρους τουρκικής εθνικής κυριαρχίας, όπως ακριβώς είναι και το έδαφος. Άρα, θεωρεί ότι τα ελληνικά νησιά είναι κάτι σαν μεγάλες πλωτές εξέδρες που βρίσκονται μέσα στην τουρκική εθνική επικράτεια. Και αυτό σήμερα προσπαθεί να το επιβάλει δια των όπλων.
Και όταν λέμε “αρνείται” τη νομική υπόσταση των ελληνικών νησιών δεν είναι ότι απλώς το δηλώνει, κάτι που επίσης θα ήταν μια ακραία επιθετική ενέργεια και θα έπρεπε να προκαλέσει άμεση και σοβαρή αντίδραση από πλευράς μας, αλλά προσπαθεί να το επιβάλλει εμπράκτως, δια της ένοπλης της παρουσίας της σε χώρο εθνικής κυριαρχίας, όπως συμβαίνει σήμερα έξω από την Κάρπαθο και την Κάσο. Άρα, επαναλαμβάνω, δεν μιλάμε απλώς για “τουρκικές προκλήσεις” τις οποίες εμείς μεγαλόθυμα και “ψύχραιμα” έχουμε την πολυτέλεια να αγνοούμε αλλά για άτυπη, υβριδική, αλλά σαφή και ξεκάθαρη πολεμική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας. Και μάλιστα ολοκληρωτικού χαρακτήρα, μιας και αποσκοπεί στην αποδόμηση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας εν συνόλω.
Ούτε φυσικά μπορούμε να καθησυχάζουμε τους εαυτούς μας λέγοντας ότι “αυτά οι Τούρκοι τα κάνουν εδώ και χρόνια”, άρα δεν είναι κάτι καινούργιο, άρα δεν έγινε και τίποτα. Στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οι σημερινές επιθετικές δράσεις της Τουρκίας στην Κάσο είναι κομμάτι μιας συστηματικής, υπομονετικής και επίμονης, στρατηγικής αποδόμησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, με την Τουρκία να κάνει ένα βήμα τη φορά βασιζόμενη στην αδράνεια, ή τη “μετριοπάθεια” της ελληνικής πλευράς.
Έτσι, ξεκινήσαμε με τις παρανοϊκές θεωρίες της Άγκυρας στα μέσα της δεκαετίας του 70, ότι τα ελληνικά νησιά είναι προέκταση της μικρασιατικής ακτής και άρα δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και φθάσαμε σήμερα να έχουμε τον τουρκικό στόλο 6μισι μίλια έξω από την Κάσο να προσπαθεί να επιβάλει τη θέση αυτή δια των όπλων, με την Ελλάδα να συνεχίζει να αντιδρά “ψύχραιμα”, όπως κάνει εδώ και δεκαετίες. Δηλαδή να αδρανεί δίνοντας στην Τουρκία το υπόβαθρο να προχωρήσει, όποτε κρίνει σκόπιμο, στην επόμενη, ακόμη πιο ακραία κίνησή της.
Άτυπος, αλλά ολοκληρωτικός πόλεμος
Εν κατακλείδι, λοιπόν, αντιμετωπίζουμε σήμερα μια φάση όξυνσης του παρατεταμένου, άτυπου, αλλά ολοκληρωτικού πολέμου που διεξάγει η Άγκυρα εναντίον της Ελλάδας. Και ένας πόλεμος καθίσταται ολοκληρωτικός, αν οι στοχεύσεις του είναι ολοκληρωτικές, όχι από τα μέσα με τα οποία διεξάγεται. Και η Τουρκία επιδιώκει τον εκμηδενισμό της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και συνακόλουθα την αποδόμηση ολοκλήρου της Ελλάδας ως κανονική χώρα. Άρα, οι ακραίες αυτές στοχεύσεις τον καθιστούν ολοκληρωτικό.
Επομένως, δεν μπορούμε πλέον να εφησυχάζουμε και “να κάνουμε ότι κοιμόμαστε”. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία. Και για να το πράξουμε το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε επιτέλους ότι δεχόμασταν και δεχόμαστε επίθεση ολοκληρωτικού χαρακτήρα.
Δυστυχώς όμως η επιμονή στο παρανοϊκό αφήγημα των “ήρεμων νερών” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, η συνωμοσία της σιωπής από τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ και η δράση του υποκόσμου των social media που χλευάζει όποιον απεικονίζει την πραγματικότητα και προσπαθεί να τον αποδομήσει ως “πράκτορα του Πούτιν”, μας δείχνει ότι ο υβριδικός πόλεμος της Άγκυρας είναι πολύ πιο σύνθετος από ότι πιστεύαμε και ότι η επιρροή του βαθέως κράτους της Τουρκίας στην Ελλάδα είναι πολύ πιο βαθιά από ότι φοβόμασταν.
Κώστας Γρίβας
24/07/2024
https://slpress.gr/ethnika/atipos-polemos-kai-oxi-proklisi-to-epeisodio-stin-kaso/
με την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου.
Η Τουρκία δεν θα μείνει να παρακολουθεί αμέτοχη τις εξελίξεις για ένα γεωστρατηγικό έργο.
Η γεωστρατηγική σημασία του καλωδίου και τα μηνύματα της Αγκυρας ότι δεν θα παρακολουθεί αμέτοχη τις εξελίξεις για το έργο των 2 δισ. ευρώ, στο οποίο η ίδια δεν συμμετέχει. Ποιον εξυπηρετεί το σίριαλ.
Τη γεωστρατηγική σημασία της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, για την οποία ενδιαφέρεται έντονα και το Ισραήλ, αναδεικνύουν τα όσα συνέβησαν τα τελευταία 24ωρα, νότια της Κάσου και της Καρπάθου.
Η κίνηση της Αγκυρας να αναπτύξει πολεμικά πλοία στην περιοχή, με πρόσχημα την παραβίαση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας από το ιταλικό πλοίο «Ievoli Relume» που διεξάγει έρευνες για τη μελλοντική εγκατάσταση του καλωδίου, δείχνει ότι η Τουρκία δεν θα μείνει να παρακολουθεί αμέτοχη τις εξελίξεις για ένα γεωστρατηγικό έργο, ύψους 2 δισ. ευρώ, στο οποίο η ίδια δεν συμμετέχει.
Και το οποίο, όσο θα καθυστερεί να ξεμπλοκάρει τόσο θα τροφοδοτεί σενάρια για διασύνδεση της Κύπρου με την Τουρκία, όπως η πρόταση που κατέθεσε πρόσφατα από το βήμα του συνεδρίου του Economist ο γνωστός μας Μάθιου Μπράιζα, πρώην αναπληρωτής υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Ευρωπαϊκές και Ευρωασιατικές Υποθέσεις, σήματα που δεν περνούν απαρατήρητα από Αθήνα και Λευκωσία.
Το περιστατικό στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κάσου και Καρπάθου θύμισε σε πολλούς την παρεμπόδιση το 2021 του ερευνητικού πλοίου Nautical Geo από τουρκικά πολεμικά πλοία, όταν έκανε έρευνες για τον αγωγό East Med σε θαλάσσια περιοχή ΝΔ της Κύπρου, και παρότι οι τότε συνθήκες ήταν διαφορετικές, το συμπέρασμα είναι το ίδιο.
Για την ιστορία, ο ΑΔΜΗΕ ανακοίνωσε σήμερα το πρωί ότι οι έρευνες βυθού του ιταλικού πλοίου ολοκληρώθηκαν σύμφωνα με τον προγραμματισμό.
Η Τουρκία αντιδρά σε κάθε μεγάλο ενεργειακό έργο που την παρακάμπτει καθώς η στρατηγική επιδίωξη του Ταγίπ Ερντογάν είναι η χώρα του να αποτελέσει τον βασικό, αν όχι και τον μοναδικό, κόμβο για τη μεταφορά ενέργειας προς την Ευρώπη, όπως είχε επιχειρήσει να κάνει με το φυσικό αέριο του Ισραήλ, προτού διαρρήξει εντελώς τις σχέσεις του μαζί του.
Ο Εast Med ήταν το πρώτο μεγάλο έργο που παρέκαμπτε την Τουρκία, ενώ η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ (Great Sea Interconnector), παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, επίσης παρακάμπτει την Τουρκία.
Και επειδή το θέμα είναι γεωπολιτικά ευαίσθητο, προφανώς γι’ αυτό και δεν διέρρευσε το παραμικρό από τη συνάντηση Χριστοδουλίδη-Μητσοτάκη το περασμένο Σάββατο στη Λευκωσία, παρότι στη συνέντευξη που είχε δώσει λίγες μέρες πριν στην «Κ» ο Κύπριος ηγέτης είχε κάνει ειδική μνεία στο πόσο απαραίτητη, «γεωπολιτικά, πολιτικά και ενεργειακά», είναι για τη χώρα η ηλεκτρική διασύνδεση.
Το πόσο κρίσιμο ρόλο παίζει η παραπάνω διάσταση φαίνεται και από το γεγονός ότι η ελληνική ρυθμιστική αρχή ενέργειας έχει βάλει ως παράμετρο για να εγκρίνει το έργο και το γεωπολιτικό ρίσκο. Σύμφωνα με την τελευταία της απόφαση, προβλέπεται ότι αν αυτό ναυαγήσει, τα μέχρι τότε κόστη θα είναι ανακτήσιμα από τον ΑΔΜΗΕ. Αντίστοιχη διάταξη με εκείνη της ελληνικής αρχής έχει ζητηθεί και από τον κύπριο ρυθμιστή (ΡΑΕΚ) να συμπεριλάβει στις εγκριτικές του αποφάσεις.
Επόμενο ραντεβού 12 Αυγούστου
Με φόντο το νωπό σκηνικό έντασης στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κάσου και Καρπάθου, διεξήχθη χθες η τηλεδιάσκεψη των στελεχών της Κομισιόν με εκπροσώπους των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, των δύο ρυθμιστικών αρχών και του ΑΔΜΗΕ, προκειμένου να διαπιστωθεί η τυχόν πρόοδος των εκκρεμοτήτων αλλά και το γεφύρωμα ή όχι των διαφωνιών μεταξύ των δύο πλευρών.
Ηταν η δεύτερη τηλεδιάσκεψη μέσα σε λίγες μέρες που γίνεται με πρωτοβουλία των Βρυξελλών, λίγες μόλις μέρες μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη-Χριστοδουλίδη και ενώ το τελευταίο διάστημα έχουν χαμηλώσει οι τόνοι από αμφότερες τις πλευρές και επικρατεί σιγή ασυρμάτου.
Στο διά ταύτα της χθεσινής τηλεδιάσκεψης, το σίριαλ φαίνεται ότι συνεχίζεται. Λευκός καπνός και πάλι δεν βγήκε, παρά μόνο η ΡΑΕΚ φέρεται να δήλωσε ότι έχει λάβει τα στοιχεία από τον ΑΔΜΗΕ, τα μελετάει και θα καταλήξει σε απόφαση στα τέλη της επόμενης εβδομάδας. Είναι τα στοιχεία που δείχνουν ότι αν δεν αλλάξει η απόφαση του Κύπριου ρυθμιστή (για μη ανάκτηση του κόστους από τον promoter του έργου), δημιουργείται ένα κενό 100 εκατ. ευρώ σε αυτό και καθίσταται μη βιώσιμο.
Από την πλευρά των Βρυξελλών, οι κοινοτικοί λέγεται ότι όρισαν νέα τηλεδιάσκεψη για τις 12 Αυγούστου, κοντά δηλαδή στα μέσα του επόμενου μήνα, όπου πρέπει ο ΑΔΜΗΕ να δώσει το Final Notice to Proceed στη γαλλική Nexans για την κατασκευή του καλωδιακού τμήματος, συνολικού προϋπολογισμού 1,4 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, μέχρι τις 12 Αυγούστου θα πρέπει να έχουν κλείσει όλα τα ρυθμιστικά θέματα, χωρίς φυσικά να είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί, όπως έχει γίνει και με άλλα ορόσημα στο πρόσφατο παρελθόν.
Το ένα θέμα που εκκρεμεί είναι να ξεκινήσει η ανάκτηση του κόστους διασύνδεσης από τις αρχές του 2025, όπως ζητά ο Διαχειριστής, με τη μετακύλιση αυξήσεων στις χρεώσεις των καταναλωτών των δύο χωρών. Στην περίπτωση της Κύπρου, τα ποσά αυτά έχουν υπολογιστεί σε 25 εκατ. ευρώ ετησίως από τις αρχές του 2025 έως το 2030, δηλαδή σε 150 εκατ. ευρώ με μια ετήσια επιβάρυνση των χρηστών ύψους 30 ευρώ, η οποία θεωρείται μικρή σε σχέση με τα οφέλη της Κύπρου.
Το δεύτερο θέμα, το οποίο επίσης η ΡΑΕΚ έχει δηλώσει ότι εξετάζει να αλλάξει από κοινού με τη ΡΑΕΕΥ, είναι η τροποποίηση στη διασυνοριακή κατανομή του κόστους (Cross Border Cost Allocation-CBCA), έπειτα από το έλλειμμα 100 εκατ. που έχει προκληθεί στο έργο από την υπαναχώρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας να χορηγήσει ισόποση επιδότηση. Τώρα, το ποσό αυτό θα πρέπει να επιμεριστεί με αναλογία 63%-37% στους Κύπριους και τους Ελληνες καταναλωτές. Και η τρίτη εκκρεμότητα αφορά την ανάκτηση του κόστους σε περίπτωση που αυτό ναυαγήσει για λόγους γεωπολιτικού ρίσκου.
Τα παραπάνω δείχνουν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με όσα ξέραμε για το έργο, ότι στο τραπέζι παραμένουν οι ίδιες ακριβώς εκκρεμότητες και ενώ ο χρόνος μετρά αντίστροφα και προφανώς οι πιέσεις αυξάνονται, τόσο από την Κομισιόν όσο και από τη γαλλική Nexans που κατασκευάζει το υποθαλάσσιο καλώδιο.
Ο παράγοντας Τουρκία
Τα γεγονότα ωστόσο των τελευταίων ωρών δείχνουν ότι όσο συνεχίζεται η αβελτηρία και τα προβλήματα δεν λύνονται στην ώρα τους, η συνεχής μετάθεση των εξελίξεων στο μέλλον δίνει την ευκαιρία σε τρίτους παράγοντες να δυσχεραίνουν περαιτέρω την υπόθεση καλώδιο.
Η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει καιρό τώρα ότι δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με την οριστική της απουσία από το μεγάλο πράσινο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής.
Στο παιχνίδι των μεγάλων ενεργειακών διαδρόμων που είναι το μέλλον, η Άγκυρα δεν συμμετέχει σε κανένα από τα μεγάλα σχέδια διασυνδέσεων της Ευρώπης με τη Β. Αφρική και τη Μ. Ανατολή, είτε μέσω Ισραήλ είτε μέσω Αιγύπτου.
Το άγχος του αποκλεισμού της από νέους οικονομικούς, ενεργειακούς και στρατηγικούς διαδρόμους είναι αυτό που τη διακατέχει, καθώς αμφισβητεί τον ρόλο που είχε για αιώνες ως σταυροδρόμι της Ευρώπης με την Ασία και παλιότερα ως Οθωμανική Αυτοκρατορία και με την Αφρική.
Η Αν. Μεσόγειος αγγίζει ευαίσθητες χορδές της τουρκικής διπλωματίας, το γεωπολιτικό ρίσκο στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι υπαρκτό και το μόνο που επιτυγχάνει η διελκυστίνδα και το πολύμηνο σίριαλ με το καλώδιο Ελλάδας-Κύπρου είναι να το ενισχύει, όπως έδειξαν οι τουρκικές προκλήσεις στις έρευνες του ιταλικού πλοίου «Ievoli Relume».
Γιώργος Φιντικάκης
24 Ιουλίου 2024
https://www.euro2day.gr/news/economy/article/2256094/to-powergame-ths-toyrkias-me-thn-hlektrikh-diasynd.html
3.
Όσα διαδραματίζονται στα ανοικτά της Κάσου είναι το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής. Αυτής που επιτρέπει και εντέλει ενθαρρύνει την τουρκική προκλητικότητα. Ας προσέχαμε.
Εάν κάποιος επιθυμεί να δει σε τι ακριβώς συνίσταται το περιστατικό που εξελίσσεται το τελευταίο 48ωρο στα ανοιχτά της Κάσου, δεν έχει παρά να κοιτάξει τον χάρτη. Με μία απλή ματιά, δίχως ιδιαίτερες γνώσεις διεθνούς δικαίου ή δικαίου της θαλάσσης, γίνεται αντιληπτό το τερατώδες μέγεθος της τουρκικής προκλητικότητας. Η απόσταση και μόνον από τα τουρκικά παράλια το καθιστά σαφές.
Βάσει των ανυπόστατων τουρκικών ισχυρισμών, η τουρκική υφαλοκρηπίδα αρχίζει σχεδόν εκεί όπου τελειώνουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Τα δε νησιά, όλα πλήρως κατοικημένα και οικονομικά ενεργά, δεν διαθέτουν, σύμφωνα με τους τουρκικούς ισχυρισμούς, υφαλοκρηπίδα.
Αυτό το οποίο διαδραματίζεται, δε, το τελευταίο 48ωρο αφορά στην προσπάθεια της Τουρκίας να επιβάλει στην πράξη και επί του πεδίου αυτούς τους ανυπόστατους ισχυρισμούς. Στη διάρκεια αυτής της προσπάθειας, η Ελλάδα στέκει ως απλός παρατηρητής.
Εάν αφεθεί η Τουρκία να επιβάλει τις απόψεις της, τότε, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Γεωπολιτικής και σύγχρονων στρατιωτικών τεχνολογιών, στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Κων. Γρίβας, αμφισβητείται ευθέως και στην πράξη η ελληνική κυριαρχία στον χώρο των ελληνικών νησιών. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται «για ξεκάθαρη ενέργεια ολοκληρωτικού πολέμου».
Ενώπιον όλων αυτών, ποια είναι η έως τώρα στάση της χώρας μας, αν όχι αυτή του παρατηρητή; Στα 5 πλοία που έχει παρατάξει η Τουρκία στην περιοχή, εμείς παρατηρούμε από απόσταση, με δυο πολεμικά πλοία και ένα του Λιμενικού και, κατά τις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, το ΥΠΕΞ δίνει αγώνα για την αποκλιμάκωση της έντασης.
Εάν αυτή η στάση δεν συνιστά κατευνασμό, τότε τι συνιστά; Εάν κάποιος αμφισβητεί στην πράξη και επί του πεδίου, μόλις μισό μίλι έξω από τα χωρικά σου ύδατα, το δικαίωμά σου σε υφαλοκρηπίδα και άρα αρνείται την κυριαρχία σου, και εσύ… τον κοιτάς άπραγος και με σαφή επιθυμία να μην κλιμακώσεις την αντιπαράθεση, τότε, προφανώς, τον ενθαρρύνεις. Του δίνεις χώρο να κινηθεί.
Βρίσκεσαι, δε, σε αυτήν τη θέση για σειρά λόγων, συμπεριλαμβανομένης της τρομακτικής καθυστέρησης ετών που έχει υπάρξει στην ανανέωση και στον εκσυγχρονισμό του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς ούτε τις υπό παραγγελία νέες φρεγάτες Μπελαρά έχει παραλάβει ακόμη η Ελλάδα, ούτε τον γερασμένο στόλο των φρεγατών ΜΕΚΟ έχει εκσυγχρονίσει, ενώ έχει παραπέμψει στις ελληνικές καλένδες την προμήθεια των περίφημων κορβετών.
Ωσάν να μην έφταναν όλα αυτά, έχει στείλει -και ορθώς- μία εκ των πλέον αξιόμαχων φρεγατών στην Ερυθρά Θάλασσα και μία ακόμη για εργασίες συντήρησης. Με άλλα λόγια, την ώρα της κρίσης, εμφανιζόμαστε αδύναμοι αλλά και υποχωρητικοί.
Την ίδια στιγμή που η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλει τις απόψεις της επί του πεδίου, η Ελλάδα επιμένει να υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Τούρκου διπλωμάτη κ. Φ. Σινιρλίογλου για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΑΣΕ, του ίδιου ανθρώπου, δηλαδή, ο οποίος κατέθεσε στον ΟΗΕ την επίσημη τουρκική επιστολή με την οποία η Τουρκία διατυπώνει αυτούς τους ανυπόστατους ισχυρισμούς και θεμελιώνει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, εκμεταλλευόμενη τις πολιτικές αναταράξεις τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Γαλλία.
Έτσι, λοιπόν, στα ανοιχτά της Κάσου γινόμαστε σήμερα όλοι μάρτυρες των συνεπειών της πολιτικής του κατευνασμού που τηρεί η Ελλάδα, εσχάτως. Μιας πολιτικής ιστορικά χρεοκοπημένης, η οποία -είναι απολύτως σαφές- επιφυλάσσει τα χειρότερα για τη χώρα μας.
Ν. Γ. Δρόσος
https://www.euro2day.gr/specials/reveille/article/2256068/oi-synepeies-toy-kateynasmoy-sto-aigaio.html
24 Ιουλίου 2024
4.
Προκλητικές δηλώσεις Αγκυρας
με… ευχαριστίες για την Κάσο.
Aναδεικνύοντας εκ νέου τις θέσεις της για την τουρκική υφαλοκρηπίδα και… ευχαριστώντας τις ελληνικές αρχές «για τον σεβασμό τους στη θαλάσσια δικαιοδοσία μας και τη συνεργασία», όπως χαρακτηριστικά λέει, η Αγκυρα διατηρεί την προκλητικότητα που αποτυπώθηκε με τις κινήσεις της στη θαλάσσια περιοχή της Κάσου.
Αναφερόμενες στα όσα συνέβησαν τα τελευταία δύο 24ωρα με τις έρευνες του ιταλικού σκάφους «Ievoli Relume» στην περιοχή και εξελίχθηκαν σε κρίση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (που εντέλει δεν κλιμακώθηκε μετά από διπλωματικό μαραθώνιο), πηγές του τουρκικού υπουργείου Αμυνας τονίζουν:
«Στις 21 Ιουλίου, η Ελλάδα εξέδωσε ανακοινώσεις ναυσιπλοΐας σχετικά με τις εργασίες που θα εκτελούσε το υπό ιταλική σημαία πλοίο R/V IEVOLI RELLUME για την τοποθέτηση καλωδίων, ορισμένες από τις οποίες εισέρχονταν στις Ζώνες Θαλάσσιας Δικαιοδοσίας μας. Για το θέμα αυτό εκδόθηκαν ανακοινώσεις ναυσιπλοΐας με αντιρρήσεις, ενώ δηλώθηκε ότι για την εκτέλεση εργασιών σε περιοχές που υπάγονται στη θαλάσσια δικαιοδοσία της Τουρκίας απαιτείται η λήψη άδειας. Το εν λόγω πλοίο προειδοποιήθηκε να μην εισέλθει στη θαλάσσια δικαιοδοσία της Τουρκίας στις 22 Ιουλίου και εμποδίστηκε από τουρκικά σκάφη».
Συντηρώντας την προκλητική ρητορική και υποστηρίζοντας ότι το πλοίο «εγκατέλειψε την υφαλοκρηπίδα μας», οι ίδιες πηγές σημειώνουν:
«Ως αποτέλεσμα του συντονισμού που έγινε αργότερα, του επετράπη να εκτελέσει εργασίες στις συντεταγμένες που δηλώθηκαν και εγκατέλειψε την υφαλοκρηπίδα μας ολοκληρώνοντας τη δραστηριότητά του υπό τη συνοδεία των πλοίων που ανήκουν στις Ναυτικές μας Δυνάμεις. Οι δραστηριότητες του εν λόγω πλοίου παρακολουθούνται στενά από τα στοιχεία των Ναυτικών μας Δυνάμεων στην περιοχή. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις ελληνικές και ιταλικές αρχές για τον σεβασμό τους στη θαλάσσια δικαιοδοσία μας και τη συνεργασία τους».
Υπενθυμίζεται, όπως έγραφε η «Κ» σε χθεσινό της ρεπορτάζ, η αντίδραση της Τουρκίας, με την αποστολή πολεμικών πλοίων στην περιοχή, σημειώθηκε διότι με βάση την κατατεθειμένη στον ΟΗΕ επιστολή της 18ης Μαρτίου 2020 υποστηρίζει πως η θαλάσσια περιοχή νότια, ανατολικά και νοτιοδυτικά της Κάσου, βρίσκεται εντός των ορίων της τουρκικής υφαλοκρηπίδας.
Βέβαια, την ίδια στιγμή, η Κάσος και η Κάρπαθος καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τη Συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) που υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2020 μεταξύ Αθηνών και Καΐρου.
25/7/2024
https://www.kathimerini.gr/politics/563143375/proklitikes-diloseis-agkyras-me-eycharisties-gia-tin-kaso/F
Ο πρωθυπουργός σε διάλογο που είχε με τους πολιτικούς συντάκτες στους κήπους του προεδρικού μεγάρου, στο περιθώριο της δεξίωσης για τα 50 χρόνια από την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αναφέρθηκε στις διαβουλεύσεις με τις Βρυξέλλες για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τη νέα Ευρωπαική Επιτροπή αλλά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες που ξεκινάνε την Παρακευσή στο Παρίσι.
«Η χώρα θα έχει έναν Επίτροπο και το προνόμιο της επιλογής Επιτρόπου ανήκει αποκλειστικά στη χώρα μας» είπε ο κ. Μητσοτάκης για τις διαβουλεύσεις που είναι σε εξέλιξη με τις Βρυξέλλες και ανέφερε ότι η Αθήνα θα προτείνει ένα πρόσωπο. «Δεν ξέρουμε ακόμα το χαρτοφυλάκιο» προσέθεσε ακόμη.
Ο πρωθυπουργός που θα μεταβεί στο Παρίσι για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων εκτίμησε ότι η ελληνική παρουσία θα είναι επιτυχημένη. «Νομίζω ότι θα πάμε καλά» είπε αναφερόμενος στο τέννις, το πόλο γυναικών αλλά και τους κρίκους…
Directus,24 Ιουλίου, 2024
https://directus.gr/apistefti-topothetisi-mitsotakis-ston-archigo-tou-polemikou-naftikou-gia-tous-tourkous-mas-talaiporisan-ligo-oi-filoi-mas-alla-ola-kala-kamia-sovarotita/
Τι έγινε τελικά με το ιταλικό ερευνητικό Ievoli Relume;
Στενό Κάσου: Στην Κρήτη για ανεφοδιασμό το ερευνητικό πλοίο - Δεν τροφοδοτείται ένταση.
Τί λέει το Μαξίμου για το επεισόδιο στην Κάσο – Προκλητικές αναφορές Ερντογάν για την Θράκη .
ΠΟΛΥ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ
1-Η Navtex που εξέδωσε ο σταθμός Ηρακλείου για τις έρευνες του ιταλικού πλοίου έληγε σήμερα Τετάρτη στις 21:00.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι το πλοίο αποχώρησε χθες βράδυ αφού ολοκλήρωσε τις ερευνητικές του δραστηριότητες.
Οι μόνες που γνωρίζουν αν πράγματι το πλοίο αποχώρησε αφού επιτέλεσε το έργο του είναι οι κυβερνητικές αρχές Ελλάδας και Τουρκίας. Δεν υπάρχει ανεξάρτητη πηγή ενημέρωσης. Αν αποχώρησε υπο την τουρκική πίεση έχουμε φαινόμενο mini Ιμίων. Δεν γρκιζάρεται έδαφος αλλά δικαίωμα.
Θα το μάθουμε απο την Τουρκία αλλά θα είναι αργά.
2.-Το πλοίο πραγματοποιούσε βυθομετρήσεις για πόντιση καλωδίων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας απο Κρήτη σε Κύπρο. Θα πραγματοποιήσει την δεύτερη φάση της αποστολής του;
Αν η Τουρκία δήλωσε κατά τις περίφημες επαφές Μητσοτάκη για εκτόνωση της κρίσης ότι θα αντιδράσει, το έργο δεν θα πραγματοποιηθεί. Οι ανεξάρτητες αρχές ενέργειας Ελλάδας και Κύπρου έχουν συμπεριλάβει ως παράμετρο του έργου τον γεωπολιτικό κίνδυνο. Και αν δεν πραγματοποιηθεί εν τέλει το έργο το μέχρι τότε κόστος θα το πληρώσουν οι πολίτες: Ελλαδίτες και ελληνοκύπριοι.
3.-Η Τουρκία επιδιώκει να εξαρτήσει απολύτως απο αυτήν την Κύπρο. Ήδη έχει κατασκευάσει αγωγό και στέλνει νερό. Αν ελέγξει την Κύπρο και ενεργειακά για ποια λύση και ποια ανεξαρτησία θα μιλάμε.
Για όσους δεν κατάλαβαν η Τουρκία θέλει να συνδεθεί μέσω αυτής το νησί ηλεκτρικά.
4.-Φίλος απο τις Βρυξέλλες μου έλεγε την παραμονή της επίσκεψης Μητσοτάκη στην Κύπρο πως κύριος στόχος της επίσκεψης ήταν να πείσει τους κύπριους να αλλάξουν θέση στο θέμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κρήτης Κύπρου. Η συμμετοχή στις εκδηλώσεις έγινε προσπάθεια να συμπέσει. Την επομένη είδαμε τις εξελίξεις στην Κάσο. Ήταν ένα καλά στημένο σκηνικό; Δεν ξέρω. Πάντως, την πληροφορία του φίλου μου την έθεσα υπόψη συνομιλητών και εδώ (όχι δημοσίως) και μπορούν να το επιβεβαιώσουν, αν χρειαστεί.
Αναμένουμε να δούμε αν το πλοίο συνεχίσει με την πόντιση καλωδίων. Για το αν γκριζαρίστηκε η ΑΟΖ που υπεγράφη με την Αίγυπτο δεν θα το μάθουμε, τουλάχιστον, απο την ελληνική κυβέρνηση.
Αυτή είναι η περήφανη και ισχυρή Ελλάδα των αθηναϊκών κυβερνήσεων. Και αυτοί είμαστε ως λαός. Τα καταπίνουμε όλα. Φθάνει ο φραπές να είναι κρύος.
Είδατε τα λαλίστατα κυβερνητικά ΜΜΕ να αναδεικνύουν το θέμα; (https://www.facebook.com/pantelis.savvidis)
Ποιος θα πληρώσει αν τα τουρκικά πολεμικά εμποδίσουν τη διασύνδεση με Κρήτη; Τι λένε οι αποφάσεις των ρυθμιστών.
(https://www.facebook.com/photo/?fbid=1040765761344401&set=a.555189273235388)