Νέο τοπίο στην Ευρωζώνη
Το τοπίο στην Ευρωζώνη αλλάζει παρά την προσπάθεια της γερμανικής πλευράς να πείσει τους εταίρους της αλλά και τον εαυτό της ότι περιορίζεται στην ταχύτητα προσαρμογής της νέας κυβέρνησης στην Αθήνα, σε αυτό που το Βερολίνο προσδιορίζει ως ευρωπαϊκή κανονικότητα την ώρα που είναι μπροστά μας το χρονοδιάγραμμα αποδόμησής του.
Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης της Αθήνας με τους εταίρους και πιστωτές της, όποια ερμηνεία δοθεί στη συνέχεια από κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ό,τι και να ειπωθεί και να γραφτεί στο Βερολίνο, η συμβιβαστική φόρμουλα θα είναι ό,τι είναι οι δημοσκοπήσεις, η φωτογραφία των συσχετισμών μιας συγκεκριμένης στιγμής. Το τοπίο στην Ευρωζώνη αλλάζει παρά την προσπάθεια της γερμανικής πλευράς να πείσει τους εταίρους της αλλά και τον εαυτό της ότι περιορίζεται στην ταχύτητα προσαρμογής της νέας κυβέρνησης στην Αθήνα, σε αυτό που το Βερολίνο προσδιορίζει ως ευρωπαϊκή κανονικότητα την ώρα που είναι μπροστά μας το χρονοδιάγραμμα αποδόμησής του.
Τέλη Οκτωβρίου στην καγκελαρία και στο υπουργείο Οικονομικών θα θυμούνται με νοσταλγία την Ευρωζώνη του σήμερα στο μέσον του Μαρτίου του 2015, που η πτώση της τιμής του πετρελαίου, η ποσοτική χαλάρωση Ντράγκι αλλά και η αύξηση της ζήτησης στη Γερμανία έδιναν την ψευδαίσθηση ότι τα δύσκολα πέρασαν. Την επόμενη Κυριακή το πρώτο σοκ, η προεξοφλημένη πρωτιά της Λεπέν στον πρώτο γύρο των νομαρχιακών εκλογών στη Γαλλία, με τη διαφοροποίηση από τη «θρησκεία» της δημοσιονομικής λιτότητας να είναι πλέον όρος όχι μόνον πολιτικής επιβίωσης των Ολάντ-Βαλς αλλά προϋπόθεση ομαλής περαίωσης της θητείας του.
Πέμπτη 7/5, το δεύτερο σοκ με τις εκλογές στη Βρετανία και την αναμενόμενη εκτόξευση του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου του Φάρατζ, που είναι πολύ πιθανόν να αναγκάσει τον Κάμερον να δεσμευθεί σε δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στην ΕΕ εντός του 2017. Σεπτέμβριος, εκλογές στην Πορτογαλία, με ήττα για τον πρωθυπουργό Κοέλιο και το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, που δεν σώζονται ούτε με την προφυλάκιση για ξέπλυμα μαύρου χρήματος του πρώην πρωθυπουργού Σόκρατες ούτε και με το success story της επιστροφής στις αγορές. Τέλος τον Οκτώβριο, πρωτιά του Podemos και ήττα όχι μόνον του Ραχόι και του Λαϊκού Κόμματος αλλά και της φόρμουλας του κρυφού, ανεπίσημου αλλά συνθλιπτικού μνημονίου που συνομολόγησε η Μαδρίτη με το Βερολίνο με την ελπίδα ότι η απόκρυψη θα μειώσει το κόστος και την ταπείνωση της διάσωσης που επεβλήθη σε Αθήνα, Δουβλίνο και Λισαβόνα.
Σαν να μην έφθαναν τα παραπάνω, ήλθε η αθώωση του Μπερλουσκόνι από το Ανώτατο Δικαστήριο για αποπλάνηση ανηλίκου, που ανοίγει σε μια κρίσιμη για την Ιταλία και την Ευρωζώνη στιγμή τον δρόμο της επιστροφής του στην πολιτική. Ο Καβαλιέρε θα σκηνοθετήσει μια δεύτερη, μετά την αθωωτική απόφαση, δικαίωση - πολιτική αυτή τη φορά. Την ώρα που το 40% των συμπολιτών του είναι υπέρ της επιστροφής στη λιρέτα, την ώρα που το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Γκρίλο ζητά αποχώρηση από την Ευρωζώνη, μια επιλογή που προσυπογράφει η Λέγκα του Βορρά, με τον ηγέτη της Σαλβίνι να εκφωνεί λόγους στο Παλέρμο και στη Νάπολη κατά του Βερολίνου και υπέρ της λιρέτας, ο Μπερλουσκόνι στην ηγεσία της Φόρτσα Ιτάλια θα προβάλει πρώτον την αποπομπή του με παρέμβαση Μέρκελ-Σαρκοζί τον Νοέμβριο του 2011 και δεύτερον την αποτυχία των διαδόχων του να υλοποιήσουν το στοίχημα «διαρθρωτικές αλλαγές και ανάπτυξη». Τα παραπάνω προκαλούν νευρικότητα και ανασφάλεια στο Βερολίνο, καθώς όλοι στις όχθες του ποταμού Σπρέε καταλαβαίνουν ότι πέφτουν τίτλοι τέλους για τη γερμανική Ευρωζώνη.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
15-3-2015
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64155981
