Γερμανική παράλυση - Γαλλική αντεπίθεση.
Γερμανική παράλυση - Γαλλική αντεπίθεση.
Από τη μια, οι σπασμωδικές προσπάθειες Γερμανών ιθυνόντων να ακουστούν στο διεθνές προσκήνιο, με το βλέμμα όμως πρωτίστως στραμμένο στην εσωτερική τους πολιτική σκηνή. Και από την άλλη η πολύ πιο φιλόδοξη προσπάθεια του Εμανουέλ Μακρόν να αναδειχθεί σε ένα είδος "προέδρου της Ευρώπης”.
Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας και πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών Άνεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ πρότεινε πρόσφατα την ανάπτυξη διεθνούς δύναμης (με συμμετοχή και Γερμανών στρατιωτών) στην "ασφαλή ζώνη” που επιθυμεί η Άγκυρα στην βορειοανατολική Συρία. Η πρότασή της προκάλεσε νευρικότητα στους ατλαντικούς συμμάχους, αποκρούσθηκε από τη Μόσχα που αναρωτήθηκε ποιο θα ήταν το διεθνές πλαίσιο νομιμοποίησης αυτής της αποστολής και σχεδόν χλευάσθηκε από τον Σοσιαλδημοκράτη συνάδελφό της Χέικο Μάας, τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας. Όπως αποκαλύφθηκε, επρόκειτο για μία πρόταση που η υπουργός Άμυνας δεν είχε συνεννοηθεί με την Άγκελα Μέρκελ, την οποία και φιλοδοξεί να διαδεχθεί στην καγκελαρία.
Ο Όλαφ Σολτς, πάλι, με άρθρο του στους Financial Times πρότεινε έναν συμβιβασμό με το Παρίσι και τις Βρυξέλλες στο ζήτημα της τραπεζικής ενοποίησης, με την υπό όρους συγκατάθεση του Βερολίνου στη δημιουργία ενός μηχανισμού ασφάλισης καταθέσεων. Ούτε και αυτή η πρόταση τελούσε εν γνώσει της καγκελαρίου Μέρκελ και μετ' ου πολύ προκάλεσε την εξέγερση των προερχόμενων από τη Χριστιανοδημοκρατία ομοσπονδιακών υπουργών. Οι πάντες ερμήνευσαν την πρωτοβουλία του Σοσιαλδημοκράτη υπουργού Οικονομικών στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να γοητεύσει την κομματική του βάση ενόψει της εκλογής προέδρου του SPD στα τέλη του μηνός.
Η ίδια η Άγκελα Μέρκελ έχει επίσης βρεθεί βαλλόμενη, τόσο από την Ανεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ όσο και από τους Σοσιαλδημοκράτες, μετά την βαρύνουσας σημασίας κίνησή της να ανάψει το πράσινο φως στην ανάπτυξη δικτύων κινητής τηλεφωνίας πέμπτης γενεάς στη Γερμανία από τον κινεζικό κολοσσό Huawei που κατεξοχήν τίθεται στο στόχαστρο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αντιθέτως, ο Μακρόν μοιάζει να κερδίζει την παράσταση, όπως δείχνουν οι δύο "ηγεμονικές” χειρονομίες του της τελευταίας εβδομάδας: οι επαφές του με τον Σι Τζινινγκ στην Κίνα και η πολυσυζητημένη ήδη συνέντευξή του στο βρετανικό περιοδικό Economist.
Και μόνο το γεγονός ότι ο Γάλλος πρόεδρος παρέστη στη συνυπογραφή (την οποία ο ίδιος είχε σπεύσει να προαναγγείλει) της συμφωνίας Ε.Ε.-Κίνας για τα προϊόντα ονομασίας προέλευσης είναι μεστό συμβολισμών. Πόσο μάλλον που ο ένοικος των Ηλυσίων μετέβη στην Άπω Ανατολή με οιονεί πανευρωπαϊκή συνοδεία, που περιλάμβανε τον νέο Επίτροπο Εμπορίου Φίλ Χόγκαν και την Γερμανίδα υπουργό Παιδείας, Άνια Κάρλιτσεκ, ενώ κατά τις συνομιλίες του με τον Κινέζο ηγέτη τόνισε, όπως είπε, "την επιθυμία οικοδόμησης μιας ισχυρότερης ευρωπαϊκής κυριαρχίας”, προς όφελος και των συνομιλητών της στη διεθνή σκηνή.
Προς το παρόν, η συμφωνία για τα ευρωπαϊκή προϊόντα ονομασίας προέλευσης (κατά το ένα τέταρτο γαλλικά) δίνει συνέχεια στις επιτυχίες της Ε.Ε. στις πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες και προκαταλαμβάνει στο συγκεκριμένο ζήτημα, το όποιο ντηλ προκύψει μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον.
Ακόμη πιο ηχηρά ήταν όμως τα μηνύματα του Μακρόν από στηλών του Economist. Ο Γάλλος πρόεδρος επέμεινε στην ιδέα μίας "κυρίαρχης” Ευρώπης, στον αμυντικό, διπλωματικό και τεχνολογικό τομέα, η οποία θα κινηθεί περισσότερο φιλόδοξα στους τομείς που όλως τυχαίως καλύπτει το χαρτοφυλάκιο του Γάλλου επιτρόπου στη νέα Κομισιόν, θα εγκαταλείψει "συζητήσεις του περασμένου αιώνα”, λ.χ. για τον περιορισμό των ελλειμμάτων στο 3% και του κοινοτικού προϋπολογισμού στο 1% του ΑΕΠ και θα πάψει να αντιμετωπίζει την πολιτική γειτονίας προς την περιφέρειά της αποκλειστικά με όρους διεύρυνσης, την ώρα μάλιστα που κωλυσιεργεί σε στοιχειώδη μέτρα εμβάθυνσης.
Κατά τον Μακρόν, η Ε.Ε. έχασε τον προορισμό της προσχωρώντας σε αντιλήψεις "τέλους της Ιστορίας”, όπου η ίδια δεν είναι παρά μία κοινή αγορά υπό την ομπρέλα προστασίας των ΗΠΑ, ενώ παραμελεί τους τομείς αιχμής και αποδυναμώνει τα κοινωνικά μεσοστρώματά της. Όμως, με την στροφή Ομπάμα προς τον Ειρηνικό και πολύ περισσότερο με την ανάδυση του Τραμπ και την "συναλλακτική” αντίληψή του περί συμμαχιών, η "ομπρέλα” έπαψε να είναι δεδομένη. Η αμοιβαία συνδρομή του άρθρου 5 του Ατλαντικού Χάρτη τίθεται εν αμφιβόλω και μετά και τις μονομερείς κινήσεις της Τουρκίας στη Συρία δεν μπορούμε παρά να θεωρούμε το ΝΑΤΟ "εγκεφαλικά” νεκρό. Αντίθετα, κοινές προκλήσεις, όπως λ.χ. του ριζοσπαστικού Ισλάμ, επιβάλλουν έναν μακροχρόνιο και δίχως αυταπάτες διάλογο με τη Ρωσία, εφόσον και αυτή δεν θέλγεται από την προοπτική να καταλήξει βασάλος της Κίνας.
Η στροφή προς μία περισσότερο "στρατηγική”, "πολιτική” και "αλληλέγγυα” Ευρώπη την οποία οραματίζεται ο Μακρόν, δεν είναι άσχετη βεβαίως προς τα όσα εντυπωσιακά ανέφερε ο ένοικος των Ηλυσίων στην φετινή ομιλία του προς τους Γάλλους πρεσβευτές ανά τον κόσμο περί της βαθιάς και ιστορικής αλλαγής που συντελείται στους διεθνείς συσχετισμούς, το μαρτυρούμενο τέλος της Δυτικής ηγεμονίας και την "έλλειψη πολιτικής φαντασίας” της ευρωπαϊκής πλευράς.
Κυρίως, όμως, το "μανιφέστο Μακρόν” συνιστά επίθεση, έστω και όχι ολομέτωπη, στην ανέμπνευστη και μυωπικά ιδιοτελή πολιτική της Γερμανίας.
Του Κώστα Ράπτη
9/11/2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει στα παρασκήνια της Ευρώπης.
1.
Κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει στα παρασκήνια της Ευρώπης.
Είναι αδιανόητα, για Ευρωπαϊκή δύναμη του μεγέθους της Γαλλίας, αυτά που είπε ο πρόεδρος Μακρόν για το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες του Τράμπ.
Ως γνωστόν ο γάλλος πρόεδρος μίλησε για εγκεφαλικό θάνατο του ΝΑΤΟ και αναρωτήθηκε για τη χρησιμότητά του. Μάλλον, το θεωρεί περιττό αφού υποστηρίζει ότι πρέπει να επανεκτιμήσουμε την πραγματικότητα αυτού του ΝΑΤΟ υπό το πρίσμα της δέσμευσης των Ηνωμένων Πολιτειών. ΟΙ ΗΠΑ μας γύρισαν την πλάτη, είπε.
Ο Μακρόν είπε πολλά σημαντικά αλλά δύο από τα σπουδαιότερα είναι ότι αναρωτήθηκε για τη σημασία του άρθρου 5 του Ατλαντικού Συμφώνου που προβλέπει τη συνδρομή της Συμμαχίας σε μέλος της που δέχεται επίθεση και το ρόλο των ΗΠΑ σ αυτό.
«Τι θα κάνουμε αν οι συριακές δυνάμεις επιτεθούν στις τουρκικές στο συριακό έδαφος», ρώτησε, εύλογα, ο Μακρόν.
Σύμφωνα με το άρθρο 5 το ΝΑΤΟ πρέπει να υποστηρίξει την Τουρκία. Αλλά, ο Ερντογάν εισέβαλε στη Συρία με άδεια και συνεννόηση, μόνο, από ΗΠΑ και Ρωσία. Περιφρόνησε την Ευρώπη η οποία τον συντηρεί οικονομικά. Για ποιο λόγο η Γαλλία, που δεν ρωτήθηκε, πρέπει να συνδράμει στην Τουρκία η οποία εισέβαλε σε μια περιοχή που διακυβεύονται γαλλικά συμφέροντα;
Το περίφημο άρθρο 5 έχει και μια ελληνική διάσταση. Με αμερικανική παρότρυνση ο ανεκδιήγητος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, την περίοδο της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, Γιόζεφ Λούνς έδωσε μια ερμηνεία σύμφωνα με την οποία το άρθρο δεν ενεργοποιείται αν μια χώρα του ΝΑΤΟ επιτεθεί σε μιαν άλλη. Δηλαδή, το άρθρο 5 δεν έχει καμιά σημασία για την Ελλάδα αφού η μόνη απειλή που δέχεται είναι η ΝΑΤΟϊκή Τουρκία.
Η άλλη διάσταση που έθεσε ο Μακρόν είναι ο αμερικανικός πατερναλισμός. Η Αμερική του Τράμπ «παρέχει» στην Ευρώπη γεωπολιτική υποστήριξη και ζητά οτιδήποτε έχει να κάνει με αγορά εξοπλισμού να προμηθεύεται από αμερικανική εταιρεία.
Η Γαλλία δεν υπέγραψε κάτι τέτοιο είπε ο Μακρόν.
Η Ευρώπη περιέρχεται σε μια γελοιοποίηση σε ό,τι αφορά τη γεωπολιτική της υπόσταση και αυτό δεν περνά απαρατήρητο από το γάλλο πρόεδρο. Δεν είναι θέμα, απλώς, ιστορικής αξιοπρέπειας αλλά και πρακτικής ουσίας. Αν δεν μπορέσει η Ευρώπη να υποστηρίξει στρατιωτικά τα συμφέροντά της θα υποστεί περαιτέρω οικονομική καθίζηση. Δεν θα διαδραματίζει κανέναν ρόλο όχι παγκόσμιο αλλά ούτε καν στην περιοχή της.
Ο Μακρόν δέχθηκε κριτική και από τη Μέρκελ και από τον αμερικανό υπουργό εξωτερικών. Η κριτική ήταν, μάλλον, ήπια.
Οι αμερικανοί δεν μπορούν να ζητούν τα πάντα παρέχοντας αέρα, όπως συνέβη π.χ. με τη Σαουδική Αραβία με την επίθεση drones που δέχθηκε χωρίς καμιά αμερικανική αντίδραση (μόνο λεκτική) παρά τις εγγυήσεις ασφαλείας που η Ουάσιγκτον παρείχε στο Ριάντ.
Ούτε και να συμπεριφέρεται προδοτικά προς τους συμμάχους της, όπως συνέβη με τους Κούρδους στη Συρία.
Έρχεται η ώρα που όλα πληρώνονται. Η Αμερική του Τράμπ έχει γίνει αναξιόπιστη δύναμη και μια αναξιόπιστη δύναμη- μάλιστα υπερδύναμη- έρχεται η ώρα που πληρώνει το τίμημα.
Υπάρχει, όμως, και μια ευρωπαϊκή διάσταση στη συνέντευξη του Μακρόν. Η Γαλλία- και ο Μακρόν προσωπικά- βγαίνουν μπροστά διεκδικώντας την ηγεσία της Ευρώπης.
Η βρετανική έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από τη μια και η αποχώρηση της Μέρκελ από την πολιτική σκηνή από την άλλη, αναδεικνύουν τον Μακρόν σε αδιαμφισβήτητο ηγέτη της Ένωσης, όπως λέει και ο εμβληματικός αμερικανός αναλυτής Ρίτσαρντ Χάας στο Project Syndicate.
Η ηγεσία της Ευρώπης, όμως, προϋποθέτει και οικονομική δυνατότητα διαχείρισης της Ένωσης. Έχει τέτοια δυνατότητα η Γαλλία;
Ναι, λέει το Bloomberg. «Μετά από χρόνια ανεπιτυχούς αναμέτρησης με την οικονομικά πανίσχυρη Γερμανία, η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν μπορεί επιτέλους να υπερηφανεύεται. Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης φαίνεται ότι αρχίζει να ξεπερνά τη γείτονά της με εντυπωσιακά αποτελέσματα».
Μήπως η άρνηση του Μακρόν να δεχθεί στην Ένωση Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία, δύο, ακόμη, προβληματικές, υπο γερμανική επιρροή χώρες έχει να κάνει με την ανάληψη από τη Γαλλία της πρωτοκαθεδρίας της Ένωσης;
Κάτι πολύ σοβαρό τεκταίνεται στα ευρωπαϊκά παρασκήνια για τα οποία και η Ελλάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη.
Η είσοδος της Ελλάδας στην- τότε- ΕΟΚ- έγινε για τρείς λόγους: θεσμικούς, οικονομικούς και ασφάλειας.
Οι θεσμικοί ως ένα βαθμό επιτεύχθηκαν, στους οικονομικούς σερνόμαστε με δυσκολία. Ήρθε η ώρα η Ελλάδα να υποστηρίξει μια νέα αρχιτεκτονική ευρωπαϊκής ασφάλειας. Αν θέλουν οι ΗΠΑ να είναι μέρος αυτής της αρχιτεκτονικής ευχαρίστως. Αλλά με σαφώς προσδιορισμένο ρόλο που δεν θα είναι πρωταρχικός. Την ευθύνη θα έχει η ίδια η Ευρώπη για να υποστηρίξει τα συμφέροντά της.
Η Αμερική του Τράμπ είναι πολύ μακρυά και προτιμά να κάνει τις δουλειές της με ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπως η Τουρκία του Ερντογάν και όχι η Ευρώπη ως σύνολο. Άλλωστε, στον Ερντογάν μοιάζει περισσότερο ο αμερικανός πρόεδρος.
Είναι καιρός η Ευρώπη να σηκώσει το ανάστημά της. Και να σταματήσει να έχει τον υποτιμητικό τίτλο του junior partner.
Η Ευρώπη μπορεί. Οι οιωνοί είναι αίσιοι.
Η Ελλάδα να συνεχίσει τη συνεργασία της με τις ΗΠΑ αλλά να δώσει μεγαλύτερη βάση στην ευρωπαϊκή άμυνα.
του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
http://www.anixneuseis.gr/%ce%ba%ce%ac%cf%84%ce%b9-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%cf%83%ce%bf%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8c-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%ba/
8/11/2019
/Φωτογραφία: Hector Retamal/Pool Photo via AP
2.
O Μακρόν πέτυχε ένα θαύμα - Η Γαλλία αποκαθηλώνει οικονομικά τη Γερμανία και ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Μετά από χρόνια ανεπιτυχούς αναμέτρησης με την οικονομικά πανίσχυρη Γερμανία, η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν μπορεί επιτέλους να υπερηφανεύεται.
Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης φαίνεται ότι αρχίζει να ξεπερνά τη γείτονά της με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Αυτό φαίνεται, σύμφωνα με το Βlοomberg, να οφείλεται στην πολιτική μείωσης των φόρων αλλά και σε μικρότερη εξάρτηση από τις εξαγωγές. Αντικατοπτρίζει, επίσης, τα πρόωρα οφέλη από τις μεταρρυθμίσεις του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν που αποσκοπούν στη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη.
Οι μεταρρυθμίσεις που απέδωσαν καρπούς
Επιπλέον, είναι απόδειξη ότι επίκειται συνέχεια μετά τις ισχυρές επιχειρηματικές επενδύσεις που απολαμβάνει πλέον η Γαλλία λόγω των περικοπών στους εταιρικούς φόρους του Μακρόν, αλλά και την αύξηση της απασχόλησης μετά τις αλλαγές στον εργατικό νόμο. Ο ρυθμός δημιουργίας θέσεων εργασίας είναι τόσο γρήγορος που ο επικεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας της Γαλλίας, Olivier Garnier, τον περιγράφει ως «αξιοσημείωτο». «Σε ό,τι αφορά τις οικονομικές πολιτικές, συγχαίρουμε τη Γαλλία», δήλωσε ο Florian Hense της Berenberg. «Είτε πρόκειται για τη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 2000, είτε για τη Γαλλία, η αγορά εργασίας αποτελεί “κλειδί” σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας», ανέφερε.
Η αφύπνιση της γαλλικής οικονομίας, την ώρα που η Γερμανία διολισθαίνει προς την ύφεση, θα μπορούσε να έχει ευρύτερες πολιτικές συνέπειες για την Ευρώπη, παρέχοντας στον Μακρόν πολιτικό κεφάλαιο για να προωθήσει την ατζέντα του. Αυτό περιλαμβάνει μια πιο ενεργή βιομηχανική πολιτική και το «κτίσιμο» μιας οικονομίας που θα ανταγωνισθεί τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Η επιτυχία του Μακρόν
Ο Γάλλος ηγέτης έχει ήδη στο ενεργητικό του μια επιτυχία σε σχέση με τη συμφωνία για τον προϋπολογισμό της ζώνης του ευρώ, αν και πολύ μικρότερη από τις αρχικές του φιλοδοξίες. Αλλά το Παρίσι χαίρει πια τόσης εμπιστοσύνης, που οι Γάλλοι αξιωματούχοι δεν φοβούνται πλέον να νουθετούν τη Γερμανία σχετικά με την εθνική δημοσιονομική πολιτική της.
Το τρίτο τρίμηνο, η οικονομία παρουσίασε βελτίωση κατά 0,3%, με την εγχώρια ζήτηση να αποτελεί βασικό παράγοντα. Η Γαλλία προσελκύει ένα αυξανόμενο μερίδιο των ξένων επενδύσεων και οι υφιστάμενες επιχειρήσεις διατηρούν επίσης τις δαπάνες τους, καθώς είναι λιγότερο εκτεθειμένες από ό, τι οι Γερμανοί στο παγκόσμιο εμπόριο.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος Gilles Moec λέει, στην Axa, ότι η υπερβολικά χαλαρή νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μπορεί επίσης να συμβάλει στη σχετική ισχύ των γαλλικών επενδύσεων, η οποία χρηματοδοτείται κυρίως από δανεισμό, σε αντίθεση με τη Γερμανία. Σε μια εποχή με χαμηλά επιτόκια, είναι μια στρατηγική που θα μπορούσε επίσης να αποδώσει μακροπρόθεσμα. «Εκτός από την κυκλική στήριξη, η ανθεκτικότητα στις επενδύσεις συμβάλλει επίσης σε αξιοπρεπείς προοπτικές για δυνητική ανάπτυξη», ανέφερε.
«Αγκάθια» το Δημόσιο, το χρέος και η ανεργία
Βέβαια, ακόμη και αν η Γαλλία διανύσει μια πιο φωτεινή περίοδο στην οικονομία της, εξακολουθεί να έχει δρόμο για να μπορέσει πραγματικά να ξεπεράσει τη Γερμανία. Ένας τεράστιος και δαπανηρός δημόσιος τομέας θέτει εμπόδια στη γαλλική ανθεκτικότητα, με την κυβέρνηση να δαπανά το 56% της ετήσιας οικονομικής παραγωγής σε σύγκριση με το 45% στη Γερμανία.
Ως αποτέλεσμα, το δημόσιο χρέος της Γαλλίας κινείται κοντά στο 100% του ΑΕΠ. Επίσης, τα ποσοστά της ανεργίας μπορεί να μειώνονται, αλλά είναι ακόμα πάνω από διπλάσια αυτών της Γερμανία. Η γαλλική κυβέρνηση επισημαίνει την ποιότητα των θέσεων εργασίας ως σημάδι των μεταρρυθμίσεων.
Το μερίδιο των νέων θέσεων εργασίας με σταθερές, μόνιμες συμβάσεις αυξάνεται από τότε που ο Μακρόν άλλαξε τους νόμους που οι αποθάρρυναν τις εταιρείες σε προσλήψεις. Η κυβέρνηση τροφοδοτεί επίσης ένα ευνοϊκότερο περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, καθώς κόβει τους φόρους περιουσίας και τον εταιρικό φόρο. Οι επενδύσεις αυξάνονται και ο αριθμός των νεοϊδρυθεισών εταιρειών έχει αυξηθεί σε επίπεδα ρεκόρ από την εκλογή του Μακρόν.
https://www.iefimerida.gr/kosmos/
thayma-makron-gallia-nea-atmomihani-tis-eyropis
8/11/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η γερμανική "έκπληξη"(;) για την τραπεζική ενοποίηση. Όλαφ Σολτς, υπουργός Οικονομικών: "Η ανάγκη εμβάθυνσης και ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής τραπεζικής ένωσης είναι αναμφισβήτητη. Μετά από χρόνια συζήτησης, το αδιέξοδο πρέπει να λήξει. Ως εκ τούτου, καλώ την ΕΕ να δράσει τώρα για την ενίσχυση της κυριαρχίας της Ευρώπης σε έναν ολοένα και πιο ανταγωνιστικό κόσμο"
Το «κρυφό» σχέδιο του Βερολίνου πίσω από την εγγύηση των καταθέσεων.
Αποστάσεις Μέρκελ από Μακρόν:
«Το ΝΑΤΟ είναι κεντρικός πυλώνας της άμυνάς μας» (10/11/2019)
* * *
Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του blogger. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται.