Genocide...

Οι αντίπαλοι της Γάζας και οι αυταπάτες τους

Στη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντας των Παλαιστινίων (2000-2005) βρισκόμουν στον τηλεοπτικό σταθμό της Χεζμπολάχ στη Βηρυτό παρακολουθώντας την κηδεία ενός μαχητή που είχε σκοτωθεί στη Γάζα. Τα τηλεοπτικά πλάνα έδειχναν πλήθη οπλισμένων ανδρών της Χαμάς και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης να πυροβολούν συνεχώς στον αέρα θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τιμήσουν τον τελευταίο τους «μάρτυρα». Ενας Λιβανέζος, μέλος της Χεζμπολάχ, που καθόταν δίπλα μου και είχε λάβει μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Ισραηλινών, κουνούσε με νόημα το κεφάλι του.

Τον ρώτησα τι σκεφτόταν και μου απάντησε: «Η Χαμάς προσπαθεί να υψώσει το παράστημά της εναντίον των Ισραηλινών αλλά...χάνουν τις σφαίρες τους.Πυροβολούν στον αέρα αντί να στοχεύσουν κατά του Ισραήλ».

Ο ίδιος πίστευε ότι αυτό που έλειπε από τη Χαμάς ήταν η σιδερένια πειθαρχία και η αυτοπεποίθηση που χαρακτήριζε τη Χεζμπολάχ. Κάτι που αναγκάστηκε τελικά να παραδεχθεί ο ισραηλινός στρατός όταν επιτέθηκε κατά του Νοτίου Λιβάνου το 2006. Τα όπλα, μου είπε, είναι για τους πολέμους και όχι παιχνίδι για τις κηδείες. Η Γάζα δεν είναι Νότιος Λίβανος και αυτό θα έπρεπε να το θυμούνται και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές της σημερινής αιματοχυσίας. Η Χαμάς δεν είναι Χεζμπολάχ, όπως και η Ιερουσαλήμ δεν είναι Βηρυτός. Δεν μπορεί λοιπόν ο ισραηλινός στρατός να επιχειρεί σήμερα να πάρει εκδίκηση για την αποτυχία του 2006 στον Λίβανο επιτιθέμενος στη Χαμάς και βομβαρδίζοντας τη Γάζα.

Ασφαλώς η Χεζμπολάχ δεν πέτυχε τη «νίκη που προήλθε από τον Θεό», όπως η ίδια υποστήριζε πριν από δύο χρόνια. Οδηγώντας στους δρόμους του Νοτίου Λιβάνου ανάμεσα στα κατεστραμμένα κτίρια από τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών- οι οποίοι είχαν προκαλέσει τότε χιλιάδες θύματα μεταξύ των Λιβανέζων, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν άμαχοιη εντύπωση που σχημάτισα δεν ήταν αυτή της «νίκης», θεόσταλτης ή μη.

Ωστόσο ούτε και η άλλη πλευρά κέρδισε καθώς η Χεζμπολάχ εκτόξευσε χιλιάδες ρουκέτες και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, επιτυγχάνοντας μάλιστα σχεδόν να βυθίσει ένα πολεμικό πλοίο του Ισραήλ. Η Χαμάς αντίθετα δεν διαθέτει αντίστοιχης δυναμικότητας οπλοστάσιο. Επιπλέον δεν έχει την αυτοπειθαρχία ενός οργανωμένου στρατού. Η συγκεκριμένη παλαιστινιακή οργάνωση, όπως και όλες οι άλλες, πλήττεται στο εσωτερικό της από την κατασκοπεία που δρα είτε για λογαριασμό της Παλαιστινιακής Αρχής είτε κατ΄ εντολήν Ισραηλινών. Το Ισραήλ σκοτώνει τον ένα ηγέτη της Χαμάς μετά τον άλλον κάνοντας λόγο για «στοχευμένους θανάτους», κάτι που δεν θα κατάφερναν, όπως άλλωστε ομολογούν, χωρίς «βοήθεια εκ των έσω». Η Χαμάς έχει χάσει σχεδόν 200 άνδρες της μέσα σε λίγες ημέρες αεροπορικών επιθέσεων, όσες ήταν οι απώλειες της Χεζμπολάχ σε 34 ημέρες επιθέσεων το 2006. Αυτό σίγουρα λέει πολλά για τις προφυλάξεις που παίρνουν τα μέλη της οργάνωσης.

Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ δεν έχει ποτέ καταφέρει να κερδίσει πόλεμο μέσα σε κατοικημένη περιοχή μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ το 1967. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ο στρατός, φημισμένος άλλοτε για την «ακρίβεια» των οπλικών του συστημάτων, έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε στράτευμα «τρίτης κατηγορίας». Η εισβολή στον Λίβανο το 1978 ήταν μια αποτυχία, όπως και η επόμενη, το 1982. Ομοίως, οι βομβαρδισμοί το 1993 και το 1996 στον Λίβανο και ο πόλεμος του 2006 έδειξαν κάτι περισσότερο από ερασιτεχνισμό ως προς τους στρατιωτικούς χειρισμούς. Αν τα στρατεύματα των Αράβων δεν έμοιαζαν περισσότερο με ανοργάνωτο όχλο από όσο τα αντίστοιχα των Ισραηλινών, τότε το κράτος του Ισραήλ θα κινδύνευε πραγματικά από τους γείτονές του. Η αλήθεια που ισχύει και για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές στη Μέση Ανατολή είναι ότι πάσχουν από συλλογικές αυταπάτες. Η υπόσχεση του Ισραήλ για «πάταξη της τρομοκρατίας» απεδείχθη επανειλημμένα- στοχεύοντας εναντίον της ΡLΟ, της Χεζμπολάχ, της Χαμάς, της ισλαμικής Τζιχάντ, είτε άλλων οργανώσεων του Ιράνψευδής. «Πόλεμο μέχρις εσχάτων» έχει υποσχεθεί για τη Λωρίδα της Γάζας ο ισραηλινός υπουργός Αμυνας Εούντ Μπαράκ χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ωστόσο είναι δύσκολο να υπολογιστεί η έκβαση του πολέμου. Αν το Ισραήλ συνεχίσει την εξαιρετικά δαπανηρή- και όλοι ξέρουμε ποιος πληρώνει αυτό το κόστοςαεροπορική επιδρομή εναντίον της Γάζας, τότε αυτή θα εξελιχθεί σε πρωτοφανή αιματοχυσία. Κάποιο σχολείο ή νοσοκομείο θα βρεθεί στο στόχαστρο σκορπίζοντας τον θάνατο σε δεκάδες αμάχους. Οσο για τη Χαμάς- η οποία δεν έχει παραδεχθεί ότι σκότωσε την περασμένη εβδομάδα με δικές της ρουκέτες δύο ανήλικες Παλαιστίνιες- θα συνεχίσει να επωφελείται με κυνισμό από τη δυστυχία μιλώντας για «εγκλήματα πολέμου» και «γενοκτονία». Ασφαλώς οι πιο σώφρονες μπορούν να αποτρέψουν την καταστροφή. Αμφιβάλλω όμως αν θα το κάνουν.

(BHMA-Kείμενο του Robert Fisk - 3/1/ 2009)

Η προσθήκη εικόνων στο κείμενο έγινε με ευθύνη του IVOS 2