Ε.Ε.κατά Ελλάδας:Επιβολή μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης(Δύο ....μέτρα και δύο σταθμά).
Όχι με κατεβασμένα χέρια
Ο Θ. ΡΟΥΖΒΕΛΤ είχε πει κάποτε πως «όταν είναι να αποφασίσεις, το καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις το σωστό, το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις λάθος, ενώ το χειρότερο όλων είναι να μην κάνεις τίποτα».
Δυστυχώς για τη χώρα, η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να περιορίσει τις πιέσεις και να διευρύνει τα χρονικά περιθώρια εφαρμογής των μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης που εισηγήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
*Η Επιτροπή κινεί τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος για τέσσερις χώρες (Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία), των οποίων το δημόσιο έλλειμμα το 2008 υπερέβη το 3% του ΑΕΠ. Ομως, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται με το χειρότερο δυνατό τρόπο, αφού εξισώνεται με την Ιρλανδία (η οποία έχει συγκριτικά διπλάσιο έλλειμμα), υποχρεούμενη να λάβει από φέτος μέτρα λιτότητας, ενώ σε Ισπανία και Γαλλία επιτρέπεται να ξεκινήσουν την προσαρμογή τους από το 2010 επειδή βρίσκονται ήδη σε ύφεση.
*Το βασικό επιχείρημα του επίτροπου κ. Αλμούνια είναι ότι (α) η ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι υψηλότερη από τον κοινοτικό μέσο όρο, (β) τις πιέσεις ασκούν οι αγορές με την αύξηση του κόστους δανεισμού της Ελλάδος και όχι η Επιτροπή και (γ) οι αρχηγοί κρατών συμφώνησαν το περασμένο Δεκέμβριο στη σύνοδο κορυφής πως «το Σύμφωνο Σταθερότητας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του δημοσιονομικού πλαισίου»...Το βασικό αντι-επιχείρημα της κυβέρνησης: κανένα! Φάγαμε ξύλο και, μάλιστα, με κατεβασμένα χέρια.
*Φανταστείτε τώρα μία χώρα της οποίας η ανάπτυξη ήταν στη κλίμακα 1 και κατόρθωσε τον επόμενο χρόνο να την αυξήσει στο επίπεδο 2. Η χώρα αυτή αύξησε το ΑΕΠ της 100%. Υποθέσατε, επίσης, πως μία άλλη χώρα ήταν στο επίπεδο 99 και ανέβηκε ένα σκαλοπάτι φθάνοντας το 100 το ίδιο διάστημα. Η χώρα αυτή αύξησε το ΑΕΠ της κατά 1% μόλις. Ομως, ποιος ανεγκέφαλος θα τολμούσε να ισχυριστεί πως η οικονομία της δεύτερης χώρας (98% πιο αναπτυγμένη από την πρώτη) βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την πρώτη επειδή είχε χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης; Τι μετρά περισσότερο, το επίπεδο ανάπτυξης ή η ετήσια μεταβολή του; Φυσικά, το παράδειγμα είναι φανταστικό και σκόπιμα ακραίο. Ομως, ακόμη και οι πραγματικές διαφορές είναι εύγλωττες : το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα είναι 8% χαμηλότερο αυτού της Ισπανίας, 11% χαμηλότερο αυτού της Γαλλίας και 15% μικρότερο αυτού της Ε.Ε.-15.
*Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν υπερασπίστηκε τα δίκαια της χώρας. Παρότι τα επιχειρήματα αφθονούν. Πρώτο απ' όλα οι πρόσφατες κοινωνικές αναταραχές, οι οποίες κατέδειξαν την εύθραυστη κοινωνική βάση της οικονομίας φοβίζοντας όλη την Ευρώπη. Πώς, αλήθεια, ξεχάστηκαν; Δεύτερο, οι υψηλές αμυντικές δαπάνες που στην Ελλάδα φθάνουν το 4-5% του ΑΕΠ, όταν στην Ισπανία είναι 1,2% και στη Γαλλία 2,6%. Πόσο θα άρεσε στους ευρωπαίους συμμάχους μας εάν για δημοσιονομική εξυγίανση περικόπταμε κατά 80% τις νέες εξοπλιστικές παραγγελίες που μας προμηθεύουν;
*Ακόμη, το Σύμφωνο Σταθερότητας περιλαμβάνει το άρθρο 119 που επιτρέπει στις χώρες-μέλη που αντιμετωπίζουν κρίση ισοζυγίου πληρωμών να ενισχυθούν με περιορισμένες πιστώσεις από την Ε.Ε. Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (-14% του ΑΕΠ έναντι -10% της Ισπανίας, -1% της Γαλλίας και -0,3% της Ε.Ε.27) και είναι η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει κρίση δικαιούμενη βοηθείας... με βάση το Σύμφωνο Σταθερότητας. Τέλος, οι πιέσεις των αγορών αποδεικνύουν ότι αδύναμος κρίκος είναι η Ελλάδα. Αντί ο Αλμούνια να επικαλείται την ισχυρότερη ελληνική ανάπτυξη, καλά θα έκανε να προωθούσε την έκδοση ευρωομολόγων για τη θωράκιση των αδύναμων Ελευθεροτυπία-22/2/2009- Κ. ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗΣ
Ο Θ. ΡΟΥΖΒΕΛΤ είχε πει κάποτε πως «όταν είναι να αποφασίσεις, το καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις το σωστό, το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις λάθος, ενώ το χειρότερο όλων είναι να μην κάνεις τίποτα».
Δυστυχώς για τη χώρα, η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να περιορίσει τις πιέσεις και να διευρύνει τα χρονικά περιθώρια εφαρμογής των μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης που εισηγήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
*Η Επιτροπή κινεί τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος για τέσσερις χώρες (Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία), των οποίων το δημόσιο έλλειμμα το 2008 υπερέβη το 3% του ΑΕΠ. Ομως, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται με το χειρότερο δυνατό τρόπο, αφού εξισώνεται με την Ιρλανδία (η οποία έχει συγκριτικά διπλάσιο έλλειμμα), υποχρεούμενη να λάβει από φέτος μέτρα λιτότητας, ενώ σε Ισπανία και Γαλλία επιτρέπεται να ξεκινήσουν την προσαρμογή τους από το 2010 επειδή βρίσκονται ήδη σε ύφεση.
*Το βασικό επιχείρημα του επίτροπου κ. Αλμούνια είναι ότι (α) η ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι υψηλότερη από τον κοινοτικό μέσο όρο, (β) τις πιέσεις ασκούν οι αγορές με την αύξηση του κόστους δανεισμού της Ελλάδος και όχι η Επιτροπή και (γ) οι αρχηγοί κρατών συμφώνησαν το περασμένο Δεκέμβριο στη σύνοδο κορυφής πως «το Σύμφωνο Σταθερότητας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του δημοσιονομικού πλαισίου»...Το βασικό αντι-επιχείρημα της κυβέρνησης: κανένα! Φάγαμε ξύλο και, μάλιστα, με κατεβασμένα χέρια.
*Φανταστείτε τώρα μία χώρα της οποίας η ανάπτυξη ήταν στη κλίμακα 1 και κατόρθωσε τον επόμενο χρόνο να την αυξήσει στο επίπεδο 2. Η χώρα αυτή αύξησε το ΑΕΠ της 100%. Υποθέσατε, επίσης, πως μία άλλη χώρα ήταν στο επίπεδο 99 και ανέβηκε ένα σκαλοπάτι φθάνοντας το 100 το ίδιο διάστημα. Η χώρα αυτή αύξησε το ΑΕΠ της κατά 1% μόλις. Ομως, ποιος ανεγκέφαλος θα τολμούσε να ισχυριστεί πως η οικονομία της δεύτερης χώρας (98% πιο αναπτυγμένη από την πρώτη) βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την πρώτη επειδή είχε χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης; Τι μετρά περισσότερο, το επίπεδο ανάπτυξης ή η ετήσια μεταβολή του; Φυσικά, το παράδειγμα είναι φανταστικό και σκόπιμα ακραίο. Ομως, ακόμη και οι πραγματικές διαφορές είναι εύγλωττες : το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα είναι 8% χαμηλότερο αυτού της Ισπανίας, 11% χαμηλότερο αυτού της Γαλλίας και 15% μικρότερο αυτού της Ε.Ε.-15.
*Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν υπερασπίστηκε τα δίκαια της χώρας. Παρότι τα επιχειρήματα αφθονούν. Πρώτο απ' όλα οι πρόσφατες κοινωνικές αναταραχές, οι οποίες κατέδειξαν την εύθραυστη κοινωνική βάση της οικονομίας φοβίζοντας όλη την Ευρώπη. Πώς, αλήθεια, ξεχάστηκαν; Δεύτερο, οι υψηλές αμυντικές δαπάνες που στην Ελλάδα φθάνουν το 4-5% του ΑΕΠ, όταν στην Ισπανία είναι 1,2% και στη Γαλλία 2,6%. Πόσο θα άρεσε στους ευρωπαίους συμμάχους μας εάν για δημοσιονομική εξυγίανση περικόπταμε κατά 80% τις νέες εξοπλιστικές παραγγελίες που μας προμηθεύουν;
*Ακόμη, το Σύμφωνο Σταθερότητας περιλαμβάνει το άρθρο 119 που επιτρέπει στις χώρες-μέλη που αντιμετωπίζουν κρίση ισοζυγίου πληρωμών να ενισχυθούν με περιορισμένες πιστώσεις από την Ε.Ε. Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (-14% του ΑΕΠ έναντι -10% της Ισπανίας, -1% της Γαλλίας και -0,3% της Ε.Ε.27) και είναι η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει κρίση δικαιούμενη βοηθείας... με βάση το Σύμφωνο Σταθερότητας. Τέλος, οι πιέσεις των αγορών αποδεικνύουν ότι αδύναμος κρίκος είναι η Ελλάδα. Αντί ο Αλμούνια να επικαλείται την ισχυρότερη ελληνική ανάπτυξη, καλά θα έκανε να προωθούσε την έκδοση ευρωομολόγων για τη θωράκιση των αδύναμων Ελευθεροτυπία-22/2/2009- Κ. ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗΣ
(Η εικονογράφηση του κειμένου και ο τίτλος ανάρτησης έγιναν με ευθύνη του Ivos 2)