Πολιτική με σκουριασμένα στερεότυπα...Ζήτω τα μπαλώματα της ελλαδικής ημι-οικονομίας!!!
Οι μάντρες της ανάπτυξηςΗ κρίση θα μπορούσε να αποτελέσει ισχυρή αφορμή για αναθεώρηση των οικονομικών της ανάπτυξης. Δυστυχώς, στην ελληνική περίπτωση η κρίση πυροδοτεί τον πανικό και την επάνοδο στα πιο σκουριασμένα στερεότυπα: πώς το εξουθενωμένο κράτος θα μαζέψει ρευστό, γρήγορα, να μπαλώσει τρύπες έναντι οποιουδήποτε τιμήματος. Ετσι, η κυβέρνηση, αφού εξασφάλισε 28 δισ. για τη ρευστότητα των τραπεζών, και αφού βλέπει την πραγματική οικονομία να στεγνώνει, άρχισε τους αυτοσχεδιασμούς: επέβαλε κεφαλικό φόρο σε όσους ειλικρινώς δηλώνουν εισόδημα άνω του μέσου, διευκόλυνε την κατανάλωση ακριβών Ι.Χ., παρέδωσε όλες τις παραλίες στους δήμους για εκμετάλλευση, νομιμοποιεί έναντι χρήματος τους ημιαυθαίρετους ημιυπαίθριους χώρους, ετοιμάζει μέτρα για τόνωση της οικοδομικής δραστηριότητας, όπως λ.χ. επέκταση των σχεδίων πόλεως (όταν εκκρεμούν ανεφάρμοστες εκατοντάδες χωροταξικές μελέτες...).
Ολη η φροντίδα για ανάκαμψη της χειμαζόμενης αγοράς, για ανακούφιση των μυριάδων ανέργων που προβλέπουν οι διεθνείς (όχι οι εγχώριοι!) οργανισμοί, εξαντλείται στα τοξικά κλισέ της ελλαδικής ημι-οικονομίας: έκτακτες εισφορές, εκποίηση δημόσιου χώρου, διευκόλυνση της μάντρας αυτοκινήτων
και της μάντρας οικοδομικών υλικών.Δηλητήρια...
Βεβαίως, να μην παγώσει η κατασκευαστική δραστηριότητα. Αλλά μόνο μεζονέτες, ξαπλώστρες και SUV έχει ανάγκη αυτή η χώρα; Δεν έχει ανάγκη υποδομές; Εχουν υποδομές οι ρεματιές και τα χορτολίβαδα που θα τσιμεντωθούν σαν οικισμοί; Δεν έχουμε ανάγκη δίκτυα αποχέτευσης, βιολογικούς, ΧΥΤΑ, εργοστάσια ανακύκλωσης, σχολεία, δρόμους, νοσοκομεία, λιμάνια, μαρίνες; Δεν έχουν ανάγκη αναβάθμισης τα υπάρχοντα ενεργοβόρα κτίρια; Δεν συντηρεί θέσεις εργασίας ένα κάποιο σχέδιο αειφόρας ανάπτυξης, η «πράσινη επιχειρηματικότητα» με κίνητρα, η εξοικονόμηση νερού
Βεβαίως, να μην παγώσει η κατασκευαστική δραστηριότητα. Αλλά μόνο μεζονέτες, ξαπλώστρες και SUV έχει ανάγκη αυτή η χώρα; Δεν έχει ανάγκη υποδομές; Εχουν υποδομές οι ρεματιές και τα χορτολίβαδα που θα τσιμεντωθούν σαν οικισμοί; Δεν έχουμε ανάγκη δίκτυα αποχέτευσης, βιολογικούς, ΧΥΤΑ, εργοστάσια ανακύκλωσης, σχολεία, δρόμους, νοσοκομεία, λιμάνια, μαρίνες; Δεν έχουν ανάγκη αναβάθμισης τα υπάρχοντα ενεργοβόρα κτίρια; Δεν συντηρεί θέσεις εργασίας ένα κάποιο σχέδιο αειφόρας ανάπτυξης, η «πράσινη επιχειρηματικότητα» με κίνητρα, η εξοικονόμηση νερού
και ενέργειας στις καλλιέργειες;
Υπάρχουν πολλές λύσεις, που δεν εξουθενώνουν το περιβάλλον, δεν αλώνουν τον δημόσιο χώρο, δεν κατασπαταλούν το φυσικό και πολιτιστικό απόθεμα, και παρ’ όλ’ αυτά κρατούν ζεστή την οικονομία χωρίς να υποθηκεύουν το μέλλον. Ποιος σκέφτεται λύσεις; Πάντως όχι οι κυβερνώντες, πριν και μετά την κρίση...
Υπάρχουν πολλές λύσεις, που δεν εξουθενώνουν το περιβάλλον, δεν αλώνουν τον δημόσιο χώρο, δεν κατασπαταλούν το φυσικό και πολιτιστικό απόθεμα, και παρ’ όλ’ αυτά κρατούν ζεστή την οικονομία χωρίς να υποθηκεύουν το μέλλον. Ποιος σκέφτεται λύσεις; Πάντως όχι οι κυβερνώντες, πριν και μετά την κρίση...
Nικ. Γ. Ξυδάκης
Καθημερινή 25/4/2009
(Η εικονογράφηση και ο τίτλος της ανάρτησης έγιναν με ευθύνη του Ivos 2)