Ελλαδιστάν: Λαθρομετανάστευση ...
<< Κτίριο-ντροπή στο κέντρο της πόλης Το παλιό Εφετείο στη Σωκράτους, όπου ζουν μετανάστες υπό άθλιες συνθήκες, θα εκκενωθεί σήμερα
«Μέχρι τις 28 Απριλίου το κτίριο πρέπει να έχει εκκενωθεί. Στις 29 αρχίζει ανακαίνιση υπό αστυνομική παρουσία»... Η ανακοίνωση μπροστά στην καγκελόπορτα του κατειλημμένου από μετανάστες και πρόσφυγες πρώην Εφετείου στην οδό Σωκράτους, δίπλα στην Ομόνοια, είναι συνοπτική και δυσδιάκριτη, όσο και η «λύση» που έχει επιλεγεί για το διογκούμενο πρόβλημα -το απωθούμε από το κέντρο της πόλης και μεταφέρεται αλλού- όσο «διάτρητη» είναι η πολιτική μας - εγκλωβίζουμε στη χώρα ανθρώπους που δεν μπορούν να πάνε ούτε μπροστά ούτε πίσω.
Αναλαμβάνουμε τον ρόλο του «κακού» χωροφύλακα για να μη δυσαρεστήσουμε τους Δυτικούς γείτονές μας και καταδεχόμαστε να καταντήσουμε τη χώρα μας μια τεράστια αποθήκη ανεπιθυμήτων... Στη συνέχεια γινόμαστε αποδέκτες επικριτικών εκθέσεων για παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου από τους «εταίρους», που δεν κάνουν τίποτα για να αμβλύνουν την ντροπή που αποτελεί η κατάσταση με τους πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι κατά χιλιάδες στοιβάζονται στη χώρα.
Ανυπόφορη δυσοσμία
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του κτιρίου της οδού Σωκράτους: έντονη δυσοσμία ούρων και κοπράνων, παρότι ο αέρας κυκλοφορεί ελεύθερα εξαιτίας των σπασμένων τζαμιών. Πατάμε πάνω τους καθώς περπατάμε στο επταώροφο κτίριο. Η δυσοσμία «κολλά» εφιαλτικά στη μνήμη της όσφρησης, γεννά ντροπή για την κατάντια της χώρας. Μια τεράστια εστία μόλυνσης. Ενας τεράστιος σκουπιδότοπος κι ανάμεσα άνθρωποι, άρρωστοι πλέον, που θέλουν να προχωρήσουν στη δυτική Ευρώπη και δεν μπορούν. Παγιδευμένα ποντίκια σ’ ένα κτίριο όπου κυκλοφορούν τοξικομανείς και κλέφτες. Φοβισμένοι, απελπισμένοι, εξαθλιωμένοι. Από τον λιμό παροδικά τους γλιτώνει το συσσίτιο της καθολικής οργάνωσης Caritas που δρα χρόνια αθόρυβα στην Αθήνα.
Την προηγούμενη φορά που η αστυνομία είχε εκκενώσει το κτίριο μέσα βρίσκονταν αναγνωρισμένοι Ιρανοί πολιτικοί πρόσφυγες, σουδανικές οικογένειες με μικρά παιδιά, Αφγανοί. Προχθές μέσα κοιμόντουσαν 350 περίπου άνδρες από Αλγερία, Μαρόκο, Αφγανιστάν, Σομαλία, Σουδάν. Χθες, ένα 24ωρο πριν από την εκκένωση, βρίσκονταν 100 περίπου άνδρες από Αλγερία, Μαρόκο και Σομαλία που δεν ήξεραν τι να κάνουν... Οι υπόλοιποι είχαν πάρει τον δρόμο για την Πάτρα με σκοπό να περάσουν στη δυτική Ευρώπη... Οταν τους λέμε ότι τα πράγματα εκεί έχουν σκληρύνει, απαντούν: «Δεν έχουμε αλλού να πάμε»...
«Νομίζαμε ότι η Ελλάδα είναι Ευρώπη, αλλά δεν είναι... Η αστυνομία με μεγάλη ευκολία σπάει πόδια, χέρια, μύτες», λέει ο 44χρονος Ιμπραχήμ από την Αλγερία που μιλά γαλλικά, έχει σπουδάσει στη Γερμανία όπου ζούσε 18 χρόνια, αλλά πριν από δύο χρόνια έκανε το λάθος να επιστρέψει στην Αλγερία για να αντιμετωπίσει ένα καθεστώς διαφθοράς και ανελευθερίας. «Υποτίθεται ότι η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα. Αλλά εδώ δεν υπάρχουν δικαιώματα για τους ξένους», λέει οργισμένος και φοβισμένος.
Χωρίς δικαιώματα
Οι Αλγερινοί άφησαν πίσω τους οικογένειες χωρίς να γνωρίζουν τις συνθήκες που θα αντιμετώπιζαν εδώ. «Στη χώρα μας φοβόμαστε τον νόμο, αλλά εδώ είναι χειρότερα. Εκεί είχαμε κάποια δικαιώματα. Εδώ κανένα. Δεν ξέρουμε πού να απευθυνθούμε για να μάθουμε τι μπορούμε να κάνουμε. Πήγα σε μια οργάνωση που λέει ότι προσφέρει ιατρική βοήθεια, αλλά δεν μου έδωσαν το φάρμακο που χρειάζομαι για το άσθμα» λέει ένας άλλος και δείχνει συνταγή από το πολυϊατρείο των Γιατρών του Κόσμου για να αγοράσει «Αερολίν»...
Εγκλωβισμένοι
Ενας 27χρονος Αλγερινός εξηγεί ότι ο αδελφός του μένει στην Αγγλία. Η οικογένεια ενός άλλου μένει στο Μπορντό. Θέλουν να φθάσουν στις οικογένειές τους και δεν μπορούν. Ζουν εγκλωβισμένοι στο άθλιο κτίριο. Ενας ιδιότυπος «ιδρυματισμός» εμποδίζει κάποιους, που μένουν μήνες μέσα και φοβούνται το ξύλο της αστυνομίας, να απομακρυνθούν...
Θα γύριζαν πίσω αν μπορούσαν; «Πήραμε όλες τις οικογενειακές οικονομίες για να φύγουμε. Πλήρωσα 9.000 ευρώ για το ταξίδι από την Αλγερία. Αλλοι έχουν πληρώσει 15.000 ευρώ. Να γυρίσω και να πω τι στις κόρες μου;» λέει ο Ιμπραήμ κι ένας άλλος προσθέτει: «Ηρθαμε για να παίρνουμε 2 - 3 ευρώ την ώρα και να στέλνουμε λεφτά πίσω. Πολλοί έχουμε αρρωστήσει. Ολοι έχουμε ψυχολογικά προβλήματα. Παγιδευθήκαμε εδώ και αργοπεθαίνουμε. Φοβόμαστε πάρα πολύ»...
«Δεν αξίζει το πολιτικό άσυλο»
Οι λίγοι Σομαλοί που είχαν απομείνει χθες το πρωί στο κτίριο, δείχνουν τις αποφάσεις διοικητικής απέλασης που τους έδωσαν σε Μυτιλήνη και Σάμο δυο-τρεις εβδομάδες νωρίτερα. «Φθάσαμε σε ένα μικρό νησί και μας άφησαν μιάμιση μέρα βρεγμένους, χωρίς νερό. Ηταν και μικρά παιδιά μαζί μας», λέει ένας. «Μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και περιμέναμε. Αρχικά μας είπαν ότι η Σάμος δεν μας δέχεται και πρέπει να πληρώσουμε το εισιτήριο για να φύγουμε με το πλοίο της γραμμής για Αθήνα. Είπαμε ότι δεν έχουμε λεφτά για εισιτήριο και θα μέναμε εκεί. Τελικά στις 11 το πρωί μας δέχθηκε η Σάμος. Εκεί μας έκαναν ιατρικές εξετάσεις για πρώτη φορά». Αλλοι που πέρασαν από Μυτιλήνη λένε ότι δεν τους είδε κανένας γιατρός. Μετά από 10 ημέρες, η αστυνομία τους οδήγησε στο λιμάνι και πλήρωσαν μόνοι τους το εισιτήριο για την Αθήνα. Τους ενημέρωσαν για τα δικαιώματά τους; Στη Μυτιλήνη όχι. Στη Σάμο ναι: «Μια κοινωνική λειτουργός μας ενημέρωσε και μας είπε: “Κάντε αίτηση ασύλου εδώ, διότι άμα πάτε στην Αθήνα οι άνδρες θα καταντήσετε διακινητές ναρκωτικών και οι γυναίκες πόρνες”». Και γιατί δεν έκαναν αίτηση; «Μάθαμε ότι κάνοντας αίτηση δεν θα έχουμε καμιά παροχή, ούτε θα μπορούμε να εξασφαλίσουμε δουλειά. Θα περάσουν 4-5 χρόνια μέχρι να απαντήσουν στην αίτηση και πιθανότατα δεν θα μας αναγνωρίσουν ως πρόσφυγες. Αποφασίσαμε ότι δεν αξίζει να ζητήσουμε πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα και θα προχωρήσουμε»... >>
«Μέχρι τις 28 Απριλίου το κτίριο πρέπει να έχει εκκενωθεί. Στις 29 αρχίζει ανακαίνιση υπό αστυνομική παρουσία»... Η ανακοίνωση μπροστά στην καγκελόπορτα του κατειλημμένου από μετανάστες και πρόσφυγες πρώην Εφετείου στην οδό Σωκράτους, δίπλα στην Ομόνοια, είναι συνοπτική και δυσδιάκριτη, όσο και η «λύση» που έχει επιλεγεί για το διογκούμενο πρόβλημα -το απωθούμε από το κέντρο της πόλης και μεταφέρεται αλλού- όσο «διάτρητη» είναι η πολιτική μας - εγκλωβίζουμε στη χώρα ανθρώπους που δεν μπορούν να πάνε ούτε μπροστά ούτε πίσω.
Αναλαμβάνουμε τον ρόλο του «κακού» χωροφύλακα για να μη δυσαρεστήσουμε τους Δυτικούς γείτονές μας και καταδεχόμαστε να καταντήσουμε τη χώρα μας μια τεράστια αποθήκη ανεπιθυμήτων... Στη συνέχεια γινόμαστε αποδέκτες επικριτικών εκθέσεων για παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου από τους «εταίρους», που δεν κάνουν τίποτα για να αμβλύνουν την ντροπή που αποτελεί η κατάσταση με τους πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι κατά χιλιάδες στοιβάζονται στη χώρα.
Ανυπόφορη δυσοσμία
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του κτιρίου της οδού Σωκράτους: έντονη δυσοσμία ούρων και κοπράνων, παρότι ο αέρας κυκλοφορεί ελεύθερα εξαιτίας των σπασμένων τζαμιών. Πατάμε πάνω τους καθώς περπατάμε στο επταώροφο κτίριο. Η δυσοσμία «κολλά» εφιαλτικά στη μνήμη της όσφρησης, γεννά ντροπή για την κατάντια της χώρας. Μια τεράστια εστία μόλυνσης. Ενας τεράστιος σκουπιδότοπος κι ανάμεσα άνθρωποι, άρρωστοι πλέον, που θέλουν να προχωρήσουν στη δυτική Ευρώπη και δεν μπορούν. Παγιδευμένα ποντίκια σ’ ένα κτίριο όπου κυκλοφορούν τοξικομανείς και κλέφτες. Φοβισμένοι, απελπισμένοι, εξαθλιωμένοι. Από τον λιμό παροδικά τους γλιτώνει το συσσίτιο της καθολικής οργάνωσης Caritas που δρα χρόνια αθόρυβα στην Αθήνα.
Την προηγούμενη φορά που η αστυνομία είχε εκκενώσει το κτίριο μέσα βρίσκονταν αναγνωρισμένοι Ιρανοί πολιτικοί πρόσφυγες, σουδανικές οικογένειες με μικρά παιδιά, Αφγανοί. Προχθές μέσα κοιμόντουσαν 350 περίπου άνδρες από Αλγερία, Μαρόκο, Αφγανιστάν, Σομαλία, Σουδάν. Χθες, ένα 24ωρο πριν από την εκκένωση, βρίσκονταν 100 περίπου άνδρες από Αλγερία, Μαρόκο και Σομαλία που δεν ήξεραν τι να κάνουν... Οι υπόλοιποι είχαν πάρει τον δρόμο για την Πάτρα με σκοπό να περάσουν στη δυτική Ευρώπη... Οταν τους λέμε ότι τα πράγματα εκεί έχουν σκληρύνει, απαντούν: «Δεν έχουμε αλλού να πάμε»...
«Νομίζαμε ότι η Ελλάδα είναι Ευρώπη, αλλά δεν είναι... Η αστυνομία με μεγάλη ευκολία σπάει πόδια, χέρια, μύτες», λέει ο 44χρονος Ιμπραχήμ από την Αλγερία που μιλά γαλλικά, έχει σπουδάσει στη Γερμανία όπου ζούσε 18 χρόνια, αλλά πριν από δύο χρόνια έκανε το λάθος να επιστρέψει στην Αλγερία για να αντιμετωπίσει ένα καθεστώς διαφθοράς και ανελευθερίας. «Υποτίθεται ότι η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα. Αλλά εδώ δεν υπάρχουν δικαιώματα για τους ξένους», λέει οργισμένος και φοβισμένος.
Χωρίς δικαιώματα
Οι Αλγερινοί άφησαν πίσω τους οικογένειες χωρίς να γνωρίζουν τις συνθήκες που θα αντιμετώπιζαν εδώ. «Στη χώρα μας φοβόμαστε τον νόμο, αλλά εδώ είναι χειρότερα. Εκεί είχαμε κάποια δικαιώματα. Εδώ κανένα. Δεν ξέρουμε πού να απευθυνθούμε για να μάθουμε τι μπορούμε να κάνουμε. Πήγα σε μια οργάνωση που λέει ότι προσφέρει ιατρική βοήθεια, αλλά δεν μου έδωσαν το φάρμακο που χρειάζομαι για το άσθμα» λέει ένας άλλος και δείχνει συνταγή από το πολυϊατρείο των Γιατρών του Κόσμου για να αγοράσει «Αερολίν»...
Εγκλωβισμένοι
Ενας 27χρονος Αλγερινός εξηγεί ότι ο αδελφός του μένει στην Αγγλία. Η οικογένεια ενός άλλου μένει στο Μπορντό. Θέλουν να φθάσουν στις οικογένειές τους και δεν μπορούν. Ζουν εγκλωβισμένοι στο άθλιο κτίριο. Ενας ιδιότυπος «ιδρυματισμός» εμποδίζει κάποιους, που μένουν μήνες μέσα και φοβούνται το ξύλο της αστυνομίας, να απομακρυνθούν...
Θα γύριζαν πίσω αν μπορούσαν; «Πήραμε όλες τις οικογενειακές οικονομίες για να φύγουμε. Πλήρωσα 9.000 ευρώ για το ταξίδι από την Αλγερία. Αλλοι έχουν πληρώσει 15.000 ευρώ. Να γυρίσω και να πω τι στις κόρες μου;» λέει ο Ιμπραήμ κι ένας άλλος προσθέτει: «Ηρθαμε για να παίρνουμε 2 - 3 ευρώ την ώρα και να στέλνουμε λεφτά πίσω. Πολλοί έχουμε αρρωστήσει. Ολοι έχουμε ψυχολογικά προβλήματα. Παγιδευθήκαμε εδώ και αργοπεθαίνουμε. Φοβόμαστε πάρα πολύ»...
«Δεν αξίζει το πολιτικό άσυλο»
Οι λίγοι Σομαλοί που είχαν απομείνει χθες το πρωί στο κτίριο, δείχνουν τις αποφάσεις διοικητικής απέλασης που τους έδωσαν σε Μυτιλήνη και Σάμο δυο-τρεις εβδομάδες νωρίτερα. «Φθάσαμε σε ένα μικρό νησί και μας άφησαν μιάμιση μέρα βρεγμένους, χωρίς νερό. Ηταν και μικρά παιδιά μαζί μας», λέει ένας. «Μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και περιμέναμε. Αρχικά μας είπαν ότι η Σάμος δεν μας δέχεται και πρέπει να πληρώσουμε το εισιτήριο για να φύγουμε με το πλοίο της γραμμής για Αθήνα. Είπαμε ότι δεν έχουμε λεφτά για εισιτήριο και θα μέναμε εκεί. Τελικά στις 11 το πρωί μας δέχθηκε η Σάμος. Εκεί μας έκαναν ιατρικές εξετάσεις για πρώτη φορά». Αλλοι που πέρασαν από Μυτιλήνη λένε ότι δεν τους είδε κανένας γιατρός. Μετά από 10 ημέρες, η αστυνομία τους οδήγησε στο λιμάνι και πλήρωσαν μόνοι τους το εισιτήριο για την Αθήνα. Τους ενημέρωσαν για τα δικαιώματά τους; Στη Μυτιλήνη όχι. Στη Σάμο ναι: «Μια κοινωνική λειτουργός μας ενημέρωσε και μας είπε: “Κάντε αίτηση ασύλου εδώ, διότι άμα πάτε στην Αθήνα οι άνδρες θα καταντήσετε διακινητές ναρκωτικών και οι γυναίκες πόρνες”». Και γιατί δεν έκαναν αίτηση; «Μάθαμε ότι κάνοντας αίτηση δεν θα έχουμε καμιά παροχή, ούτε θα μπορούμε να εξασφαλίσουμε δουλειά. Θα περάσουν 4-5 χρόνια μέχρι να απαντήσουν στην αίτηση και πιθανότατα δεν θα μας αναγνωρίσουν ως πρόσφυγες. Αποφασίσαμε ότι δεν αξίζει να ζητήσουμε πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα και θα προχωρήσουμε»... >>
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 29/4/2009
Μαρία Δεληθανάση
(Η εικονογράφηση και τα σχόλια της ανάρτησης έγιναν με ευθύνη του Ivos 2)