Το Αιγαίο που ''γκριζάρει''...
Το Αγαθονήσι και η στρουθοκάμηλος
Οι προκλήσεις στο Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι εντάσσονται στον μακροπρόθεσμο επεκτατικό σχεδιασμό της Αγκυρας, αλλά δεν είναι άσχετες με τη συγκυρία. Είναι αποδεδειγμένο ότι όταν στην Ελλάδα υπάρχει εσωτερική κρίση, οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία. Το έπραξαν το 1955, το 1963-4, το 1967, το 1973-4 και το 1996. Μετά τα Ιμια, αποφάσισαν να «τουρκοποιήσουν» και τις ανωτέρω νησίδες, λόγω της γεωγραφικής θέσης τους. Η Αγκυρα αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία με βάση τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών». Υπενθυμίζουμε ότι στις 29-1-1996 είχε ονομαστικά συμπεριλάβει το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι (μαζί με την Ψέριμο και τους Φούρνους) στην ίδια κατηγορία με τα Ιμια. Στις 3-2-1996 η τότε πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ είχε δηλώσει ότι 1.000 περίπου νησίδες αποτελούν τουρκικό έδαφος!
Αν και θεωρητικά οι Τούρκοι αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία σε όλες τις νησίδες που δεν αναφέρονται ρητά στις συνθήκες, απέφυγαν για λόγους τακτικής να προωθήσουν εμπράκτως την αμφισβήτησή τους μαζικά για όλες. Το 1996 έστησαν κρίση για να «γκριζάρουν» τα Ιμια και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν. Με την απειλή πρόκλησης επεισοδίου, αποτρέπουν την Ελλάδα να ασκήσει την κυριαρχία της εκεί. Δημιούργησαν ένα προηγούμενο, στο οποίο πατάνε για να «γκριζάρουν» και κατοικημένες νησίδες.
Η Αγκυρα προσθέτει συνεχώς επεκτατικές διεκδικήσεις και τις προωθεί συστηματικά, προβάλλοντας στρατιωτική ισχύ. Στόχος της είναι η δημιουργία τετελεσμένων, που «ρευστοποιούν» ελληνικά δικαιώματα και καλλιεργούν διεθνώς την εντύπωση ότι πρόκειται για αμφισβητούμενες περιπτώσεις. Και όλα αυτά σε μία περίοδο που συνεχίζει να έχει ζωτική ανάγκη το ελληνικό «ναι» για να προχωρήσουν οι ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.
Το Αιγαίο δεν είναι μια θάλασσα που απλώς παρεμβάλλεται μεταξύ δύο παράκτιων χωρών. Η μισή περίπου έκτασή του είναι ελληνικός εθνικός χώρος. Και ο υπόλοιπος είναι διεθνής χώρος, ο οποίος, όμως, συνδέει ελληνικά νησιά με την ηπειρωτική Ελλάδα. Κατά συνέπεια, η θάλασσα αυτή δεν έχει την ίδια σημασία για τις δύο χώρες. Γι’ αυτό και τα –εκτός διεθνούς δικαίου– μέτρα που τις εξισώνουν λειτουργούν προς όφελος της Τουρκίας. Το πρόβλημα με την ελληνοτουρκική διένεξη, άλλωστε, δεν είναι αυτά καθ’ αυτά τα επιμέρους ζητήματα. Είναι το υπόβαθρό τους, ο τουρκικός επεκτατισμός. Και σ’ αυτό το πρόβλημα, η Αθήνα δεν έχει βρει ακόμα αποτελεσματική λύση.
Οι προκλήσεις στο Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι εντάσσονται στον μακροπρόθεσμο επεκτατικό σχεδιασμό της Αγκυρας, αλλά δεν είναι άσχετες με τη συγκυρία. Είναι αποδεδειγμένο ότι όταν στην Ελλάδα υπάρχει εσωτερική κρίση, οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία. Το έπραξαν το 1955, το 1963-4, το 1967, το 1973-4 και το 1996. Μετά τα Ιμια, αποφάσισαν να «τουρκοποιήσουν» και τις ανωτέρω νησίδες, λόγω της γεωγραφικής θέσης τους. Η Αγκυρα αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία με βάση τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών». Υπενθυμίζουμε ότι στις 29-1-1996 είχε ονομαστικά συμπεριλάβει το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι (μαζί με την Ψέριμο και τους Φούρνους) στην ίδια κατηγορία με τα Ιμια. Στις 3-2-1996 η τότε πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ είχε δηλώσει ότι 1.000 περίπου νησίδες αποτελούν τουρκικό έδαφος!
Αν και θεωρητικά οι Τούρκοι αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία σε όλες τις νησίδες που δεν αναφέρονται ρητά στις συνθήκες, απέφυγαν για λόγους τακτικής να προωθήσουν εμπράκτως την αμφισβήτησή τους μαζικά για όλες. Το 1996 έστησαν κρίση για να «γκριζάρουν» τα Ιμια και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν. Με την απειλή πρόκλησης επεισοδίου, αποτρέπουν την Ελλάδα να ασκήσει την κυριαρχία της εκεί. Δημιούργησαν ένα προηγούμενο, στο οποίο πατάνε για να «γκριζάρουν» και κατοικημένες νησίδες.
Η Αγκυρα προσθέτει συνεχώς επεκτατικές διεκδικήσεις και τις προωθεί συστηματικά, προβάλλοντας στρατιωτική ισχύ. Στόχος της είναι η δημιουργία τετελεσμένων, που «ρευστοποιούν» ελληνικά δικαιώματα και καλλιεργούν διεθνώς την εντύπωση ότι πρόκειται για αμφισβητούμενες περιπτώσεις. Και όλα αυτά σε μία περίοδο που συνεχίζει να έχει ζωτική ανάγκη το ελληνικό «ναι» για να προχωρήσουν οι ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.
Το Αιγαίο δεν είναι μια θάλασσα που απλώς παρεμβάλλεται μεταξύ δύο παράκτιων χωρών. Η μισή περίπου έκτασή του είναι ελληνικός εθνικός χώρος. Και ο υπόλοιπος είναι διεθνής χώρος, ο οποίος, όμως, συνδέει ελληνικά νησιά με την ηπειρωτική Ελλάδα. Κατά συνέπεια, η θάλασσα αυτή δεν έχει την ίδια σημασία για τις δύο χώρες. Γι’ αυτό και τα –εκτός διεθνούς δικαίου– μέτρα που τις εξισώνουν λειτουργούν προς όφελος της Τουρκίας. Το πρόβλημα με την ελληνοτουρκική διένεξη, άλλωστε, δεν είναι αυτά καθ’ αυτά τα επιμέρους ζητήματα. Είναι το υπόβαθρό τους, ο τουρκικός επεκτατισμός. Και σ’ αυτό το πρόβλημα, η Αθήνα δεν έχει βρει ακόμα αποτελεσματική λύση.
Για την ακρίβεια, στρουθοκαμηλίζει.
Καθημερινή 23/4/2009
Σταύρος Λυγερός
(Η εικονογράφηση και ο τίτλος της ανάρτησης έγιναν με ευθύνη του Ivos 2)