Ελλαδιστάν.Ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις: ''Στην Ελλάδα ζεις, υπάρχει ελπίς;''
<< «Αρχαίο πνεύμα»... σύγχρονο!
Eχουν ξεχαστεί πια οι γκρίνιες και τα εύλογα ερωτήματα που άφηναν να διαφανούν υποψίες αδιαφάνειας και πανάκριβης διαπλοκής, που διατυπώνονταν πολύ χρόνο πριν από το «ολυμπιακό 2004», για το γεγονός ότι η Αθήνα, ήταν η πρώτη πόλη που θα φιλοξενούσε ολυμπιακούς αγώνες με τόσο... μεγάλες, «βαριές» (κατά την ορολογία των τεχνικών) ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις. Χωρίς κάτι τέτοιο να είναι απαραίτητο, και χωρίς να μας έχει ζητηθεί από τον όποιο «αρμόδιο» διεθνή παράγοντα! Τα χρήματα πληρώθηκαν (κοντά στα 2,2 δισ. ευρώ, όταν ο ανάλογος προϋπολογισμός με προβλέψεις για «ελαφρές» κατασκευές, έφθανε κάτω από το... μισό αυτού του θηριώδους ποσού!), οι εργολάβοι ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιημένοι, το ίδιο και οι... πολιτικοί, που τους «διευκόλυναν»!
Στην τελική ευθεία προς τους Ολυμπιακούς (από τα μέσα του 2003 και μετά) και με το άγχος της υπερχρέωσης για την προετοιμασία της διεξαγωγής τους, πολλοί ήταν εκείνοι που –έγκαιρα ακόμη– δεν παρέλειπαν να πιέζουν με κάθε τρόπο, για να εξασφαλισθεί εκ των προτέρων έστω αυτών των αχρείαστα πανάκριβων κατασκευών) η μεταολυμπιακή αξιοποίησή τους. Είτε μέσω της μετατροπής τους και της εκμετάλλευσής τους για εμπορικούς σκοπούς, είτε (που ήταν και το ορθολογικότερο – ιδίως για μια άναρχη πόλη σαν την Αθήνα) στη λειτουργική ενσωμάτωσή τους στη ζωή της πόλης και του πλήθους των κατοίκων της.
Φυσικά και... δεν έγινε τίποτε – στην Ελλάδα ζεις, υπάρχει ελπίς; Εγκαταστάσεις που καταστρέφονταν από την έλλειψη συντήρησης (ακόμη και απλής φύλαξης!), απέραντοι περιβάλλοντες χώροι που μετατρέπονταν καθημερινά σε σκουπιδότοπους, εκτάσεις αναξιοποίητες, σε μια τσιμεντούπολη που διψάει για «πράσινο», πάρκα, ειδικούς χώρους αναψυχής. Οι υποψιασμένοι, αγωνιούσαν για την «επόμενη μέρα» της «Ολυμπιακής» Αθήνας, που φευ δεν διαρκεί... 24 ώρες, αλλά πέντε ολόκληρα χρόνια!
Σκέτη θλίψη (και οργή!) αν διαβάσει κανείς τον μακρύ κατάλογο των ολυμπιακών έργων και δει σημειωμένο δίπλα του «τι έχει γίνει»: όσα έχουν αξιοποιηθεί, έχουν μετατραπεί σε... εμπορικά κέντρα και «ψυχαγωγικές - αθλητικές» χρήσεις από ιδιώτες. Και αυτά είναι τα λίγα – για τα πολλά, οι σημειώσεις λένε «μελετάται να...», «πρόκειται να...», «εκκρεμεί η...», «αναμένεται έγκριση από...»! Πέντε χρόνια μετά! Σε μια κακοσχεδιασμένη πόλη, με εμφανείς ελλείψεις υποδομών! Οταν πραγματικά «την επόμενη μέρα», η μεταολυμπιακή Βαρκελώνη (υπόδειγμα εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης πόλης μετά από ολυμπιακή διοργάνωση!), όχι μόνο ενσωμάτωσε τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και αναπλάσεις κατά τρόπο που εντυπωσίασε τους ίδιους της τους κατοίκους, αλλά αποτέλεσε και «κράχτη», τουριστικό προϊόν που χρυσοπουλάει έκτοτε πανηγυρικά!
Μπορεί να καθαρίσθηκε (μόλις πρόσφατα...) από τα βουνά των σκουπιδιών η φαληρική παραλία, αλλά η εγκατάλειψη είναι πρόδηλη και ενοχλητική –τα πτερόεντα έπεα περί «δημιουργίας μεγάλου πρότυπου οικολογικού πάρκου της πρωτεύουσας!», παραμένουν... πτερόεντα! Οι «χώροι πρασίνου», για τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, που κόστισαν (λόγω... καθυστερήσεων στην παράδοση των έργων και κατ’ ανάγκην τη δημιουργία «έτοιμων κήπων» με πανάκριβα δένδρα και φυτά!), ξεράθηκαν εντελώς προσφέροντας ένα θλιβερό θέαμα υπανάπτυξης, εγκατάλειψης, έλλειψης πολιτισμού...
Πέντε χρόνια «μετά»! Και ακόμη ακούγοντας επίσημες κουβέντες πως «...η οριστική χρήση των χώρων (ας πούμε για τα τρία μεγάλα ανοικτά γήπεδα στο «Ελληνικό»!) θα ανακοινωθεί στο επόμενο διάστημα». Πόσο θα διαρκέσει αυτό το... τέρμινο; Κύριος οίδε! Εδώ «το μεγαλύτερο μητροπολιτικό πάρκο της Ευρώπης» τα 5.000 στρέμματα στο πρώην αεροδρόμιο, «εκκρεμεί» περισσότερο από 5 χρόνια! ... >>
Κείμενο του Θάνου Oικονομόπουλου
Eχουν ξεχαστεί πια οι γκρίνιες και τα εύλογα ερωτήματα που άφηναν να διαφανούν υποψίες αδιαφάνειας και πανάκριβης διαπλοκής, που διατυπώνονταν πολύ χρόνο πριν από το «ολυμπιακό 2004», για το γεγονός ότι η Αθήνα, ήταν η πρώτη πόλη που θα φιλοξενούσε ολυμπιακούς αγώνες με τόσο... μεγάλες, «βαριές» (κατά την ορολογία των τεχνικών) ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις. Χωρίς κάτι τέτοιο να είναι απαραίτητο, και χωρίς να μας έχει ζητηθεί από τον όποιο «αρμόδιο» διεθνή παράγοντα! Τα χρήματα πληρώθηκαν (κοντά στα 2,2 δισ. ευρώ, όταν ο ανάλογος προϋπολογισμός με προβλέψεις για «ελαφρές» κατασκευές, έφθανε κάτω από το... μισό αυτού του θηριώδους ποσού!), οι εργολάβοι ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιημένοι, το ίδιο και οι... πολιτικοί, που τους «διευκόλυναν»!
Στην τελική ευθεία προς τους Ολυμπιακούς (από τα μέσα του 2003 και μετά) και με το άγχος της υπερχρέωσης για την προετοιμασία της διεξαγωγής τους, πολλοί ήταν εκείνοι που –έγκαιρα ακόμη– δεν παρέλειπαν να πιέζουν με κάθε τρόπο, για να εξασφαλισθεί εκ των προτέρων έστω αυτών των αχρείαστα πανάκριβων κατασκευών) η μεταολυμπιακή αξιοποίησή τους. Είτε μέσω της μετατροπής τους και της εκμετάλλευσής τους για εμπορικούς σκοπούς, είτε (που ήταν και το ορθολογικότερο – ιδίως για μια άναρχη πόλη σαν την Αθήνα) στη λειτουργική ενσωμάτωσή τους στη ζωή της πόλης και του πλήθους των κατοίκων της.
Φυσικά και... δεν έγινε τίποτε – στην Ελλάδα ζεις, υπάρχει ελπίς; Εγκαταστάσεις που καταστρέφονταν από την έλλειψη συντήρησης (ακόμη και απλής φύλαξης!), απέραντοι περιβάλλοντες χώροι που μετατρέπονταν καθημερινά σε σκουπιδότοπους, εκτάσεις αναξιοποίητες, σε μια τσιμεντούπολη που διψάει για «πράσινο», πάρκα, ειδικούς χώρους αναψυχής. Οι υποψιασμένοι, αγωνιούσαν για την «επόμενη μέρα» της «Ολυμπιακής» Αθήνας, που φευ δεν διαρκεί... 24 ώρες, αλλά πέντε ολόκληρα χρόνια!
Σκέτη θλίψη (και οργή!) αν διαβάσει κανείς τον μακρύ κατάλογο των ολυμπιακών έργων και δει σημειωμένο δίπλα του «τι έχει γίνει»: όσα έχουν αξιοποιηθεί, έχουν μετατραπεί σε... εμπορικά κέντρα και «ψυχαγωγικές - αθλητικές» χρήσεις από ιδιώτες. Και αυτά είναι τα λίγα – για τα πολλά, οι σημειώσεις λένε «μελετάται να...», «πρόκειται να...», «εκκρεμεί η...», «αναμένεται έγκριση από...»! Πέντε χρόνια μετά! Σε μια κακοσχεδιασμένη πόλη, με εμφανείς ελλείψεις υποδομών! Οταν πραγματικά «την επόμενη μέρα», η μεταολυμπιακή Βαρκελώνη (υπόδειγμα εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης πόλης μετά από ολυμπιακή διοργάνωση!), όχι μόνο ενσωμάτωσε τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και αναπλάσεις κατά τρόπο που εντυπωσίασε τους ίδιους της τους κατοίκους, αλλά αποτέλεσε και «κράχτη», τουριστικό προϊόν που χρυσοπουλάει έκτοτε πανηγυρικά!
Μπορεί να καθαρίσθηκε (μόλις πρόσφατα...) από τα βουνά των σκουπιδιών η φαληρική παραλία, αλλά η εγκατάλειψη είναι πρόδηλη και ενοχλητική –τα πτερόεντα έπεα περί «δημιουργίας μεγάλου πρότυπου οικολογικού πάρκου της πρωτεύουσας!», παραμένουν... πτερόεντα! Οι «χώροι πρασίνου», για τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, που κόστισαν (λόγω... καθυστερήσεων στην παράδοση των έργων και κατ’ ανάγκην τη δημιουργία «έτοιμων κήπων» με πανάκριβα δένδρα και φυτά!), ξεράθηκαν εντελώς προσφέροντας ένα θλιβερό θέαμα υπανάπτυξης, εγκατάλειψης, έλλειψης πολιτισμού...
Πέντε χρόνια «μετά»! Και ακόμη ακούγοντας επίσημες κουβέντες πως «...η οριστική χρήση των χώρων (ας πούμε για τα τρία μεγάλα ανοικτά γήπεδα στο «Ελληνικό»!) θα ανακοινωθεί στο επόμενο διάστημα». Πόσο θα διαρκέσει αυτό το... τέρμινο; Κύριος οίδε! Εδώ «το μεγαλύτερο μητροπολιτικό πάρκο της Ευρώπης» τα 5.000 στρέμματα στο πρώην αεροδρόμιο, «εκκρεμεί» περισσότερο από 5 χρόνια! ... >>
Κείμενο του Θάνου Oικονομόπουλου
Καθημερινή 16/5/2009
(Η εικονογράφηση και ο τίτλος της ανάρτησης έγινε με ευθύνη του Ivos 2)