Εxcellent ! ...Βίζιτα(!!!) in place of visa ...Bravo!
Το βιζανιάρικο
Με μια τριπλή κίνηση χθες στην Κέρκυρα η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε με τις ΗΠΑ τις συμφωνίες, που καμιά άλλη κυβέρνηση της Αθήνας δεν υπέγραψε εδώ και πολλά χρόνια.
Οι δύο αυτές συμφωνίες, που είναι τρεις, προβλέπουν την άνευ όρων παράδοση πληροφοριών από τις ελληνικές αρχές στις αμερικανικές, όχι μόνο για πράξεις τρομοκρατίας, που έγιναν, αλλά και για ύποπτους που η αμερικανική πλευρά θεωρεί ύποπτους! Αυτά, πληροφορίες και ύποπτοι, θα περνάνε στην αμερικανική πλευρά ανεξάρτητα από το πόσο πίσω πάνε σε χρονολογία!
Επίσης, η αμερικανική πλευρά αποκτά το δικαίωμα για άμεση και απόλυτη πρόσβαση στα ελληνικά αρχεία των ελληνικών διωκτικών αρχών.
Αυτή η άνευ όρων παράδοση στην πραγματικότητα είναι μια άνευ όρων παραίτηση από την άσκηση εθνικής κυριαρχίας. Μιας κυριαρχίας που έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό το δικαίωμα στην άρνηση. Στο όχι.
Το αντάλλαγμα, που δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση, είναι να αποφασίσουν οι αμερικανικές αρχές πότε θα δεήσουν να καταργήσουν τη βίζα για τους Ελληνες υπηκόους (τους) που θέλουν τα ταξιδέψουν στις ΗΠΑ!
Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι αξία έχει η κατάργηση της βίζας, θυμίζω ότι προ καιρού η αμερικανική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει με τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που είναι μέλη της Ε.Ε., και με την Ελλάδα, ότι το δικαίωμα εισόδου στις ΗΠΑ χωρίς βίζα δεν σημαίνει ότι μπορείς να μπεις κιόλας στις ΗΠΑ!
Η κατάργηση της βίζας, σύμφωνα με τα υπογραφέντα, αφήνει το δικαίωμα στις αμερικανικές αρχές να απαγορεύσουν σε οποιονδήποτε φτάσει στις ΗΠΑ να μπει στη χώρα ως ανεπιθύμητος ή ύποπτος. Επίσης, αφήνει το δικαίωμα στις αρχές των ΗΠΑ να μην επιτρέψουν το ταξίδι σε όποιον θεωρούν επικίνδυνο ή ύποπτο σε απευθείας υπερατλανική πτήση με προορισμό τη Γη της Επαγγελίας και της γρίπης των χοίρων.
Αυτά βέβαια συμβαίνουν και γιατί η κυβέρνηση Σημίτη το 2003 έχασε το τρένο των υπόλοιπων δυτικοευρωπαίων της Ε.Ε., που υπέγραψαν με τις ΗΠΑ την κατάργηση της βίζας, εκδίδοντας τα διαβατήριά τους από τις αστυνομικές αρχές, χωρίς τους επαχθείς όρους που επιβλήθηκαν μετά στους ανατολικοευρωπαίους και την, ως συνήθως, καθυστερημένη -με όλη τη σημασία της λέξης- Ελλάδα.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ενώ ήταν ενήμερες από νωρίς, συνέχιζαν να εκδίδουν τα διαβατήρια από τις νομαρχίες, λες και τα διαβατήρια θα ελέγχονταν διαφορετικά απ' όποια ελληνική δημόσια αρχή κι αν έβγαιναν!
Αυτή την ανεκδιήγητη βίζα παίρνει τώρα ως αντάλλαγμα η ελληνική κυβέρνηση για να παραδώσει τη λειτουργία των εγχώριων διωκτικών μηχανισμών στα αμερικανικά υπουργεία Εξωτερικών, Εσωτερικών και στις ποικιλώνυμες υπηρεσίες τού εκεί κράτους και παρακράτους.
Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση, σε παροξυσμική κρίση αυτού που η ψυχιατρική ονομάζει «το κόμπλεξ του καλού παιδιού», τα δίνει όλα μπας και την αγαπήσουν πάλι οι ΗΠΑ, με την προσδοκία, ίσως, να ελεήσουν την πτωχή πλην τιμία ψωροκώσταινα με ένα νεύμα συμπάθειας προ της διαρκώς ισχυρότερης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και της σαφώς κερδισμένης σκοπιανής.
Εκτός εάν η λεόντειος αυτή συμφωνία συνομολογείται επειδή η κυβέρνηση πιστεύει στο δίκαιο αυτού του ξεβρακώματος.
Σ' αυτή την περίπτωση δεν έχει παρά να ζητήσει να γίνει η Ελλάδα επισήμως 52η Πολιτεία των ΗΠΑ, για να έχει και το δικαίωμα να ψηφίζει τον εκάστοτε Αμερικανό πρόεδρο και την κυβέρνησή του.
Το βέβαιο είναι ότι η αμερικανική πολιτική σκηνή και η γραφειοκρατία θα σέβονται έτσι πιο πολύ αυτή τη χώρα και θα τρέχουν από πίσω της. Για τα ψηφαλάκια.
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΕΤΡΑΔΗΣ
Με μια τριπλή κίνηση χθες στην Κέρκυρα η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε με τις ΗΠΑ τις συμφωνίες, που καμιά άλλη κυβέρνηση της Αθήνας δεν υπέγραψε εδώ και πολλά χρόνια.
Οι δύο αυτές συμφωνίες, που είναι τρεις, προβλέπουν την άνευ όρων παράδοση πληροφοριών από τις ελληνικές αρχές στις αμερικανικές, όχι μόνο για πράξεις τρομοκρατίας, που έγιναν, αλλά και για ύποπτους που η αμερικανική πλευρά θεωρεί ύποπτους! Αυτά, πληροφορίες και ύποπτοι, θα περνάνε στην αμερικανική πλευρά ανεξάρτητα από το πόσο πίσω πάνε σε χρονολογία!
Επίσης, η αμερικανική πλευρά αποκτά το δικαίωμα για άμεση και απόλυτη πρόσβαση στα ελληνικά αρχεία των ελληνικών διωκτικών αρχών.
Αυτή η άνευ όρων παράδοση στην πραγματικότητα είναι μια άνευ όρων παραίτηση από την άσκηση εθνικής κυριαρχίας. Μιας κυριαρχίας που έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό το δικαίωμα στην άρνηση. Στο όχι.
Το αντάλλαγμα, που δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση, είναι να αποφασίσουν οι αμερικανικές αρχές πότε θα δεήσουν να καταργήσουν τη βίζα για τους Ελληνες υπηκόους (τους) που θέλουν τα ταξιδέψουν στις ΗΠΑ!
Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι αξία έχει η κατάργηση της βίζας, θυμίζω ότι προ καιρού η αμερικανική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει με τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που είναι μέλη της Ε.Ε., και με την Ελλάδα, ότι το δικαίωμα εισόδου στις ΗΠΑ χωρίς βίζα δεν σημαίνει ότι μπορείς να μπεις κιόλας στις ΗΠΑ!
Η κατάργηση της βίζας, σύμφωνα με τα υπογραφέντα, αφήνει το δικαίωμα στις αμερικανικές αρχές να απαγορεύσουν σε οποιονδήποτε φτάσει στις ΗΠΑ να μπει στη χώρα ως ανεπιθύμητος ή ύποπτος. Επίσης, αφήνει το δικαίωμα στις αρχές των ΗΠΑ να μην επιτρέψουν το ταξίδι σε όποιον θεωρούν επικίνδυνο ή ύποπτο σε απευθείας υπερατλανική πτήση με προορισμό τη Γη της Επαγγελίας και της γρίπης των χοίρων.
Αυτά βέβαια συμβαίνουν και γιατί η κυβέρνηση Σημίτη το 2003 έχασε το τρένο των υπόλοιπων δυτικοευρωπαίων της Ε.Ε., που υπέγραψαν με τις ΗΠΑ την κατάργηση της βίζας, εκδίδοντας τα διαβατήριά τους από τις αστυνομικές αρχές, χωρίς τους επαχθείς όρους που επιβλήθηκαν μετά στους ανατολικοευρωπαίους και την, ως συνήθως, καθυστερημένη -με όλη τη σημασία της λέξης- Ελλάδα.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ενώ ήταν ενήμερες από νωρίς, συνέχιζαν να εκδίδουν τα διαβατήρια από τις νομαρχίες, λες και τα διαβατήρια θα ελέγχονταν διαφορετικά απ' όποια ελληνική δημόσια αρχή κι αν έβγαιναν!
Αυτή την ανεκδιήγητη βίζα παίρνει τώρα ως αντάλλαγμα η ελληνική κυβέρνηση για να παραδώσει τη λειτουργία των εγχώριων διωκτικών μηχανισμών στα αμερικανικά υπουργεία Εξωτερικών, Εσωτερικών και στις ποικιλώνυμες υπηρεσίες τού εκεί κράτους και παρακράτους.
Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση, σε παροξυσμική κρίση αυτού που η ψυχιατρική ονομάζει «το κόμπλεξ του καλού παιδιού», τα δίνει όλα μπας και την αγαπήσουν πάλι οι ΗΠΑ, με την προσδοκία, ίσως, να ελεήσουν την πτωχή πλην τιμία ψωροκώσταινα με ένα νεύμα συμπάθειας προ της διαρκώς ισχυρότερης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και της σαφώς κερδισμένης σκοπιανής.
Εκτός εάν η λεόντειος αυτή συμφωνία συνομολογείται επειδή η κυβέρνηση πιστεύει στο δίκαιο αυτού του ξεβρακώματος.
Σ' αυτή την περίπτωση δεν έχει παρά να ζητήσει να γίνει η Ελλάδα επισήμως 52η Πολιτεία των ΗΠΑ, για να έχει και το δικαίωμα να ψηφίζει τον εκάστοτε Αμερικανό πρόεδρο και την κυβέρνησή του.
Το βέβαιο είναι ότι η αμερικανική πολιτική σκηνή και η γραφειοκρατία θα σέβονται έτσι πιο πολύ αυτή τη χώρα και θα τρέχουν από πίσω της. Για τα ψηφαλάκια.
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΕΤΡΑΔΗΣ
Ελευθεροτυπία 29/6/2009
(Η εικονογράφηση,οι υπογραμμίσεις προτάσεων και ο τίτλος ανάρτησης έγιναν με ευθύνη του Ivos 2)