Iraq: Slaughter still unpunished ...
<< ... ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ δεν έδωκες ποτέ σε μένα τον ολοένα ερημούμενο από τις φυλές των Hπείρων . . .
Έλαβε τον Βότρυ ο Βορράς και τον Στάχυ ο Νότοςτη φορά του ανέμου εξαγοράζοντας
και των δέντρων τον κάματο δύο και τρεις φορές
ανόσια εξαργυρώνοντας.
Άλλο εγώ,πάρεξ το θυμάρι στην καρφίδα του ήλιου δεν εγνώρισα
και πάρεξτη σταγόνα του νερού στ' άκοπα γένια μου δεν ένιωσα
μα τραχύ το μάγουλο έθεσα στο τραχύτερο της πέτραςαιώνες κι αιώνες >>.
. . .
<< ...ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥ άθροισα και δε σε βρήκα πουθενά,
ποτέ,
να μου κρατείς το χέρι στη βοή των γκρεμών και στων άστρων τον κυκεώνα μου! >>
<<... Σελδζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκούν. 
Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν.
Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι
κι ερεβομανείς κοπροκρατούν το μέλλον >> ...
* * * * *
<< ...ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥ άθροισα και δε σε βρήκα πουθενά,
ποτέ,
να μου κρατείς το χέρι στη βοή των γκρεμών και στων άστρων τον κυκεώνα μου ! >>
. . . .
Όρμησαν στα πετρέλαια του Ιράκ
Δεν κρυβόταν χθες η χαρά και η υπερηφάνεια των Βρετανών. Οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» το έγραψαν μέχρι και σε κύριο άρθρό τους: η βρετανική πετρελαϊκή εταιρεία ΒΡ ξαναγύρισε στο Ιράκ, τέσσερις σχεδόν δεκαετίες από τότε που εκδιώχθηκε κακήν - κακώς από τη χώρα, το 1972, όταν το κυβερνών κόμμα Μπάαθ εθνικοποίησε τα ιρακινά πετρέλαια. Πραγματικά, η ΒΡ μαζί με την κρατική εταιρεία πετρελαίων της Κίνας CPNC πήραν την εκμετάλλευση του γιγαντιαίου κοιτάσματος πετρελαίου Ρουμάιλα, από τα μεγαλύτερα του κόσμου, που βρίσκεται κοντά στην πόλη Βασόρα, στο νότιο Ιράκ. Για κάθε βαρέλι πετρελαίου που θα βγάζει πάνω από τη σημερινή παραγωγή, η ΒΡ θα παίρνει 2 δολάρια. Πρόκειται για μια χαμηλή τιμή, η οποία μετά βίας αφήνει περιθώρια στην ΒΡ για κέρδη 100-200 εκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο - πολύ μικρά για έναν κολοσσό του μεγέθους της.
Πρόκειται όμως μόνο για την αρχή. Ολος ο κόσμος ξέρει ότι η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ έγινε για να λεηλατήσουν οι αμερικανικές, οι αγγλικές και οι άλλες δυτικές εταιρείες τα πετρέλαιά του. Ετσι, η κατοχική κυβέρνηση του αλ - Μαλίκι, υποτελής στους Αμερικανούς, έπρεπε αρχικά να δώσει την εντύπωση ότι διαπραγματεύεται σκληρά για τον πλούτο της χώρας, τον «μαύρο χρυσό». Εβαλε έτσι σκληρούς όρους, με αποτέλεσμα οι μόνοι που ανταποκρίθηκαν να είναι οι Βρετανοί της ΒΡ που ήθελαν πάση θυσία να επιστρέψουν στο Ιράκ και οι Κινέζοι, οι οποίοι πρωτίστως ενδιαφέρονται στο να διασφαλίσουν την προμήθεια πετρελαίου στη χώρα τους και όχι για τα ποσοστά κέρδους της κινέζικης κρατικής εταιρείας πετρελαίου.
Οι αμερικανικές εταιρείες που είναι «μπασμένες στο κόλπο», όπως η Εξον Μόμπιλ και η Κόνοκο Φίλιπς, καθώς και η αγγλοολλανδική Σελ, ζήτησαν να παίρνουν ανά βαρέλι το υπερδιπλάσιο, το... εφταπλάσιο (!) και το τετραπλάσιο από αυτό που πρόσφερε η ιρακινή κυβέρνηση. Οδήγησαν έτσι σε αδιέξοδο τους πλειστηριασμούς για επίσης γιγαντιαία πετρελαϊκά κοιτάσματα στη Δυτική Κούρνα, στο Κιρκούκ, στο Ζουμπαϊρ και αλλού.
Το σκηνικό είναι άριστα στημένο για να εμφανίσει την κατοχική κυβέρνηση ως δήθεν μαχόμενη για το συμφέρον του Ιράκ. Από τη μια η καλή τιμή που πέτυχε με την ΒΡ και τη CNPC, από την άλλη οι άγονοι πλειστηριασμοί. Μόλις τα φώτα της δημοσιότητας αποσυρθούν, οι πλειστηριασμοί θα ξαναγίνουν σταδιακά με όρους συμφερότερους για τις αμερικανικές εταιρείες.
«Τα συμβόλαια αυτά έχουν επικριθεί βαρύτατα μέσα στο Ιράκ ως ξεπούλημα στις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες οι οποίες επιθυμούν απεγνωσμένα να επιστρέψουν στο Ιράκ», έγραφε προς εβδομάδος η αγγλική εφημερίδα «Ιντιπέντεντ» μεταφέροντας το κλίμα που επικρατεί στην αραβική αυτή χώρα.
«Αυτά τα συμβόλαια θα αλυσοδέσουν την ιρακινή οικονομία και θα δεσμεύσουν την ανεξαρτησία της για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Οι ξένοι θα σπαταλήσουν τα αποθέματα του Ιράκ», δήλωνε στην ίδια εφημερίδα ο επικεφαλής της κρατικής Σάουθ Οϊλ Κόμπανι, η οποία παράγει το 80% του ιρακινού πετρελαίου.
Η ουσία είναι ότι η ιρακινή κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή πέρα από την εκποίηση των πετρελαίων του Ιράκ στους ξένους για να διασφαλίσει την επιβίωση του κράτους της. Εχει και αυτή εναρμονιστεί με την πολιτική των Αμερικανών, οι οποίοι, αφού απέτυχαν να συντρίψουν στρατιωτικά την ιρακινή αντίσταση, άλλαξαν ριζικά γραμμή και προχώρησαν στην επιχείρηση μαζικής εξαγοράς των φυλάρχων και των προεστών των αντιστασιακών χωριών και περιοχών, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια.
Εξαγορά του πληθυσμού μέσω μαζικών προσλήψεων κάνει και η ιρακινή κυβέρνηση. Εχει ήδη προσλάβει στην αστυνομία και στον στρατό... 760.000 άτομα! Οργιο γίνεται και στον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου ήδη υπηρετούν... 2.600.000 υπάλληλοι - σχεδόν τρεις φορές όσοι υπηρετούσαν επί Σαντάμ! Χωρίς τα έσοδα από το πετρέλαιο είναι αδύνατον να πληρωθούν αυτές οι στρατιές πραιτωριανών και εξαγορασμένων υπαλλήλων του καθεστώτος.
Πρόκειται όμως μόνο για την αρχή. Ολος ο κόσμος ξέρει ότι η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ έγινε για να λεηλατήσουν οι αμερικανικές, οι αγγλικές και οι άλλες δυτικές εταιρείες τα πετρέλαιά του. Ετσι, η κατοχική κυβέρνηση του αλ - Μαλίκι, υποτελής στους Αμερικανούς, έπρεπε αρχικά να δώσει την εντύπωση ότι διαπραγματεύεται σκληρά για τον πλούτο της χώρας, τον «μαύρο χρυσό». Εβαλε έτσι σκληρούς όρους, με αποτέλεσμα οι μόνοι που ανταποκρίθηκαν να είναι οι Βρετανοί της ΒΡ που ήθελαν πάση θυσία να επιστρέψουν στο Ιράκ και οι Κινέζοι, οι οποίοι πρωτίστως ενδιαφέρονται στο να διασφαλίσουν την προμήθεια πετρελαίου στη χώρα τους και όχι για τα ποσοστά κέρδους της κινέζικης κρατικής εταιρείας πετρελαίου.
Οι αμερικανικές εταιρείες που είναι «μπασμένες στο κόλπο», όπως η Εξον Μόμπιλ και η Κόνοκο Φίλιπς, καθώς και η αγγλοολλανδική Σελ, ζήτησαν να παίρνουν ανά βαρέλι το υπερδιπλάσιο, το... εφταπλάσιο (!) και το τετραπλάσιο από αυτό που πρόσφερε η ιρακινή κυβέρνηση. Οδήγησαν έτσι σε αδιέξοδο τους πλειστηριασμούς για επίσης γιγαντιαία πετρελαϊκά κοιτάσματα στη Δυτική Κούρνα, στο Κιρκούκ, στο Ζουμπαϊρ και αλλού.
Το σκηνικό είναι άριστα στημένο για να εμφανίσει την κατοχική κυβέρνηση ως δήθεν μαχόμενη για το συμφέρον του Ιράκ. Από τη μια η καλή τιμή που πέτυχε με την ΒΡ και τη CNPC, από την άλλη οι άγονοι πλειστηριασμοί. Μόλις τα φώτα της δημοσιότητας αποσυρθούν, οι πλειστηριασμοί θα ξαναγίνουν σταδιακά με όρους συμφερότερους για τις αμερικανικές εταιρείες.
«Τα συμβόλαια αυτά έχουν επικριθεί βαρύτατα μέσα στο Ιράκ ως ξεπούλημα στις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες οι οποίες επιθυμούν απεγνωσμένα να επιστρέψουν στο Ιράκ», έγραφε προς εβδομάδος η αγγλική εφημερίδα «Ιντιπέντεντ» μεταφέροντας το κλίμα που επικρατεί στην αραβική αυτή χώρα.
«Αυτά τα συμβόλαια θα αλυσοδέσουν την ιρακινή οικονομία και θα δεσμεύσουν την ανεξαρτησία της για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Οι ξένοι θα σπαταλήσουν τα αποθέματα του Ιράκ», δήλωνε στην ίδια εφημερίδα ο επικεφαλής της κρατικής Σάουθ Οϊλ Κόμπανι, η οποία παράγει το 80% του ιρακινού πετρελαίου.
Η ουσία είναι ότι η ιρακινή κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή πέρα από την εκποίηση των πετρελαίων του Ιράκ στους ξένους για να διασφαλίσει την επιβίωση του κράτους της. Εχει και αυτή εναρμονιστεί με την πολιτική των Αμερικανών, οι οποίοι, αφού απέτυχαν να συντρίψουν στρατιωτικά την ιρακινή αντίσταση, άλλαξαν ριζικά γραμμή και προχώρησαν στην επιχείρηση μαζικής εξαγοράς των φυλάρχων και των προεστών των αντιστασιακών χωριών και περιοχών, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια.
Εξαγορά του πληθυσμού μέσω μαζικών προσλήψεων κάνει και η ιρακινή κυβέρνηση. Εχει ήδη προσλάβει στην αστυνομία και στον στρατό... 760.000 άτομα! Οργιο γίνεται και στον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου ήδη υπηρετούν... 2.600.000 υπάλληλοι - σχεδόν τρεις φορές όσοι υπηρετούσαν επί Σαντάμ! Χωρίς τα έσοδα από το πετρέλαιο είναι αδύνατον να πληρωθούν αυτές οι στρατιές πραιτωριανών και εξαγορασμένων υπαλλήλων του καθεστώτος.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ
Λιγότερο πετρέλαιο από το... 1975
Πάνω από 8 δισεκατομμύρια δολάρια υποτίθεται ότι έχουν δοθεί στον πετρελαϊκό τομέα του Ιράκ μετά την αμερικανική εισβολή για να αποκατασταθεί η παραγωγή πετρελαίου. Μάταιος κόπος. Μόλις και μετά βίας φέτος έφτασε η ιρακινή παραγωγή πετρελαίου τα 2,4 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, όταν επί Σαντάμ, παρόλο το εμπάργκο μετά το 1990, ήταν 2,6 εκατομμύρια. Καμιά σχέση δε με την προ τριακονταετίας και πλέον ιρακινή παραγωγή στα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν ξεπερνούσε τα 3,5 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Το Ιράκ, ακόμη και με έρευνες της δεκαετίας του 1970, έχει αποθέματα τουλάχιστον 115 δισεκατομμυρίων βαρελιών πανεύκολα και πάμφθηνα αντλήσιμου πετρελαίου, τα οποία οι ΗΠΑ και το κατοχικό καθεστώς έχουν αποδειχθεί ανίκανοι να εκμεταλλευθούν.
Πάνω από 8 δισεκατομμύρια δολάρια υποτίθεται ότι έχουν δοθεί στον πετρελαϊκό τομέα του Ιράκ μετά την αμερικανική εισβολή για να αποκατασταθεί η παραγωγή πετρελαίου. Μάταιος κόπος. Μόλις και μετά βίας φέτος έφτασε η ιρακινή παραγωγή πετρελαίου τα 2,4 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, όταν επί Σαντάμ, παρόλο το εμπάργκο μετά το 1990, ήταν 2,6 εκατομμύρια. Καμιά σχέση δε με την προ τριακονταετίας και πλέον ιρακινή παραγωγή στα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν ξεπερνούσε τα 3,5 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Το Ιράκ, ακόμη και με έρευνες της δεκαετίας του 1970, έχει αποθέματα τουλάχιστον 115 δισεκατομμυρίων βαρελιών πανεύκολα και πάμφθηνα αντλήσιμου πετρελαίου, τα οποία οι ΗΠΑ και το κατοχικό καθεστώς έχουν αποδειχθεί ανίκανοι να εκμεταλλευθούν.
Γιώργος Δελαστίκ
ΕΘΝΟΣ 2/7/2009
Στίχοι Ο.Ελύτη από το ''ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ''
(Η εικονογράφηση,οι υπογραμμίσεις προτάσεων και ο τίτλος ανάρτησης έγιναν με ευθύνη του Ivos 2)