Η φαρσοκωμωδία ''Ελληνικό Δημόσιο'' ...
Χρειάζονται νέοι διορισμοί;
Στην Τζόρτζια των ΗΠΑ, υπολόγισαν ότι κάθε πινακίδα που τοποθετούσαν στα δημόσια έργα με τα στοιχεία του έργου, κόστιζε 1.300 δολάρια. Συνολικό κόστος, 600.000 δολάρια. Ετσι, την περασμένη Δευτέρα, το υπουργείο Μεταφορών της πολιτείας αποφάσισε να καταργήσει τις πινακίδες. Σταγόνα στον ωκεανό, ίσως πείτε. Είναι μία ανάγνωση, υπάρχει και άλλη – η αυτονόητη: ότι ο ωκεανός έχει άπειρες σταγόνες.
Θα ήταν αφέλεια να υποτιμηθούν οι «σταγόνες», ειδικά στην Ελλάδα, που οδεύει προς δημόσιο έλλειμμα-ρεκόρ, περί τα 30 δισ. ευρώ. Πολλώ μάλλον που ο υπουργός Οικονομικών έθεσε τον εξαιρετικά (πέραν των προσδοκιών της Τραπέζης της Ελλάδος…) φιλόδοξο στόχο, να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες κατά 5 δισ. ευρώ εντός του 2010. Πώς μπορούμε να τον επιδιώξουμε;
Κατ’ αρχάς, υπάρχουν τα «εύκολα». Παράδειγμα, να σταλούν (τώρα...) ελεγκτικές εταιρείες στα μεγάλα νοσοκομεία για να τα κάνουν «φύλλο φτερό» εντός τριών μηνών και, αμέσως, να επιβληθεί το διπλογραφικό σύστημα. Επίσης, να μετατραπούν (τώρα...) οι περίπου 1.200 «αναπτυξιακές» ή άλλες δήθεν–επιχειρήσεις των 1.033 δήμων, μαζί και οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί τους, σε ανώνυμες εταιρείες, ώστε να μπει τέλος στο ξεφάντωμα με λεφτά του φορολογούμενου. Εύκολο είναι, επίσης, να μειωθεί δραστικά ο αριθμός κρατικών αυτοκινήτων – όχι απλώς να αντικατασταθούν οι λιμουζίνες με υβριδικά. Οπως εύκολο είναι, να στερέψει ο πακτωλός που μέσα από επίσημα ή ημιεπίσημα, μικρά και μεγάλα κανάλια, ξοδεύεται για «δημοσιογραφικές» υπηρεσίες – ιδού, ένα λαμπρό πεδίο για ασκήσεις διαφάνειας... Υπάρχουν και τα δύσκολα. Παραδόξως, θεωρείται αυτονόητο ότι η Αγροφυλακή των νωπών ρουσφετιών καταργείται, αλλά οι 1.800 αγροφύλακες παραμένουν (θα σταλούν σε δήμους και κοινότητες της κατοικίας τους). Περίπου αυτονόητο, επίσης, ότι οι υπάλληλοι της «ΑΣΠΙΣ Πρόνοια» (που ασφαλώς κάτι θα είχαν ακούσει για τις απάτες του αφεντικού εις βάρος των πελατών τους...) θα απορροφηθούν στο Δημόσιο.
Πλέον παράδοξη, όμως, είναι η συζήτηση περί νέων προσλήψεων. Γνωρίζουμε, άραγε, την κατάσταση που επικρατεί;
Εξ όνυχος: Ο κ. Παπακωνσταντίνου με έκπληξη ανακάλυψε πριν από λίγες ημέρες ότι, εδώ και έξι χρόνια, περίπου 200 υπάλληλοι του υπουργείου του μένουν άπραγοι, χωρίς αντικείμενο – από τότε που η ευθύνη των διεθνών οικονομικών σχέσεων μεταφέρθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών!
Αν, πάλι, ρωτήσετε κάποιον που έχει περάσει από επιτελική θέση υπουργείου, θα σας πει ότι από το σύνολο των υπαλλήλων, εργάζεται κανονικά το ένα τρίτο, ενώ ουδείς τολμά να ψάξει πόσες ώρες εργάζονται όσοι είναι σε εξωτερικές υπηρεσίες.
Πριν λοιπόν γίνει μία, έστω, πρόσληψη, λογικό είναι να μάθουμε πόσοι μισθοδοτούνται από το Δημόσιο (όπερ είναι άγνωστο…) και, ταπεινά, να ελεγχθεί η τήρηση του ωραρίου.
Ακούμε, επίσης, ότι η ΟΛΜΕ ζητάει προσλήψεις εκπαιδευτικών και τα νοσοκομεία νοσηλευτών. Ομως, κάθε χρόνο περίπου 5,5 χιλιάδες εκπαιδευτικοί αποσπώνται σε θέσεις εκτός σχολείων, ενώ ουδείς γνωρίζει τον αριθμό των νοσηλευτών που, μόλις προσληφθούν, αποσπώνται σε άσχετες υπηρεσίες!
Θα πρότεινα, λοιπόν, πριν αρχίσουν προσλήψεις, να αποτυπωθούν οι πραγματικές ανάγκες.
Αυτό μπορεί να γίνει με ένα απλό αλλά «δύσκολο» μέτρο. Να ψηφιστεί νόμος ενός άρθρου, που θα ορίζει ότι όλοι όσοι έχουν προσληφθεί, μέσα σε εύλογο χρόνο υποχρεούνται να επιστρέψουν στη θέση για την οποία προσελήφθησαν – άλλως, απολύονται. Νομίζετε ότι είναι παράλογο;
Στην Τζόρτζια των ΗΠΑ, υπολόγισαν ότι κάθε πινακίδα που τοποθετούσαν στα δημόσια έργα με τα στοιχεία του έργου, κόστιζε 1.300 δολάρια. Συνολικό κόστος, 600.000 δολάρια. Ετσι, την περασμένη Δευτέρα, το υπουργείο Μεταφορών της πολιτείας αποφάσισε να καταργήσει τις πινακίδες. Σταγόνα στον ωκεανό, ίσως πείτε. Είναι μία ανάγνωση, υπάρχει και άλλη – η αυτονόητη: ότι ο ωκεανός έχει άπειρες σταγόνες.
Θα ήταν αφέλεια να υποτιμηθούν οι «σταγόνες», ειδικά στην Ελλάδα, που οδεύει προς δημόσιο έλλειμμα-ρεκόρ, περί τα 30 δισ. ευρώ. Πολλώ μάλλον που ο υπουργός Οικονομικών έθεσε τον εξαιρετικά (πέραν των προσδοκιών της Τραπέζης της Ελλάδος…) φιλόδοξο στόχο, να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες κατά 5 δισ. ευρώ εντός του 2010. Πώς μπορούμε να τον επιδιώξουμε;
Κατ’ αρχάς, υπάρχουν τα «εύκολα». Παράδειγμα, να σταλούν (τώρα...) ελεγκτικές εταιρείες στα μεγάλα νοσοκομεία για να τα κάνουν «φύλλο φτερό» εντός τριών μηνών και, αμέσως, να επιβληθεί το διπλογραφικό σύστημα. Επίσης, να μετατραπούν (τώρα...) οι περίπου 1.200 «αναπτυξιακές» ή άλλες δήθεν–επιχειρήσεις των 1.033 δήμων, μαζί και οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί τους, σε ανώνυμες εταιρείες, ώστε να μπει τέλος στο ξεφάντωμα με λεφτά του φορολογούμενου. Εύκολο είναι, επίσης, να μειωθεί δραστικά ο αριθμός κρατικών αυτοκινήτων – όχι απλώς να αντικατασταθούν οι λιμουζίνες με υβριδικά. Οπως εύκολο είναι, να στερέψει ο πακτωλός που μέσα από επίσημα ή ημιεπίσημα, μικρά και μεγάλα κανάλια, ξοδεύεται για «δημοσιογραφικές» υπηρεσίες – ιδού, ένα λαμπρό πεδίο για ασκήσεις διαφάνειας... Υπάρχουν και τα δύσκολα. Παραδόξως, θεωρείται αυτονόητο ότι η Αγροφυλακή των νωπών ρουσφετιών καταργείται, αλλά οι 1.800 αγροφύλακες παραμένουν (θα σταλούν σε δήμους και κοινότητες της κατοικίας τους). Περίπου αυτονόητο, επίσης, ότι οι υπάλληλοι της «ΑΣΠΙΣ Πρόνοια» (που ασφαλώς κάτι θα είχαν ακούσει για τις απάτες του αφεντικού εις βάρος των πελατών τους...) θα απορροφηθούν στο Δημόσιο.
Πλέον παράδοξη, όμως, είναι η συζήτηση περί νέων προσλήψεων. Γνωρίζουμε, άραγε, την κατάσταση που επικρατεί;
Εξ όνυχος: Ο κ. Παπακωνσταντίνου με έκπληξη ανακάλυψε πριν από λίγες ημέρες ότι, εδώ και έξι χρόνια, περίπου 200 υπάλληλοι του υπουργείου του μένουν άπραγοι, χωρίς αντικείμενο – από τότε που η ευθύνη των διεθνών οικονομικών σχέσεων μεταφέρθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών!
Αν, πάλι, ρωτήσετε κάποιον που έχει περάσει από επιτελική θέση υπουργείου, θα σας πει ότι από το σύνολο των υπαλλήλων, εργάζεται κανονικά το ένα τρίτο, ενώ ουδείς τολμά να ψάξει πόσες ώρες εργάζονται όσοι είναι σε εξωτερικές υπηρεσίες.
Πριν λοιπόν γίνει μία, έστω, πρόσληψη, λογικό είναι να μάθουμε πόσοι μισθοδοτούνται από το Δημόσιο (όπερ είναι άγνωστο…) και, ταπεινά, να ελεγχθεί η τήρηση του ωραρίου.
Ακούμε, επίσης, ότι η ΟΛΜΕ ζητάει προσλήψεις εκπαιδευτικών και τα νοσοκομεία νοσηλευτών. Ομως, κάθε χρόνο περίπου 5,5 χιλιάδες εκπαιδευτικοί αποσπώνται σε θέσεις εκτός σχολείων, ενώ ουδείς γνωρίζει τον αριθμό των νοσηλευτών που, μόλις προσληφθούν, αποσπώνται σε άσχετες υπηρεσίες!
Θα πρότεινα, λοιπόν, πριν αρχίσουν προσλήψεις, να αποτυπωθούν οι πραγματικές ανάγκες.
Αυτό μπορεί να γίνει με ένα απλό αλλά «δύσκολο» μέτρο. Να ψηφιστεί νόμος ενός άρθρου, που θα ορίζει ότι όλοι όσοι έχουν προσληφθεί, μέσα σε εύλογο χρόνο υποχρεούνται να επιστρέψουν στη θέση για την οποία προσελήφθησαν – άλλως, απολύονται. Νομίζετε ότι είναι παράλογο;
Κωστας Καλλίτσης
18/10/2009
Καθημερινή
(Οι τίτλοι των αναρτήσεων,οι υπογραμμίσεις και οι εικονογραφήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger)