Ο θρίαμβος του αμερικανικού ονείρου! ...
Κοίτα ποιος μιλάει!
Νουθεσίες προς ιθαγενείς μοίρασε τις προάλλες ο Αμερικανός πρέσβης στη χώρα μας, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, προτρέποντας από το βήμα του συνεδρίου του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, την κυβέρνηση να υιοθετήσει μέτρα ακόμη μεγαλύτερης ευελιξίας στην αγορά εργασίας, για να προσελκύσει ξένες επενδύσεις...
Κοίτα ποιος μιλάει! Αν τουλάχιστον τα έλεγε αυτά Αμερικανός πρέσβης μια δεκαετία πριν, όταν η αμερικανική οικονομία κατέγραφε επιδόσεις «ντριμ τιμ» (αφήνοντας και τότε βέβαια εκατ. Αμερικανούς εκτός ονείρου), ίσως να τον έπαιρνε κανείς στα σοβαρά. Εκείνη άλλωστε η υπερανάπτυξη, σε σχέση με τις καχεκτικές ευρωπαϊκές επιδόσεις, χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι, ακόμη και από τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες, για να υπονομεύσουν το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» του κράτους πρόνοιας και της προστασίας της απασχόλησης, βάζοντας ουσιαστικά ταφόπλακα στις ψευδαισθήσεις περί τρίτου δρόμου μεταξύ άγριου καπιταλισμού και σοσιαλιστικών πειραματισμών, που πρέσβευε η παραδοσιακή ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Αλλά να μιλά τώρα ο Αμερικανός πρέσβης; Μόλις προ ημερών, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» έκαναν πρωτοσέλιδο την αμερικανική κοινωνική αθλιότητα, την αύξηση των Αμερικανών που καταφεύγουν στα περιβόητα κουπόνια σίτισης για να αγοράσουν τρόφιμα. Τόση ευελιξία έχει να επιδείξει η αμερικανική αγορά εργασίας, γιατί τάχατες δεν προσελκύει νέες επενδύσεις (αμερικανικές ή μη);
Περισσότεροι από 36 εκατ. Αμερικανοί («Νιου Γιορκ Τάιμς», 29/11/2009) χρησιμοποιούν τα περιβόητα κουπόνια για να αγοράσουν γάλα, ψωμί και τυρί! Σε 239 κομητείες, πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού παίρνει κουπόνια σίτισης, σε περισσότερες από 750 κομητείες, τουλάχιστον ένας στους τρεις Αφροαμερικανούς (οι άτυπες διακρίσεις ζουν και βασιλεύουν, κι ας είναι μαύρος ο νέος Αμερικανός πρόεδρος) παίρνουν κουπόνια, σε περισσότερες από 800 κομητείες, πάνω από το ένα τρίτο των παιδιών εξαρτάται από κουπόνια, σε 62 κομητείες, τα κουπόνια σίτισης διπλασιάστηκαν τα δύο τελευταία χρόνια!
Κάπου 18 εκατ. Αμερικανοί που δικαιούνται κουπόνια σίτισης δεν τα παίρνουν, λόγω γραφειοκρατικών εμποδίων. Περί τα 30 εκατ. Αμερικανοί είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, περί τα 50 εκατ. στερούνται στοιχειώδους ασφαλιστικής κάλυψης. Μία άλλωστε από τις υποσχέσεις του νέου προέδρου Μπαράκ Ομπάμα ήταν να φτιάξει ένα «ΕΣΥ» για τους Αμερικανούς, εξαναγκάστηκε ωστόσο σε άτακτη υποχώρηση μετά τις υποκινούμενες από τους Ρεπουμπλικάνους διαδηλώσεις και τις πιέσεις του φαρμακοβιομηχανικού λόμπι.
Σχεδόν 50 εκατ. Αμερικανοί δυσκολεύονται να θρέψουν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, περί τα 40 εκατ. ζουν κάτω από το όριο φτώχειας. Ο θρίαμβος του αμερικανικού ονείρου! Και όλα αυτά σε μια Αμερική με δημοσιονομικό έλλειμμα 1,4 τρισ. δολάρια, σχεδόν 10% του ΑΕΠ και χρέος πάνω από 12 δισ. δολάρια. Η Αμερική, βλέπετε, έχει στα χέρια το νόμισμα του κόσμου (δολάριο) και κανονιοφόρους...
Αντί λοιπόν για οικονομικές νουθεσίες, θα περίμενε κανείς από τον Αμερικανό πρέσβη να μιλήσει για το πώς βλέπει να λύνει η δική του κυβέρνηση τα προβλήματα της αμερικανικής οικονομίας. Ή πώς σκοπεύει να λύσει τα ζητήματα των διεθνών οικονομικών ανισορροπιών, που τρέφουν τη χρηματοπιστωτική κρίση που έχει πέσει στα κεφάλια επί δικαίων και αδίκων...
Ή έστω, αν πρόκειται κάτι να αλλάξει στην αμερικανική πολιτική όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα ή χρόνιες διεθνείς πληγές, όπως το Μεσανατολικό, από την επίλυση του οποίου εξαρτάται άμεσα η ευημερία εκατομμυρίων πολιτών. Πόσο μάλλον που η εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ δημιούργησε τόσες και τόσες προσδοκίες. Αντ' αυτού, όμως, σιωπή... Δεν μιλούν για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου, κ. πρέσβη.
Κοίτα ποιος μιλάει! Αν τουλάχιστον τα έλεγε αυτά Αμερικανός πρέσβης μια δεκαετία πριν, όταν η αμερικανική οικονομία κατέγραφε επιδόσεις «ντριμ τιμ» (αφήνοντας και τότε βέβαια εκατ. Αμερικανούς εκτός ονείρου), ίσως να τον έπαιρνε κανείς στα σοβαρά. Εκείνη άλλωστε η υπερανάπτυξη, σε σχέση με τις καχεκτικές ευρωπαϊκές επιδόσεις, χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι, ακόμη και από τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες, για να υπονομεύσουν το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» του κράτους πρόνοιας και της προστασίας της απασχόλησης, βάζοντας ουσιαστικά ταφόπλακα στις ψευδαισθήσεις περί τρίτου δρόμου μεταξύ άγριου καπιταλισμού και σοσιαλιστικών πειραματισμών, που πρέσβευε η παραδοσιακή ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Αλλά να μιλά τώρα ο Αμερικανός πρέσβης; Μόλις προ ημερών, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» έκαναν πρωτοσέλιδο την αμερικανική κοινωνική αθλιότητα, την αύξηση των Αμερικανών που καταφεύγουν στα περιβόητα κουπόνια σίτισης για να αγοράσουν τρόφιμα. Τόση ευελιξία έχει να επιδείξει η αμερικανική αγορά εργασίας, γιατί τάχατες δεν προσελκύει νέες επενδύσεις (αμερικανικές ή μη);
Περισσότεροι από 36 εκατ. Αμερικανοί («Νιου Γιορκ Τάιμς», 29/11/2009) χρησιμοποιούν τα περιβόητα κουπόνια για να αγοράσουν γάλα, ψωμί και τυρί! Σε 239 κομητείες, πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού παίρνει κουπόνια σίτισης, σε περισσότερες από 750 κομητείες, τουλάχιστον ένας στους τρεις Αφροαμερικανούς (οι άτυπες διακρίσεις ζουν και βασιλεύουν, κι ας είναι μαύρος ο νέος Αμερικανός πρόεδρος) παίρνουν κουπόνια, σε περισσότερες από 800 κομητείες, πάνω από το ένα τρίτο των παιδιών εξαρτάται από κουπόνια, σε 62 κομητείες, τα κουπόνια σίτισης διπλασιάστηκαν τα δύο τελευταία χρόνια!
Κάπου 18 εκατ. Αμερικανοί που δικαιούνται κουπόνια σίτισης δεν τα παίρνουν, λόγω γραφειοκρατικών εμποδίων. Περί τα 30 εκατ. Αμερικανοί είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, περί τα 50 εκατ. στερούνται στοιχειώδους ασφαλιστικής κάλυψης. Μία άλλωστε από τις υποσχέσεις του νέου προέδρου Μπαράκ Ομπάμα ήταν να φτιάξει ένα «ΕΣΥ» για τους Αμερικανούς, εξαναγκάστηκε ωστόσο σε άτακτη υποχώρηση μετά τις υποκινούμενες από τους Ρεπουμπλικάνους διαδηλώσεις και τις πιέσεις του φαρμακοβιομηχανικού λόμπι.
Σχεδόν 50 εκατ. Αμερικανοί δυσκολεύονται να θρέψουν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, περί τα 40 εκατ. ζουν κάτω από το όριο φτώχειας. Ο θρίαμβος του αμερικανικού ονείρου! Και όλα αυτά σε μια Αμερική με δημοσιονομικό έλλειμμα 1,4 τρισ. δολάρια, σχεδόν 10% του ΑΕΠ και χρέος πάνω από 12 δισ. δολάρια. Η Αμερική, βλέπετε, έχει στα χέρια το νόμισμα του κόσμου (δολάριο) και κανονιοφόρους...
Αντί λοιπόν για οικονομικές νουθεσίες, θα περίμενε κανείς από τον Αμερικανό πρέσβη να μιλήσει για το πώς βλέπει να λύνει η δική του κυβέρνηση τα προβλήματα της αμερικανικής οικονομίας. Ή πώς σκοπεύει να λύσει τα ζητήματα των διεθνών οικονομικών ανισορροπιών, που τρέφουν τη χρηματοπιστωτική κρίση που έχει πέσει στα κεφάλια επί δικαίων και αδίκων...
Ή έστω, αν πρόκειται κάτι να αλλάξει στην αμερικανική πολιτική όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα ή χρόνιες διεθνείς πληγές, όπως το Μεσανατολικό, από την επίλυση του οποίου εξαρτάται άμεσα η ευημερία εκατομμυρίων πολιτών. Πόσο μάλλον που η εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ δημιούργησε τόσες και τόσες προσδοκίες. Αντ' αυτού, όμως, σιωπή... Δεν μιλούν για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου, κ. πρέσβη.
ΜΩΥΣΗΣ ΛΙΤΣΗΣ
9/12/2009
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
(Οι τίτλοι αναρτήσεων,οι εικονογραφήσεις και οι υπογραμμίσεις γίνονται με ευθύνη του blogger