Δεν υπάρχει αμφιβολία: Καταγόμαστε απʼ τις γάτες! Απ΄ τις κεραμιδόγατες ...



Καταγωγή απʼ τις γάτες

Η Ελλάς δεν έχει ανάγκη κανέναν εξωτερικό εχθρό για να πάει στον γκρεμό. Τα καταφέρνει και μόνη της μια χαρά. Είχε ανέκαθεν αυτήν τη σπάνια ικανότητα.
Βλέπω τώρα, εν μέσω άγριας κρίσης και με τα Τέμπη σφαλισμένα και με τη χώρα κομμένη στα δυο, να κλείνουν τους δρόμους και οι αγρότες - βέβαια όχι εντελώς, αφού επέτρεψαν τη διέλευση την Κυριακή, για να περάσουν οι οπαδοί και να μην ακυρωθούν οι ποδοσφαιρικοί αγώνες που είναι ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει το έθνος.
Δεν έχουμε λοιπόν ανάγκη τους Τούρκους, τους Βούλγαρους ή τους Σκοπιανούς, για να πάμε κατευθείαν πάνω στο παγόβουνο, αφού διαθέτουμε αυτονομία και επάρκεια αυτοκαταστροφής: από την απώλεια της Βόρειας Κύπρου μέχρι τη μικρασιατική καταστροφή και από τον εμφύλιο ώς τη χούντα, και μέχρι τον οικονομικό καταποντισμό των τελευταίων εικοσαετιών, τα έχουμε καταφέρει όλα μόνοι μας. Ποια είναι η χειρότερη εκδοχή; Εκείνη διαλέγουμε! Τι θα κάνει μεγαλύτερο κακό στη χώρα; Αυτό προτιμούμε. Τι θα βλάψει τον ελληνισμό, τον οποίο φαίνεται πως πολλοί Έλληνες ιδιαίτερα απεχθάνονται; Εκείνο ακολουθούμε με φανατικό μαζοχισμό. Είναι μια χώρα που μισεί τα σπλάχνα της. Βλέπεις, βάλανε χέρι μέχρι και στις συντάξεις, στου φτωχού τʼ αρνί, και αν μπορούσαν, θα ξετραχήλιζαν ακόμη και τους πεθαμένους. Αυτό, βέβαια, το κάνουν ιστορικά διάφοροι που βγαίνουν και διαστρέφουν την ιστορία, για να κάνουν, ακόμη και αναδρομικά, κακό στον ελληνισμό. Πρόκειται για ιδιόμορφη και ξεχωριστή αρρώστια. Και είναι απορίας άξιο πώς ακόμη υπάρχει αυτός ο έρμος αυτομαστιγούμενος λαός, που σε μεγάλο βαθμό δείχνει μια επίμονη τάση αυτοχειριασμού. Χτυπιέται από παντού η Ελλάδα, κυρίως εκ των ένδον, κι ακόμη αντέχει. Πώς; Άγνωστον. Είμαστε εφτάψυχοι. Πρέπει να ψάξουμε τις βιολογικές μας συγγένειες με τις γάτες.
Εκτός βέβαια από εκείνους που το έχουν θεωρητικοπoιήσει κι από πάνω!
Πιστεύοντας πως, όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα γιʼ αυτούς, υπάρχουν και οι ευκαιριακοί που ανανεώνονται διαρκώς και το παίζουν αναρχία και θωπεύουν διαρκώς την ουτοπία και κουβαλάνε βόμβες μέσα σε νάιλον σακούλες και τις βάζουν στους κάδους, ελπίζοντας έτσι να καταπέσει ο καπιταλισμός και τα χειμερινά ανάκτορα. Τώρα, πως δεν συνέβη πουθενά αυτό δεν είναι κάτι που τους αποθαρρύνει, αφού πάντα η εμμονή μετράει περισσότερο από την πραγματικότητα.
Είμαστε υπό επιτήρηση, έχουμε το κλύσμα της Ευρώπης όπισθεν, βογκάει ο τόπος, κι από πάνω άλλοι βάζουν βόμβες στα σκουπίδια και στους κάδους, άλλοι κλείνουν τους δρόμους, άλλοι χτενίζονται, και άλλοι αναμασούν χρησμούς του 1920, και έτεροι κοιτάζουν πώς θα κλέψουν ακόμη κάνα φράγκο από την εφορία. Και από την άλλη έχουμε και το θράσος εκείνων που αρνούνται να βάλουν ταμειακή μηχανή με το έτσι θέλω και προκλητικά απέναντι σε μας που παριστάνουμε, τόσα χρόνια, τους μουρόχαβλους, πληρώνοντας ανελλιπώς.
Πώς αντέχει αυτός ο τόπος; Και για πόσο ακόμη θα αντέξει, με τόση ανικανότητα, τόσα ψεύδη και κυρίως τόση μανία αυτοκαταστροφής;
Δεν υπάρχει αμφιβολία: Καταγόμαστε απʼ τις γάτες! Συγκεκριμένα απʼ τις κεραμιδόγατες. Αλλά, ας μην το ξεχνούμε: Και οι γάτες έχουνε μόνο εφτά ζωές, όχι παραπάνω, οπότε ας έχουμε τον νου μας, γιατί πλησιάζουμε.

Του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 19/1/2010

( Οι τίτλοι των αναρτήσεων,οι εικονογραφήσεις και οι υπογραμμίσεις γίνονται με ευθύνη του blogger)