Ο καρπός της γης ως ποιότητα ζωής ...

The Pea Harvest by Camille Pissarro

Winslow Homer:  ''Vet in a new field''

Ο καρπός της γης ως ποιότητα ζωής

Τα πράγματα έχουν έτσι, που οι αγρότες δεν επιβιώνουν χωρίς την ετήσια οικονομική ενίσχυση. Πωλούν συχνά με ζημιά και περιμένουν την επιδότηση, την αποζημίωση για να ανακάμψουν. Εφτασαν να πουλήσουν, για παράδειγμα, το σιτάρι προς 9 λεπτά το κιλό (τόσο αγόραζαν οι χονδρέμποροι) όταν το κόστος παραγωγής ήταν 18 λεπτά το κιλό, τις ντομάτες 15-35 λ. το κιλό όταν το κόστος τους ήταν 70 λ., τον χυμό πορτοκαλιού 800 ευρώ τον τόνο (τόσο πουλιόταν ο εισαγόμενος) όταν η παραγωγή του κόστιζε άνω των 1.000 ευρώ κ.ο.κ. Και ποτέ, βεβαίως, η ενίσχυση δεν επαρκεί, γιατί οι ζημιές είναι μεγάλες, όσο και οι «μαύρες τρύπες» (έλλειψη πολιτικής, συνεταιρισμοί, τραγικά λάθη του παρελθόντος) από τις οποίες διαρρέει σταθερά χρήμα - σε τσέπες ολίγων.

Τα πράγματα έχουν έτσι (διεθνείς οικονομικές συνθήκες, καρτέλ και «ελληνοποιήσεις», αδυναμία ελέγχων) που, ενώ οι παραγωγοί λαμβάνουν «ψίχουλα», ο καταναλωτής αγοράζει ακριβά, προς όφελος των μεσαζόντων - συντριπτική είναι η πίεση η οποία ασκείται από καρτέλ και αλυσίδες, που διαθέτουν τεράστιες ποσότητες εισαγόμενων αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων βαφτίζοντάς τες ελληνικές.

Λύση, η συναλλαγή με την εκάστοτε κυβέρνηση, δηλαδή τα μπλόκα, ώστε να δοθούν τα απαιτούμενα για τη διαιώνιση του αδιεξόδου. Το έτοιμο χρήμα των επιδοτήσεων (περί τα 3 δισ. ευρώ τον χρόνο) δεν επενδύεται ξανά στη γη και στοιχίζει ακόμη σε αποδιοργάνωση, παραίτηση, απάτες... Με την παρακώλυση των μεταφορών και με την πίεση που δημιουργούν οι απώλειες σε άλλους κλάδους, οι αγρότες καταφέρνουν να αποσπούν από την εκάστοτε κυβέρνηση την ετήσια «ένεση επιβίωσης». Και ο νοσηρός κύκλος, που ωθεί τους αγρότες κάθε χρόνο και λίγο πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού, δεν λέει να κλείσει (παρά μόνο, ίσως, όταν θα πάψουμε να παράγουμε και θα εισάγουμε τα πάντα απ’ έξω;). Τόσο οι αγρότες όσο και οι κυβερνήσεις έχουν τεράστια ευθύνη. Το 1995 ο κλάδος συνέβαλε στο ΑΕΠ με ποσοστό 9,85%, πέρυσι μόνο με 2,92%!

Με τα μπλόκα οι αγρότες δεν επιλύουν κανένα πρόβλημα. Η αλαζονική δημαγωγία τους ρίχνει σε ανυποληψία την όποια αλήθεια. Τα προβλήματα επιλύονται με την εκπαίδευση, τον εκσυγχρονισμό, την οργάνωση πάνω σε νέες στέρεες βάσεις.

Η γεωργία είναι μοχλός προόδου. Η ευημερία της πόλης εξαρτάται από την ύπαιθρο. Η ανθρώπινη υγεία εξαρτάται από το καθαρό ποιοτικό προϊόν. Πόσοι Ελληνες παραγωγοί ενδιαφέρθηκαν ποτέ για την ποιότητα των προϊόντων τους, όταν έτσι κι αλλιώς εισέπρατταν;

Οι Ελληνες αγρότες πρέπει να κάνουν, με τη βοήθεια των ιθυνόντων, τη μεγάλη ανατροπή. Να επενδύσουν δυναμικά στα δικά τους ποιοτικά προϊόντα αντιστεκόμενοι στη βιομηχανοποίηση της παραγωγής και τη συγκέντρωση του ελέγχου της τροφής σε λίγα χέρια. Που έχει ως συνέπεια την αδιαφορία για το μεμονωμένο φυτό ή ζώο, άρα για την τροφή που μας παρέχουν, για τις ιδιαίτερες τοπικές διατροφικές συνήθειες, για το τοπικό περιβάλλον, για την ελληνική ύπαιθρο, που πρέπει να συνεχίσει να παράγει, να ακμάζει, να υφίσταται. Οι αγροί να παραμείνουν αγροί, να μην καταλήξουν οικόπεδα και στείρο καταστροφικό τσιμέντο.

Οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να συμπεριλάβουν ως ζητούμενο την ενεργοποίηση της υγιούς στενής σχέσης του αγρότη με τη γη του, ώστε η τροφή που παράγεται να ξαναγίνει αξία, όχι μόνο οικονομική αλλά και πολιτισμική, κι ως τέτοια κτήμα όλων μας.

Tης Τασούλας Kαραϊσκάκη

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

24/1/2010

( Οι εικονογραφήσεις και οι υπογραμμίσεις γίνονται με ευθύνη του blogger)