Το κελάρυσμα του Ασωπού; ...

...

Για τέσσερις δεκαετίες κανένας δεν καθάρισε τον πάτο του ποταμού;

Και όμως η περιοχή ήταν παρατημένη επίτηδες, χάριν της ανάπτυξης

Αφηναν τον καθένα να βγάζει την μπούκα με τα λύματα στο ποτάμι, να θάβει τοξικά στην αυλή, να ρίχνει τα απόβλητα στη χωματερή με τα οικιακά σκουπίδια.

Ετίθετο ψευδοδίλημμα:

να μείνει ο κόσμος άνεργος για να έχουν ποταμάκι οι οικολόγοι; ...

Το κελάρυσμα του Ασωπού

Για τη ρύπανση στον Ασωπό φερόμαστε σαν να πρόκειται για ένα πρόβλημα πέρα στους πέρα κάμπους. Οι Αθηναίοι, με την υπεροψία της λίμνης του Μαραθώνα, φέρονται σαν να μην έχουν καμία σχέση με το μαυροζούμι του ποταμού που διατρέχει τη Βοιωτία. Πλην όμως αυτό το άραχλο τοξικό νερό το έχουν καταναλώσει με χίλιους τρόπους. Από ζαρζαβατικά που καλλιεργούνται σε ακτίνα χιλιομέτρων, από νερό που αρδεύεται στην ευρύτερη περιοχή και χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων. Ερχεται λοιπόν η νέα υπουργός και υπόσχεται ότι οσονούπω τα βρωμόνερα θα θυμίζουν την πηγή Κεφαλοβρύσου.

Ελπιδοφόρο είναι να υπάρχει πολιτική βούληση, το ερώτημα είναι όμως κατά πόσο θα εφαρμοστούν όσα ευαγγελίζεται.

Η υπουργός Περιβάλλοντος, σαν έτοιμη από καιρό, ανακοίνωσε δέσμη μέτρων. Ας τα παρουσιάσουμε ερανιστικά.

Ενα μέτρο ρεαλιστικό:

 καθώς δεν θα καθαρίσει το ποτάμι σε μία ημέρα, θα τροφοδοτήσει την περιοχή με πόσιμο νερό από αλλού, από την Υλίκη και τον Μόρνο. Τις σωλήνες τις αναλαμβάνει η ΕΥΔΑΠ.

Ταυτόχρονα θα αρχίσουν ιατρικές εξετάσεις σε περιοίκους για να διαπιστωθεί πόσο τους έχει βλάψει το μολυσμένο νερό τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Ενα μέτρο πρακτικό:

θα καθαριστεί ο πυθμένας του ποταμού. Θα φύγουν τα ιζήματα, γιατί ακόμη και αν σταματήσουν να πέφτουν λύματα, θα υπάρχει μισό μέτρο μπόχας να ανασαλεύεται εσαεί.

 Ενα μέτρο φιλόδοξο:

θα καταγραφούν οι γεωτρήσεις και οι απορροφητικοί βόθροι και θα μελετηθεί η έκταση της ρύπανσης σε όλον τον υδροφόρο ορίζοντα.

Ολα αυτά ακούγονται ως αστεία: Για τέσσερις δεκαετίες κανένας δεν καθάρισε τον πάτο του ποταμού; Και όμως η περιοχή ήταν παρατημένη επίτηδες, χάριν της ανάπτυξης. Να έχουμε βιομηχανία ή γάργαρα νερά με λιβελούλες;

Τα 350 εργοστάσια δίνουν δουλειές, εξ ου και οι κυβερνήσεις δεν έδιναν βάση στις καταγγελίες.

Αφηναν τον καθένα να βγάζει την μπούκα με τα λύματα στο ποτάμι, να θάβει τοξικά στην αυλή, να ρίχνει τα απόβλητα στη χωματερή με τα οικιακά σκουπίδια. Ετίθετο ψευδοδίλημμα: να μείνει ο κόσμος άνεργος για να έχουν ποταμάκι οι οικολόγοι; Συν τω χρόνω προστέθηκε στην ατζέντα ένα άλλο ψευδοδίλημμα: να κλείσουν τα εργοστάσια για να μη βγάλουν όλα τα παιδάκια τον καρκίνο; Ερχεται λοιπόν τώρα η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη να αποφασίσει τα αυτονόητα. Τα εργοστάσια μπορούν να λειτουργούν χωρίς να ρυπαίνουν. Βγαίνει λίγο πιο ακριβούτσικη η παραγωγή, όμως λύσεις υπάρχουν για όλα. Και επειδή ο καπιτάλας εργοστασιάρχης δεν βάζει μυαλό από μόνος του, η υπουργός Οικολογίας κομίζει την απαραίτητη χαρτούρα για να περιφρουρήσει τις ιδέες της.

Υπάρχει μια υγειονομική διάταξη του πάλαι ποτέ (1965) βάσει της οποίας τα εργοστάσια μπορούν να ρίχνουν τα υγρά απόβλητα στον Ασωπό. Υπάρχει μια Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την ίδια αρχαιολογική αξία (1969), με την οποία ο Ασωπός καθορίζεται ως αποδέκτης βιομηχανικών αποβλήτων. Κοντά σε αυτά συναίνεσε και η τοπική κοινωνία, καθώς με κοινή απόφαση νομαρχών Αττικής, Βοιωτίας και Φθιώτιδας ο ποταμός ορίζεται ως αγωγός διάθεσης αποβλήτων στον Ευβοϊκό. Ολα τα παραπάνω καταργούνται ή εκσυγχρονίζονται. Από εδώ και πέρα κάθε εργοστασιάρχης θα δηλώνει τα σκουπίδια του, θα ελέγχεται και θα πληρώνει πρόστιμα. Προτού διατυπωθούν ενστάσεις, ότι δηλαδή τίποτε δεν εφαρμόζεται σε τούτη τη χώρα, ας αποδεχτούμε την καλή αρχή. Επιτέλους, αυτός που σκορπίζει τοξικά θα θεωρείται παράνομος, θα υπάρχουν κανόνες και ποινές.

Πέρα από όλα τούτα που αφορούν το σήμερα, λαμβάνονται μακροπρόθεσμα μέτρα. Θα μπει μια τάξη στην πολεοδομική αναρχία της ευρύτερης βιομηχανικής περιοχής που εκτείνεται σε 39.000 στρέμματα. Από αυτά έχουν αχρηστευτεί 19.000 στρέμματα επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε δρόμο και φυσικά κανένας δεν επιθυμεί να αποκτήσει. Οι εκτάσεις αυτές θα απεγκλωβιστούν.

Εξετάζεται η κατασκευή μονάδας επεξεργασίας των υγρών λυμάτων. Εννοείται ότι θα διοριστούν επιτροπές για να τα υλοποιήσουν όλα αυτά. Αν πάντως τα πετύχει όλα αυτά η κυρία Μπιρμπίλη, θα τη μακαρίζουμε στα βάθη των αιώνων.

Λώρη Κέζα

Από το ''ΒΗΜΑ'' 

 10 Φεβρουαρίου 2010

(Ο τίτλος αναρτήσεως,οι υπογραμμίσεις και η εικονογράφηση γίνονται με ευθύνη του blogger)