Η αποικιοκρατική δομή της Ευρωζώνης και η αποθράσυνση της Γερμανίας ...

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ

''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''

26-2-2010

Η Ελλάδα πρέπει να ματώσει

Τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα, με στόχο τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος και η τοποθέτηση της χώρας σε εποπτεία από ξένες δυνάμεις παραπέμπουν στον διεθνή οικονομικό Ελεγχο του 1898 από τις αυτές πιστώτριες δυνάμεις.

 

Με τη διαφορά ότι τότε είχε προηγηθεί η ελληνική πτώχευση, ενώ σήμερα ο έλεγχος επιβάλλεται προληπτικά. Στο εξής οι αποφάσεις που αφορούν την Ελλάδα θα λαμβάνονται χωρίς συμμετοχή ή ψήφο της. Η χώρα εκπίπτει των αυτονόητων δικαιωμάτων της ως μέλους της ευρωζώνης. Η έκπτωση δεν αφορά μόνον την Ελλάδα, αλλά κάθε χώρα-μέλος, οσάκις φθάνει να κρίνεται από τις υπόλοιπες. Εάν έπειτα από 112 έτη επιστρέφουμε στον 19ο αιώνα, στον οποίο δεν υπήρχε ευρωζώνη, αλλά μόνον ιμπεριαλισμός, τότε κάποιο πρόβλημα σοβεί στο ευρωσύστημα:

αντί της επαγγελλόμενης συνεταιρικής σχέσης μεταξύ ισχυρών και αδύναμων της ζώνης, αποκαλύπτεται σχέση ανταγωνιστική και πιθανώς αποικιοκρατική.

 Ο Πάτρικ Αρτις, διευθυντής μελετών του γαλλικού τραπεζικού ομίλου Νατίξις σημειώνει ότι η Γερμανία αντλεί τα δύο τρίτα των πλεονασμάτων της από την ευρωζώνη, διευρύνοντας τα μερίδιά της στις αγορές εις βάρος των εταίρων της. Αυτό αποσταθεροποιεί τη συνοχή της ζώνης και θα έπρεπε να αντισταθμίζεται από θεσμικές σταθεροποιητικές ροές πόρων κατά την αντίστροφη φορά. Εάν παρόμοιες δεν προβλέπονται, θα έπρεπε τουλάχιστον να αντισταθμίζονται από επενδύσεις της πλεονασματικής χώρα στις ελλειμματικές. Ομως, η Γερμανία επενδύει τα πλεονάσματά της εκτός ευρωζώνης, παρά εντός αυτής. Κι ακόμη, οι επιδόσεις της Γερμανίας δεν οφείλονται μόνο στην ικανότητα των επιχειρήσεών της, αλλ' επίσης σε κρατικές επιδοτήσεις μέχρι 1,3% του ΑΕΠ, ενώ στη χώρα μας αυτές περιορίζονται σε 0,1% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα είναι σήμερα περισσότερο φιλελεύθερη από τη Γερμανία, αποδέχεται ελλείμματα που τροφοδοτούν γερμανικά πλεονάσματα και τελικά ενοχοποιείται από την επωφελούμενη για τα οφέλη πλευρά, που μέχρι σήμερα της έχει παραχωρήσει.

ΗΕλλάδα αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη στη Γερμανία, σημειώνει ο Μάρτιν Γουλφ στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»: δέχθηκε γερμανικές πιστώσεις και τοποθετήσεις, τις οποίες μετέτρεψε σε διαρκή ζήτηση γερμανικών προϊόντων και εξοπλιστικών προγραμμάτων, που τροφοδότησαν γερμανικά πλεονάσματα. «Τώρα, η Γερμανία οφείλει να επιστρέψει το ασανσέρ», στηρίζοντας οικονομικά τις χώρες από τις οποίες αντλεί πλεονάσματα. Αντ' αυτού, η χώρα αυτή ηγείται στην Ευρώπη δυσφημιστικής ανθελληνικής εκστρατείας. Ισως, φαντάζεται ότι, εάν αποδείξει πως οι Ελληνες παραμένουν «απείθαρχοι, σπάταλοι και καλοπερασάκηδες», αυτό την απαλλάσσει από την κοινοτική και συνεταιρική αλληλεγγύη, που θα έπρεπε να διέπει τις σχέσεις μεταξύ εταίρων της αυτής νομισματικής ζώνης. Ακόμη και αν οι Ελληνες είναι έτσι όπως παρουσιάζονται από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, επιβεβαιώνεται σήμερα η γερμανική ολιγωρία να στηρίξει τις αδύναμες περιοχές της ευρωζώνης και αυτό υπονομεύει το μέλλον του ευρωνομίσματος.

Ποιος, άραγε, βλάπτει περισσότερο το ευρωσύστημα, διερωτάται η γαλλική «Λε Μοντ», η ανεύθυνη και επιπόλαιη Ελλάδα, που αποτελεί 2% της ευρωζώνης ή μήπως η σοβαρή και εγωιστική Γερμανία, που συγκεντρώνει 27% της οικονομίας της ζώνης; Πόσο σπάταλο είναι το ελληνικό κράτος, όταν αποδεικνύεται το φθηνότερο στην Ευρώπη; Κοστίζει στη χώρα μας 17,3% του ΑΕΠ, στη Γερμανία 19,9%, στη Γαλλία 24%, στη Βρετανία 23,7%, στην ευρωζώνη 21,8%.

Με τα πρόσφατα μέτρα επιδιώκεται μείωση των δημοσίων και ιδιωτικών καταναλωτικών δαπανών κατά 9 μονάδες του ΑΕΠ μέχρι το 2012. Εφόσον σε κάθε μονάδα καταναλωτικής δαπάνης αντιστοιχεί 1,5 μονάδα του συνολικού εθνικού εισοδήματος, αναμένεται ετήσια συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 4,5% και συνολικά κατά 13,5% στο τέλος της τριετίας. Μια τόσο δραστική περικοπή του εθνικού εισοδήματος θα επιδεινώσει την ύφεση, θα απογειώσει την ανεργία, αλλά, το κυριότερο, θα καταστήσει ανέφικτη την επιδιωκόμενη εξισορρόπηση του δημοσιονομικού ισοζυγίου. Οπως σημειώνει ο Γουλφ, με τη σημερινή αβέβαιη κατάσταση, κάθε προσπάθεια άμεσης περιστολής των δημοσίων ελλειμμάτων συνιστά «βαρύτατο σφάλμα», δεδομένου ότι αυτό εξωθεί την οικονομία σε βαθύτερη ύφεση και συνεπώς σε ευρυνόμενο έλλειμμα. Από την Οξφόρδη, ο Πωλ Ντεγκρώ απέδειξε ότι το δημόσιο έλλειμμα δεν είναι πρωτογενές γεγονός, αλλά δευτερογενές σύμπτωμα, του οποίου ασθένεια είναι η ύφεση. Εάν οι δημόσιες δαπάνες επεκτείνονται, αυτό γίνεται σε αναπλήρωση των ιδιωτικών, οσάκις αυτές υστερούν. Εάν το ελληνικό εθνικό εισόδημα συρρικνωθεί κατά 13,5%, τότε το δημόσιο χρέος από 115% του ΑΕΠ, που είναι σήμερα, θα ανέλθει σε 133%. Η εξυπηρέτηση του χρέους, όταν το εθνικό εισόδημα συρρικνώνεται, επιβαρύνεται: οι πληρωμές, τόκων από 4,5% του ΑΕΠ σήμερα, θα αυξηθούν σε 5,5%. Ο χρηματιστής Τζορτζ Σόρος συνοψίζει για την Ελλάδα: «Οι μείζονες περικοπές δαπανών επιδεινώνουν την ύφεση, μειώνουν τα κρατικά έσοδα και δεν βελτιώνουν αλλά επιβαρύνουν το ποσοστό του χρέους στο ΑΕΠ. Οι αγορές δεν καθησυχάζουν, οι διαφορές των ελληνικών επιτοκίων από τα γερμανικά θα διευρύνονται»1.

Το δημόσιο χρέος δεν συνιστά ελληνική πρωτοτυπία, αλλά παγκόσμιο φαινόμενο, λόγω υφεσιακής εμπλοκής της παγκόσμιας οικονομίας. Το Ινστιτούτο ΜακΚίνσεϊ αναμένει το δημόσιο χρέος έναντι του ΑΕΠ το 2050  600% στην Ιαπωνία,  500% στη Βρετανία,  450% στις ΗΠΑ,  400% στη Γαλλία,  300% στη Γερμανία,  250% στην Ιταλία.

Η Ελλάδα υιοθέτησε αμαχητί την άφρονα υφεσιακή συνταγή της περικοπής δαπανών. Η φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη, με τις χαμηλότερες αποδοχές, την υψηλότερη φτώχεια, νεανική ανεργία, κοινωνικούς αποκλεισμούς, εγκαλείται από την πλουσιότερη να περικόψει το ήδη χαμηλό βιωτικό επίπεδό της, να απεμπολήσει κάθε φιλοδοξία σύγκλισης.

«Η Ελλάδα πρέπει να ματώσει»,

 διαβεβαιώνουν εμβριθώς Γερμανοί εμπειρογνώμονες.

 Εντάξει, να ρεύσει το αίμα, αλλά αυτό, εκτός από τα τρωκτικά, σε τι θα ωφελήσει είτε την ίδια είτε τους εταίρους της;

1. Βλ. George SOROS, The Greek Conundrum, Project Syndicate, Φεβρουάριος 2010.

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

''Ελευθεροτυπία''

26 Φεβρουαρίου 2010 

(Ο τίτλος αναρτήσεως,οι υπογραμμίσεις και η εικονογράφηση γίνονται με ευθύνη του blogger)