πειραγμένα πειράματα ...

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ

πειραγμένα πειράματα

Είναι κι αυτό αρχαία συνήθεια του έθνους: έτρεχαν οι Αιτωλοί να παραπονεθούν στη Ρώμη, έτρεχαν και οι Αχαιοί. Ετσι έτρεξε και ο κ. Αλογοσκούφης να καρφώσει τον κ. Χριστοδουλάκη κι ύστερα ο κ. Παπακωνσταντίνου να καρφώσει τον κ. Αλογοσκούφη.

Τώρα Roma locuta, causa finita ήτοι η Ρώμη απεφάνθη, η υπόθεση έκλεισε: είμαστε όλοι απατεώνες ...

........................................

Κι όπως τότε η Ρώμη έφαγε και τους Αιτωλούς και τους Αχαιούς -πάντα χάριν της «ελευθερίας των Ελλήνων»- έτσι και τώρα θα είμαστε ελεύθεροι να είμαστε σκλάβοι των ελεύθερων αγορών για όση Pax Euroamericana γουστάρουμε...

Καμμιά άρχουσα τάξη, ούτε η αριστοκρατική, ούτε η αστική, ούτε η εργατική -όσον κράτησαν οι ημέρες της- μπορεί να σταθεί στην εξουσία, αν δεν χρησιμοποιεί προδότες των άλλων τάξεων.

Τι θα έκανε η αστική τάξη χωρίς την εργατική αριστοκρατία (από τους εργατοπατέρες έως τα γκόλντεν μπόυς) και τους διανοουμένους που εξαγοράζει; Ο βασιλιάς θα έμενε γυμνός.

Ποια είναι λοιπόν αυτά τα καλά ραφτάκια που τον ντύνουν;

Είναι αυτοί που βάζουν κάθε φορά τον λαό στη θέση του, που του σπάνε το ηθικό, που του κόβουν τα πόδια, που τον πείθουν πάντα ότι αξίζει το χειρότερο.

Αρχαία τέχνη και πάντα προσοδοφόρως ανθηρή.

Στις μέρες μας το τέρας αυτό (ανα)γεννήθηκε επί «εκσυγχρονισμού»! Ενα από τα πιο φρικιαστικά του παράγωγα είναι όλοι αυτοί οι χοτζάδες που 'χουν ανεβεί στον μιναρέ (παρεμπιπτόντως είναι οι περισσότεροι και οθωμανόφιλοι, κοινώς πολυπολιτισμικοί), όλοι αυτοί οι κήνσορες που έχουν ανεβεί στους άμβωνες

και κανοναρχούν στους Ελληνες την πατριδογνωσία του ενοχικού, του κακομοίρη, του φταίχτη.

Σαβοναρόλες και ξερόλες της δεκάρας (πλην όμως χρυσής, διότι οι περισσότεροι καλοπληρώνονται) μέμφονται τους Ελληνες κυρίως με γενικεύσεις.

Παίρνοντας υπαρκτές παθολογίες, που μπορεί η μία να αφορά το 10% του πληθυσμού ή και το 2% ή το 8%, τις γενικεύουν και κατηγορούν τους Ελληνες συλλήβδην ότι

είναι τεμπέληδες, ελληνάρες, μισαλλόδοξοι, κομπλεξικοί, προγονόπληκτοι, φοβικοί, ανάδελφοι, ρατσιστές, λουφαδόροι, μιζαδόροι, ηλίθιοι, καλοπερασάκηδες, ωχαδερφιστές, ότι μονίμως αισθάνονται πως είναι

«αδικημένοι απ' τους ξένους», ότι νομίζουν πως είναι ο «περιούσιος λαός» στη Γη

κι άλλα τέτοια κλισέ! Είκοσι ολόκληρα χρόνια τώρα! Τα ίδια κλισέ!

Δεν βαρέθηκαν; όχι! αυτή είναι η δουλειά τους. Για μερικούς μάλιστα επικερδής.

Με συντριπτικά αποτελέσματα για τον αυτοσεβασμό του λαού και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Λέγε-λέγε-λέγε ο γκαιμπελισμός ρίζωσε.

Εχουμε φθάσει στην κατάντια οι περισσότεροι Ελληνες να πιστεύουν ότι οι περισσότεροι Ελληνες είναι άχθος αρούρης.

Υπάρχουν ελληνάρες; Υπάρχουν! Δεν τους κόβω για περισσότερους απ' το 70% του 4% που ψηφίζει φον κωλοτούμπεν Καρατζαφέρη. Αντε να 'ναι λίγοι ακόμα παραπάνω.

Οι τύποι όμως αυτοί, δηλαδή τα παπαγαλάκια της εξουσίας, έχουν πείσει τους περισσότερους Ελληνες ότι οι περισσότεροι Ελληνες είναι «ελληνάρες». Το ίδιο μάς έχουν πείσει ότι οι περισσότεροι κινδυνεύουμε πάντα απ' τις μειοψηφίες που κάθε φορά απεργούν ή απ' τα... STAGE και τους ωρομίσθιους. Οτι, εν πάση περιπτώσει, όσοι δεν είμαστε διεφθαρμένοι τρώμε τζάμπα

το ψωμί της Ευρώπης...!!

*****

Πώς το έχουν καταφέρει τέτοιο κατόρθωμα αυτοί οι τύποι; Κατ' αρχήν είναι καλά εγκατεσπαρμένοι στα ΜΜΕ, κατά δεύτερον στα ΑΕΙ και κατά τρίτον στις τέχνες.

Οπου και να βρεθεί, όπου και να σταθεί, ό,τι κι αν σκεφθεί ένας πολίτης, αν ανοίξει το στόμα του και πει κάτι διαφορετικό από τα κλισέ που μηρυκάζουν αυτοί οι τιμητές, κούνια που τον κούναγε.

Αν το όποιο λεχθέν έχει σχέση με τα γράμματα, θα τον βγάλουν αρχαιολάγνο. Αν έχει σχέση με τα πάθη της εργασίας θα τον πουν λαϊκιστή, αν προβληματίζεται με τα του πολέμου και της ειρήνης, θα τον βαφτίσουν αντιαμερικανό, αντιευρωπαίο, αντισημίτη. Αν είναι πατριώτης, αλλοίμονό του,

θα τον βγάλουν εθνικιστή. Εχουν καταφέρει

αυτά τα τσιράκια της εξουσίας και της ομοιογενούς νεοταξίτικης σκέψης να απλώσουν την ιδεολογική τους τρομοκρατία πάνω από την επικράτεια και να ακυρώνουν κάθε σοβαρή συζήτηση για τις τύχες της χώρας, του κόσμου, των ανθρώπων.

Απλωμένοι σε ευρύ φάσμα του Τύπου, κομπλεξικοί με τη χώρα, συκοφαντούν ό,τι λέγεται και δεν ταιριάζει στα κλισέ τους, έχουν κάμει εθνικό σπορ την εθνική αποδόμηση όπως και το σμπαράλιασμα της λαϊκής αξιοπρέπειας. Περιγράφουν τους Ελληνες σαν να 'ναι όλοι ζούδια,

- όπως άλλωστε έκαναν οι γραικύλοι αιώνες τώρα -

διότι τους θέλουν απαξιωμένους, ραγιάδες χάριν των Δυνατών -τους έχω σιχαθεί...

Είναι άλλο πράγμα η κριτική, η αυτοκριτική ακόμα και ο αυτοσαρκασμός για να γίνουμε καλύτεροι, είναι άλλο πράγμα η θλίψη από αγάπη (όπως και η οργή από δίκιο) κι άλλο

αυτό το κομπλεξικό μίσος προς τους Ελληνες (μάλιστα ως γενίκευση) και την Ελλάδα λες και να πρέπει αυτή η χώρα να διαλυθεί ή να... αυτοπροσδιορισθεί αλλοιώς.

Φέρ' ειπείν: προτεκτοράτο...

ΣΤΑΘΗΣ Σ.

΄''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''

 27.ΙΙ.2010