Shutter Island ...
(Shutter Island)
ΗΠΑ, 2010
Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε.
Σενάριο: Λαέτα Καλογρίδη (από μυθιστόρημα του Ντένις Λεχέιν).
Ηθοποιοί: Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Μαρκ Ράφαλο, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Μαξ φον Σίντοβ, Μισέλ Γουίλιαμς, Εμιλι Μόρτιμερ, Πατρίσια Κλάρκσον.
138'
****
Δύο ομοσπονδιακοί αστυνομικοί φτάνουν σ' ένα ψυχιατρείο για εγκληματίες, σ' ένα απόμερο νησί, για να διερευνήσουν την εξαφάνιση μιας εγκληματία, μπλέκοντας σε μια εφιαλτική περιπέτεια, όπου κυριαρχούν η παράνοια και ο φόβος, σ' ένα συναρπαστικό, βουτηγμένο σε «μαύρη» ατμόσφαιρα, θρίλερ.
Στα μέσα της δεκαετίας του '50, σ' ένα ψυχιατρείο για εγκληματίες, σ' ένα απόμερο, βραχώδες νησί, φτάνουν ο αστυνόμος Τέντι Ντάνιελς (ένας ΝτιΚάπριο στις καλύτερες στιγμές του) και ο συνεργάτης του, Τσακ (Μαρκ Ράφαλο), για να διερευνήσουν την περίεργη εξαφάνιση μιας γυναίκας που έχει σκοτώσει το παιδί της. Στο ψυχιατρείο, υπό την επίβλεψη του διευθυντή δρος Κρόλι (ένας Μπεν Κίνγκσλεϊ που κάτω από ένα ευγενικό πρόσωπο κρύβει μια άλλη, σκοτεινή προσωπικότητα), οι ασθενείς υποβάλλονται σε διάφορα πειράματα (από θεραπεία με ηλεκτροσόκ μέχρι λοβοτομή).
Στο εφιαλτικό αυτό καφκικό κάστρο (γιατί πρόκειται για κάστρο που κτίστηκε στην περίοδο του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου και που τώρα έχει διαμορφωθεί σε ψυχιατρείο), ο Τέντι, ψυχικά τραυματισμένος από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, προσπαθεί, ενώ αρχίζει να μαίνεται μια θύελλα, να βρει απαντήσεις στο πώς μια γυναίκα εγκληματίας, κλειδωμένη σ' ένα κελί, κατάφερε να δραπετεύσει από ένα τέλεια φρουρούμενο κάστρο. Οι φριχτές εμπειρίες του πρώην αξιωματικού Τέντι από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και από τον πρόσφατο θάνατο της γυναίκας του εξαιτίας ενός πυρομανούς που έκαψε το σπίτι τους, αρχίζουν να παίζουν διάφορα παιχνίδια στον ψυχικά τραυματισμένο αστυνόμο.
Η παράνοια είναι στο επίκεντρο του συναρπαστικού αυτού θρίλερ, διανθισμένου με μπόλικο μυστήριο και σασπένς, σε ένα καλογραμμένο σενάριο της Λαέτα Καλογρίδη, βασισμένο στο εφιαλτικό μυθιστόρημα του Ντένις Λεχέιν («Σκοτεινό ποτάμι»). Βρισκόμαστε στη δεκαετία του '50, περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και του μακαρθισμού, κι ο σινεφίλ σκηνοθέτης της ταινίας, Μάρτιν Σκορσέζε, για να δημιουργήσει την κατάλληλη γοτθική ατμόσφαιρα μυστηρίου και απειλής που κυριαρχεί στο ψυχιατρείο, αντλεί από διάφορες ταινίες τρόμου αλλά και φιλμ νουάρ, από το κλασικό «Εργαστήρι του δρος Καλιγκάρι» του βωβού κινηματογράφου μέχρι το «Shock Corridor» του Σάμιουελ Φούλερ και τις ιστορίες του Εντγκαρ Αλαν Πόε.
Ολα βέβαια ξεκινούν από την παράνοια και τον φόβο που επικρατούσαν την τότε δεκαετία - στοιχεία που δυστυχώς επανέρχονται με την ίδια δύναμη, αν και για άλλους λόγους, και στην εποχή μας. Από τους μεγάλους του σύγχρονου αμερικανικού σινεμά, ο Σκορσέζε χρησιμοποιεί με μαεστρία τους ήχους, τον αέρα, τα κύματα, τη βροχή, αλλά και τα επιβλητικά, γοτθικά ντεκόρ (με έμπνευση φτιαγμένα από τον Ντάντε Φερέτι), καθώς και την ατμοσφαιρική φωτογραφία του Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον, για να δημιουργήσει τις σκοτεινές, εφιαλτικές,εξπρεσιονιστικές εικόνες του, που χαράσσονται στη μνήμη του θεατή· για να συνθέσει το σκοτεινό αυτό παζλ, όπου τα πάντα δεν είναι όπως φαίνονται, όπου πίσω από τη φαινομενική λογική κυριαρχούν οι παραισθήσεις, η συνωμοσία και ο τρόμος, κι όπου οι καταστάσεις ανατρέπονται διαρκώς, σε μια ταινία που σε καθηλώνει από το πρώτο ώς το τελευταίο της λεπτό.
ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ
''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''
24/2/2010