Αγέλαστος Πέτρα, η Ελλάς ...
Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ
''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''
2/3/2010
Αγέλαστος Πέτρα, η Ελλάς
«Η Γερμανία είναι ένα πλούσιο κράτος με πολλούς φτωχούς Γερμανούς»
Αγέλαστος Πέτρα, η Ελλάς
«Η Γερμανία είναι ένα πλούσιο κράτος με πολλούς φτωχούς Γερμανούς»
Λόταρ Μπίσκι, Πρόεδρος του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και Αντιπρόεδρος του κόμματος της Γερμανικής Αριστεράς...
Και
«η Ελλάδα είναι ένα φτωχό κράτος με λίγους πολύ πλούσιους Ελλήνες»
θεία Φωτούλα. Οπερ έδει δείξαι...
Εγραψε για την Goldman Sachs η κυριακάτικη «Καθημερινή» στην πρώτη της σελίδα: «Βοηθούσε τη χώρα (σ.σ. την Ελλάδα) να δανειστεί, τη βοηθούσε να κρύψει το χρέος της κι εν συνεχεία στοιχημάτιζε εναντίον της».
Πρόκειται για μία από τις πιο βραχυλογικές και συνάμα περιεκτικές περιγραφές της παθολογίας του καπιταλισμού.
Μόνον που η εν λόγω παθολογία δεν θεραπεύεται, δεν «ηθικοποιείται το σύστημα», όπως ζητάει ο Σαρκοζί, αλλά
αντιθέτως αυτή η παθολογία είναι ακριβώς ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα - η ίδια του η φύση. Διότι όπως έλεγε (σας ξαναθυμίζουμε) και ο Μαρξ: «η ουσία του καπιταλισμού δεν είναι η σταθερότητα, αλλά η κρίση».
Το δε colpo grosso αυτής της κρίσης, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, είναι η αναδιάταξη των εργασιακών σχέσεων επί το δουλικότερον -η «τελική λύσις»- τα υπόλοιπα είναι μεν σοβαρά φαινόμενα όπως η ανακατανομή του πλούτου (υπέρ των πλουσίων φυσικά) αλλά παροδικά. Αυτό που θα μείνει για πολύν καιρό θα είναι η σκλάβωση της εργασίας.
Οι καπιταλιστές δεν μας πουλάνε πλέον το σχοινί με το οποίον θα τους κρεμάσουμε, αλλά μας υποχρεώνουν να αγοράζουμε το σχοινί με το οποίον μας δένουν.
*****
Αλλά, όσον κι αν αλλάζουν επί τα χείρω τα πράγματα, τα κλισέ της κυρίαρχης προπαγάνδας, της ομοιογενοποιημένης απολογητικής υπέρ της νεοταξίτικης παγκοσμιοποίησης με έναν λόγο όλη αυτή η ξετσίπωτη νεοφιλελεύθερη ρητορική επιμένει να επαναλαμβάνει τα ίδια. Φέρ' ειπείν περί τον περιώνυμο «ανταγωνισμό».
Εχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι ο ανταγωνισμός είναι ένα φαινόμενο που λειτουργεί μέσα στον χρόνο μόνον όσο χρειάζεται για να οδηγήσει σε εναρμονισμένες πρακτικές, σε καρτέλ, σε ολιγοπώλιο, σε μονοπώλιο, σε τραστ!
Απόδειξη (πρόσφατη) η συγχώνευση δύο, για πεπερασμένο χρονικό διάστημα, ανταγωνιστριών εταιρειών, της Aegean και της Ολυμπιακής.
Κι όμως σαν να μη συμβαίνει τίποτα οι νεοφιλελεύθεροι θα συνεχίζουν να μηρυκάζουν τα κλισέ τους για ανταγωνισμό.
(Αν και δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα. Η άγρια εκείνη γραία που στη Γαλλική Επανάσταση έπλεκε ονόματα εχθρών του λαού στο πλεκτό της έχει αρχίσει να πλέκει πάλι)...
Κηδεμονία και κηδεία. Ομόρριζες λέξεις. Εχει και η γλώσσα τις φρυκτωρίες της...
Συνεχίζει ως να μην έχει έρκος οδόντων ο Πρωθυπουργός μας. Καταστροφολογεί και κινδυνολογεί occasione data λες και το φχαριστιέται.
Οταν όμως διακηρύσσεις urbi, στην πόλη για εσωτερική κατανάλωση et orbi, στον κόσμο για λόγους που μόνον ο Πανάγαθος αντιλαμβάνεται, ότι είμαστε σε «κώμα», στην «εντατική», ένα «εύκολο πειραματόζωο» που ο ίδιος αγωνίζεται για να μη «βουλιάξει ολοκληρωτικά» τότε δεν είσαι ο Πρωθυπουργός
αλλά ο Νοστράδαμος!
Ή ο Αντίγονος ο Δώσων -που πριν καν του ζητήσουν οτιδήποτε το έδινε για να ξεμπλέκει. Αλλά ακόμα και ο Δώσονας δεν ήταν ψεύτης.
Η ευκολία με την οποίαν λέει ψέματα ο Πρωθυπουργός μας είναι εντυπωσιακή. Χθες δήλωσε ότι «συγκινείται ειλικρινά όταν άνθρωποι του ενός μισθού τον συναντούν στον δρόμο και του λένε ότι θα πρόσφεραν έναν μισθό υπέρ πατρίδας».
Ωστε
«συναντούν άνθρωποι στον δρόμο» τον κ. Πρωθυπουργό που ουδείς μπορεί να δει αν δεν έχει τον κυρ Παμπούκη μπάρμπα;!!
Και ποιοι είναι αυτοί οι «άνθρωποι του ενός μισθού»;τι σημαίνει αυτό;
Γλώττα λανθάνουσα ψέματα λέει κι αγριότητες προοιωνίζεται.
Και τι πάει να πει «υπέρ πατρίδας»;
ποιας πατρίδας;
εκείνων που τα έπαιρναν απ' τη Ζίμενς;
αυτών που πλουτίζουν τώρα (ναι, τώρα) απ' την κρίση;
εκείνων που άφησαν την πατρίδα χωρίς τα βασικά, γυμνή και παραπαίουσα; Πολλά ψέματα μέσα σε μόνον πέντε μήνες!
από το «υπάρχουν τα λεφτά» έως το κόψιμο του 14ου (και 13ου και 12ου) μισθού, μάλιστα κόψιμο με παρωνυμία.
Αρχή άνδρα δείκνυσι και εν προκειμένω δείχνει άνδρα εύκολον στα ψέματα, κυνικόν κι ατελέσφορον στα μέτρα, αμελή με τα επείγοντα, χωρίς σχέδιο και στρατηγική, τυχάρπαστον κι ευκαιριακόν, κρυψίνου περί την εξωτερική πολιτική και λαϊκιστή περί την εσωτερική...
Μια χαρά πάμε για τους ειδούς του Μαρτίου, εμείς, όχι ο Γαληνότατος...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
2.ΙΙΙ.2010
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Και
«η Ελλάδα είναι ένα φτωχό κράτος με λίγους πολύ πλούσιους Ελλήνες»
θεία Φωτούλα. Οπερ έδει δείξαι...
Εγραψε για την Goldman Sachs η κυριακάτικη «Καθημερινή» στην πρώτη της σελίδα: «Βοηθούσε τη χώρα (σ.σ. την Ελλάδα) να δανειστεί, τη βοηθούσε να κρύψει το χρέος της κι εν συνεχεία στοιχημάτιζε εναντίον της».
Πρόκειται για μία από τις πιο βραχυλογικές και συνάμα περιεκτικές περιγραφές της παθολογίας του καπιταλισμού.
Μόνον που η εν λόγω παθολογία δεν θεραπεύεται, δεν «ηθικοποιείται το σύστημα», όπως ζητάει ο Σαρκοζί, αλλά
αντιθέτως αυτή η παθολογία είναι ακριβώς ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα - η ίδια του η φύση. Διότι όπως έλεγε (σας ξαναθυμίζουμε) και ο Μαρξ: «η ουσία του καπιταλισμού δεν είναι η σταθερότητα, αλλά η κρίση».
Το δε colpo grosso αυτής της κρίσης, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, είναι η αναδιάταξη των εργασιακών σχέσεων επί το δουλικότερον -η «τελική λύσις»- τα υπόλοιπα είναι μεν σοβαρά φαινόμενα όπως η ανακατανομή του πλούτου (υπέρ των πλουσίων φυσικά) αλλά παροδικά. Αυτό που θα μείνει για πολύν καιρό θα είναι η σκλάβωση της εργασίας.
Οι καπιταλιστές δεν μας πουλάνε πλέον το σχοινί με το οποίον θα τους κρεμάσουμε, αλλά μας υποχρεώνουν να αγοράζουμε το σχοινί με το οποίον μας δένουν.
*****
Αλλά, όσον κι αν αλλάζουν επί τα χείρω τα πράγματα, τα κλισέ της κυρίαρχης προπαγάνδας, της ομοιογενοποιημένης απολογητικής υπέρ της νεοταξίτικης παγκοσμιοποίησης με έναν λόγο όλη αυτή η ξετσίπωτη νεοφιλελεύθερη ρητορική επιμένει να επαναλαμβάνει τα ίδια. Φέρ' ειπείν περί τον περιώνυμο «ανταγωνισμό».
Εχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι ο ανταγωνισμός είναι ένα φαινόμενο που λειτουργεί μέσα στον χρόνο μόνον όσο χρειάζεται για να οδηγήσει σε εναρμονισμένες πρακτικές, σε καρτέλ, σε ολιγοπώλιο, σε μονοπώλιο, σε τραστ!
Απόδειξη (πρόσφατη) η συγχώνευση δύο, για πεπερασμένο χρονικό διάστημα, ανταγωνιστριών εταιρειών, της Aegean και της Ολυμπιακής.
Κι όμως σαν να μη συμβαίνει τίποτα οι νεοφιλελεύθεροι θα συνεχίζουν να μηρυκάζουν τα κλισέ τους για ανταγωνισμό.
(Αν και δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα. Η άγρια εκείνη γραία που στη Γαλλική Επανάσταση έπλεκε ονόματα εχθρών του λαού στο πλεκτό της έχει αρχίσει να πλέκει πάλι)...
Κηδεμονία και κηδεία. Ομόρριζες λέξεις. Εχει και η γλώσσα τις φρυκτωρίες της...
Συνεχίζει ως να μην έχει έρκος οδόντων ο Πρωθυπουργός μας. Καταστροφολογεί και κινδυνολογεί occasione data λες και το φχαριστιέται.
Οταν όμως διακηρύσσεις urbi, στην πόλη για εσωτερική κατανάλωση et orbi, στον κόσμο για λόγους που μόνον ο Πανάγαθος αντιλαμβάνεται, ότι είμαστε σε «κώμα», στην «εντατική», ένα «εύκολο πειραματόζωο» που ο ίδιος αγωνίζεται για να μη «βουλιάξει ολοκληρωτικά» τότε δεν είσαι ο Πρωθυπουργός
αλλά ο Νοστράδαμος!
Ή ο Αντίγονος ο Δώσων -που πριν καν του ζητήσουν οτιδήποτε το έδινε για να ξεμπλέκει. Αλλά ακόμα και ο Δώσονας δεν ήταν ψεύτης.
Η ευκολία με την οποίαν λέει ψέματα ο Πρωθυπουργός μας είναι εντυπωσιακή. Χθες δήλωσε ότι «συγκινείται ειλικρινά όταν άνθρωποι του ενός μισθού τον συναντούν στον δρόμο και του λένε ότι θα πρόσφεραν έναν μισθό υπέρ πατρίδας».
Ωστε
«συναντούν άνθρωποι στον δρόμο» τον κ. Πρωθυπουργό που ουδείς μπορεί να δει αν δεν έχει τον κυρ Παμπούκη μπάρμπα;!!
Και ποιοι είναι αυτοί οι «άνθρωποι του ενός μισθού»;τι σημαίνει αυτό;
Γλώττα λανθάνουσα ψέματα λέει κι αγριότητες προοιωνίζεται.
Και τι πάει να πει «υπέρ πατρίδας»;
ποιας πατρίδας;
εκείνων που τα έπαιρναν απ' τη Ζίμενς;
αυτών που πλουτίζουν τώρα (ναι, τώρα) απ' την κρίση;
εκείνων που άφησαν την πατρίδα χωρίς τα βασικά, γυμνή και παραπαίουσα; Πολλά ψέματα μέσα σε μόνον πέντε μήνες!
από το «υπάρχουν τα λεφτά» έως το κόψιμο του 14ου (και 13ου και 12ου) μισθού, μάλιστα κόψιμο με παρωνυμία.
Αρχή άνδρα δείκνυσι και εν προκειμένω δείχνει άνδρα εύκολον στα ψέματα, κυνικόν κι ατελέσφορον στα μέτρα, αμελή με τα επείγοντα, χωρίς σχέδιο και στρατηγική, τυχάρπαστον κι ευκαιριακόν, κρυψίνου περί την εξωτερική πολιτική και λαϊκιστή περί την εσωτερική...
Μια χαρά πάμε για τους ειδούς του Μαρτίου, εμείς, όχι ο Γαληνότατος...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
2.ΙΙΙ.2010
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ