Iceland -Ισλανδοί: ''ΟΧΙ'' στα νταηλίκια !!!
1.
Ισλανδία
Η ζωή μετά την πτώχευση
Με αξιοπρέπεια και χιούμορ οι Ισλανδοί αρνούνται να πληρώσουν τα σπασμένα τραπεζιτών και κυβερνήσεων
Πολλοί γνωρίζαμε την Ισλανδία χάρη στη σκοτεινή μούσα Μπγιορκ, τους Σίγκουρ Ρος, άντε και τις «παγωμένες» αλλά γεμάτες χιούμορ και ανθρωπισμό ταινίες του Μπαλτασάρ Κορμακούρ, του Νταγκούρ Κάρι και των άλλων σπουδαίων νεαρών σκηνοθετών του ισλανδικού σινεμά. Μετά, τον Οκτώβρη του 2008, μάθαμε ότι η Ισλανδία, εκτός από παγετώνες, θερμοπίδακες και αμέτρητα ενεργά ηφαίστεια, τα οποία συγκροτούν
ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία στον κόσμο, διέθετε και μια αδηφάγο τραπεζική ελίτ. Αλόγιστα δανειζόμενοι και δανείζοντες, αυτοί οι κοστουμαρισμένοι μάνατζερ κατάφεραν σε μικρό διάστημα να φαλιρίσουν μια φαινομενικά πλούσια και ευνομούμενη χώρα χάρη στην ένοχη ανοχή των κυβερνώντων της. Η οικονομία κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, τα αλιευτικά τους σκάφη. Το νόμισμα κόπηκε στη μέση από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις
και οι τιμές των προϊόντων εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Χιλιάδες πολωνοί και άλλοι ανατολικοευρωπαίοι οικονομικοί μετανάστες επέστρεψαν άρον άρον στις πατρίδες τους: Τι ψωμί να βγάλεις σε μια κατεστραμμένη οικονομία; Η αισιοδοξία όμως δεν λείπει από τη μικρή νησιωτική χώρα. Υπάρχει ζωή και μετά την οικονομική καταστροφή, διατρανώνουν οι κάτοικοί της. Με αξιοπρέπεια και με χιούμορ. Και με τη βεβαιότητα ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι για την ασυδοσία άλλων.
Λονδίνο, Αμστερνταμ και Βερολίνο, από κοντά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αξιώνουν από τους ισλανδούς πολίτες να πληρώσουν δισεκατομμύρια ευρώ στους 450.000 βρετανούς, ολλανδούς και άλλους ξένους καταθέτες που έχασαν τις επισφαλείς οικονομίες τους όταν το «ταχύπλοο» των ισλανδικών τραπεζών, ιδίως η διαδικτυακή «φούσκα» Ιcesave, προσέκρουσε σε παγόβουνο. Και βούλιαξε σαν Τιτανικός.
Το προπερασμένο Σαββατοκύριακο στο μακρινό Ρέικιαβικ έβρεχε καταρρακτωδώς και φυσούσε αέρας παγωμένος, ακόμη και για τους πιο σκληροτράχηλους Ισλανδούς. Οι απόγονοι των Βίκινγκς όμως αψήφησαν το κρύο και τις απειλές και πήγαν ομαδικά στις κάλπες για να πουν «Οχι», με ένα απίστευτο 93%, στους (κατά γενική ομολογία επαχθέστατους) όρους αποζημίωσης των βρετανών και ολλανδών καταθετών για την οποία είχε δεσμευθεί η κυβέρνησή τους. Το «Ναι» πήρε μόλις 1,8%- ακόμη και τα λευκά ήταν περισσότερα.
«Το “Οχι” μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε στην κοινωνικοποίηση του χρέους των ιδιωτών.Δείχνει ότι είναι πλέον καιρός η Βρετανία να μας αντιμετωπίσει ως κυρίαρχο κράτος και όχι σαν αποικία της. Και ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να μας εκβιάζουν για την υπόθεση “Ιcesave”» τονίζει η αριστερή βουλευτής Μπιργκίτα Γιονσντοτίρ.
Ούτε την Ευρώπη βλέπουν πια σαν σωτήρα, ιδίως μετά το χρηματοπιστωτικό δράμα της Ελλάδας. «Τα ψάρια μας είναι το μόνο που μας έχει απομείνει τώρα που οι τράπεζές μας κατέρρευσανκαι τα μεγάλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θέλουν να μας τα πάρουν κι αυτά!» λέει οργισμένος ένας ταξιτζής, ο Χέλγκι Γιόνσον.
Στις απειλές των κυβερνώντων πως αν πουν «Οχι» θα γίνουν... «Κούβα του Βορρά» απαντά με χιούμορ μια 22χρονη φοιτήτρια, η Ελισαμπέτ Ρουν Σιγκουρντοτίρ, πίνοντας τον καφέ της σε ανοιχτό(!) καφενείο του Ρέικιαβικ. «Και λοιπόν; Στη χειρότερη περίπτωση, σε 20 χρόνια θα γίνουμε πράγματι σαν την Κούβα, με παλιά αυτοκίνητα στους δρόμους. Μόνο που τα δικά μας παλιά αμάξια θα είναι Range Rover!» λέει χαμογελώντας. Οι απειλές είχαν λοιπόν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Και τώρα η Ισλανδία των 320.000 κατοίκων προκαλεί πονοκεφάλους, ανάβει φωτιές. Τι θα συνέβαινε, αλήθεια, αν αυτοί οι ανυπότακτοι απόγονοι των Βίκινγκς βρουν μιμητές, αν οι πολίτες και άλλων χωρών αρνηθούν να πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών ή τα χρέη που στοιβάζουν εν ονόματί τους οι διαπλεκόμενες κυβερνήσεις τους; Μήπως έχουμε όλοι μέσα μας έναν... Βίκινγκ και δεν το ξέρουμε;
«Οι Ισλανδοί έγιναν οι πρώτοι στον κόσμο αντάρτες ενάντια στην ιδέα ότι οι πολίτες πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό μιας ανεξέλεγκτης ιδιωτικής τράπεζας» έγραψε χαρακτηριστικά η Ροβένα Μέισον στη βετανική εφημερίδα «Daily Τelegraph».
Αυτή η λαϊκή εξέγερση παρακολουθείται με άγχος από πολλές υπερχρεωμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, οι οποίες φοβούνται μήπως αυτή η άρνηση γίνει «μεταδοτική».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΑΡΑΣ
14 Μαρτίου 2010
Aπό το''ΒΗΜΑ''
2.
....το άξεστο νταηλίκι( της Βρεττανικής και Ολλανδικής κυβέρνησης) πρέπει να τελειώσει. Οι πολιτικοί ...οφείλουν επίσης να στρέψουν επειγόντως την προσοχή τους στις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος:
το ανεξέλεγκτο και χωρίς επαρκείς εγγυήσεις διεθνές, υπερ-συνοριακό τραπεζικό σύστημα.
ΑΠΟΨΗ
Οι Ισλανδοί δικαιούνται τη συμπόνια μας, όχι «νταηλίκια» *
ΟΙ ΙΣΛΑΝΔΟΙ μίλησαν και το μήνυμά τους ήταν ξεκάθαρο. Παρά την απειλή να μετατραπεί η χώρα τους σε παρία των διεθνών αγορών, δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν στους βρετανούς και ολλανδούς φορολογουμένους τα 3,4 δισ. στερλίνες τα οποία υποσχέθηκε πέρυσι να πληρώσει η κυβέρνησή τους.
Δεν λένε όχι στην αποζημίωση αλλά στους όρους.
Αποστρέφονται τη συμφωνία της ισλανδικής κυβέρνησης να πληρώνει βαρύτατους ετήσιους τόκους 5,5% επί αυτού του χρέους.
Και δικαίως: 3,4 δισ. στερλίνες είναι το μισό ισλανδικό ΑΕΠ! Η Ισλανδία, με πληθυσμό 320.000 κατοίκων, παραείναι μικρή για να αντέξει τέτοιο άχθος. Ηδη η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 6,5% το 2009 και η ύφεση συνεχίζεται, συνοδευόμενη από αυξανόμενη ανεργία.
Η ισλανδική κορόνα έχει υποχωρήσει 50% έναντι του ευρώ και τα εισαγόμενα προϊόντα «καίνε» τους Ισλανδούς, που έμαθαν πια καλά τι παθαίνει κανείς όταν αφήνει τις τράπεζες ελεύθερες να λεηλατούν.
Ας μην το παρακάνουμε βέβαια με τη συμπάθεια. Οι Ισλανδοί συγκέντρωσαν μεγάλο πλούτο τα χρόνια του τραπεζικού «μπουμ».
Και οι πολιτικοί τους απέτυχαν παταγωδώς να ελέγξουν τη δράση των τραπεζών. Είναι εξοργιστικό να βλέπεις τη δεξιά ισλανδική αντιπολίτευση που ως κυβέρνηση επέτρεψε στις τράπεζες να δανειστούν σε επίπεδα εντελώς ανεύθυνα να ηγείται τώρα μιας λαϊκίστικης εξέγερσης ενάντια στους όρους πληρωμής του κραχ.
Οι Ισλανδοί όμως δικαιούνται τη συμπόνια μας. Οι τραπεζίτες, όχι ο λαός, ευθύνονται για το κραχ.
Πρέπει να φανούμε ελαστικοί και μετριοπαθείς ως προς τους όρους και το χρονοδιάγραμμα της αποζημίωσης.
Δυστυχώς η διάθεση των κυβερνήσεων της Ολλανδίας και της Βρετανίας παραμένει εκδικητική. Η ολλανδική κυβέρνηση απειλεί εμμέσως να μπλο κάρει την υποψηφιότητα της Ισλανδίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και η βρετανική παίζει σκληρό παιχνίδι «παγώνοντας» τις δόσεις του δανείου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ώσπου να υπογραφεί κάποια νέα συμφωνία για το χρέος.
Αυτού του είδους το άξεστο νταηλίκι πρέπει να τελειώσει. Οι πολιτικοί οφείλουν να καταλήξουν σε έναν δίκαιο συμβιβασμό που θα λαμβάνει υπόψη την οδυνηρή οικονομική κατάσταση της χώρας και την πρακτική δυνατότητά της να πληρώσει. Οφείλουν επίσης να στρέψουν επειγόντως την προσοχή τους στις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος:
το ανεξέλεγκτο και χωρίς επαρκείς εγγυήσεις διεθνές, υπερ-συνοριακό τραπεζικό σύστημα.
* Το ανυπόγραφο κύριο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας «Τhe Ιndependent»στις 8 Μαρτίου 2010, την επομένη του ισλανδικού «Οχι».
Αναδημοσίευση του κειμένου από το ''ΒΗΜΑ΄΄
14 Μαρτίου 2010
(Ο τίτλος αναρτήσεως,οι υπογραμμίσεις και η εικονογράφηση γίνονται με ευθύνη του blogger)
....το άξεστο νταηλίκι( της Βρεττανικής και Ολλανδικής κυβέρνησης) πρέπει να τελειώσει. Οι πολιτικοί ...οφείλουν επίσης να στρέψουν επειγόντως την προσοχή τους στις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος:
το ανεξέλεγκτο και χωρίς επαρκείς εγγυήσεις διεθνές, υπερ-συνοριακό τραπεζικό σύστημα.
ΑΠΟΨΗ
Οι Ισλανδοί δικαιούνται τη συμπόνια μας, όχι «νταηλίκια» *
ΟΙ ΙΣΛΑΝΔΟΙ μίλησαν και το μήνυμά τους ήταν ξεκάθαρο. Παρά την απειλή να μετατραπεί η χώρα τους σε παρία των διεθνών αγορών, δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν στους βρετανούς και ολλανδούς φορολογουμένους τα 3,4 δισ. στερλίνες τα οποία υποσχέθηκε πέρυσι να πληρώσει η κυβέρνησή τους.
Δεν λένε όχι στην αποζημίωση αλλά στους όρους.
Αποστρέφονται τη συμφωνία της ισλανδικής κυβέρνησης να πληρώνει βαρύτατους ετήσιους τόκους 5,5% επί αυτού του χρέους.
Και δικαίως: 3,4 δισ. στερλίνες είναι το μισό ισλανδικό ΑΕΠ! Η Ισλανδία, με πληθυσμό 320.000 κατοίκων, παραείναι μικρή για να αντέξει τέτοιο άχθος. Ηδη η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 6,5% το 2009 και η ύφεση συνεχίζεται, συνοδευόμενη από αυξανόμενη ανεργία.
Η ισλανδική κορόνα έχει υποχωρήσει 50% έναντι του ευρώ και τα εισαγόμενα προϊόντα «καίνε» τους Ισλανδούς, που έμαθαν πια καλά τι παθαίνει κανείς όταν αφήνει τις τράπεζες ελεύθερες να λεηλατούν.
Ας μην το παρακάνουμε βέβαια με τη συμπάθεια. Οι Ισλανδοί συγκέντρωσαν μεγάλο πλούτο τα χρόνια του τραπεζικού «μπουμ».
Και οι πολιτικοί τους απέτυχαν παταγωδώς να ελέγξουν τη δράση των τραπεζών. Είναι εξοργιστικό να βλέπεις τη δεξιά ισλανδική αντιπολίτευση που ως κυβέρνηση επέτρεψε στις τράπεζες να δανειστούν σε επίπεδα εντελώς ανεύθυνα να ηγείται τώρα μιας λαϊκίστικης εξέγερσης ενάντια στους όρους πληρωμής του κραχ.
Οι Ισλανδοί όμως δικαιούνται τη συμπόνια μας. Οι τραπεζίτες, όχι ο λαός, ευθύνονται για το κραχ.
Πρέπει να φανούμε ελαστικοί και μετριοπαθείς ως προς τους όρους και το χρονοδιάγραμμα της αποζημίωσης.
Δυστυχώς η διάθεση των κυβερνήσεων της Ολλανδίας και της Βρετανίας παραμένει εκδικητική. Η ολλανδική κυβέρνηση απειλεί εμμέσως να μπλο κάρει την υποψηφιότητα της Ισλανδίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και η βρετανική παίζει σκληρό παιχνίδι «παγώνοντας» τις δόσεις του δανείου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ώσπου να υπογραφεί κάποια νέα συμφωνία για το χρέος.
Αυτού του είδους το άξεστο νταηλίκι πρέπει να τελειώσει. Οι πολιτικοί οφείλουν να καταλήξουν σε έναν δίκαιο συμβιβασμό που θα λαμβάνει υπόψη την οδυνηρή οικονομική κατάσταση της χώρας και την πρακτική δυνατότητά της να πληρώσει. Οφείλουν επίσης να στρέψουν επειγόντως την προσοχή τους στις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος:
το ανεξέλεγκτο και χωρίς επαρκείς εγγυήσεις διεθνές, υπερ-συνοριακό τραπεζικό σύστημα.
* Το ανυπόγραφο κύριο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας «Τhe Ιndependent»στις 8 Μαρτίου 2010, την επομένη του ισλανδικού «Οχι».
Αναδημοσίευση του κειμένου από το ''ΒΗΜΑ΄΄
14 Μαρτίου 2010
(Ο τίτλος αναρτήσεως,οι υπογραμμίσεις και η εικονογράφηση γίνονται με ευθύνη του blogger)