AΡΙΣΤΕΡΑ:Εύθυμη νότα στη γενική μελαγχολία ...

...
Tο θέμα είναι (έχει τραγικά αποδειχθεί) ότι με επαναστατικά «παξιμάδια» και «φαστ φουντ» συνθήματα χωριό δεν γίνεται.
 Η Αριστερά (πασών των τάσεων), αν θέλει να ξαναμπεί στο «παιχνίδι», πρέπει ν' ανοίξει και κανένα βιβλίο σύγχρονης «μαγειρικής».
Αλλιώς... εύθυμη νότα.
Και πάλι καλά. Σε λίγο, ίσως κοπεί και η διάθεση για γέλιο.
...

''Unemployment ''
Έργο του Ben Shahn
 1938
Εύθυμη νότα στη γενική μελαγχολία
 Εύθυμη νότα στη μελαγχολία μας πάει να γίνει το ΚΚΕ.

Σε αφίσες του, τελευταίας εσοδείας, είδα τα ...πρωτότυπα συνθήματα:
 «Κοινωνικοποίηση μονοπωλίων» και «Λαϊκή εξουσία». Απάντηση στην κρίση, υποθέτω. Που είναι, βέβαια, «κρίση του καπιταλιστικού συστήματος». Αλλά την πληρώνουμε όλοι. Οπότε «το συνεπέστερο κομμάτι της εργατικής τάξης» (ή μήπως το ένα και μοναδικό;), το ΚΚΕ (που, ασφαλώς, δεν αποτελεί μέρος της κρίσης του συστήματος, γιατί ήταν πάντα απέναντι στο σύστημα!), προτείνει «κοινωνικοποίηση μονοπωλίων» (πώς; με το κόμμα στο «τιμόνι» ή σαν ισότιμο μέλος του «πληρώματος»;) και «λαϊκή εξουσία» (ποιαν απ' όλες; την άμεση ή αυτήν που ασκείται με λαϊκούς εκπροσώπους και επιτρόπους από κομματικές λίστες ή ...ντιρεκτίβες;).
Εύθυμη νότα.
Παλαιότερα αφισοκολλούσε το «Απειθαρχία και ανυπακοή».
Είδα αφίσες (αν έχει μείνει μυαλό...) στην είσοδο ...δημοτικού σχολείου, στο Ηράκλειο Αττικής. Διαβάζανε τα παιδάκια του δημοτικού έξω απ' το σχολείο «Απειθαρχία και ανυπακοή», και μέσα στην τάξη η δασκάλα πάσχιζε να τα ησυχάσει για να κάνουν μάθημα!
Αλλωστε, η γνώση που παρέχουν τα «καπιταλιστικά σχολεία» είναι «βασικό μέρος της καπιταλιστικής ιδεολογίας». Οπότε, ποιος ο λόγος να πειθαρχήσει κανείς ή να είναι υπάκουος. Απλώς, «προπονείται», «συντηρεί δυνάμεις» και περιμένει τη «μεγάλη ώρα».
Εύθυμη νότα στη γενική μελαγχολία.
«Απειθαρχία», «ανυπακοή», «κοινωνικοποιήσεις», «λαϊκές εξουσίες» (ή «λαοκρατίες») έχουν «παίξει» αμέτρητες φορές στα πολιτικά/κοινωνικά «γήπεδα», από εποχής «Κομμουνιστικού μανιφέστου» και πρωτύτερα.
Το θέμα είναι (έχει τραγικά αποδειχθεί) ότι με επαναστατικά «παξιμάδια» και «φαστ φουντ» συνθήματα χωριό δεν γίνεται.
Η Αριστερά (πασών των τάσεων), αν θέλει να ξαναμπεί στο «παιχνίδι», πρέπει ν' ανοίξει και κανένα βιβλίο σύγχρονης «μαγειρικής».
 Αλλιώς... εύθυμη νότα.
Και πάλι καλά.
Σε λίγο, ίσως κοπεί και η διάθεση για γέλιο.
Από τον ΠΕΤΡΟ ΜΑΝΤΑΙΟ
''Ελευθεροτυπία ''
29 Απριλίου 2010
(Ο τίτλος,η εικονογράφηση και οι υπογραμμίσεις των αναρτήσεων γίνονται με ευθύνη του blogger)