ΕΛΛΑΔΑ:Μοναδική αναπτυξιακή διέξοδος η προσέλκυση ξένων και δη κινεζικών επενδύσεων...


Η Κίνα είναι το τελευταίο χαρτί της Ελλάδας
(Δημήτρης Μάρδας:Συνέντευξη στον Γιώργο Χρηστίδη) 

Η προσέλκυση ξένων και δη κινεζικών επενδύσεων είναι η μοναδική αναπτυξιακή διέξοδος που έχει η Ελλάδα, εξ ου και η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα μια επιχείρηση “γοητείας” προς επιχειρήσεις και κυβερνήσεις του εξωτερικού.
Αυτό τονίζει στη “ΜτΚ” ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ Δημήτρης Μάρδας. Με μακρά εμπειρία στα κοινοτικά όργανα (Κομισιόν), ο κ. Μάρδας έχει διατελέσει επίσης κατά το παρελθόν γενικός γραμματέας Εμπορίου και διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Οργανισμού Εξωτερικού Εμπορίου (ΟΠΕ).

Θεωρείτε ότι το πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση με την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι το κατάλληλο για να αναγεννηθεί η ελληνική οικονομία, ή αντίθετα θα μας καταδικάσει σε μια παρατεταμένη περίοδο ύφεσης και μείωσης των εισοδημάτων;
Όλη η λογική του ΔΝΤ είναι, μέσω της μείωσης των δημοσίων δαπανών, καταρχάς να μειωθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Σε ένα δεύτερο επίπεδο ο στόχος είναι, μέσω της μείωσης των δαπανών και της περιστολής της ζήτησης, να μειωθούν οι εισαγωγές. Παράλληλα, μέσω της μείωσης των μισθών και της ζήτησης, στόχος είναι να πέσουν και οι τιμές, οδηγώντας σε αύξηση των εξαγωγών. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να υπάρξει εξωτερική ζήτηση. Όταν η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία, που απορροφούν το 60% και πλέον των ελληνικών εξαγωγών, ακολουθούν πολιτικές λιτότητας, αυτό είναι αδύνατον. Τινάζεται όλο το σύστημα στον αέρα, επειδή οι άλλοι δεν μπορούν να μας “τραβήξουν”.

Εφόσον δεν μπορούμε να βασιστούμε εκεί, ποια μπορεί να είναι λοιπόν η απάντηση στο αίτημα της ανάπτυξης;
Η μόνη διέξοδος είναι να βρούμε στρατηγικούς εταίρους που θα έρθουν να επενδύσουν στη χώρα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και στην προκειμένη περίπτωση, έχω την αίσθηση ότι η Κίνα είναι η μόνη που μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την ιστορία. Είναι η μόνη που μας έχει μείνει. Γιατί η Ρωσία τελευταία φλερτάρει με την Τουρκία, οι ΗΠΑ μια ζωή αλληθωρίζουν προς τα εκεί, το ίδιο και η Ευρώπη, με την εξαίρεση της Γαλλίας. Αν δεν εκμεταλλευτούμε την περίπτωση της Κίνας, θεωρώ ότι θα έρθουν πάρα πολύ δύσκολες μέρες στη χώρα. Θα σας πω μόνο ένα παράδειγμα. Οι Κινέζοι έχουν 100 εκατομμύρια εκατομμυριούχους. Αν φέρουμε το 0,1% αυτών στην Ελλάδα για τουρισμό, “καθαρίσαμε”. Χρειάζονται στρατηγικοί εταίροι είτε σε επίπεδο κρατών είτε σε επίπεδο επιχειρήσεων.

Με τι κίνητρα προσέλκυσης;
Η Ελλάδα παραμένει “σκιάχτρο” για τις ξένες επενδύσεις, για τους γνωστούς λόγους.
Βρες μια πολυεθνική, φλέρταρέ την, δώσε της ό,τι χρειάζεται, ό,τι σου ζητήσει. Δώσε κάτι, ένα κίνητρο, ένα σοβαρό φορολογικό κίνητρο. Πάρ’ την από το χέρι, βοήθησέ την ώστε σε μέσα σε τρεις μήνες να έχει εγκριθεί η επένδυση. Δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από τις ξένες επενδύσεις.

Πώς αξιολογείτε τις γερμανικές προτάσεις για την οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρώπη μέσω του προελέγχου των εθνικών προϋπολογισμών και την επιβολή δρακόντειων κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης;
Αν γίνουν μόνον αυτά που προτείνουν οι Γερμανοί, το αποτέλεσμα θα είναι να στριμωχτούν κι άλλο οι χώρες του Νότου. Πραγματικό βήμα προς την οικονομική ολοκλήρωση σημαίνει να έχει η Ελλάδα πρόβλημα και να έρθει η γερμανική βιομηχανία οπλικών συστημάτων να δώσει παραγγελίες για 1.000 άρματα και αεροπλάνα σε δικές μας βιομηχανίες. Όταν στις ΗΠΑ αντιμετωπίζει πρόβλημα μία πολιτεία, έρχονται οι επιχειρήσεις -κρατικές και ιδιωτικές- με διάφορα κίνητρα και μεταφέρουν εκεί κομμάτι της παραγωγής τους. Αυτό είναι οικονομική ολοκλήρωση. Σε διαφορετική περίπτωση, και εφόσον έτσι κι αλλιώς έχουν απογυμνωθεί τα κράτη από τη νομισματική πολιτική, σφίγγεις ακόμα περισσότερο το λουρί. Πώς θα μπορέσει μια χώρα να απογειωθεί; Πρέπει να γίνουμε ΗΠΑ. Όταν έχει πρόβλημα μία χώρα, να έρχονται οι υπόλοιποι να τη στηρίζουν μέσω της πραγματικής οικονομίας.

Άρα πρέπει να έχει η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης και ένα σκέλος εξισορρόπησης και σύγκλισης των χωρών του Βορρά και του Νότου.
Αυτό το σκέλος υπάρχει εν μέρει ήδη μέσω των κοινοτικών κονδυλίων. Όμως εδώ έχουμε ένα Δ’ ΚΠΣ, το οποίο το βλέπουμε και μας βλέπει, αλλά δεν το αγγίζουμε. Όταν εν έτει 2010 λέμε ότι έχουμε απορρόφηση 6%-7% στην τρίτη χρονιά που τρέχει το πρόγραμμα, τι συζητάμε;
Υπάρχει για την Ελλάδα μέλλον εκτός ευρωζώνης;
Θα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θα σας πω το εξής. Μέσα στην ευρωζώνη, ακόμα και σε ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία θα σπεύσουν όλοι να αποτρέψουν την κλιμάκωση, γιατί θα αγγίξει το ευρώ. Εκτός ευρωζώνης δεν θα νοιαστεί κανένας.

''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ''
23-5-2010