Θεσσαλονίκη: Η Διεκδίκηση του Δημόσιου Χώρου της από τις Αρμόδιες Θεότητες...
Η πόλη ως εμφύλιος στίβος
Η Διεκδίκηση του Δημόσιου Χώρου από τις Αρμόδιες Θεότητες
1
Δυσκολευόμουν να καταλάβω την λειτουργία του συνολικού χώρου μιάς πόλης –φανταστείτε τι συνέβαινε με τον Δημόσιο. Ωσπου οι αντιφάσεις και οι αντινομίες, οι αντιμωλίες και τα ρέστα, θεραπεύτηκαν εντός μου πρώτα ρητορικά και έπειτα, αποφεύγοντας τον ηθικό σκόπελο, στον οποίο θα στουκάριζα σίγουρα, ερμήνευσα την πόλη ως το υπόλειμμα ενός ελαχίστου η μεγίστου πολέμου.
2
Αυτό ήταν αρκετό, για τις πόλεις που έχουν μια παραστατικότητα, λειτουργούν τους μύθους τους και οι κάτοικοί τους ενίοτε χρησιμεύουν ως πολίτες.
3
Για την νεοελληνική πόλη, κατέληξα πως πάλι είναι πόρισμα πολέμου, αλλα εμφυλίου. Αποτέλεσμα βίας και θανάτου, που ωστόσο περιέχει και την οικογενειακή της ομερτά.
4
Όπως, ακούγοντας την διηγηση των δύο πλευρών στον ελληνικό εμφύλιο, μένεις ενεός ενόσω σου περιγράφουν πόσο πονετικοί υπήρξαν στους αντιπάλους ,παρά τις αμείλικτες εντολές. Αν τους πιστέψεις, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα πως τυχαία υπήρξε νικητής της μιάς πλευράς.Ποθούσαν να ηττηθούν μη και πειράξουν τον εξάδελφο. Κι αν του κόβανε τα αφτιά, άλλοι έφταιγαν: τους βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλα, που λέει και το ανακάλημα της Λέγκως.
5
Παρομοιως,κανένας δεν μπορεί να ερμηνεύσει την οικονομική κρίση που βιώνουμε με παραγωγικό, μη μεταφυσικό τρόπο, αφού η ατομική ευθύνη και η συλλογική ενοχή συγκρούονται με τις ελάχιστες πρέζες αστικής νοοτροπίας που έχουν γλυτώσει ακόμη στην χώρα, μετά από δεκαετίες κομπραδόρικου φιλελευθερισμού.
6
Κανονικα, θα έπρεπε να ξεφύγω από την μονοσήμαντη έκφραση της Σαλονίκης, και να παραστήσω πως ενδιαφέρομαι για την Κομοτηνή ή την Λάρισα, που ωστόσο δεν είναι ακόμη πολεις, ή την Αθήνα, που έχει αντικατασταθεί με ένα υψίσυχνο υποκάμισο της Ελένης Χηρας Μενελάου του άνακτος και είναι ένα λογιστικό άθροισμα από προσομοιώσεις επαρχίας.
7
Γενικά,οι πόλεις που λατρεύουν ένα landmark παραμένουν πεισματικά νομαδικές, και φοβούμαι όχι με την έννοια που τρελαινόμαστε οι αρχιτέκτονες υπέρ αυτής.Το landmark πρέπει να είναι αψηλό, ευδιάκριτο και να το βάζεις σημάδι.Δεν χρειάζεται να παιδεύεσαι και με την εσωτερική του ρίμα. Στην Σαλονίκη, πρέπει να θυμάσαι τη λέξη «νίκη», ενώ το επιφώνημά της έχει σχέση με ένα «ώ!», όπως στο τραγούδι «ω,ω,ω,ωώ,Όμορφη Θεσσαλονίκη» ή ένα μακρύτερο «όμικρον» που είναι από τα γήπεδα, σαν «ο! ο! ο! πρωτάθλημα θα φέρουμε στον Πύργο τον Λευκό».
8
Νομαδική είναι μια πόλη που αδειάζει κάθε τρείς και μία ώστε οι κάτοικοι να γεμίσουν τις μπαταρίες τους, στα χωριά τους ή στην γενικευμένη χλαμπάτσα της Χαλκιδικής. Οπότε το αυτοκίνητο παίζει τον ρόλο του υποζυγίου, του λάμα και της καμήλας, ενώ οι φερέοικοι, αλλαζοντας γιούρτη το Σαββατοκύριακο και στις σχόλες θεωρούν εαυτούς αποσπάσματα διαφημίσεων υβριδικής μπαταρίας. Για όποιον δεν το πήρε χαμπάρι, μόνον μερικοί συνάνθρωποί μας υπάρχουν χάρη σε έναν βηματοδότη.Οι περισσότεροι δεν επιβιώνουμε επειδή φορτίζουμε τις μπαταρίες μας. Εξάλλου ,δεν έχουμε.
9
Τα δείγματά μου τα πήρα από την Σαλονίκη, επειδή είναι πολη που μαρτυρημένα και τεκμηριωμένα δεν αγάπησα,και μοιάζει πολύ με στίβο αθλητών ή πλατωνικού σπηλαίου, αλλά πάντα στο πλαίσιο μιάς θρησκευτικής πανήγυρης.
10
Η εμφύλια Θεσσαλονίκη, ως δημόσιος χώρος διεκδικούμενος συνεχώς από θεότητες που έπαψαν να είναι επιδραστικές ,αλλα παραμένουν βαθέως αρμόδιες, είναι το θέμα μου, για το επόμενο οκτάλεπτο.
11
Δεν ακριβολογώ, αλλα στα περίπου είμαι καλός.
12
Ο φόβος του κενού.
Εκφράζεται από τον εκάστοτε υπηρεσιακό Θεό, που συνήθως εντοπίζεται από τους πιστούς στις τεχνικές υπηρεσίες. Θεότητα που δεν «αξιοποιήθηκε» όπως της άξιζε και φροντίζει να βρίσκει σχολικά οικόπεδα και άδειους δημόσιους χώρους, όπως τα άχρηστα πάρκα, για να καλύπτει «ανάγκες» πάντα σε εισαγωγικά.
13
Τα πάρκα έχουν ασυλία όταν είναι γκαζονί και με πεζοδρόμους που έχουν προέλθει από λατρεία του καμπυλόγραμμου στο σχεδιαστήριο. Με αποτέλεσμα, ο απλός και βάρβαρος κόσμος που επιμένει στην ευθεία, να χαλάει την μόστρα της γκαζόνας, δημιουργώντας αρνητικα σχόλια για την βαρβαρότητά του.
14
Στη Σαλονίκη έχουμε την συμπληρωση του ΑΠΘ με ένα πάζλ συγκρινόμενο μόνον με τα κτίσματα του Φρανκισμού στην Μαδρίτη και με ένα συρρικνωμένο στα μέτρα μας κάμπους του Μάντσεστερ Σίτυ.
15
Εκλεισε επίσης τελεσιδίκως η άρθρωση μεταξύ κέντρου και ανατολής, που λειτουργούσε επί αιώνες, με απαύγασμα το νέο δημαρχείο, που απορώ ινατί δεν βάζουνε τους χώρους στάθμευσης να δουλέψουν μήπως και το ξεχρεώσουν.Καλύτερο βλέπω πάντως το σύνολο να λειτουργήσει ως δημοτικό καρεφούρ, για να τιμηθεί το υπό των προφητανάκτων «πολυτελή μαγαζεία, δεν χρειάζονται ιασεμί και γαζία» .
Ο Θεός αυτός έχει την τιμητική του όπου ζαρντινιέρα με αλυσίδες, τραπεζοκαθίσματα με νυχτερινές κλειδωνιές, στα θεματικά πάρκα και στα με σκληρούς διαγωνισμούς κερδισμένα μετεικάσματα μεταξύ Μπιλμπάο και ΤελΑβίβ που όλα μοιάζουν βγαλμένα από κλεμμένη έκδοση του ωτοκάντ.Ο φόβος του κενού στην Σαλονίκη, έχει μια εκρηκτική παρουσία της πίσω όψης των πραγμάτων. Νόμιζα πως ήταν ιδιοσύστατο χαρακτηριστικό της κάτω πλατείας στη Σπιανάδα της Κέρκυρας, αλλά τι νόμιζα και βγήκε αληθινό; Αναφέρομαι στον άξονα αναφοράς.Λόγου χάρη, στην πλατεία Αριστοτέλους,ο άξονας είναι μετατοπισμένος κάτω από τις στοές και αν βρίσκεσαι στην πλατεία αντικρίζεις πάγκους για σέρβις από τις καφετέριες, και τις πλαστικάντζες ολόγυρα στον νοικιασμένο χώρο, που παραπέμπει όχι σε πλατεία, αλλά στις πλαινές όψεις του πανηγυριού της Γιάννουλης, έξω από την Λάρισα. Δεν υπάρχει ακόμη κνίσσα ,από τα βρώμια, αλλα όπου να ΄ναι, με την κρίση, θα έχουμε κι από αυτά.
16
Τα ιερά αγάλματα.
Ο δίδυμος Θεός Κόντρα στο Πλακέ, ή Γωγ και Μαγώγ, τιμάται σε όλα σχεδόν τα αγάλματα της πόλης, που έχουν ένα χαρακτηριστικό. Τυχαίως είναι τρισδιάστατα ,παρά την προσπάθεια των δημιουργών τους να δώσουν αποτελεσματικα μόνον δύο διαστάσεις.
17
Οπως επηρεάσαμε επί μεσαίωνος την σερβική ζωγραφική, έτσι μας έχουν επηρεάσει οι Βούλγαροι ζιφκωφικοί γλύπτες. Συνεργούντος και του στιχουργού Πυθαγόρα που χαρακτηρίζει τις τιμώμενες Ηπειρώτισσες «ξαφνιάσματα της φύσης».Εννιά στα δέκα περίοπτα, προτομές, ανδριάντες και σύνθετα έργα, το δερμάτινο καπέλο του αεροπόρου με την έλικα που το φορούσε ο γίγαντας που σκότωσε ο Τζάκ της φασολιάς, το μνημείο των Ποντίων και το μνημείο του Παππά, έχουν όλα πλάτες. Ανόργανες, μη συστημικές, γραφικές και επίπεδες. Εκείνο το μνημείο των συμμάχων μπροστά στις πολυκατοικίες των αξιωματικών, όπου ο πίσω σα να αστειεύεται σχηματίζοντας με τα χέρια του όχι το σήμα της νίκης, αλλά «κουνελάκια» στους συμπολεμιστές του, δείχνει το εύρος από το βαθύ καλαμπούρι στο οποίο αναλίσκεται η παραστατικότητα στην πόλη.
18
Δηλωνω ότι μετα βίας ανέχομαι τον σεμνό Παπαφή του Απάρτη στον πλατανο του Ντορέ, απέναντι από την καρικατούρα του Φώτου Λαμπρινού που υποτίθεται είναι ο Παύλος Μελάς, αλλα και τον κρυμμένο πίσω από σίδερα Κώττα του Καλαμάρα, αντίγραφο, στην Ανάληψη, στο παλιό Πέμπτο.
19
Τα υπολοιπα είναι ταιριαστά για ένα ντάντζεον της αστικης φρίκης, που θα μπορούσε να διακοσμήσει επαρκώς ένα στρατόπεδο της πόλης,από αυτά που διεκδικούν οι δήμοι για περιβαλλοντική εκπαίδευση και λατρεία στα ψευταράδικα μικρά μας τέκνα και εγγονάκια που θέλουν δήθεν αλάνες για να παίξουνε, αλλα υποχρεωτικά με κάγκελο σαν αυτό που έβαλε η Καλαμαριά στο δρόμο του Φοίνικα. Κυματιστό.
20
Η έλλειψη κάθε βάθους,στα γλυπτικά σύνολα, ακόμη και εκεί που θα μπορούσε να υπάρξει,έτσι τυχαία, υποθέτω ότι έχει σχέση με την ανάγκη πλατέος μετώπου ,διότι οι παράγοντες που αγωνίστηκαν να στηθεί ένα άγαλμα, συνήθως συμβολικό, πρέπει να βρίσκονται στις επετείους σε μια χαλαρή καμπύλη πρώτη σειρά, για να τους πιάνει το πανοραμίκ του βίντεο.
21
Οπου δεν έχουμε άκεφη διαπραγμάτευση, έχουμε εικονογράφηση με δήθεν μπαρμπαδέλια υποδυόμενα τους ήρωες, με πατούσες νούμερο 51 και πάνω, για την σχετική ευστάθεια της παράστασης, όπως εκειό το παρθένο δοξασμένο ιπτάμενο κοριτσάκι, κόρη του Γωγ ,που στεφανώνει τον Εμμανουήλ Παπα, ενώ εκείνος βγαίνει από ένα πλεούμενο, άρα είναι ήδη φάντασμα αφού πέθανε μέσα σε αυτό.
22
Κλασική Σαλονικιά διαχείριση εμφυλίου δημοσίου χώρου ήταν η συμβολική παράσταση προς κατάθεση στεφάνων στο σημείο της δολοφονίας του Λαμπράκη, που επί αμέτρητα χρόνια, από πίσω του φάνταζε το συμβολικό όνομα των δολοφόνων του υπό το επίθετο «Τραμπούκης». Τις προάλλες πέρασα και δεν υπηρχε, ένδειξη ότι θα πήρε σύνταξη.Πράγμα φυσικό, διότι οι βιαστές του Παγκρατίδη και οι νεότεροι τραμπούκοι της γειτονιάς,ήταν κλασεως 55 και παλαιοτέρων.
23
Η εκ περιτροπής συνείδηση ήτοι ο Μίθρας που γίνεται Ερμής
Αυτή είναι μια περίεργη θεότης.Αυτοκίνητα που ψηφίζουν, έμποροι που διαθέτουν παγκούλια.Αγνωστοι, μακρυνοί Δήμοι, έχουν αντιληφθεί την ουσία του πεζοδρομημένου κεντρου, όχι για να χαίρεται το τρυφερό αρκουδάκι που ενδεχομένως θα καταφύγει στην πόλη για να φωτογραφηθεί με τους οικολόγους, όσο για να υπάρξει συνωμοτική ενότητα καταναλωτών, μάρτυράς μου δε άς είναι όλα αυτά τα εμπορικα κέντρα που μοιάζουν με καζίνο και είναι χρηματοπνίχτες.
24
Στην Σαλονίκη όμως, που δεν εχει πιά εβραίικα μαγαζιά και φράγκικα, και έχει κυρίως δυτικομακεδόνες αρχόντους της συντήρησης, η έννοια του πελάτη ως περαστικού ηλιθίου που τον καμακώνουμε επειδή έχουμε μαγαζί γωνία ,είναι παντοδύναμη.
25
Δεν θέλουν οι έμποροι πεζοδρόμους, κι αν θέλουν είναι για να βάζουν τα δικά τους αυτοκίνητα όπου γουστάρουν. Δεν μπορώ να ξεχάσω αμέσως μετά τους σεισμούς του 78, τους εμπόρους στο Μπεζεστένι, να έρχονται με τα αμάξια τους από τις πέντε το ξημέρωμα να βρούνε θέση να παρκάρουν και μόλις την έβρισκαν έπαιρναν έναν υπνάκο ως τις εφτάμιση.
26
Καταλήγω ότι η θεότης αυτή, Ερμής Τρισμέγιστος ή Μίθρας , υποστηρίζει την επέκταση του Αλεξάνδρου έως και τον βουκεφάλα του και του Πετεφρή έως το Πικάσο του και του φορτηγατζή της Αξού έως την νταλίκα του.Αυτή η ένωση μηχανής και ατόμου, όραμα των φουτουριστών, όχι τυχαίως φασιστών του κερατά, έχει πέραση στην Σαλονίκη ,πάνω από κάθε άλλη πόλη.
27
Με δυό λόγια έχει τελειώσει ο εμφύλιος μηχανής και πεζού και νίκησε η μηχανή, αλλα το κρύβει ,όπως το έπρατταν χρόνια οι Ρωμαίοι που νίκησαν τους Ελληνες,για να έχουν τους Γραικύλους σε τιμή ευκαιρίας, ενώ αν διέδιδαν ότι τους νίκησαν, θα είχαν να αντιμετωπίσουν ισχυρα συνασπιστικα επιχειρήματα.
28
Η κινούμενη αρχαϊκότητα του μπαγιάτη που θεωρεί δικά του τα δημόσια σήματα, δεν περιορίζει την τάση να αισθάνεται πως αδικείται ,επειδή τον πιέζουν στη γωνιά.Κι εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε πως αναδύεται και πάλι ο εμφύλιος χώρος, ο χώρος των νεκρών ελπίδων και διαψεύσεων πάνω στο πτώμα της αρχαίας πόλης.
29
Υπάρχουν πιά δεξιές και αριστερές γειτονιές; Προφανώς όχι, αλλα υπήρξαν. Τα σαλονικιά τοπωνυμια δεν ήταν παντα τα πεντζικικά και τα γραφικά, τα Χορ Χορ και τα Ιλάν Μερμέρ. Οι συνεργάτες των Γερμανών στην Πολωνίας, το Μάτζεστικ της ΕΠΟΝ στην παραλία, το Κουλέ καφέ και η «ελεύθερη Ελλάδα», οι δεξιάντζες στο λιμάνι και παντού, κατάστικτοι οι θυρωροί της πολυκατοικημένης πόλης, σαν τους Θράκες χωροφύλακες της Αττικής.
30
Ακόμη και σήμερα που σας μιλώ ,κατοικώ έναν δρόμο που ενώ ισχύει θεωρητικά η κάρτα μονίμου κατοίκου, χάρη στα μέσα που διαθέτει ένας υποτακτικός, και οι δύο πλευρές του καταλαμβάνονται από πελατες ενός γκαράζ.
31
Ο δημόσιος χώρος είναι αξιακά ασήμαντος, αλλα βγαίνει παραδάκι. Με δεδομένο ότι μια θέση παρκαρίσματος σε υπόγειο κοστίζει σήμερα στο κέντρο 230 σύν ΦΠΑ και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να με ακούσει κανας γείτονας και να παρκαρει το δικό του ξάφνιασμα της φύσης πέραν του ρέμματος Κωνσταντινίδη.
32
Ο δημόσιος χώρος είναι επικηρυγμένος, γι άυτό και η προσωπική μου απαίτηση να μη προσθέτουμε στα ήδη προβληματικά αυτοδιοικητικά μας χαρακτηριστικά και την στασιμότητα που προκαλείται από τις σταδιοδρομίες των παρατρεχάμενων που βρήκαν τις άκρες τους.
33
Φυσικά, στην ίδια διαχείριση, ένοχη και καταλυτική διαχείριση του εμφύλιου δημόσιου χώρου οφείλω πως πήρα ταυτότητα σε μισή μέρα, μετά την μεταπολίτευση,από τους ίδιους ανθρώπους που δεν μου έδιναν διαβατήριο επί μερικά χουντικά χρονάκια, για τους ίδιους λόγους, υποθέτω.Ο μηχανισμός άλλαξε αντικείμενο. Η πόλη παρέμεινε ΒΕΝ , 3Ε και ΠΑΟτζήδικη.Η πιο θλιμμένη ιστορία της πόλης είναι η στοργή του Μουσχουντή στον Τσιτσάνη. Αλλα είπα να μιλησω για θεότητες.
34
Η Θεά Οχιά η διμούτσουνη
Αλλοιώς τυχαία: η νίκη της απόλυτης ελληνίδας θεάς, της Δεξιών Μητρός Αυτόχθονος.
35
Η πόλη λέει συχνά «όχι». Η πόλη δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα, αλλα έχει ένα ιδιαίτερο αξάν στην διαχείριση του «όχι».
Καταρχήν για να πείσεις Σαλονικιό, ρίχνεις την μεσηνέζα με γυμνό αγκίστρι, αρκεί να τρέμει και να ασημίζει κάτωθέ του ένα κουταλάκι. Δεν ξοδεύεις μήτε για δόλωμα.Εϊναι τάχα ψαγμένος, άρα δεν έχεις παρά να του φερθείς ωσάν σε ψαγμένο άτομο.Χάφτει με ενθουσιασμό το παρεχόμενο κουινάκι.
36
Η πόλη αρνήθηκε τον περιφερειακό της, αρνήθηκε μια πολυκατοικία στο λεγόμενο ψευδώς «Κελλάριον», υποστήριξε την διατήρηση αρχαιοτήτων σε ένα στενό της Ναυαρίνου επειδή της είπαν πως εκεί ήταν ένα Στάδιο και αρνήθηκε διαπλατύνσεις στην παλιά παραλία για να μη χάσει τον χαρακτήρα της, αυτόν δηλαδή που απέκτησε,με τα οροφόσπιτα εδώ και πενήντα μόλις χρόνια.
37
Δεν είπε ποτέ «όχι» σε μια περιποιημένη αυξηση ορόφου, ή στην μετατροπή των λιγοστών πάρκων της σε γκαζονόπιττες χωρίς ράχες στα μαρμαρί παγκάκια, επειδή δυστυχώς στην πόλη κατοικούν τεμπέληδες εξωτικοί σταλινικής προέλευσης και πρεζόνια που πρέπει να κρύψουμε.Ακόμη υπάρχει αμίαντος ετών 30 σε σχολεία, ενώ δεν υπάρχει οικισμός εκτός σχεδίου που να μη έχουν αμιαντοκάλυψη οι μισές του γιούρτες.
38
Στην Σαλονίκη, ο Δημόσιος χώρος παραμένει αίτημα, επειδή είναι απλως λάφυρο.
39
Εκτός πόλης παράδειγμα: ο βιότοπος της εκβολης του Αξιού είναι δημιούργημα του έτους 1938. Κι όμως ,είναι ήδη κηρυγμένος και διαπιστευμένος.Οι πράγματι βιότοποι, τα ρέμματα που σώζονται, είναι απλως και συμπαθάτε με, μέσα στο σκατό.Τόσο απλά και χωρίς φιοριτούρες.
40
Το τελετουργικό όχι των Θεσσαλονικέων έχει ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως, και ματαίως το ζητάμε στην δηθενιά των Σαλονικιών να παίζουν τους πολίτες και τους δημότες μόνον σε προεκλογικές περιόδους. Τότε ακούς τα ανήκουστα «ποιο είναι το πρόγραμμά σας, κύριε;» ή «θυμάστε όμως που όταν πέρασε ο Λεωνίδας Παρασκευόπουλος από το καφενείο που καθόσασταν σας σταύρωσε, άρα είσθε χουντικός»η ακόμη και το συναρπαστικό «να βάλουμε βρε αδελφέ σε μια μίνι πλατφόρμα τις διαφορές και τις συνέργειές μας. Η βάση της συνεργασίας μας να είναι προγραμματική». Και μετά, μια από τις γκόμενες της παρέας οφλάντισε, αφού πρωτάκουσε για προγραμματικές ήδη στις εκλογές του 1975, τις δημοτικές εννοώ,τότε είκοσι χρονών δροσούλα και τώρα, στα όρια της απόγνωσης, με τον ίδιο αναποτελεσματικό ερευνητή προγραμμάτων στο πλευρό της.
41
Μια τυπική αστική διαχείριση δημοσίου κεκτημένου χώρου είναι ότι η Αριστερά, χρησιμοποιείται ως ο τρελός λαγός του Σαχτούρη σε κάθε αξιοπρεπή προκαταρκτική συζήτηση υποψηφιότητας. Λογαριάζουν τα «όχι» της υποτίθεται, ενώ στην ουσία κατηγορούν τους «άλλους» για τα μύρια όσα. Αλλα το δημαρχείο στο καράκεντρο του κενού χώρου έγινε συνεργούντων των ηγετών του κράτους και της πόλης.
42.
Η μόνη συζήτηση που μετράει, είναι αν λένε «ναι» η Εκκλησία, οι προύχοντες που έχουν μαζεμένες ψήφους και η ποικιλία του εσωτερικού αγώνα. Τον Προυντόν να κατέβαζε η Αριστερά στον αγώνα της, τον Μπλανκί και τον Φράνκ Λουδ Ράιτ ως αντιδήμαρχο τεχνικών υπηρεσιών,θα έχαναν από έναν βασιλόφρονα περιπτερά, εάν δεν τους αποδέχονταν οι πράσινες φατρίες που αφαλοκόβουν τις δικες τους υποψηφιότητες. Γι΄αυτό και υποστήριξα να διαλέξουν έναν δεξιό υποψήφιο,ανκαι τώρα με την κρίση, κανέναν αρχιμανδρίτη βλέπω επικρατέστερον.
43.
Η Ιερή Παράκαμψη, ως χώρα του Ποτέ.
Ολοκληρώνω την περιήγηση στον δημόσιο χώρο της πόλης μας, ψάχοντας τον καθεδρικό ναό αυτών των θεοτήτων, που όμως δεν υπάρχει. Είναι άυλος και λεγεται Ιερή Παράκαμψη. Αφορά την μετατροπή μιάς επαρχιώτικης πόλης χωρίς μονίμους κατοίκους σε ένα μέρος οπου θα μας άρεζε να παλουκωνόμαστε. Κι αυτό είναι αδύνατο με την παντοκρατορία των υπαρχόντων δρόμων και των συνδυασμών που αποτελούν με τα μαγαζια.
44
Όχι, δεν υπάρχει ανατολική και δυτική Θεσσαλονίκη. Αν υπάρχει όπως νομίζετε, δείξτε μου το κέντρο τους, κι όχι αυτήν την ρημάδα την εναλλαγή βοτσάλων που πέφτουν σε μια λίμνη. Για να υπάρξει δημόσιος χώρος, πρέπει να υπάρξουν πολιτες κι όχι κομπραδόροι.Να προσπερνούν τη Σαλονίκη αυτοι που έχουν προορισμό άλλες πόλεις.Να γίνει η γέφυρα Αγγελοχώρι-Κλειδί, να γίνει αεροδρόμιο δυτικά, να σταματήσει η μίρλα της παράδοσης και να δοθεί ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο του κέντρου στους πεζούς και στα ντεκοβίλ.
45
Κυρίως να αλλάξουμε Δόγμα. Είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχει συσσωρευτικός σχεδιασμός και υλοποίηση οικισμών και δικτύων κατά φλούδες κρεμμυδιού. Σα να ρωτάς την ΕΝΑΕ,την νομαρχιακή συσπείρωση που καταργείται, πως της φάνηκε ο Καλλικράτης. Δεν μπορεί να πλαθονται δρόμοι με μόνον φόβο του Μίθρα αν θα το παρει βαρειά ο Δημαρχος Θέρμης ή Πυλαίας.Το Δόγμα μας, πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε ρίψη στον λάκκο των λεόντων, για απόκτηση ηθικού, αλλά κυρίως σχεδιασμό και όχι επεκτάσεις.Η γέφυρα από το Κλειδί στο Αγγελοχώρι που θα οδηγεί σε Χαλκιδική και στα Ζερβοχώρια, πρέπει να προηγηθεί ακόμη μιάς κεκορεσμένης νέας περιφερειακής. Δεν κάνουμε δρόμους υπέρ του ιδιωτικού αστικού χώρου. Δεν έχουμε μετοχές σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων. Θέλουμε τους πολίτες παλουκωμένους στην πόλη τους, ώστε σε ελάχιστες γενιές, ίσαμε πέντε, να αποκτήσουν και την αίσθηση του χτισμένου πέριξ χώρου και όχι πως καθε γενιά θα χτίζει την δική της προσφυγούπολη. Θέλω μια άχρηστη, παρωχημένη, τελείως μπόλιγουντ, νεοελληνική αστική τάξη. Την μόνη που θα διαχειριστεί τον χώρο ως δημόσιο.Γιά να κληρονομεί το πρώτο τέκνο την περιουσία και τα χρέη,το δεύτερο τέκνο να γίνεται παπάς ή κομματάρχης και το τρίτο, αν περισσέψει γόνιμη κοιλιά μπαχαλάκης ή επαναστάτης.Αρκετά με την διαφήμιση του όλα είναι πιθανά. Είναι απλως ψέμμα.
46
Η μαγιά των Ελληνων με συνείδηση, οι φευγάτοι,οι ψαγμένοι, οι πολιτισμένοι, οι διεθνείς, οι ανήσυχοι και λοιποί γεμίζουν μισή γειτονια της Καρκασόν ή της Σεβίλης, εκτός κι αν θέλουν να ζήσουν στο Χαλέπι, που κι εκεί μια χαρά θα είναι. Δεν χρειάζεται να αλληλοπαιδευόμαστε σε ένα οδοδώς πτώμα.
47
Εδειξα τις αρμόδιες θεότητες και υποστηρίζω να αποκτηθεί μια διαφορετική θεολογία του δημοσίου χώρου της Πόλης, καθώς οι υπάρχουσες μάλλον μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Τίποτε άλλο, και κυρίως, τίποτε φαντασμαγορικό και συμβολικό.
ΠΕΤΕΦΡΗΣ
[εισήγηση που εκφωνήθηκε μερικώς στον Ιανό,σημερα, 12.30-12.45.
Εκδήλωση, με εισηγητές ωσαύτως τον Πέτρο Μαρτινίδη και την Σάσα Λαδά]
Μάϊος 15, 2010