''Το σημερινό μολύβι και το χθεσινό χρυσάφι'' ...

(...)
Είναι, λοιπόν, όλα μαύρα και περιμένουμε τη λύση των προβλημάτων από τους επιτηρητές της τρόικας και από τους Αραβες επενδυτές; Δεν υπάρχουν δυνάμεις αντίστασης και ανατροπής, που να ωθήσουν την κυβέρνηση σε τολμηρές αποφάσεις, για τις οποίες θα αγνοηθεί το πολιτικό κόστος; Στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, με αξιοθρήνητη την εικόνα της Αριστεράς -εγχώριας και διεθνούς- δεν υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις, δυστυχώς.
Οφείλει ο τόπος να τις γεννήσει, εκμεταλλευόμενος τις κάλπες για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Μπορεί να είναι αρχή ανατροπής των κομματικών επιλογών, που να οδηγήσει και σε ανατροπή το πολιτικό σκηνικό.
Μ' αυτό το σημερινό σκηνικό ο τόπος πορεύεται στο πουθενά.

Του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ

Στην ''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''

Λεφτά υπάρχουν, δεν υπάρχει, όμως, πατριωτισμός

Επιδιώκοντας να προσελκύσει επενδύσεις από το εξωτερικό για να μπει μπρος η μηχανή της ανάπτυξης και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, ώστε να βγει η οικονομία από το τούνελ, η κυβέρνηση κάνει μια συντονισμένη προσπάθεια με εξορμήσεις και του ίδιου του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στην πηγή του κεφαλαίου.

Εύλογο ήταν, λοιπόν, να αντιμετωπιστεί θετικά το ενδιαφέρον της κρατικής εταιρείας του Κατάρ για τη δημιουργία τουριστικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα με επενδύσεις 5 δισ. ευρώ, πέραν των 3,5 δισ. ευρώ που συμφωνήθηκε να επενδυθούν στον Αστακό για σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Τι ακριβώς ζητάει ο επενδυτής εμίρης του Κατάρ Αλ Θάνι δεν έγινε επίσημα γνωστό. Οργιάζουν, ωστόσο, οι φήμες ότι στόχος της επένδυσης είναι η αξιοποίηση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού για να δημιουργηθεί εκεί ένα Λας Βέγκας ή Μονακό με καζίνο, μαρίνες, υπερπολυτελή ξενοδοχεία, αεροδρόμιο και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή των μεγιστάνων του πλούτου και της παρέας τους. Σε αντίθεση με εκείνους που βλέπουν θετικά την επένδυση, εκδηλώθηκαν παράλληλα και αντιδράσεις από όσους βλέπουν καταστροφή του περιβάλλοντος με την τσιμεντοποίηση και θέλουν να γίνει πάρκο όλη η έκταση.

Ανεξάρτητα από τα ποια είναι τα σχέδια της κρατικής εταιρείας του Κατάρ, η επένδυσή της πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και με υπευθυνότητα ώστε να διασφαλιστούν πλήρως τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους, να προστατευθεί το περιβάλλον και να μην το βλάψει η αξιοποίηση. Με αυτό το πνεύμα μπορεί να αξιοποιηθεί ένα μέρος της έκτασης του πρώην αεροδρομίου και το υπόλοιπο, δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος, να γίνει ένα ανοιχτό πάρκο. Αναπτυξιακές επενδύσεις και μάλιστα για τουριστικές εγκαταστάσεις, χωρίς την παραχώρηση εκτάσεων φυσικού κάλλους, δεν γίνεται. Το φυσικό κάλλος μπορεί να προστατευθεί περισσότερο με τη σωστή αξιοποίηση, ενώ καταστρέφεται χρόνια τώρα από τους καταπατητές, την παράνομη δόμηση και την κάθε είδους αυθαιρεσία. Και όλα γίνονται με την ανοχή του κράτους από τις πόρτες της διαφθοράς.

Τίθεται με την αραβική επένδυση και ένα άλλο σοβαρό ερώτημα:
 θα πρέπει να ξεπουληθεί ο τόπος και μάλιστα να δοθούν περιοχές-φιλέτα σε ξένους;  

Την απάντηση θα πρέπει να τη δώσουν Ελληνες κεφαλαιούχοι, οι οποίοι επενδύουν στο εξωτερικό και όχι στη χώρα τους. Θα χρησιμοποιήσουν βέβαια το επιχείρημα ότι εμποδίζονται από τις ατελείωτες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες και από τα μύρια εμπόδια που βρίσκουν μπροστά τους. Και θα έχουν δίκαιο. Η κυβέρνηση, όπως δηλώνει, έχει δρομολογήσει τη λύση του προβλήματος και απλουστεύει τις διαδικασίες για την ίδρυση εταιρειών και για επενδύσεις. Το άδικο για τον τόπο είναι ότι οι Ελληνες της Ελλάδας έχουν χρήματα, τα οποία λιμνάζουν στις τράπεζες του εξωτερικού. Εχει υπολογιστεί ότι αυτά τα χρήματα, μόνο των καταθέσεων, είναι πάνω από 85 δισ. ευρώ, δηλαδή είναι 17 φορές περισσότερα από την επένδυση του Κατάρ. Με την επιστροφή αυτών των χρημάτων θα είχε λυθεί, κατά μέγα μέρος, το πρόβλημα της αιμοδοσίας της ελληνικής οικονομίας.

Γιατί δεν λύνεται;
Την απάντηση καλούνται να δώσουν τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, οι τραπεζίτες, οι σύμβουλοι, οι υπουργοί, όλοι όσοι γνωρίζουν το ζήτημα, αλλά δεν εισηγούνται μια τολμηρή απόφαση, παράλληλα με εκείνη για το ομόλογο της διασποράς που στόχο έχει να προσελκύσει κεφάλαια των Ελλήνων του εξωτερικού. Το συμπέρασμα είναι: χρήματα υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει πολιτική για να τοποθετηθούν στην ελληνική οικονομία. Αναμφισβήτητα μέγα μέρος είναι «μαύρα» χρήματα, διότι δεν υπήρχε σύστημα ελέγχου της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής και της φοροκλοπής.

Πέρα, όμως, από το σύστημα, στις μέρες μας έπαψε να υπάρχει και το πατριωτικό ήθος, η φροντίδα για την πατρίδα, το στοιχειώδες φιλότιμο, αυτό που τη στήριξε σε δύσκολους καιρούς. Πολλά χρόνια πριν, το 1977, αυτήν την καίρια έλλειψη την επεσήμανε ο Οδυσσέας Ελύτης στην «Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο», από την οποία για ακόμη μία φορά, αντιγράφω μερικές γραμμές: «Είναι, το ξέρω, δύσκολο ν' αξιολογείς το σημερινό μολύβι σαν χθεσινό χρυσάφι· και όμως, αν θέλεις να κρίνεις αντικειμενικά (θέλω να πω, να 'ρθεις στη θέση ενός μεγαλοαστού την εποχή που οι μεγαλοαστοί, αντί να παίζουν κουμ καν, δημιουργούσανε την Ελλάδα) πρέπει να το πράξεις».

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ

Στην''ΈΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''

Σήμερα οι μεγαλοαστοί -μεγαλοεφοπλιστές και μεγαλοεπιχειρηματίες- παίζουν με επενδύσεις στο ποδόσφαιρο, ωσάν η χώρα να μη βρίσκεται στη δίνη μιας κρίσης με τεράστια προβλήματα. Αλλά όχι μόνο οι μεγαλοαστοί, οι πάντες, εκτός από τα θύματα της κρίσης, σφυρίζουν αδιάφορα. Και οι κατ' εξοχήν υπεύθυνοι της κρίσης, οι υπονομευτές της οικονομίας, περιμένουν την περαίωση για να λάβουν άφεση αμαρτιών με τον νόμο. Και δεν βρέθηκε ακόμη κανένας να πει το απλούστερο, όπως μου το τηλεφώνησε οργισμένος ο Διονύσης μετά το άρθρο μου της περασμένης Τρίτης: «Είναι τόσο δύσκολο να αντιγράψουμε το φορολογικό σύστημα μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, που έχει χτυπήσει και έχει εξαφανίσει τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή;».

Είναι δύσκολο. Τόσο δύσκολο όσο δύσκολο είναι να αλλάζουν οι βουλευτές τον νόμο του «πόθεν έσχες» για να δηλώνουν καθαρά το πόθεν, πώς και πότε απέκτησαν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Αν το τολμήσουν, μπορεί να γίνουν και τα επόμενα βήματα για την εξυγίανση του συστήματος. Διαφορετικά, ο τόπος θα βουλιάζει όλο και περισσότερο στην κοινωνική κρίση, δημιούργημα της οποίας, σύμπτωμα, είναι η οικονομική κρίση.

Είναι, λοιπόν, όλα μαύρα και περιμένουμε τη λύση των προβλημάτων από τους επιτηρητές της τρόικας και από τους Αραβες επενδυτές; Δεν υπάρχουν δυνάμεις αντίστασης και ανατροπής, που να ωθήσουν την κυβέρνηση σε τολμηρές αποφάσεις, για τις οποίες θα αγνοηθεί το πολιτικό κόστος; Στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, με αξιοθρήνητη την εικόνα της Αριστεράς -εγχώριας και διεθνούς- δεν υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις, δυστυχώς.

Οφείλει ο τόπος να τις γεννήσει, εκμεταλλευόμενος τις κάλπες για την τοπική αυτοδιοίκηση. Μπορεί να είναι αρχή ανατροπής των κομματικών επιλογών, που να οδηγήσει και σε ανατροπή το πολιτικό σκηνικό. Μ' αυτό το σημερινό σκηνικό ο τόπος πορεύεται στο πουθενά.

Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ

''Ελευθεροτυπία ''

28 Σεπτεμβρίου 2010