«Yπόθεση Wikileaks» ...

 


 (1)
Υποκρισία χωρίς όρια
Εάν τελικώς δημοσιευθεί ο ποταμός των απόρρητων διπλωματικών εγγράφων, η αμερικανική εξωτερική πολιτική θα καταστεί σχεδόν διαφανής. Προφανώς, τα κράτη δεν πρόκειται να αλλάξουν την πολιτική τους, λόγω των σχολίων που έχουν καταγράψει Αμερικανοί διπλωμάτες για ηγετικές προσωπικότητες. Η πολιτική τους, όμως, θα επηρεαστεί από τις αποκαλύψεις για τις πραγματικές προθέσεις της Ουάσιγκτον. Υπουργεία Εξωτερικών και μυστικές υπηρεσίες θα εξαγάγουν πολύτιμα συμπεράσματα για τον τρόπο που σκέπτεται και δρα η αμερικανική διπλωματία.
Επίσης, για πρώτη φορά στην Ιστορία, οι απανταχού πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα να δουν σχεδιασμούς και τεκταινόμενα πίσω από την κουρτίνα σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, να συγκρίνουν την επίσημη ρητορική της υπερδύναμης με αυτά που πραγματικά σκέπτεται και επιδιώκει.
Η γιγαντιαίων διαστάσεων διαρροή προκαλεί κύμα επιφυλακτικότητας, που θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η διεθνής διπλωματία. Εάν, μάλιστα, ο Τζούλιαν Ασάντζ τηρήσει την υπόσχεσή του και αποκαλύψει αρχεία μεγάλης τράπεζας, τότε το παιχνίδι θα χοντρύνει ακόμα περισσότερο.
Ορισμένοι χαρακτήρισαν τη διαρροή «11η Σεπτεμβρίου» της αμερικανικής διπλωματίας. Εάν μείνουμε στο έδαφος αυτής της παρομοίωσης, ο αντίστοιχος του Οσάμα μπιν Λάντεν είναι ο Ασάντζ, η ψυχή του WikiLeaks. Και οι δύο έκαναν την αμερικανική κυβέρνηση να χάσει τον ύπνο της, αλλά η ομοιότητα σταματάει εδώ. Το γεγονός ότι βρέθηκαν αξιωματούχοι των ΗΠΑ που αποκάλεσαν τον ιδιότυπο αυτόν δημοσιογράφο και ακτιβιστή «τρομοκράτη» είναι ένδειξη απώλειας ψυχραιμίας, εάν όχι πανικού. Αποστολή των δημοσιογράφων είναι να ενημερώνουν την κοινή γνώμη και όχι να προστατεύουν κρατικά απόρρητα.
Αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα, όταν το «μεγάλο αφεντικό» θυμώνει. Αφού ο Ασάντζ δεν μπορεί να διωχθεί για τις αποκαλύψεις του WikiLeaks, μπορεί να διωχθεί για βιασμό! Σκοπός είναι να σταλεί το σκληρό μήνυμα για να μην υπάρξουν μιμητές. Το χειρότερο είναι ότι όχι μόνο οι κυβερνήσεις, αλλά εν πολλοίς και τα ΜΜΕ και οι περιβόητες μη κυβερνητικές οργανώσεις συμπεριφέρονται σαν Πόντιοι Πιλάτοι. Ενώ για συγκριτικά ασήμαντα θέματα ορισμένοι σταυροφόροι της ελευθεροτυπίας χαλάνε τον κόσμο, στην υπόθεση αυτή η σιωπή τους είναι κραυγαλέα. Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά πως, όταν συντρέχει λόγος, η υποκρισία δεν έχει όρια.

  Σταύρος Λυγερός
kathimerini 03/12/2010 


 (2) 
Η βραδυφλεγής «βόµβα» και οι 5 σωµατοφύλακες

Τα µεγάλα διεθνή ΜΜΕ «φιλτράρισαν» τις πληροφορίες του Wikileaks
Τα διαβαθµισµένα διπλωµατικά τηλεγραφήµατα των ΗΠΑ που δηµοσιοποιούνται σταδιακά από την περασµένη Κυριακή δεν αποκαλύπτουν µόνο µυστικές επικοινωνίες µεταξύ διπλωµατών, πολιτικών και λοιπών «πηγών» αλλά και µια πρωτοφανή συνεργασία ανάµεσα σε µερικά από τα πλέον έγκυρα έντυπα του κόσµου και µια οργάνωση που αποτελεί, στις ΗΠΑ, αντικείµενο ποινικής έρευνας.
Αυτή η «βόµβα» ήταν διαφορετική από τις προηγούµενες. Ολες οι προηγούµενες αποκαλύψεις γίνονταν από το Wikileaks µονοµιάς και χωρίς φιλτράρισµα. Αυτή τη φορά η ιστοσελίδα δηµοσιεύει καθηµερινά µόνο µερικές δεκάδες διπλωµατικά τηλεγραφήµατα, αφού πρώτα συµβουλευτεί τα πέντε διεθνή έντυπα µε τα οποία επέλεξε να µοιραστεί και τα 251.000 έγγραφα. Η συνεργασία (δείχνει)
υποδειγµατική όσο και ασυνήθιστη. Με το που πήρε τα τηλεγραφήµατα (κατά τα φαινόµενα,από έναν 22χρονο αµερικανό στρατιώτη Μπράντλεϊ Μάνινγκ, που αντιµετωπίζει σήµερα ποινή κάθειρξης 52 ετών)
ήρθε σε επαφή µε αρκετά ΜΜΕ. Το CNN και η «Wall Street Journal» αρνήθηκαν να συνεργαστούν: σήµερα κλαίνε. Η βρετανική «Guardian» και το γερµανικό «Spiegel» ήταν τα πρώτα που δέχθηκαν. Η «Guardian» έδωσε το υλικό και στους «New York Times» – λέγεται πως ο Τζούλιαν Ασάνζ δεν προσέφερε αυτή τη φορά συνεργασία στην αµερικανική εφηµερίδα εξαιτίας ενός αρνητικού πορτρέτου του που είχε δηµοσιεύσει. Πριν από έναν µήνα, µπήκαν στον χορό δύο ακόµα εφηµερίδες, η γαλλική «Le Monde» και η ισπανική «El Pais». Συνολικά 120 δηµοσιογράφοι έσκυψαν πάνω από τα έγγραφα. Οπως αποδεικνύεται, έστω και εµµέσως η Ουάσιγκτον συνεργάστηκε µε τη Wikileaks προκειµένου να αποφύγει τα χειρότερα: οι «NYT» ζήτησαν τη συµβουλή της κυβέρνησης για ορισµένα ευαίσθητα έγγραφα, όπως επεσήµανε η διευθύντρια σύνταξης της «Monde» Σιλβί Κοφµάν· «τα πέντε έντυπα επιµελήθηκαν από κοινού τα κείµενα που χρησιµοποιήθηκαν ώστε να αφαιρέσουν όλα τα ονόµατα και τις ενδείξεις που θα µπορούσαν να δηµιουργήσουν κινδύνους για φυσικά πρόσωπα». Τα φιλτραρισµένα τηλεγραφήµατα δηµοσιεύονται βάσει προγράµµατος. Παράδειγµα: µε το που δηµοσίευσε η «Guardian» την Πέµπτη θέµα για τη δολοφονία του πρώην ρώσου πράκτορα Αλεξάντρ Λιτβινένκο, το Wikileaks ανέβασε τρία σχετικά τηλεγραφήµατα.
∆εχόµενα τη συνεργασία µε µια οργάνωση που διαθέτει «διαφορετικό σύστηµα αξιών», όπως επισηµαίνει η Κέλι Μακµπράιντ, καθηγήτρια δηµοσιογραφικής δεοντολογίας στο αµερικανικό Pointer Institute, τα διεθνή έντυπα τής επέβαλαν «έναν κάποιο βαθµό δηµοσιογραφικών προτύπων». Ολα αυτά βέβαια αφήνουν αδιάφορη την ακραία αµερικανική πτέρυγα – όπως τον ραδιοφωνικό σταθµό WSB στην Ατλάντα που ρωτούσε τους ακροατές του αν ο Ασάνζ πρέπει να πάει φυλακή ή να εκτελεστεί χωρίς τρίτη εναλλακτική επιλογή. Στον αντίποδα, οι διανοούµενοι του κόσµου συζητούν και διαφωνούν για την «υπόθεση Wikileaks».
Ο Ουµπέρτο Εκο. Τα τηλεγραφήµατα που διέρρευσαν επιβεβαιώνουν πως οι εκθέσεις όλων των µυστικών υπηρεσιών περιλαµβάνουν αποκλειστικά «αποκόµµατα του Τύπου», σχολιάζει στη «Liberation» ο Ουµπέρτο Εκο. «Η όλη υπόθεση αποδεικνύεται ένα σκάνδαλο που φαίνεται ως σκάνδαλο µόνο µπροστά στην υποκρισία η οποία διέπει τις σχέσεις ανάµεσα στα κράτη, τους πολίτες και τον Τύπο». Από την άλλη µεριά, αναρωτιέται ο ιταλός συγγραφέας, πώς µπορεί να αντέξει µια εξουσία που δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να διατηρεί τα µυστικά της;

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΑΣΤΕΑ, ΚΙΤΤΥ ΞΕΝΑΚΗ
''NEA''
  4 Δεκεμβρίου 2010
 nea

ΣΧΕΤΙΚΑ: