Προτάσεις για την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Επτά προτάσεις για τον Τύπο...
Επειδή ο δημοσιογραφικός κόσμος βρίσκεται σε αναστάτωση, λόγω των κτυπημάτων που επέφερε η κρίση στον κλάδο, αλλά οι επικείμενες απεργιακές του κινητοποιήσεις στερούνται στρατηγικής και στόχων, είπαμε να συνεισφέρουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας με ορισμένες προτάσεις. Η αλήθεια είναι ότι τα αιτήματα αυτά ήσαν πάντοτε στο μυαλό εκατοντάδων αγνών συναδέλφων, αλλά ουδέποτε προβλήθηκαν...
Αν συμφωνούμε όλοι μας ότι η ελευθεροτυπία είναι ένα από τα μεγαλύτερα αγαθά της Δημοκρατίας, πρέπει να πράξουμε τα αδύνατα δυνατά για να την διαφυλάξουμε και να αναδείξουμε τις αρετές της. Κι επειδή η γυναίκα του Καίσαρος δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά πρέπει να το αποδεικνύει και καθημερινά, ας πράξουμε τα δέοντα για να αποδείξουμε στον ελληνικό λαό τις αγαθές προθέσεις μας:
- Να απαγορεύεται δια ποινής λιθοβολισμού η παράλληλη εργασία κάθε δημοσιογράφου σε μέσο ενημέρωσης και σε γραφείο Τύπου. Είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα. Δεν νοείται εκείνος που καλείται να ελέγξει το σύστημα να είναι ταυτόχρονα και στους... ελεγχόμενους.
- Να δίδεται η όποια κρατική διαφήμιση με αξιοκρατικά κριτήρια και ανάλογα με την ανταπόκριση του κάθε μέσου στο αναγνωστικό κοινό. Δεν καταλαβαίνουμε, επίσης, τι σκοπό εξυπηρετεί η σπατάλη εκατοντάδων εκατομμυρίων για να διαφημίσουν οι υπουργοί το έργο τους. Είναι αδιανόητο αυτό που συνέβη τα προηγούμενα χρόνια, όταν εφημερίδες των 50 και των 200 φύλλων έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος από την κρατική διαφήμιση. Με τον τρόπο αυτόν θα εξαφανίσουμε κάθε παρασιτικό φαινόμενο στον χώρο του Τύπου.
- Να εξυγιανθεί ο χώρος της διαφημιστικής αγοράς. Σε όλο τον κόσμο οι διαφημιστικές εταιρείες αμείβονται για τις υπηρεσίες τους από τον πελάτη τους, τον διαφημιζόμενο, όπως ακριβώς και οι χρηματιστηριακές εταιρείες από τους δικούς τους πελάτες. Στην Ελλάδα οι διαφημιστικές εταιρείες αμείβονται και από τις δύο πλευρές. Σαν να λέμε ότι η χρηματιστηριακή εταιρεία παίρνει προμήθεια και από το δικό της πελάτη και από τον αντισυμβαλλόμενο.
- Να σταματήσει η υποχρεωτική δημοσίευση των ισολογισμών των επιχειρήσεων στον Τύπο. Μπορεί μεν να συντηρούνται στη ζωή οι οικονομικές εφημερίδες, αλλά αυτός δεν είναι προφανής λόγος για να αυξάνει το κόστος λειτουργίας των εταιρειών. Είναι σαν να σας υποχρεώνει κάποιος να εκδίδετε κάθε χρόνο πιστοποιητικό ιδιοκτησίας για το σπίτι σας για να έχουν εισόδημα οι πολιτικοί μηχανικοί...
- Να καταργηθεί το αγγελιόσημο για να μην επιβαρύνεται το κοινωνικό σύνολο με το κόστος ασφάλισης των δημοσιογράφων. Οι εκδοτικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να έχουν προνόμια και οι εργοδότες θα πρέπει να αναλάβουν οι ίδιοι το κόστος ασφάλισης του προσωπικού τους, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.
- Να απαγορευτεί η παράλληλη εργασία των δημοσιογράφων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, όπως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους πολίτες αυτής της χώρας. Ειδικά το τελευταίο θίγει τον γράφοντα, ο οποίος απασχολείται τα τελευταία 24 χρόνια και στην ΕΡΤ, αλλά η αλήθεια είναι μακριά και πέρα από τα όποια μικροσυμφέροντά μας.
Είναι επτά προτάσεις που μπορούν να συνεισφέρουν σε ένα καλύτερο μέλλον από το δυστυχές παρόν που εμείς οι ίδιοι με τα χεράκια μας χτίσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι λόγοι για τους οποίους αξίζει κανείς να απεργήσει. Μπορούμε να βρούμε κι άλλους πολλούς. Βλέπετε, τόσα χρόνια, στις εποχές των παχιών αγελάδων, εμείς οι ίδιοι κλείσαμε τα μάτια μας σε όσα συνέβαιναν και τα οποία οδήγησαν το χώρο του Τύπου στην απαξίωση. Η κρίση ήταν δεδομένη για τον κλάδο, ακόμη κι αν δεν είχε προκύψει ο κίνδυνος χρεοκοπίας για την Ελλάδα.
Αντίθετα, δεν κατανοούμε πως με μία απεργία θα επιβάλλει κανείς στο χρεοκοπημένο εργοδότη να συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία των μέσων του. Πως θα γίνει αυτό; Θα ρίξουν κι άλλα λεφτά στον Καιάδα οι τράπεζες; Κι αν ναι, με τι αντάλλαγμα; Θα επιδοτήσει το κράτος τις εκδοτικές επιχειρήσεις; Αν είναι έτσι, ας απαιτήσουν κάτι ανάλογο και οι υπόλοιποι επιχειρηματίες. Θα προσληφθούν στο δημόσιο τομέα οι δημοσιογράφοι που χάνουν θέσεις εργασίας; Με ποια λογική; Είναι πιο ίσοι οι δημοσιογράφοι από τους άλλους εργαζόμενους που έχουν επίσης χάσει τη δουλειά τους;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και ότι πολλά θα αλλάξουν στο χώρο του Τύπου στο αμέσως προσεχές διάστημα. Ας προσέξουμε, όμως, λίγο! Μην πάνω στην απελπισία μας γκρεμίσουμε και μαγαζιά που σήμερα είναι υγιή. Μαγαζιά που ζουν μόνο από αυτό το αντικείμενο κι οι εκδότες τους δεν είναι έμποροι όπλων, εργολάβοι ή προμηθευτές του δημοσίου...