Η σαπουνόπερα: ''Το κοινωνικά δίκαιο ΠΑΣΟΚ εναντίον προνομιούχων''

 (...)
αυτό που εξοργίζει πια κάθε καλόπιστο παρατηρητή είναι η απαράδεκτη τακτική της δυσφήμησης και της υποδαύλισης του κοινωνικού αυτοματισμού εν μέσω πρωτοφανούς κρίσης. Η λαϊκίστικη, προπαγανδιστική (...) τακτική τού διαίρει και βασίλευε μέσα στα σπλάχνα της κοινωνίας, αντί μιας υπεύθυνης, στιβαρής και εθνικά συνεκτικής κυβερνητικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που πέρα από μέτρα και θυσίες θα προβάλλει στόχους και όραμα, ώστε να αντέξουν οι πολίτες τα χρόνια που έρχονται και να μην μετατραπούμε σε πλήρες σκορποχώρι με συλλογικά καταθλιπτικές και επιθετικές τάσεις
(...)

Ποιας κοινωνίας ηγείται ο πρωθυπουργός
Με αφορμή το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, παρακολουθούμε το έργο “Το κοινωνικά δίκαιο ΠΑΣΟΚ εναντίον προνομιούχων, Νο 5”, μια άκρως επιτυχημένη παραγωγή, κάτι σαν τις βραζιλιάνικες σαπουνόπερες. 

Ο “κακός” είναι η προεπιλεγμένη ομάδα επαγγελματιών, τα μέλη της οποίας απολαμβάνουν προνομίων, ενώ ο απλός λαός υφίσταται θυσίες και υπομένει τα δεινά της κρίσης. Ώσπου έρχεται η Νέμεσις-κυβέρνηση και αποδίδει κοινωνική δικαιοσύνη αποκαθιστώντας την κατάφωρη αδικία.
Στο αρχικό έργο οι “κακοί” ήταν οι stagers και ακολούθησαν όλοι όσοι εργάζονταν με συμβάσεις έργου στον δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Συλλήβδην παρουσιάστηκαν ανεξαρτήτως προσόντων ή εργασιακής απόδοσης σαν το καρκίνωμα του ρουσφετολογικού πελατειακού κράτους. Αφού λοιδορήθηκαν συλλήβδην, μια που αλλιώς η απόφαση για μη ανανέωση των συμβάσεών τους θα είχε μεγαλύτερο πολιτικό κόστος, πήγαν σπίτια τους.
Ακολούθησαν οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι -μαζί με τους συνταξιούχους-, οι οποίοι έπαιρναν έναν σκασμό επιδόματα και είχαν το απύθμενο θράσος να κάθονται και να εισπράττουν δύο ακόμη μισθούς, τον 13ο και τον 14ο. Κι επειδή ήταν δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι διαβιεί πολυτελώς ο υπάλληλος των 1. 500 ευρώ μεικτά με 15 χρόνια προϋπηρεσίας, το βάρος της ιδεολογικής εκστρατείας για την ενοχοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων έπεσε στο πόσοι είναι και πόσες ώρες δουλεύουν πραγματικά -αν δουλεύουν δηλαδή-, ενώ με την πολύτιμη βοήθεια αποκαλυπτικών ρεπορτάζ πληροφορήθηκε η παραζαλισμένη από την οικονομική καταστροφή κοινωνία ότι ο ένας κλάδος παίρνει διπλό μισθό από τον ονομαστικό μέσω επιδομάτων, ενώ στον άλλον κλάδο γράφουν πλασματικές υπερωρίες. Κάπως έτσι κόντεψε να κοπεί ακόμη και το πτητικό επίδομα των πιλότων των μαχητικών μας αεροσκαφών(!), διότι, όπως διατυμπάνιζαν τότε με ύφος οι κυβερνώντες, “αν αρχίσουμε τις εξαιρέσεις...”
Να υπενθυμίσουμε, έτσι για την ιστορία, ότι πριν από τους δημοσίους υπαλλήλους είχαν προηγηθεί οι “αγαπημένοι κακοί” όλων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ από το 1981 και μετά, οι έχοντες και κατέχοντες ακίνητη περιουσία. Εμπεδώσαμε λοιπόν ότι, είτε αποδίδει εισόδημα είτε όχι, η ακίνητη περιουσία πρέπει να φορολογείται ως “μεγάλη” μόλις περάσει τα 400.000 ευρώ αντικειμενική αξία. Κοινώς με ένα σπίτι στην πόλη και ένα εξοχικό ή με δύο διαμερίσματα θεωρείσαι μαικήνας του real estate, λογική που έβαλε στην κατάψυξη ό,τι είχε απομείνει στον κλάδο της οικοδομής.
Από την άνοιξη το ΣΔΟΕ ασχολήθηκε με τους πραγματικά “κακούς”, τους φοροφυγάδες, αλλά όλως τυχαίως επικοινωνιακά στοχοποιήθηκαν οι εύκολοι “μεγαλογιατροί” και οι πάσης φύσεως σκαφάτοι, για να χαρεί ο λαός στην αρένα. Διότι όλες οι άλλες παραβάσεις, οι έλεγχοι και τα πρόστιμα που έπεσαν -προς τιμήν του ΣΔΟΕ έπεσαν πολλά- δεν έτυχαν ιδιαίτερης δημοσιότητας. “Να δώσετε ονόματα, να μάθει ο κόσμος ποιοι φοροδιαφεύγουν” φώναζαν εν χορώ τότε οι “αγανακτισμένοι” δημοσιολογούντες, ξεχνώντας ότι ζούμε σε μια χώρα με 40% παραοικονομία, που ξεκινά από τον μάστορα Μήτσο και τελειώνει στα πλαστά και εικονικά τιμολόγια.

Οι συνυπεύθυνοι και οι προνομιούχοι
Μετά είχαμε τον “άθλιο” κλάδο των ιδιοκτητών φορτηγών δημόσιας χρήσης, ένα κλειστό επάγγελμα, το οποίο μας στοιχίζει πάρα πολλά κάθε χρόνο. Εκεί, λόγω συνδικαλιστικής αντίδρασης και γενικότερου “τσαμπουκά” των φορτηγατζήδων, η κατάσταση στράβωσε για λίγο. Πάλι όμως μάθαμε όσα δεν ξέραμε, δηλαδή πόσες άδειες έχει ο τάδε συνδικαλιστής, πόσες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κινούνται κάτω από το τραπέζι και τι κυκλώματα έχουν δημιουργηθεί.
Λίγο πριν αρχίσει ο διάλογος για την παιδεία και ειδικά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όλως τυχαίως άρχισαν οι αποκαλύψεις για τα κυκλώματα των πανεπιστημιακών, οι ιστορίες για τον τάδε καθηγητή ή τον δείνα αντιπρύτανη, τις άλφα σχολές ή τις βήτα επιδοτήσεις. Και μόλις πρόσφατα οι φαρμακοποιοί, αφού πρώτα πρωταγωνίστησαν σε κάτι αποκαλύψεις για παράνομες συνταγογραφήσεις και σακούλες με πεταμένα φάρμακα στα πηγάδια, ήρθαν με τη σειρά τους να “απολογηθούν” στην ελληνική κοινωνία για το κλειστό τους επάγγελμα, που προφανώς ευθύνεται για τις υψηλές τιμές των φαρμάκων.
Επονται δικηγόροι, μηχανικοί και συμβολαιογράφοι, οι οποίοι χωρίς αμφιβολία είναι συνυπεύθυνοι για το κατάντημα της χώρας, ενώ έχουν προηγηθεί οι άλλοι προνομιούχοι, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι με τις κλαδικές συμβάσεις τους παρεμπόδιζαν την ανάπτυξη της Ελλάδας τόσα χρόνια! Ως κερασάκι στην τούρτα, η βενζίνη έχει πάει στα ύψη λόγω φόρων και ο κόσμος δεν έχει πια λεφτά να γεμίσει το ρεζερβουάρ. Και πώς απάντησε η κυβέρνηση; Παρουσίασε έναν μηχανισμό με τον οποίο κάποιοι πρατηριούχοι κλέβουν τους πελάτες τους, βγάζοντας και τον λογαριασμό: 140.000 ευρώ μαύρο χρήμα τον χρόνο ανά πρατήριο!

Διαίρει και βασίλευε
Εχει απομείνει εκτός κάποια κοινωνική ομάδα εργαζομένων ή ελεύθερων επαγγελματιών; Δεν νομίζω. Κι αυτό που εξοργίζει πια κάθε καλόπιστο παρατηρητή είναι η απαράδεκτη τακτική της δυσφήμησης και της υποδαύλισης του κοινωνικού αυτοματισμού εν μέσω πρωτοφανούς κρίσης. Η λαϊκίστικη, προπαγανδιστική -διότι μόνο έτσι αποδίδεται δυστυχώς αυτό που συστηματικά συμβαίνει μήνες τώρα- τακτική τού διαίρει και βασίλευε μέσα στα σπλάχνα της κοινωνίας, αντί μιας υπεύθυνης, στιβαρής και εθνικά συνεκτικής κυβερνητικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που πέρα από μέτρα και θυσίες θα προβάλλει στόχους και όραμα, ώστε να αντέξουν οι πολίτες τα χρόνια που έρχονται και να μην μετατραπούμε σε πλήρες σκορποχώρι με συλλογικά καταθλιπτικές και επιθετικές τάσεις.

Αντ’ αυτού η κυβέρνηση μακιαβελίζει, λες και ήρθε αντιμέτωπη με στίφη βαρβάρων που απειλούν το ανάκτορο του Μαξίμου! Στο οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, θα χρειαστούν άλλοι 150 συνεργάτες, για να εξηγήσουν στον πρωθυπουργό ότι πολιτικά ηγείται αυτής εδώ της κοινωνίας, όχι καμιάς άλλης φαντασιακά θεσμισμένης στο μυαλό του. Αν αυτός και οι έμπιστοι του θεωρούν ότι πρέπει να την έχει απέναντι και να την μαστιγώνει, να την εξευτελίζει, να την διασύρει και να την κατηγορεί έργω και λόγω, τότε δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να θέλει να την κυβερνά. Ας διαβάσει επ’ αυτού τα “Αδριανού απομνημονεύματα” αντί του θλιβερού μεσαιωνικού “Ηγεμόνα”.

Tης Μαριάνας Πυργιώτη
29/12/2010
''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ''