Επιμένουν σε όρους παραδόσεως!
Επιμένουν σε όρους παραδόσεως!
Εαν αυτές τελικά είναι οι τουρκικές προσεγγίσεις για λύση του Κυπριακού -όπως τις κατέθεσε ο κατοχικός τοποτηρητής στη διαπραγματευτική τράπεζα- τότε: οι μεν προοπτικές ενός ιστορικού συμβιβασμού (που είναι το ζητούμενο) καταθλιπτικώς εξανεμίζονται.
Οι δε δυναμικές επιλύσεως του προβλήματος απελπιστικώς αποδομούνται.
Γιατί απροκαλύπτως η κατοχική πλευρά, όχι μόνο μένει αμετακίνητη στις έωλες βλέψεις της για συνομοσπονδιακές ρυθμίσεις, αλλά και διατυπώνει ουσιαστικά όρους παραδόσεως του Κυπριακού Ελληνισμού. Αφού η Κυπριακή Δημοκρατία, αντί να μετεξελίσσεται σε ομοσπονδία, προαναιρείται! Και με το σύστημα των δύο «κυρίαρχων συστατικών» του νέου κρατικού μορφώματος (που θα προκύψει ως ανορθόδοξος συνεταιρισμός) η γεωπολιτικά διαιρεμένη Κύπρος σύρεται υπό την άτυπη (προς το παρόν) επικυριαρχία της Τουρκίας.
Αυτό ακριβώς αποτελεί τον άξονα όσων ο κ. Ερογλου διεβίβασε στην ελληνική πλευρά, θεωρώντας ως εκ προοιμίου δεδομένη την κηδεμονευτική εμπλοκή της Τουρκίας. Της οποίας οι εγγυήσεις θ' αφορούν και τα δύο κυρίαρχα σκέλη τής οιονεί ομοσπονδίας! Των οποίων η δοτή κυριαρχία «δεν θ' ακυρώνεται» σε περίπτωση νέου διαζυγίου. Κάτι που βεβαίως: αφενός συνιστά εν πολλοίς δείκτην ανομολογήτων προθέσεων (και δολίων διαθέσεων). Και αφετέρου θ' αποβαίνει δαμόκλειος σπάθη για την Κύπρο.
Αφού ανά πάσαν στιγμήν και με προκατασκευασμένες αφορμές (και τριβές) οι τουρκικές στρατηγικές μπορούν να επαναλάβουν -εκ του ασφαλούς αυτή τη φορά- ό,τι έπραξαν το 1963. Με την Κύπρο νομίμως διχοτομούμενη. Και τον Ελληνισμό έκθετο στις εκβιαστικές πρακτικές της περιφερειακής (με όρους γεωστρατηγικών και δημογραφικών μεγεθών) υπερδυνάμεως. Γιατί πέραν άλλων, η γεωπολιτική κρεούργηση θα συντελεσθεί αυτή τη φορά με την υπογραφή μας, ως μέρος διαπραγματευτικής λύσεως, εφόσον τέτοιες προτάσεις γίνουν αποδεκτές ακόμη και για συζήτηση.
Αυτές οι επισημάνσεις δεν αντιστρατεύονται φυσικά την αναγκαιότητα ενός ιστορικού συμβιβασμού στο Κυπριακό. Κάθε άλλο. Πεποίθησή μας είναι ότι το καθαυτό ζητούμενο είναι αυτός ο συμβιβασμός. Που θ' απολήξει σε λύση το ταχύτερο. Ει δυνατόν και αύριο. Και όχι ασφαλώς στα μέτρα μας. Ούτε όμως και στα μέτρα της κατοχικής αλαζονείας. Τα οποία διέπονται και υπηρετούν ευρύτερες επιδιώξεις και άλλους μεσοπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού.
Οπως τόσον υπερφιάλως διατυπώνεται από τον Αχμέτ Νταβούτογλου με τις θεωρίες και τα δόγματα του «στρατηγικού βάθους».
Πρέπει να λεχθεί εν προκειμένω ότι: και αν ακόμη μέρος ή και απλώς το πνεύμα τέτοιων προσεγγίσεων υιοθετείτο τελικώς ως μέρος του συμβιβασμού, αυτομάτως προεξοφλείται μεσοπροθέσμως ένα νέο (και συναινετικό αυτή τη φορά) διαζύγιο, πριν καλά καλά συντελεσθεί ο δεύτερος γάμος. Οπόταν και θ' αποβεί δευτέρα πλάνη χείρων της πρώτης.
Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει αντίστροφη μέτρηση για τον Κυπριακό Ελληνισμό...
Του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ
''Ελευθεροτυπία ''
21 Ιανουαρίου 2011