«Ευτυχισμένοι οι λαοί που δεν έχουν Ιστορία προαιρετικώς» ...
Η αποβολή της Ιστορίας ως πρόοδος
Ο συντάκτης του παρόντος χαίρεται ιδιαιτέρως επειδή επιβεβαιώνεται μέχρι κεραίας η διακηρυγμένη άποψη της στήλης ότι μας κυβερνά μια σχολή φιλοσόφων.
Σύμφωνα με την πρόταση του υπουργείου Παιδείας, το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου θα μπορούσε να επιγράφεται «ευτυχισμένοι οι λαοί που δεν έχουν Ιστορία». Και σπεύδουμε να παρατηρήσουμε ότι το ως άνω φιλοσοφικό απόφθεγμα (μας διαφεύγει η πατρότητά του) παρουσιάζεται με τη νέα βελτιωμένη εκδοχή «ευτυχισμένοι οι λαοί που δεν έχουν Ιστορία προαιρετικώς». Και τούτο συμβαίνει αφού το μάθημα της Ιστορίας στη Β' και Γ' Λυκείου μετατρέπεται σε μάθημα επιλογής.
Με τη μέθοδο των προσωπικών προτιμήσεων τα ιστορικά γεγονότα έλαβαν χώρα εφ' όσον μας ενδιαφέρουν ατομικά. Στην ερώτηση τι ακριβώς συνέβη στις Θερμοπύλες, η ορθή απάντηση, που εξαρτάται από το μαθητή, ενδεχομένως είναι: «Οδηγούσε ο πατέρας μου, είχε κίνηση στην εθνική και κάναμε δεξιά για καφέ». Η περίφημη φράση του Βίτγκενσταϊν (Τρακτάτους 6.373) «ο κόσμος είναι ανεξάρτητος από τη θέλησή μου» καταργείται. Τον κόσμο τον σχεδιάζω εγώ, και εγώ γράφω την Ιστορία του. Το «σκέπτομαι, άρα υπάρχω» αντικαθίσταται με το σκέτο «υπάρχω» του Καζαντζίδη. Αυθύπαρκτο, άναρχο, αιώνιο. Ακολουθεί το «είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω», το «Ενας μάγκας στο Βοτανικό» και το «Εγώ με την αξία μου». Το αποτέλεσμα τόσης αυτάρκειας είναι ταυτόσημο με την ευλογία, την ευτυχία που έλεγε ο κ. Πάγκαλος αναφερόμενος στις ευεργετικές συνέπειες του μνημονίου. Πρώτη φορά -είναι πασιφανές- η παιδεία παρέχεται με βάση την κοινωνική πραγματικότητα.
Είναι αυτονόητο ότι αυτή την ουράνια αρμονία δεν την υπερασπίζονται ξυπόλητοι, αγράμματοι, αμόρφωτοι, αστοιχείωτοι κατσαπλιάδες, όπως συνέβη κατά την Επανάσταση του '21 και έχει καταγγείλει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Εφ' όσον οι περιστάσεις το απαιτήσουν, ο Κολοκοτρώνης με τον Νικήτα Σταματελόπουλο ή Νικηταρά (σπουδές στη Φιλοσοφική Αθηνών, μεταπτυχιακό στο Λονδίνο, πρόεδρος του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ερευνας, βασικός συντάκτης του «Εθνικού Απολυτηρίου» κατά το 1966), τον Γρηγόριο Δικαίο ή Παπαφλέσσα (γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, καθηγητής της Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, πτυχιούχος του ΕΜΠ με διδακτορικό στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου) και τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, οπλαρχηγό της Μάνης (φυσικός, μεταπτυχιακό στη Διδακτική του Πανεπιστημίου του Reading, διδακτορικό στις Επιστήμες της Αγωγής του Πανεπιστημίου Πατρών, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου) και 800 ενόπλους ακόμη, οχυρώνονται στα Δερβενάκια και εξοντώνουν τη στρατιά του Δράμαλη.
Η ευρωπαϊκή Ιστορία εντάσσεται στην ομάδα των «κοινωνικών επιστημών», αλλά όχι και η ελληνική. Και τούτο επειδή η Ιστορία της χώρας δεν είναι ευρωπαϊκή, δεν είναι επιστήμη και δεν αφορά την κοινωνία. Ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος είναι πλέον αντικείμενα της χειροτεχνίας, της κηπουρικής και του φενγκ-σούι. Η Βαλκανική, λόγω της κλιματικής αλλαγής, των συγκρουόμενων τεκτονικών πλακών και των νέων γεωπολιτικών προσαρμογών, μετακινείται νοτια-νοτιοανατολικά για να εκμεταλλευτούμε το δημιουργούμενο κενό κατά την αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων από την περιοχή και την κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων της Χαλιμπάρτον και της Μπλακγουότερ. Ενα κράτος χωρίς ευρώ ελάχιστη σχέση θα έχει με την ευρωπαϊκή Ιστορία και περισσότερη με την «Ευρώπη» του Μπόμπολα.
Οι αναγνώστες αντιλαμβάνονται ότι τα γεγονότα του ελληνικού παρελθόντος στο νέο Λύκειο δεν θα τα αφηγούνται σοφοί καθηγητές και διακεκριμένοι επιστήμονες. Τα ανδραγαθήματα των προγόνων θα τα μάθουμε από τον κ. Κοπρίτη, την κ. Ρεμπεσκέ, τον κ. Τεμπελχανά, την κ. Αλητάμπουρα και τον κ. Απατεώνα, με την ανάλογη για το ήθος τους αμοιβή και σύμφωνα με τους ορισμούς του κυρίου Αντιπροέδρου.
Οπως είναι γνωστό σε όλους, το πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι ο ισχύων διαχωρισμός φιλοσοφίας και επιστήμης.
Κάποιος έγραφε: «Αν ήξερα πώς να ξεφορτωθώ τα ξεχωριστά λεξιλόγια της πολιτικής, της οικονομίας και της κουλτούρας, θα ήμουν πολύ πιο μπροστά».
Αρχίσαμε από την Ιστορία.
''Ελευθεροτυπία''
16 Ιανουαρίου 2011