Η Ελλάδα ενός δημόσιου «τίποτα» ...


Η Ελλάδα ενός δημόσιου «τίποτα»

Ο πρωθυπουργός δίνει την εντύπωση ότι αντιμετωπίζει με μια συγκαταβατική αδιαφορία τα εν Ελλάδι τεκταινόμενα.
Πώς να εξηγηθεί αλλιώς ότι το συμφωνημένο με τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές προεδρικό διάταγμα του κ. Ρέππα μετατράπηκε σε ασυμφωνία του κ. Ραγκούση. Ο κ. Ρέππας ή ο κ. Ραγκούσης δεν κάνει καλά τη δουλειά του;
Ομως εδώ τώρα θα ασχοληθούμε με την ετέρα εν δυνάμει «βαριά βιομηχανία»-παραγωγική δύναμη της πατρίδας μας:
την αγροτική παραγωγή.


 Βρισκόμαστε στον Βόλο. Επισκέπτομαι την πάλαι ποτέ νομαρχία που τώρα, κατόπιν Καλλικράτειας συγχώνευσης..., παραμένει ως διοικητική δομή ονομαζόμενη πια αντιπεριφερειαρχία και στεγάζεται στο ίδιο κτήριο με την πρώτη. Μόνο η κεντρική ταμπέλα αλλάχτηκε. Βρίσκω κάποιο γραφείο και ζητώ: «Παρακαλώ θα ήθελα να γράψω έναν νέο αγρότη στο μητρώο αγροτών». Αγνωστος τις ζητά να εισαγάγει κάποιον άγνωστο σε ένα γνωστό επάγγελμα... Με ατένισαν ως να ατένιζαν άγνωστον ιπτάμενον αντικείμενον. Εν τέλει, από γραφείου εις γραφείον κινούμενος -βρε πού πήγε το μητρώο, βρε πού πήγε το μητρώο- μου απαντούν: «Στον Αλμυρό έχει πάει». Δεν το ερεύνησα επιπλέον, αλλά μάλλον πρόκειται για λαμπρό παράδειγμα της σκοπούμενης διοικητικής αποκέντρωσης.
Δηλαδή ο αγρότης από το Τρίκερι δεν θα σταματά πλέον στον Βόλο αλλά θα οδεύει προς Αλμυρόν διά την διεκπεραίωσιν εγγραφής του εις το μητρώον αγροτών (+35 χλμ.). Αμελητέο σύμπτωμα δυσλειτουργίας, θα μου πείτε. Εν παρόδω, για να εγγραφεί ένας νέος ως αγρότης πρέπει να έχει βασικά υπόψη του τα εξής: τον Ν. 3874/ΦΕΚ 151/τ.Α'/6.9.2010, την Υ.Α. 134416/ΦΕΚ 273/τ.Β'/21.2.2011, την Υ.Α. 302672 /ΦΕΚ/τ.Β'/1852/26.11.2010, την 247016/5365/11.6.2003, την 1421/ 27.1.2009, αλλά και την 249565/ΦΕΚ 1722/ τ.Β'/3.11.2010, η οποία έχει καταργηθεί, ωστόσο μπορεί και κάποιος να του πει ότι ισχύει. Προβλέπεται και μια εκπαίδευση 120 ωρών για τους νέους αγρότες από τον ΟΓΕΕΚΑ «Δήμητρα», ο οποίος είναι πιθανόν να συγχωνευθεί με το ΕΘΙΑΓΕ και το ΟΠΕΓΕΠ αν δεν καταργηθεί το ΕΘΙΑΓΕ.
Αύται είναι ελάσσονες δυσλειτουργίες... ή μια επιπρόσθετη ταλαιπωρία για να μην ξεχνάς ότι η γραφειοκρατία φυτρώνει και στο χωράφι, με την κατάλληλη... λίπανση, αφού «το πιστοποιητικό εγγραφής στο ΜΑΑΕ και η βεβαίωση του επαγγελματία αγρότη χορηγείται από το σύστημα πληροφορικής του ΟΠΕΚΕΠΕ και επικυρώνεται από τους προϊσταμένους των Κέντρων Ελέγχου και Πιστοποίησης Πολλαπλασιαστικού Υλικού και Ελέγχου Λιπασμάτων (ΚΕΠΠΥΕΛ), κατόπιν ελέγχου των κατά περίπτωση απαιτουμένων δικαιολογητικών»... κ.λπ., κ.λπ. (Υ.Α. 134416, άρθ. 5). Λέτε να προλάβει να μάθει τα αρκτικόλεξα ο νέος που αποφασίζει να γυρίσει στο χωριό του και να γίνει αγρότης, με τις 120 ώρες; Η γραφειοκρατία δεν έχει δημιουργήσει κλειστά αλλά περίκλειστα επαγγέλματα.
Μια τέτοια σισύφεια κατάσταση επικρατεί, εν ολίγοις, και στην άλλη, μετά τον τουρισμό, «παραγωγική δύναμη» της χώρας, αφού κι εκεί ψάχνονται, μετά και το νομοσχέδιο για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Για την ιστορία, ο ΟΓΕΕΚΑ «Δήμητρα» είχε δημιουργηθεί με τον Ν. 2520/1997 επί υπουργίας Στ. Τζουμάκα, ύστερα από συμφωνία και του τότε υπουργού Παιδείας Γ. Αρσένη, για την ανάπτυξη της γεωργίας και της χώρας (συγκέντρωσε τις τεχνικές σχολές του υπουργείου Γεωργίας, τα ΙΕΚ, τα 6 πρακτικά γεωργικά σχολεία και τα Κέντρα Γεωργικής Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης των νομαρχιών).
Παλαιότερα πολλοί, όπως ο Νίτσε, υποστήριζαν ότι κρατούσαν «σχεδόν κυριολεκτικά το μέλλον της ανθρωπότητας στην παλάμη του χεριού τους». Σήμερα, εν Ελλάδι, το μέλλον της χώρας καθοδηγείται από ρυθμίσεις, όπως η αυτόφωρη διαδικασία για οφειλέτες των 5.001 ευρώ και άλλες ανάλογης εμπνεύσεως, που στοχεύουν στην -με κατασταλτικό επί δικαίους και αδίκους πνεύμα- εφαρμογή «νέων» κανόνων λειτουργίας του κράτους. Ομως, μέσα στον ορυμαγδό των αντιδράσεων, από τις θιγόμενες τάξεις και συντεχνίες επαγγελματιών, είναι σίγουρο ότι κάποιες, κι όχι κατ' ανάγκην οι πιο θορυβώδεις, πράγματι δικαίως εκδηλώνονται.
Από την άλλη, η συνεχής χρησιμοποίηση νέων όρων, όπως η «επιλεκτική χρεοκοπία», η οποία έπειτα από τόσες αναλύσεις εμφανίζεται περίπου σαν καλλονή που μετά πάθους οφείλουμε να θωπεύσουμε, η ποθητή «κοινωνική αλληλεγγύη» αντί της εφαρμοζόμενης επαχθούς φορολογίας κ.ά., θα οδηγήσει σε σημασιολογικό μηδενισμό των νοημάτων, «όπου οι διαφορές ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, την αλήθεια και την πλάνη» θα αποδομηθούν και θα εξαφανιστούν εντελώς. Οταν η αλήθεια μετατρέπεται σε εργαλείο εφαρμογής μιας πολιτικής, το έθνος «χάνεται».
Ζήσαμε τέτοιες περιόδους στην Ιστορία μας. Γι' αυτό κάθε λόγος της τωρινής κυβέρνησης, αλλά και όποιας άλλης ακολουθήσει, δεν μπορεί να έχει πάντα μια σωτηριολογική σημασία. Μπορεί να είναι και απλά «κενός», εάν δεν παράγει πρακτικό αποτέλεσμα ελευθερίας.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Κ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ