Οι φοιτητές παίρνουν τον λόγο για τον νόμο-πλαίσιο ...



Οι φοιτητές παίρνουν τον λόγο για τον νόμο-πλαίσιο
«Δώστε στα πανεπιστήμια τα δημόσια έργα»

Φοιτούν σε σχολές που τις θέλουν καλύτερες, καταγγέλλουν «μαφίες» και συντεχνίες, κάνουν κριτική αλλά και προτάσεις 


ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ οικονομικές ατασθαλίες,κακή,ακόμη και ανύπαρκτη σε ορισμένες περιπτώσεις, υποδομή και την «παντοκρατορία» των φοιτητικών παρατάξεων, με σοβαρές επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή ζωή, αλλά καταθέτουν και προτάσεις. Μιλούν εκείνοι που δεν εκφράστηκαν ως τώρα, καθώς τους επισκίασαν οι οξύτατες αντιπαραθέσεις καθηγητών και υπουργείου όσον αφορά τον νόμο-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια. Είναι οι φοιτητές και «Το Βήμα» τούς έδωσε τον λόγο. Ο Χρήστος, ο Βασίλης, η Αφροδίτη, η Μικαέλα,ο Γρηγόρης και η Ελένη φοιτούν στα ελληνικά πανεπιστήμια και περιγράφουν τις «ανοιχτές πληγές» στην ανώτατη εκπαίδευση, ασκώντας παράλληλα κριτική στον νέο νόμο ο οποίος αναμένεται να φέρει τα πάνω κάτω στη φοιτητική ζωή τους. Στην πλειονότητά τους διαφωνούν με την αναγκαστική επιβολή προσώπων ασχέτων προς το ίδρυμα στη διοίκηση, αλλά συμφωνούν, υπό όρους, στην αξιολόγηση των καθηγητών και στη συμμετοχή ιδιωτών στο κομμάτι της έρευνας. Υπογραμμίζουν ωστόσο ότι με το προτεινόμενο νομοσχέδιο, το οποίο ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή τις επόμενες ημέρες η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντόπουλου, δεν καλύπτεται το αίτημα για δωρεάν παιδεία.





Η μεγαλύτερη απογοήτευση από τη ζωή στο πανεπιστήμιο για τον τεταρτοετή φοιτητή (επί πτυχίω) στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Χρήστο Πολύδωρο ήταν η διαπίστωση ότι ορισμένοι χρησιμοποιούν ως «όχημα» ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα προς ίδιον όφελος. «Νωπή είναι ακόμη η μνήμη από τις καταγγελίες για κακοδιαχείριση χρημάτων σχετικά με τα αναλώσιμα του πανεπιστημίου από την προηγούμενη διοίκηση σε συνεργασία με αιώνιους φοιτητές. Αλλά και σήμερα βοά στο πανεπιστήμιο ότι στη λέσχη δεν σερβίρουν 10.000 μερίδες την ημέρα,όπως υποστηρίζουν οι υπεύθυνοι, αλλά το πολύ 3.000 μερίδες ώστε να κερδίζουν περισσότερα χρήματα. Η κατάχρηση γίνεται εκεί όπου δεν πάει ο νους:σε υπολογιστές,φαγητό,χαρτικά κτλ.» λέει ο Χρ. Πολύδωρος.
Εμφανίζεται πάντως ικανοποιημένος από το ερευνητικό έργο του πανεπιστημίου. Οπως αναφέρει, «γίνονται αξιόλογες έρευνες στον τομέα της πυρηνικής φυσικής και του περιβάλλοντος, ενώ οι καθηγητές δίνουν πολλές εργασίες και μας καθοδηγούν να ασχοληθούμε με τομείς οι οποίοι πιθανώς θα ανοίξουν περισσότερες πόρτες στο μέλλον».

Το ίδιο ικανοποιημένος με την επιστημονική επάρκεια των καθηγητών του δηλώνει και ο τριτοετής φοιτητής στο Τμήμα Επιστήμης των Υλικών του Πανεπιστημίου Πάτρας Βασίλης Τρικαλίτης.
Οπως σημειώνει, με πολύ λίγα κονδύλια προχωρεί η έρευνα και στα ελληνικά πανεπιστήμια. Αναφέρει ως παράδειγμα τον καθηγητή του, τον κ. Κώστα Γαλιώτη, η ομάδα του οποίου συνεισέφερε σε μια σημαντική ανακάλυψη που χάρισε πέρυσι σε δύο ρώσους επιστήμονες το Νομπέλ Φυσικής.

Σε αντίθεση με τους συμφοιτητές της από τα Ιωάννινα και την Πάτρα, η Αφροδίτη Γαϊτανάρου, τριτοετής φοιτήτρια στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, επισημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν και καλοί δάσκαλοι αλλά «ορισμένοι καθηγητές είναι να απορεί κανείς πώς βρέθηκαν στη θέση αυτή. Ακόμη και αν κατέχουν καλά το αντικείμενο,αδιαφορούν για το πώς θα το μεταδώσουν.Κάνουν το μάθημα ξερά,επιφανειακά. Αναπαράγουν ό,τι λένε τα συγγράμματα ή δείχνουν διαφάνειες χωρίς να τις εξηγούν». Μάλιστα, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκει καθηγητής- πολιτικό πρόσωπο- τον οποίο «πρέπει να διορθώνουμε», όπως λέει η Μικαέλα Χρονοπούλου, τριτοετής φοιτήτρια στο Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

«Μαφιόζικες» μέθοδοι στη διοίκηση
Η κατάσταση δεν είναι ρόδινη σήμερα στη διοίκηση των πανεπιστημίων όπως μας την περιγράφουν οι φοιτητές. Τα πανεπιστήμια «συνδιοικούνται» σε έναν βαθμό και από τις φοιτητικές παρατάξεις, χρησιμοποιώντας συχνά «μαφιόζικες» μεθόδους. Αλλά και αρκετοί υποψήφιοι στις πρυτανικές εκλογές δεν πάνε πίσω. «Προεκλογικά οι υποψήφιοι πλησιάζουν φοιτητές και κάνουν παζάρια. “Θα μας φέρεις” λένε“50 άτομα και εγώ θα σε βοηθήσω να περάσεις τα μαθήματα χωρίς να τα έχεις δώσει”. Συγκεκριμένος υποψήφιος είχε υποσχεθεί θέση στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου σε άτομο που δεν είχε επάρκεια πτυχίου γιατί θα του έφερνε ψήφους. Τελικά, ευτυχώς δεν βγήκε» τονίζει ο Χρ. Πολύδωρος.
Η προεκλογική καμπάνια των υποψηφίων όμως περιλαμβάνει και υποσχέσεις στα μέλη ΔΕΠ. «Οποιος καθηγητής τούς στηρίζει θα πάρει και περισσότερα κονδύλια για έρευνα» λέει ο φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

«Σε μια ουτοπική πανεπιστημιακή κοινωνία, στην οποία», σύμφωνα με τον Β. Τρικαλίτη, «το φοιτητικό σώμα θα ήταν πολιτικά ενιαίο και όχι κομματικά,θα μπορούσε να εκλεγεί ένας πρύτανης πέρα από παρατάξεις και με ικανότητες στο να χειρίζεται το ανθρώπινο δυναμικό. Σήμερατα μέλη των πρυτανικών συμβουλίων λειτουργούν σαν πολιτικοί. Υπόσχονται πολλά, αλλά δεν κάνουν τίποτε.Μόνο τα τμήματα από τα οποία προέρχονται προσπαθούν να βοηθήσουν».

Οσον αφορά τις παρατάξεις, οι φοιτητές βρίσκουν συχνά ενοχλητικό τον ρόλο τους στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. «Οι παρατάξεις αναπτύσσουν πελατειακές σχέσεις με τους φοιτητές. Λένε, “ψήφισέ μας” ή “στήριξε εκείνον τον πρύτανη και θα σε βοηθήσω να πάρεις τη μεταγραφή σου, να περάσεις το μάθημα”, καθώς έχουν διασυνδέσεις με συγκεκριμένους καθηγητές,ή “θα σου δώσω τις σημειώσεις των μαθημάτων”. Θα έπρεπε η διοίκηση και οι καθηγητές να παρέχουν βοήθεια στους φοιτητές ώστε να μην αναζητούν τη συνδρομή των παρατάξεων» υποστηρίζει η Ελένη Νίκα, φοιτήτρια στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αντίθετα, οι φοιτητές πληρώνουν και τις διενέξεις μεταξύ καθηγητών και παρατάξεων. «Μέλη μιας παράταξης ήρθαν στο αμφιθέατρο και λοιδορούσαν έναν καθηγητή διαφορετικής παράταξης. Την αντιπαλότητα αυτή την πλήρωσαν όλοι οι φοιτητές διότι στις εξετάσεις έβαλε τέτοια θέματα που κόπηκε το 70% των φοιτητών» λέει η Μικαέλα Χρονοπούλου.

Στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ οι «αγώνες» ορισμένων παρατάξεων, όπως τονίζει η Αφροδίτη Γαϊτανάρου, στέρησαν από τους φοιτητές το εργαστήριο σε μάθημα οργανικής χημείας.

Ωστόσο ο τριτοετής φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών Γρηγόρης Γαϊτανάρος , αν και ενοχλημένος από την τακτική των παρατάξεων να χρησιμοποιούν το πανεπιστήμιο για να προσελκύσουν νέους οπαδούς, δηλώνει υπέρ του συνδικαλισμού και των συνελεύσεων. «Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι πρέπει να απαλειφθεί ο συνδικαλισμός από τα πανεπιστήμια» λέει.

Προτεραιότητα δεν είναι η είσοδος μάνατζερ
Η επιλογή των προσώπων της διοίκησης πρέπει να εξαντλείται στο πλαίσιο του ιδρύματος, θεωρεί ο Χρ. Πολύδωρος, ο οποίος διαφωνεί με τους διορισμένους πρυτάνεις. «Οι καθηγητές έχουν έναν δεσμόβάσει της ιδιότητάς τουςμε το πανεπιστήμιο. Γνωρίζουν τα προβλήματα. Ο εξωπανεπιστημιακός θα έρθει με τις δικές του απόψεις για διοίκηση, οι οποίες μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την εκπαίδευση.Υπάρχουν μέλη ΔΕΠ, νέοι άνθρωποι με νέες ιδέες,που μπορούν να διοικήσουν» υποστηρίζει.

Τα λεγόμενά του βρίσκουν σύμφωνη τη Μικαέλα Χρονοπούλου αλλά και τον Β. Τρικαλίτη, ο οποίος πιστεύει ότι προτεραιότητα δεν είναι η είσοδος εξωπανεπιστημιακών μάνατζερ αλλά η πρόσληψη και άλλων καθηγητών. Οπως αναφέρει, στη σχολή του τα μέλη ΔΕΠ είναι 12 από τα 18 που προβλέπονται. «Δεν υπάρχουν λεφτά για προσλήψεις,λένε. Αλλά ούτε για υποδομή. Εμείς κάνουμε μάθημα σε λυόμενες κατασκευές ή φιλοξενούμαστε σε αίθουσες άλλων τμημάτων». Μάλιστα, σύμφωνα με τη Μικαέλα Χρονοπούλου, στο απαρχαιωμένο κτίριο της Πατησίων οι φοιτητές και οι καθηγητές συμβιώνουν με κατσαρίδες και ποντίκια. «Απαρχαιωμένη όμως είναι και η Γραμματεία της σχολής μου, η οποία λειτουργεί για δύο ώρες κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή» σημειώνει.

«Ας μπουν ιδιώτες, αλλά μόνο στην έρευνα»
Τα δημόσια πανεπιστήμια θα έπρεπε να έχουν πρόσβαση στα δημόσια έργα για να επιβιώσουν. Αυτή είναι η πρόταση του Β. Τρικαλίτη προς την κυβέρνηση. «Γιατί δεν μας χρησιμοποιούν; Ακόμη και χωρίς να πληρωθούμε. Αν αποδειχθεί ότι κάνουμε καλή δουλειά, τότε μπορεί να υπάρξει και αμοιβή. Σε βάθος χρόνου το πανεπιστήμιο θα μπορέσει να προσφέρει ανάπτυξη. Αλλωστε ποιοι φοιτούν στα πανεπιστήμια; Εκείνοι που αργότερα θα γίνουν χημικοί και θα κάνουν αναλύσεις, μηχανικοί οι οποίοι θα χτίζουν κτλ.Γιατί δεν μας χρησιμοποιούν; Σήμερα ούτε πρακτική δεν μπορούμε να κάνουμε. Δεν υπάρχει εταιρεία να μας πάρει» λέει.
Πάντως, ενώ βλέπει ως θετικό βήμα τη συμμετοχή ιδιωτικών επιχειρήσεων στην έρευνα, πιστεύει ότι η καλή πρόθεση θα ακυρωθεί στην πράξη για έναν σημαντικό λόγο, όπως μας λέει: «Θα εφαρμοστεί με λάθος τρόπο.Μια ιδιωτική επιχείρηση θα μπορούσε να δώσει χορηγία και να ζητήσει έρευνα για την παραγωγή ενός προϊόντος. Αυτό θα συνέφερε και την εταιρεία και το πανεπιστήμιο.Η κυβέρνηση όμως σχεδιάζει να δώσει στους ιδιώτες και θέση διοίκησης.Δηλαδή,επειδή θα πληρώνουν, θα μπορούν και να διοικούν. Ετσι όμως η έρευνα θα κινείται μόνο προς την κατεύθυνση που θέλουν οι εταιρείες. Αν για παράδειγμα ένας φοιτητής θελήσει να κάνει έρευνα για κάτι που δεν ενδιαφέρει τις εταιρείες, δεν θα του δίνονται κονδύλια». Τον ίδιο προβληματισμό εκφράζει και ο Γρ. Γαϊτανάρος. «Αν μπουν ιδιώτεςοι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος, τότε ορισμένα τμήματα- π.χ. Βυζαντινών Σπουδών, Αρχαιολογίας, Φιλοσοφικής- θα απειληθούν με λουκέτο.Το έχει δείξει και η εμπειρία ξένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.Η έρευνα θα έπρεπε να είναι κυρίως υποχρέωση του κράτους» λέει.

Αντίθετα, επωφελές βήμα για τα πανεπιστήμια θεωρεί ο Χρ. Πολύδωρος τις χρηματοδοτικές εισροές από τον ιδιωτικό τομέα, αρκεί να μη θίγεται η βασική έρευνα. «Αν διοικούν αξιόλογοι άνθρωποι που δεν υποθάλπουν άλλα συμφέροντα και κατευθύνουν σωστά τα κονδύλια, τότε καλώς να έρθουν οι ιδιωτικές εταιρείες.Ετσι θα κερδίσουν οι εταιρείες, το πανεπιστήμιο σε γνώση και οι φοιτητές σε εμπειρία».

Ολοι πάντως διαφωνούν με τη διακοπή της δωρεάν διανομής των συγγραμμάτων καθώς η ύλη θα δίνεται στους φοιτητές ηλεκτρονικά. «Εχει διαβάσει η κυρία Διαμαντοπούλου ένα οκτάωρο σε υπολογιστή;» διερωτάται ο Β. Τρικαλίτης.

«Ναι» στο άσυλο, αλλά υπό όρους
Υπέρ της διατήρησης του ασύλου υπό όρους, τους οποίους θα πρέπει να θέτουν οι πρυτανικές αρχές, δηλώνει ο Χρ. Πολύδωρος: «Το άσυλο κατακτήθηκε με αγώνες και πρέπει να διατηρηθεί,ωστόσο πρέπει να μπουν “κόκκινες γραμμές” από τους πρυτάνεις».

«Επικαλούνται την εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά εντός του πανεπιστημίου. Εχουν πάει στην Ομόνοια;Το πανεπιστήμιο τους πείραξε;» αναρωτιέται ο Β. Τρικαλίτης. «Το άσυλο δεν έχει σχέση μόνο με τους φοιτητές αλλά και με τους καθηγητές. Αν μια έρευνα δεν είναι θεμιτή από την κοινωνίαή από το κράτος,μπορεί ο καθηγητής σήμερα να την προχωρήσει.Το να παρασκευάσεις ναρκωτικά είναι παράνομο. Μπορεί όμως στο πλαίσιο μιας έρευνας για ένα νέο φάρμακο να χρειαστεί ο ερευνητής να το κάνει».

Με την κατάργηση του ασύλου διαφωνεί και ο Γρ. Γαϊτανάρος. «Η κατάργησή του θυμίζει άλλες εποχές λογοκρισίας και ανελευθερίας.Πρέπει να παραμείνει ως χώρος για την προστασία της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της κριτικής σκέψης» λέει και βρίσκει σύμφωνη και τη Μικαέλα Χρονοπούλου, η οποία όμως θεωρεί ότι πρέπει να υπάρξει τρόπος ώστε να παρεμποδιστούν οι ποινικά κολάσιμες πράξεις. «Στο κτίριο του Οικονομικού Πανεπιστημίου στην Πατησίων βρίσκουν καταφύγιο όσοι παράνομοι μικροπωλητές θέλουν να αποφύγουν την Αστυνομία,οι οποίοι μάλιστα πλένονται στις τουαλέτες και τρώνε στη λέσχη».

Σύμφωνα με την Ελένη Νίκα, «πίσω από την κατάργηση του ασύλου στην πραγματικότητα κρύβεται μια προσπάθεια παύσης της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών».

ΟΙ ΑΙΩΝΙΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ
Πίσω από τις αλλαγές που ετοιμάζει το νομοσχέδιο για τους αιώνιους φοιτητές ο Β. Τρικαλίτης διαβλέπει... μεσοπρόθεσμο δάκτυλο.«Οι φοιτητές δεν φορολογούνται καθώς δεν εργάζονται και είναι ασφαλισμένοι χωρίς να πληρώνουν εισφορές. Με το να τους δείξουν την πόρτα της εξόδου τούς αναγκάζουν, ξεγυμνωμένους χωρίς πτυχίο, να βγουν στην αγορά κακήν κακώς ώστε να καταβάλουν φόρους και εισφορές».

«Οι λεγόμενοι αιώνιοι φοιτητές δεν επιβαρύνουν ούτε ζημιώνουν τα πανεπιστήμια» λέει ο Γρ. Γαϊτανάρος. «Μετά το έκτο έτος ο φοιτητής δεν έχει φοιτητικό πάσο, δεν δικαιούται συγγράμματα, ούτε θέση στα έδρανα δεν πιάνει. Αντίθετα, πολλά από αυτά τα παιδιά καθυστερούν διότι αναγκάζονται να εργαστούν».

Αυτό συνέβη με την Ελένη Νίκα, η οποία βρίσκεται στο πέμπτο έτος και θέλει 12 μαθήματα για το πτυχίο.
«Είναι δύσκολονα αντεπεξέλθει ένας φοιτητής στις υποχρεώσεις του και να πρέπει παράλληλα να εργάζεται για να πληρώνει το νοίκι. Εγώ δουλεύω από το πρώτο έτος, όπως και το 25% των φοιτητών».

«ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ; ΑΝ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΟΥ ΤΑ ΘΕΛΕΙ “ΜΑΥΡΑ”, ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕΣ»
Στη London School of Εconomics θέλει να συνεχίσει τις σπουδές της ηΜικαέλα Χρονοπούλου.
«Εδώ άλλωστε είναι πολύ ακριβά.Και δεν μιλώ για τη νόμιμη αμοιβή.Αν σου τύχει καθηγητής που τα θέλει “μαύρα”,την πάτησες.Μπορεί να ζητήσει ακόμη και 500 ευρώ για κάθε μέρα που θα ασχοληθεί με την εργασία.
Και πρέπει να τα δώσεις αν θέλεις καλό βαθμό.Μπορεί δηλαδή ένα μεταπτυχιακό να φθάσει και στις 20.000 ευρώ τον χρόνο.
Και το επίπεδο σπουδών δεν είναι το ίδιο με τα καλά ξένα πανεπιστήμια.Αυτή τη στιγμή βγάζω βαθμολογία 8,8.Θέλω να την ανεβάσω λίγο για να είμαι σίγουρη ότι θα με δεχθούν».

Ο Χρ.Πολύδωροςέχει επιλέξει το Κing΄s College στο Λονδίνο και ελπίζει ότι θα καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρό του. «Αν και η διάρκεια του μεταπτυχιακού είναι μικρότερη από ό,τι στην Ελλάδα,σου προσφέρει καλύτερη οργάνωση και γνώσεις,αλλά και ένα “χαρτί με καλύτερο όνομα”».

Ανάλογα με τα οικονομικά της οικογένειας και την περίοδο που θα τελειώσει τις σπουδές της θα αποφασίσει αν θα συνεχίσει για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό ηΑφροδίτη Γαϊτανάρου , ενώ την προοπτική σπουδών εκτός Ελλάδος έχει ήδη απορρίψει η Ελένη Νίκα.

Από την πλευρά του ο Β.Τρικαλίτης θα επιδιώξει πάση θυσία να φύγει:«Αν μείνω εδώ,απλώς θα πεινάσω.Θα φύγω έξω είτε για μεταπτυχιακό είτε για δουλειά.
Μακριά από εδώ...».  
 
ΡΕΠΟΡΤΑΖ :
ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ  
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
14/08/2011

ΠΗΓΗ

(Οι''υπογραμμίσεις'' - χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις - με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger '')