Ιρλανδία: «Ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας η απόρριψη των εγγυήσεων»...
Ιρλανδία:
«Ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας η απόρριψη των εγγυήσεων»...
ZEZA ZHKOY
Η ευρωπαϊκή εξέγερση, όπως τη χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι Ιρλανδοί, συνεχίζεται! Και είναι ειρηνική. Το Δουβλίνο προειδοποιεί τις πρωτεύουσες της Ε.Ε. να μην επιδιώξουν παρόμοιες αξιώσεις όπως αυτές που πέτυχε η Φινλανδία εις βάρος της χώρας μας. Η επιδίωξη των δανειστριών χωρών είναι επιεικώς απαράδεκτη καταγγέλλουν, επισημαίνοντας πως είναι «ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας η απόρριψη παρόμοιων εγγυήσεων»... Ηδη εντός της Ε.Ε. έχει εκδηλωθεί το αίτημα χωρών -με την υψηλότερη πιστοληπτική διαβάθμιση- που ζητούν ενέχυρο για τα δάνεια διάσωσης, αλλά μετά τη συμφωνία Ελλάδας-Φινλανδίας έχει αναζωπυρωθεί.
Οπως κατήγγειλε ο υπουργός Οικονομικών «η ιδέα από τις χώρες με πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ -που είχαν εγγυηθεί έως τώρα τα δάνεια διάσωσης για την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία- να απαιτούν εγγυήσεις και εμπράγματες υποθήκες στη δημόσια περιουσία όσων χωρών χρειαστούν επιπλέον χρήματα στο μέλλον, όπως ο διευθυντής της τράπεζας θα έβαζε υποθήκη ένα κτήμα για να δώσει δάνειο», παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Το αίτημα «βρίσκεται ακόμη στο στάδιο των διαπραγματεύσεων, προφανώς θα υπάρξει αντίσταση σε αυτό», πρόσθεσε ο κ. Νούναν.
Στην ερώτηση, τι σημασία αποδίδει στις προειδοποιήσεις των οίκων αξιολόγησης, για το ενδεχόμενο να ερμηνευθεί ως «επιλεκτική» χρεοκοπία της Ελλάδας ακόμα και η περίπτωση της εθελουσίας από τους ιδιώτες συμμετοχή στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, και στον κίνδυνο να υπονομεύσει το αξιόχρεο άλλων μελών της Ευρωζώνης με δημοσιονομικά προβλήματα, ο κ. Νούναν απάντησε: «Δεν πιστεύω ότι εγκυμονεί συστημικό κίνδυνο για την Ιρλανδία».
Η πρώτη ευρωπαϊκή εξέγερση, όπως τη χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι Ιρλανδοί, έγινε. Και ήταν ειρηνική. Αρχικώς, τιμώρησαν το κόμμα Φιάνα Φέιλ που πρόδωσε τον ιρλανδικό λαό υπογράφοντας το Μνημόνιο προκειμένου να διασώσει τις τράπεζες. Η πολιτική εξόντωση του Φιάνα Φέιλ, που κυριάρχησε στην Ιρλανδία 60 χρόνια, σημαίνει πως ο λαός ψήφισε υπέρ της κατά μέτωπον αντιπαράθεσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση, πιστεύουν. Ο Εντα Κένι, ο ηγέτης του κόμματος Φίνε Γκέιλ που νίκησε στις εκλογές και έγινε πρωθυπουργός, υποστηρίζει πως Ιρλανδία οφείλει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τα χρέη της. «Είναι, όμως, χρέη των τραπεζών, και δεν γνωρίζαμε ότι τα είχαμε», προσθέτει. «Αυτοί που πληρώνουν τα πάντα είναι εκείνοι που έχουν τη μικρότερη δυνατότητα». Αντί να επενδύει στο μέλλον της, η Ιρλανδία έχει δεσμευθεί να δαπανήσει τουλάχιστον 48 δισ. ευρώ για να σώσει τις τράπεζές της επί του ευρωπαϊκού πακέτου στήριξης των 85 δισ. ευρώ. Σε αντίθεση με την Ισλανδία, που δεν έσωσε τις υπερχρεωμένες της τράπεζες, η πρώην ιρλανδική κυβέρνηση αποφάσισε ότι οι ψηφοφόροι θα πληρώσουν τον λογαριασμό, ο οποίος ξεπερνά τα 10.000 ευρώ κατά κεφαλήν.
Πάντως, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αποδεικνύεται η -έως τώρα- αντίδραση της κυβέρνησης και του νέου Ιρλανδού πρωθυπουργού Εντα Κένι με τους πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή της Ε.Ε. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί σε αγαστή συνεργασία με τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ του έχουν ζητήσει εις μάτην να αυξήσει τον φορολογικό συντελεστή των επιχειρήσεων. Ομως, ο Εντα Κένι απέδειξε πως είναι σκληρός διαπραγματευτής. «Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ότι θα αλλάξουμε τον φορολογικό συντελεστή του 12,5% επί των κερδών των επιχειρήσεων» δήλωσε, χωρίς να κρύψει τη δυσαρέσκειά του για τις πιέσεις. Γερμανία και Γαλλία θεωρούν ότι η αύξηση του συντελεστή αποτελεί «κλειδί», προκειμένου να υπάρξουν διορθώσεις στους όρους του πακέτου διάσωσης ύψους 85 δισ. ευρώ.
Να επισημανθεί ότι οι φωνές που καλούν σε ένα νέο δημοψήφισμα πληθαίνουν πάλι στην Ιρλανδία, με το επιχείρημα πως ο ιρλανδικός λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ για το πρόγραμμα σκληρής λιτότητας που του επιβλήθηκε με το Μνημόνιο από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Ανάμεσα στις φωνές που ξεχωρίζουν είναι του οικονομολόγου Ντέιβιντ Μακ Ουίλιαμς, ο οποίος επικαλείται το ιρλανδικό Σύνταγμα. Και του επιχειρηματία Ντέκλαν Γκάνλεϊ, που είχε ηγηθεί του κινήματος για την καταψήφιση της Συνθήκης της Λισσαβώνας το 2008. «Κρατάμε στα χέρια μας έναν όμηρο, το ευρώ, γι’ αυτό πρέπει να δείξουμε πως έχουμε τα κότσια να απειλήσουμε ακόμη και με χρεοκοπία, προκειμένου να μη θυσιαστεί η Ιρλανδία» λέει!