Η υπεραξία της ενέργειας ...
Εικόνα από τα ''ΝΕΑ'' της 23-12-2010
Η υπεραξία της ενέργειας
Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη
Η ΚΥΠΡΟΣπροχώρησε ως όφειλε για το συμφέρον του τόπου και του μέλλοντός της ως πολιτικού συστήματος και κρατικής υπόστασης, στην επίσημη πλέον εξαγγελία της συμφωνίας με την αμερικανική Εταιρεία Νobele Εnergyγια τη διενέργεια εργασιών εξόρυξης φυσικού αερίου στις οριοθετημένες ήδη περιοχές της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ειδικότερα στο «οικόπεδο 12» που συνορεύει με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του Ισραήλ.
Όπως είχαμε υπογραμμίσει και στο παρελθόν και από αυτή την στήλη, η ενέργεια αποτελεί ένα ισχυρότατο πολιτικό και διπλωματικό όπλο, ίσως το έσχατο για την Κυπριακή Δημοκρατία, όχι μόνο για να αυξήσει τις προσδοκίες της για οικονομικά οφέλη αλλά κυρίως:
α. για να αποκαταστήσει τη βαρύτατα τραυματισθείσα, από τα πρόσφατα τραυματικά γεγονότα, αξιοπιστία της ως κρατικής υπόστασης, β. να δημιουργήσει επενδυτικές προσδοκίες και ένα θετικό κλίμα για το μέλλον, γ. να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση απέναντι στην Τουρκία.
Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα από την Κύπρο, σε επίπεδο άμεσων στρατηγικών κινήσεων είναι να προχωρήσει σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα χωρίς καμιά χρονοτριβή στην υλοποίηση της συμφωνίας εντός του Σεπτεμβρίου και σε συνεννόηση με την Αθήνα, με τους εταίρους μας στην Ευρώπη, με το Ισραήλ και την Ουάσινγκτον στη μέγιστη δυνατή, σε επίπεδο αποτροπής, εφαρμογή πολιτικών προστασίας της υλοποίησης αυτής συμφωνίας. Η υλοποίηση της συμφωνίας θα είναι μία νίκη όπως είπαμε πιο πάνω, που θα ενισχύσει την κρατική υπόσταση και την εν γένει διαπραγματευτική θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Τουρκία «εκπαιδευμένη» από τις δικές μας διαρκείς ανώφελες υποχωρήσεις και κυριαρχούμενη από την μεγαλοϊδεατική αλαζονεία της «νταβουντογλου-ιδεοληπτικής» έπαρσης και καλλιέργειας ενός Αυτοκρατορικού Νεοθωμανικού συνδρόμου, κινητοποιήθηκε διεθνώς, πρωτίστως όμως στην Ουάσινγκτον όπου και διαθέτει και μεγάλες υποστηρικτικές δυνάμεις σε επίπεδο lobbing, με άμεσο στόχο την άσκηση πιέσεων σε πολιτικό επίπεδο προς την Νobele Εnergy, επιδιώκοντας την απενεργοποίηση της συμφωνίας, την άσκηση πιέσεων στο πολιτικό επίπεδο από την Ουάσινγκτον προς την εταιρεία για την διενέργεια εξορύξεων φυσικού αερίου στον κυπριακό χώρο μόνο κατόπιν συναίνεσης του κυρίου Έρογλου!! Αν πετύχαινε αυτό τον βραχυπρόθεσμο στρατηγικό στόχο της, η Άγκυρα θα κατόρθωνε να απονομιμοποιήσει μεσομακροπρόθεσμα την Κυπριακή Δημοκρατία ως Υποκειμένου Διεθνούς Δικαίου και ως πολιτικού συστήματος.
Ευτυχώς, όλα δείχνουν πως η Τουρκία δε κατάφερε να πετύχει τους στόχους της και αυτό όχι γιατί εμείς ως Αθήνα και Λευκωσία επηρεάσαμε καθοριστικά τις εξελίξεις, αφού η παρουσία μας στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες σε επίπεδο lobbingείναι σχεδόν ανύπαρκτη, αλλά κυρίως γιατί τα αμερικανο-εβραϊκά συμφέροντα στην περιοχή ταυτίζονται αυτή την στιγμή στο ενεργειακό πεδίο, με την Κύπρο. Αυτό σημαίνει πως η σημερινή εξέλιξη πρέπει να μας κινητοποιήσει σε επίπεδο σχεδιασμού Αθήνας και Λευκωσίας ώστε να οικοδομήσουμε αυτό που δεν κάναμε τα τελευταία 35 χρόνια, ένα πραγματικά αποτελεσματικό lobby, ικανό να ασκεί επιρροή στα κέντρα λήψης αποφάσεων, κατά κύριο λόγο στην Ουάσινγκτον αλλά και στις Βρυξέλλες. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να καταγράψουμε τους στόχους, να αναδείξουμε τα συμφέροντά μας, τη σύγκλιση συμφερόντων με άλλους, να εφοδιάσουμε τους παράγοντες και τους θεσμούς που θα μας εκπροσωπήσουν με τα επιχειρήματα, τις θέσεις και τους στόχους μας. Αυτό πρέπει να γίνει τώρα.
Τέλος, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η τωρινή ενεργειακή εξέλιξη που ήρθε μετά τα τραγικά συμβάντα της 11ης Ιουλίου, που επέφεραν ένα άνευ προηγουμένου βαθύτατο τραύμα στην κυπριακή κοινωνία, την οικονομία και την πολιτική με εσωτερικές και διεθνείς επιπτώσεις, θα μπορούσε εάν σχεδιαστεί με προσοχή, συναίνεση και αποφασιστικότητα να αποτελέσει την αφετηρία θετικών εξελίξεων για το μέλλον της Κύπρου, με αιχμή του δόρατος πάντα τη διαπραγμάτευση ισοδυνάμων και με στόχο την επίτευξη μιας δημοκρατικής και βιώσιμης λύσης για το κυπριακό πρόβλημα.
* Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: