Φενάκη Δημοκρατίας ...

Φενάκη Δημοκρατίας
Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ

Οταν, το 1974, κατέρρευσε η στρατιωτική χούντα μέσα στις δικές της αμαρτίες, άφησε ένα εσωτερικό δημόσιο χρέος, ίσο με το 20,8% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (εφεξής: ΑΕΠ).
Αυτό το οπωσδήποτε ασήμαντο ποσοστό παρέλαβε η δημοκρατική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή που, ύστερα από επτά χρόνια, το παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπανδρέου, προσαυξημένο κατά το οπωσδήποτε μικρό ποσοστό του 3,9%, δηλαδή συνολικώς στο ύψος του 26,5% του ΑΕΠ.
Οταν, στη συνέχεια, το 1989, ύστερα από δύο τετραετίες «δημοκρατικής» (!) διακυβέρνησης της χώρας μας, έπεσε το ΠΑΣΟΚ από την εξουσία, το δημόσιο χρέος είχε κάνει ένα φοβερό άλμα, έχοντας σκαρφαλώσει, και μάλιστα ήδη ως διεθνές χρέος, στο 64,2% του ΑΕΠ, δίχως ποτέ ο Αντρέας και οι κυβερνήσεις του να αισθανθούν την ηθική και δημοκρατική υποχρέωσή τους τουλάχιστον να ενημερώσουν τον, κατά τα άλλα εμπαιζόμενο ως «κυρίαρχο» (!), ελληνικό λαό.
Πρόκειται για τον εμπαιγμό, στον οποίο, το 1989, είχαν συμπράξει και τα τρία κυρίαρχα τότε στη Βουλή πολιτικά κόμματα (η Νέα Δημοκρατία του Κ. Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου και το ΚΚΕ του Χ. Φλωράκη), που συγκροτούσαν την οικουμενική κυβέρνηση του καθηγητή Ξ. Ζολώτα. Επακολούθησαν έκτοτε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, όπου τα αφελή πλήθη των ψηφοφόρων σεληνιάζονταν, πανηγυρίζοντας κάτω από τα προεκλογικά μπαλκόνια.
Οπωσδήποτε όμως, ως λαός, κάποτε ξυπνήσαμε μέσα στο χάος της παγερής πραγματικότητας. Τόσο εφιαλτικής, ώστε να είναι απίστευτη. Και ακριβώς σ' αυτήν την παραδοχή πειθαναγκάζομαι, καθώς τους τελευταίους οκτώ μήνες γίνομαι δέκτης της δυσπιστίας άγνωστων διαβατών, που με σταματούν στους δρόμους και στις λαϊκές αγορές, με σταθερό το παράπονο -ακριβέστερα, τη μομφή- ότι πολύ αργήσαμε ν' ανοίξουμε το στόμα μας, καθώς μόλις τους τελευταίους μήνες καταγγέλλουμε ευθέως την οικτρή πραγματικότητα με το αληθινό της όνομα.
Αρνούνται οι άγνωστοι συνομιλητές μου να πιστέψουν ότι και εμείς, οι συνάδελφοί μου κι εγώ, κυριολεκτικώς από τα σύννεφα πέσαμε, καθώς αγνοούσαμε την αδιάντροπη ψευτιά, που κρυβόταν κάτω από τις μεγαλοστομίες των αναιδών πολιτικών αρχηγών και των άλλων αστέρων, που συγκροτούν το λεγόμενο πολιτικό κόσμο της άμοιρης χώρας μας. Κι όμως! Αυτή είναι η παγερή αλήθεια. Μέχρι σημείου, που ν' αναρωτιέμαι μήπως και εγώ αδικώ τον κορμό των βουλευτών μας, μήπως δηλαδή και εκείνοι διατελούσαν εν αγνοία, καθώς τους παραμυθίαζαν με ψέματα οι δικές τους ηγεσίες.
Οπως και να 'χει η αλήθεια, έτσι όπως ποτέ δεν ρωτήθηκε ο κατά τα άλλα... κυρίαρχος (!) λαός για τα χρέη που συσσώρευαν οι αχρείοι τής κατ' ευφημισμόν «Ελληνικής Δημοκρατίας», έτσι όμοια και τώρα, πίσω από την πλάτη μας, βυσσοδομούν, με άγνωστα σ' εμάς όσο και αντιφατικά σενάρια, όπως αυτό που αποκάλυψε η δημοσιογράφος της «Ε» κ. Ματίνα Στεβή, ότι δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση, ενώ υποτίθεται ότι διεξάγει σκληρές διαπραγματεύσεις με τους ισχυρούς των Βρυξελλών, του Βερολίνου και του Παρισιού, παραλλήλως έχει ήδη διαθέσει και προκαταβάλει κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα χρηματικά ποσά σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Νέας Υόρκης, με την εντολή να εκπονήσει εκείνο μελέτη για μια ενδεχομένως προσεχή αιφνιδιαστική αποχώρηση της χώρας μας από το Ευρωσύστημα και την Ευρωπαϊκή Ενωση, με παράλληλη άρνηση πληρωμής των εκκρεμών χρεών, κάτι που θα πλασάρει και ως λεβέντικη αντίδραση στους κατ' επάγγελμα διεθνείς επαγγελματίες των τόκων!
Αλλά, βεβαίως, τα αρπακτικά των δανειστών και τα στελέχη της ευρωζώνης κουτόχορτο δεν μασούν! Αυτοί είναι πολύ καλύτερα και εγκυρότερα ενήμεροι για τα απερίσκεπτα βήματα απελπισίας, που κάθε τόσο επιχειρούν οι μοιραίοι εραστές του αφανούς πλούτου, τον οποίο τους προσπορίζει η κατ' επίφασιν διαχείριση της εξουσίας, που δεν είναι κάτι άλλο από την κατ' επιταγήν των δανειστών διαχείριση της ελληνικής χρεοκοπίας.
Βλέπουμε τις συνεχείς και πανάκριβες πτήσεις του κακομαθημένου, όσο και μοιραίου πρωθυπουργού της χώρας μας, πότε με το κρατικό αεροπλανάκι του και πότε με το ελικόπτερο του χρεοκοπημένου Δημοσίου. Ακόμη και για λόγους αναψυχής!... Ακούμε για μεγάλες επενδύσεις των κακομαθημένων της πολιτικής οικογενειοκρατίας, ακόμη και σε εμφανή μεγάλα ακίνητα, σε μια εποχή που η αγορά δεν κινείται, καθώς «δεν υπάρχει ούτε σάλιο»!
Κι όμως, μέσα σ' αυτήν την ολοκληρωτική νέκρα της αγοράς, ακούμε ότι κάποιοι, από εκείνους που παριστάνουν την πολιτική ηγεσία του διαρπαζόμενου (κι όχι μόνον από τους δανειστές!) τόπου μας, αδίστακτα προχωρούν σε προπετείς αγορές μεγάλων παραθαλάσσιων εκτάσεων, ακόμη και σε περιοχές όπου είναι απαγορευμένη η δόμηση!
Εμεινα εμβρόντητος, καθώς αξιόπιστη φίλη, διαπρεπής συνάδελφος, επέστρεψε από την Πάρο και μου έλεγε για το ξεφωνητό που έχει ξεσηκωθεί εκεί εναντίον των γνωστών αναιδών τρωκτικών τρίτης γενιάς, που με την ακατανόητη ψήφο του εκλογικού σώματος ανενόχλητα καρπώνονται την κατ' επίφασιν εξουσία...

''Ελευθεροτυπία''
7 Σεπτεμβρίου 2011