''ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΙΑΣ'' : Το «σόρι» και τα ντιβιντί και η ... δημόσια δωρεάν παιδεία και άλλα παραμύθια στον καιρό του ΔΝΤ ...
(...)
το μοντέλο συμπεριφοράς:
όταν έρχεται το κακό ευρίσκεται πάντοτε ο άσχετος (ή ο λιγότερο σχετικός) υπαίτιος και γίνεται προσπάθεια επιμερισμού της ευθύνης. Αν η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν Ιάπωνας θα είχε αυτοκτονήσει, αν ήταν Γερμανός θα είχε παραιτηθεί πλην όμως είναι ντόπια, πιστή στις αρχές και τις συμπεριφορές που καταβύθισαν τη χώρα.
(...)
(1)
Το «σόρι» και τα ντιβιντί
Οι καλοί τρόποι είναι αξιοθαύμαστοι. Τους διδάσκουμε μάλιστα στα παιδιά, με ποικίλους τρόπους: «υπάρχουν τρεις μαγικές λεξούλες, ευχαριστώ, παρακαλώ, συγγνώμη». Από λεξούλες η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου τα πάει περίφημα. Ζήτησε δημοσίως συγγνώμη από τους μαθητές όλων των βαθμίδων, όλων των σχολείων της επικράτειας. Ζήτησε συγγνώμη σαν να τους πάτησε το πόδι κατά λάθος.
Τόσο απλά_ ένα χαμηλότονο, δημόσιο «σόρι». Μπορεί άραγε να συγχωρεθεί η υπουργός Παιδείας για την καθυστέρηση στην εκτύπωση των σχολικών βιβλίων; Κατάφερε για πρώτη φορά στα χρονικά να γίνει αγιασμός χωρίς να υπάρχει ούτε ένα βιβλίο.
Υπερβάλλουμε. Διανεμήθηκαν κάμποσα βιβλία αλλά υπολείπονται 31 εκατομμύρια αντίτυπα για να ξεκινήσει κανονικά το μάθημα. Μπορεί άραγε να συγχωρεθεί λόγω των καλών τρόπων της η ευγενής υπουργός; Μάλλον όχι. Γιατί δεν μιλάμε για σφάλμα, για ολιγωρία, ατυχία ή στραβοπάτημα. Μιλάμε για έγκλημα κατά της δωρεάν εκπαίδευσης. Έμπειροι δάσκαλοι και καθηγητές λένε ότι δεν τους έχει ξανατύχει να κάνουν μάθημα στον αέρα, άνευ εγχειριδίων και αναζητούν μεθόδους για να δουλέψουν κατά το πρώτο δίμηνο.
Η κυρία Διαμαντοπούλου αρνείται πεισματικά να αναλάβει τις ευθύνες της.
Αντί να λουφάξει σε καμιά γωνιά για να ξεχαστεί το ζήτημα μέσα στη γενική πολιτική αναμπουμπούλα, τολμά να επιρρίπτει ευθύνες προς πάσα κατεύθυνση. Φταίνε τα άλλα υπουργεία, φταίει το Ελεγκτικό Συνέδριο, φταίνε «αρμόδιοι και συναρμόδιοι», πιθανώς να φταίνε οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, τα παιδιά των λουλουδιών και η γενιά του Πολυτεχνείου.
Δεν μας ενδιαφέρει ο χαρακτήρας της υπουργού και η απροθυμία της να κάνει αυτοκριτική. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η γενική στάση απέναντι στους πολίτες, τους φορολογούμενους, τους μαθητές που αντιμετωπίζονται ως κουτορνίθια. Ας αφήσουμε στην άκρη τα βιβλία για να δούμε το μοντέλο συμπεριφοράς: όταν έρχεται το κακό ευρίσκεται πάντοτε ο άσχετος (ή ο λιγότερο σχετικός) υπαίτιος και γίνεται προσπάθεια επιμερισμού της ευθύνης. Αν η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν Ιάπωνας θα είχε αυτοκτονήσει, αν ήταν Γερμανός θα είχε παραιτηθεί πλην όμως είναι ντόπια, πιστή στις αρχές και τις συμπεριφορές που καταβύθισαν τη χώρα.
Πέρα από την απέλπιδα, αποτυχημένη προσπάθεια να κατηγορήσει τρίτους, η υπουργός Παιδείας επέλεξε έναν ακόμη τρόπο για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Θόλωσε τα νερά μιλώντας για ψηφιακή εκπαίδευση και για διανομή dvd. Δεν θα χρησιμοποιήσουμε το επιχείρημα του τσέλιγκα για να πούμε ότι υπάρχουν οικογένειες χωρίς υπολογιστή.
Θα σταθούμε στις υπάρχουσες μεθόδους, τις οποίες γνωρίζουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι έτοιμοι να διδάξουν μέσα από τις νέες τεχνολογίες: ούτε το πρόγραμμα έχει προσαρμοστεί στα ηλεκτρονικά δεδομένα ούτε υπάρχει ανάλογη εμπειρία. Το σχολείο δεν είναι ένα δωμάτιο με θρανία όπου καθένας δείχνει πέντε κολλυβογράμματα. Υπάρχει παιδαγωγική επιστήμη που μελετά τους τρόπους μεταβίβασης της γνώσης. Προς το παρόν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν διαθέτει τις αναγκαίες μεθόδους για να γίνει μάθημα μέσα από dvd. Αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, θα κρατούσαμε τα παιδιά στο σπίτι και τα μαθαίναμε μόνοι μας την αλφαβήτα.
Η ανικανότητα της κυρίας Διαμαντοπούλου να ανταποκριθεί στις βασικές υποχρεώσεις της και να εκτυπώσει στην ώρα τους τα σχολικά βιβλία είναι το έλασσον: το ζήτημα θα επιλυθεί εντός τους έτους. Αυτό που κυρίως μας προβληματίζει είναι ότι (με ομολογουμένως μεγάλη ευγένεια) απευθύνεται στους γονείς σαν να μιλά σε παιδιά του νηπιαγωγείου.
Λώρη Κέζα
6-9-2011
(2)
Πολύτεκνος συντηρεί 4 σπίτια για σπουδές!
Πολύτεκνος με... τέσσερα σπίτια!
Τόσα καλείται να συντηρεί ένας εκπαιδευτικός από τον Αμπελώνα Λάρισας για τις σπουδές των παιδιών του, τα οποία φοιτούν σε διαφορετικές πόλεις.
Η οικογένεια του Θεόδωρου Κ. σπουδάζει ήδη τρία από τα παιδιά της, ενώ ένα ακόμη ξεκινά τις σπουδές του τώρα. Ο ίδιος είναι ο μόνος εργαζόμενος στην οικογένεια, με συνολικό ετήσιο εισόδημα 28.000 ευρώ, και όπως γίνεται αντιληπτό παλεύει... με νύχια και με δόντια για να μην στερήσει από τα παιδιά του το δικαίωμα της μόρφωσης. Είναι όμως πολύ δύσκολο, σχεδόν δυσβάστακτο οικονομικά, καθώς όλα του τα παιδιά φοιτούν σε διαφορετικές πόλεις.
Ο ένας του γιος βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, μία του κόρη στην Αθήνα, άλλη μία πηγαινοέρχεται στη Βέροια και η πρόσφατη ανακοίνωση των βάσεων έστειλε έναν ακόμη γιο του σε πανεπιστημιακή σχολή Πληροφορικής στην Τρίπολη.
Η χαρά της εισαγωγής του πολύ γρήγορα συνοδεύτηκε από προβληματισμό, καθώς τα οικονομικά της οικογένειας δύσκολα μπορούν να αντέξουν και τρίτο ενοίκιο. «Το νέο σύστημα μετεγγραφών που προώθησε το υπουργείο Παιδείας δυστυχώς έχει ατέλειες που αυτές φαίνονται στην πράξη. Το παιδί μου εισήχθη στη σχολή στην Τρίπολη με 12.395 μόρια. Δυστυχώς στην περιφέρειά μας, τη Λάρισα, δεν υπάρχει τέτοια πανεπιστημιακή σχολή αλλά θα μπορούσε να πάει Αθήνα ή Θεσσαλονίκη και να μείνει μαζί με κάποιο από τα αδέρφια του. Αυτό όμως το σύστημα δεν το δέχεται, όταν μάλιστα το αντίστοιχο ΑΕΙ της Αθήνας έχει βάση 7.217 μόρια και της Θεσσαλονίκης 11.642», μη κρύβοντας απογοήτευσή του για το γεγονός ότι μία πολύτεκνη οικογένεια καλείται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο που το κόστος διαβίωσης έχει φτάσει στα ύψη.
Δ. ΧΑΤΖ.
''Ελευθεροτυπία''
6 Σεπτεμβρίου 2011
'' Οι ''υπογραμμίσεις'' - χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις - με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger '')