Απόπειρα να μετατραπεί το δικαίωμα σε διαφορά ...
Απόπειρα να μετατραπεί το δικαίωμα σε διαφορά
Του Σταυρου Λυγερού
Οταν δεν μπορείς να αμφισβητήσεις ευθέως ένα δικαίωμα του αντιπάλου σου, προσπάθησε να το υπονομεύσεις, σχετικοποιώντας το, μετατρέποντάς το σε διαφορά και διασυνδέοντάς το με άσχετες διπλωματικές διελκυστίνδες. Η συνταγή είναι παλιά, αλλά δοκιμασμένη. Ειδικά όταν την εφαρμόζει όχι ο άμεσα ενδιαφερόμενος, αλλά κάποιος τρίτος. Μας τα θύμησαν όλα αυτά οι υπονομευτικές πλαγιοκοπήσεις που δέχθηκε τις προηγούμενες ημέρες το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλεύεται τα ενεργειακά κοιτάσματα, που βρίσκονται στην ΑΟΖ της.
Η πρώτη έμμεση βολή προήλθε από την «υπουργό» Εξωτερικών της Ε.Ε. Αστον, η οποία συνέστησε στις δύο πλευρές αυτοσυγκράτηση και να πράξουν ό,τι χρειάζεται για να υπάρξει θετική έκβαση. Με τη δήλωση αυτή μετέτρεψε εμμέσως την αυθαίρετη και παράνομη αμφισβήτηση του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε διαφορά, επιβεβαιώνοντας ότι εμπνέεται υπέρμετρα από τη βρετανική πολιτική. Τη σκυτάλη πήρε ο επίτροπος για τη διεύρυνση Φούλε, ο οποίος αναγνώρισε το δικαίωμα της Λευκωσίας και καταδίκασε τις τουρκικές απειλές, αλλά πρόσθεσε ότι «τα προβλήματα πρέπει να επιλυθούν με ειρηνικά μέσα, και εάν αυτό είναι απαραίτητο, μέσω διαιτησίας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου»! Να λοιπόν, που κι αυτός επιχειρεί να ρευστοποιήσει το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να το μετατρέψει σε διαφορά. Αμέσως μετά, το μπαλάκι πήρε ο ειδικός αντιπρόσωπος του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, ο γνωστός για τις φιλοτουρκικές θέσεις του Ντάουνερ, ο οποίος δήλωσε πρόθυμος να μεσολαβήσει ανάμεσα στις δύο πλευρές για το ζήτημα των ενεργειακών κοιτασμάτων! Ας σημειωθεί ότι αποστολή του Ντάουνερ είναι αποκλειστικά και μόνο οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Τον χορό έκλεισε η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νούλαντ, η οποία υποστήριξε την παρέμβαση Ντάουνερ. Απαντώντας στο διάβημα του Κύπριου πρεσβευτή γι’ αυτή τη δήλωση, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον διαβεβαίωσε ότι η αμερικανική πολιτική παραμένει ίδια.
Ολα αυτά σημαίνουν ότι η τουρκική διπλωματία έχει δώσει τα ρέστα της για να αλλάξει τον θετικό για τη Λευκωσία διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, σχετικά με τις γεωτρήσεις. Το γεγονός ότι οι Τούρκοι είναι ικανοί να θολώνουν την εικόνα δεν σημαίνει ότι μπορούν και να επιτύχουν τον στόχο τους. Δεν είναι μόνο ότι στη γεωπολιτική εξίσωση υπάρχει και ο παράγοντας Ισραήλ. Είναι κυρίως ότι αυτή τη φορά τα συμφέροντα και των ΗΠΑ και της Ευρώπης συγκλίνουν με την πολιτική της Λευκωσίας.